Morgunblaðið - 08.03.1988, Blaðsíða 58

58
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 8. MARZ 1988
i
r-

LADA SPORT 4x4
LADA LUX
LADA STATION LUX
LADA 1200
Lada bílar
2800seldir ’87
1500, KR. 250.000.*
LADA SAFIR

1300, KR. 229.
Hugsaðu málið
Ef þú ert í bílahugleiðingum,ættir
þú að lesa þessa auglysingu
tvisvar. Ræddu við sölumenn
okkar um kosti LADA bílanna og
vinsælu greiðslukjörin. Afgreiðslu-
tíminnn er 2-4 dagar. Við eigum
einnig úrval notaðra LADA bíla.
Beinir símar:
Nýir bílar simi: 31236
Notaðir bílar sími: 84060
Opið laugardaga frá 10-16
ÓBREYTT VERO Á MEÐ-
AN BIRGOIR ENDAST
BIFREIÐAR & LANDBÚNAÐARVÉLAR
Suðurlandsbraut 14 107 Reykjavík, sími 38600 10 línur

MICROSO HUGBÚNAÐUR F1 L
Minning:
Sigríður Guðjónsdóttir
frá Stóru-Völlum
Fædd 9. ágúst 1900
Dáin 26. febrúar 1988 •
Móðir mín lést 26. febrúar síðast-
liðinn, og langar mig að minnast
hennar í fáeinum orðum. Hún var
fædd um aldamótin 1900.
Ekki ætla ég að rekja ætt hennar
utan það að hún átti ætt að rekja
til Jesú Krists eins og mannkyn allt.
Hún var alin upp í kenningum og
falsvísindum hinna skriftlærðu,
mannaboðum frá Róm, er hin kaþ-
ólska kirkja erfði frá Babýlon,
Egyptalandi, Grikklandi, Indlandi og
Pergamos í Litlu-Asíu og meðtekið
sem heilagur sannleikur af þeim sem
kalla sig lútherska, og hlaut sem
bam heiðna skírn hjá þeim skrift-
lærðu þess tíma.
Hún kom í heiminn á erfiðum tíma
er plágur gengu um landið, og var
bamadauði þá mikill. Hún lifði ein
systkina sinna, tvö dóu mjög ung.
Unglingsárin vom erfið, allt unnið
með handverkfæmm, smalamennsk-
ur miklar og fráfæmr á ógirtum
landssvæðum. Slitgigt fékk hún á
unglingsárunum og hélst hún alla
ævina, en þó kvartaði hún aldrei,
henni leið nokkuð vel síðast og dó
án þjáninga.
Aldrei hafði hún nein laun utan
ellilaun, og heyrði ég hana aldrei
krefjast launa, en gerði það besta
úr því sem til féll hveiju sinni. Hún
var ekki sú manntegund sem alltaf
er með sífelldar kröfur um allt mögu-
legt til þess að koma þjóðinni á von-
arvöl.
Þeir skriftlærðu kenndu ekki hei-
lög fræði um aldamótin fremur en
í dag, en samt fékk mamma mín
að kynnast boðskap Jesú Krists á
efri ámm og las talsvert í þeim fræð-
um og einnig í þeim fræðum er Guð
sendi mönnum á vomm tímum, á
20. öld, í þeim boðskap var ítrekað
bindindi á öllum sviðum, ég man
eftir því er ég sagði henni að ekki
mætti drekka kaffi eða neina vana-
bindandi drykki og hún trúði því og
hætti strax við kaffið.
Mamma mín var 50 ár á Stóm-
Völlum og átti 12 böm sem öll kom-
ust til fullorðinsára, þrátt fyrir fá-
tækt og mikið erfiði, en mikið lán
og Guðs blessun virtist yfir öllu.
Einn sona sinna missti hún á besta
aldri fyrir mætti falsvísindanna sem
jörðin er full af.
Að endingu vil ég þakka Guði
fyrir góða móður sem gerði það
besta sem hún kunni og var alltaf
tilbúin að hjálpa þegar þess var þörf,
og einnig fyrir hjálp sem oft berst
fyrir góðum nágrönnum.
Mamma mín las oft í ritningunni
og þekkti þessi heilögu orð Jesú:
„En þetta er vilji hans sem sendi
mig, að af öllu því sem hann hefur
gefíð mér, skuli ég ekki láta neitt
glatast, heldur uppvekja það á efsta
degi. Því að þetta orð er vilji föður
míns, að hver sem sér soninn og
trúir á hann, hafi eilíft líf, og ég
mun uppvekja hann á efsta degi.
(Jóh. 6. 39-40.)
Undrist ekki, því að sú kemur
stund, er allir þeir, sem í gröfunum
eru, munu heyra raust hans, og þeir
munu ganga út, sem gott hafa gjört,
