Morgunblaðið - 17.03.1988, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 17. MARZ 1988
49
Kristín JennýJakobs-
dóttir- minning
Fædd 14. apríl 1931
Dáin 7. mars 1988
Síminn hringir og ég fæ þær
fregnir að elskuleg og góð vinkona
mín sé látin. Mig brestur orð, ótal
hugsanir fljúga í gegnum huga
minn, allar ánægjustundimar okkar
við störf hjá Póstþjónustunni og
utan vinnutíma.
Kristín Jenný Jakobsdóttir, köll-
uð Jenný af öllum, var svo sannar-
lega hvers manns hugljúfi, og það
var sama hvar hún kom, hún kom
alls staðar fram fyrir hönd sinnar
stéttar, alls staðar þótti hún góður
fulltrúi, enda var hún fljótt kosin í
ýmis trúnaðarstörf fyrir sitt félag.
Jenný réðst fyrst til Póstþjón-
ustunnar árið 1966, og starfaði þar
allt til dauðadags og nú síðast sem
formaður Póstmannafélags íslands,
þar sem hún sinnti sínu formanns-
embætti af einstökum dugnaði þrátt
fyrir alvarleg veikindi sem hún
hafði átt við að stríða undanfarið.
Jenný barðist hetjulega við þennan
sjúkdóm, og fæstir vissu hversu
mikið veik hún var.
Jenný var ýmsum kostum búin
og átti einstaklega gott með að
umgangast fólk og gera gott úr
öllu ef eitthvað fór úrskeiðis, hún
vissi svo margt og var mjög vel að
sér um hin ýmsu málefni, enda
hefur hún kennt mér ýmislegt um
lífið sem ég mun ætíð muna.
Eg kveð nú mína elskulegu vin-
konu, og þakka fyrir að hafa kynnst
henni.
Elsku Gunnar og synir, tengda-
dætur, bamabörn og Helga og íjöl-
skylda og aðrir ættingjar, megi
góður Guð styrkja ykkur og blessa.
Bryndís Þorsteins-
dóttlr og sonur
í dag verður jarðsungin föður-
systir mín, Jenný Jakobsdóttir. Ég
sem trúði því statt og stöðugt að
hún gæti sigrast á sjúkdómi þeim,
er lagði hana að velli, því Jenný var
ósigrandi á flestum sviðum. Jenný
var gædd miklum mannkostum,
hún var kraftmikil og afburða
trygglynd kona. Kraftur og lífsgleði
geislaði frá henni, mér leið alltaf
vel í návist hennar. Jenný var eng-
in draumóramanneskja og var því
gott að leita ráða hjá henni, því hún
var gáfuð, skynsöm, raunsæ og
umfram allt heiðarleg. Viku fyrir
andlát hennar sátum við Jenný og
Gunnar við eldhúsborðið og voru
þau að rifja upp þegar þau byggðu
sinn eigin sumarbústað og var mik-
ið hlegið og sannaðist það best á
frásögn þeirra af sumarbústaðnum,
að „allt er hægt ef viljinn er fyrir
hendi". Það var mottó hjá Jenný.
Ekki lét hún sjást hvað hún kvald-
ist mikið. Jenný valdi sér góðan
lífsförunaut, Gunnar Ingvarsson,
endurskoðanda. Þau fengu undan-
þágu til að gifta sig, Jenný þá 17
ára. Það var unun að sjá þau svo
samhent og hamingjusöm saman
aila tíð. Oft kom ég í heimsókn og
þá var Gunnar að elda eða taka til
hendinni á heimilinu og það er ekki
algeng sjón að sjá hjá fólki á þess-
um aldri.
Mesti mannlegi styrkur sem
Jenný hafði í veikindum sínum var
Gunnar, sem hætti að vinna svo
hann gæti vakað yfir henni jafnt
nótt sem dag. Guð styrki þig Gunn-
ar minn í þessari miklu sorg. Eitt
af því síðasta sem Jenný sagði við
mig, að hún væri hamingjusöm ef
hún vissi af bömunum sínum ham-
ingjusömum. Jenný getur sofið ró-
lega þess vegna, þvi drengimir
þeirra, Jakob Siggi og Ragnar, em
gæfumenn með góðum mökum.
Guð styrki ykkur. Eftirlifandi systk-
inum Jennýar, Dadda Jónasi og
Helgu, votta ég samúð mína og
Helga, mikill er missir þinn því þið
vomð ekki eingöngu systur heldur
einnig bestu vinkonur og trúnaðar-
vinir. Það er hlýlegt til þess að vita
að amma, afi, pabbi og dóttir Jenný-
ar, Anna María, sem dó ung að
aldri, munu fagna Jenný í nýjum
heimkynnum.
Blessuð sé minning hennar.
María Haralds
Astkær æskuvinkona mín, Jenný,
er horfin sjónum okkar í bili. Margs
er að minnast, margs er að sakna.
Þegar ég lít yfir farinn veg fínnst
mér svo stutt síðan við vinkonumar
lékum okkur sem smástelpur á
Lindargötunni. Svo stutt síðan
gmnnur var lagður að ævarandi
vináttu okkar Jennýar. Hún var til-
finningarík kona, sem vann hug og
hjörtu samferðamanna sinna. Hún
var ákveðin í fasi, skemmtileg í
viðmóti og sérstaklega glæsileg
kona.
Elsku Jenný þakka ég margar
yndislegar stundir í lífí okkar. Elsku
Gunnar, synir og aðrir vandamenn,
Guð gefi ykkur styrk í sorg ykkar.
Margrét Erla
Harmafregn barst um bæinn,
mikilhæf og góð kona er fallin í