til upprisu lífsins, en þeir sem illt
hafa aðhafst til upprisu dómsins.
(Jóh. 5. 28-29.)
Óðinn Pálsson,
Stóru-Völlum, Rang.
í dag, þriðjudaginn 8. mars, verð-
ur til molðar borin Sigríður Guðjóns-
dóttir frá Stóru-Völlum í Landsveit.
Sigríður fæddist 9. ágúst árið 1900
og var því á 88. aldursári er hún
lést á öldrunarlækningadeild Bog-
arspítalans 26. febrúar sl.
Sigríður fæddist á Stóru-Völlum
í Landsveit, dóttir hjónanna Guðjóns
Þorbergssonar og Sigríðar Sæ-
mundsdóttur. Þau hjónin eignuðust
3 börn og var Sigríður eina barn
þeirra, sem komst á legg, hin dóu í
frumbemsku. í vöggugjöf fékk
Sigríður eindæma atgervi til líkama
og sálar, þannig að varla er hægt
að tala um að henni hafi orðið mis-
dægurt fyrr en heilsa hennar brast,
fyrir 7 árum. Hún var sterklega
vaxin, samsvaraði sér vel, ljóshærð
og björt yfirlitum. Sem bam og ungl-
ingur lærði hún að meta hina tignar-
legu náttúru, sem umlykur Land-
sveitina. Lærði að virða og meta
gjöfula jörðina, húsdýrin og fuglana,
sem allt um kring áttu sér griðland.
Enda óvíða fegurri staður en ein-
mitt á þessum slóðum, þar sem gróð-
urinn á í stöðugri baráttu við óblíð
náttúruöflin, þar sem brunnið hrau-
nið minnir á óblíðar hamfarir ná-
lægra eldfjalla, þar sem hið mikla
sköpunarverk er í sífelldri endurnýj-
un.
Sigríður gekk ung til allra verka
með foreldrum sínum. Hún naut
þess að vinna við slátt og annan
heyskap og sagði eitt sinn frá því
að bestu laun sem hún hefði fengið
fyrir vinnu sína hefði verið er faðir
hennar sagði eitt sinn að loknu dags-
verki að nú hefði hún í fullu tré við
hann í slættinum. En Guðjón var
mikill atgervismaður, tröll að vexti
og burðum, svo varla hefur verið
heiglum hent að fylgja honum eftir
við störf.
23 ára gömul giftist Sigríður ung-
um búfræðingi, Páli Jónssyni frá
Ægissíðu. Þau hófu þá þegar búskap
á Stóru-Völlum við hlið foreldra
Sigríðar. Þau eignuðust 12 börn,
sem öll komust á fullorðins ár og
eru 11 þeirra á lífi í dag, en einn
son sinn missti Sigríður árið 1958.
Niðjar þeirra Sigríðar og Páls eru
nú orðnir 82, og eru 78 á lífi. Það
var Sigríði mikil gleði að sjá og vita
af þessum mannvænlega hópi sem
hún vissulega var hreykin af. Það
má nærri geta að oft var þröngt í
búi þegar fæða og klæða þurfti stór-
an bamahóp. Engin voru hjálpar-
tækin í litla torfbænum og oft þröngt
á þingi. Þijú börn sín þurfti Sigríður
að láta frá sér á unga aldri vegna
þrenginga heima fyrir. Er ekki að
efa að henni hefur verið það sárt,
jafnvel þó hún vissi að vel færi um
þau þar sem þau voru alin upp. Aldr-
ei mun þó Sigríður hafa heyrst
kvarta eða kveina, slíkt var ekki í
samræmi við eðli hennar og kjark.
Hún horfði fram á veginn en ieit
ekki til baka nema þá í einrúmi. Hún
ól börn sín upp við þann góða sið
að láta ekki deigan síga, lifa í sátt
við sjálfa sig og það sem hver dagur
hafði upp á að bjóða. Hún veitti
þeim vemd og skjól meðan hún fann
að þess þurfti en sleppti síðan af
þeim hendinni, vitandi það að hver
og einn verður að standa á eigin
fótum og bjarga sér. Enda hefur það
veganesti enst bömum hennar vel.
Arið 1943 missti Sigríður mann
sinn, langt um aldur fram, en hann
hafði átt við vanheilsu að stríða í
mörg ár. Hún hélt þó áfram búskap
þar til báðir foreldrar hennar voru
látnir eða til ársins 1950. Hún flutti
þá til dóttur sinnar og tengdasonar,
Sigríðar og Elimars Helgasonar, að
Hvammi í Holtum og var þar í u.þ.b.
2 ár, en fluttist þá alfarin til
-I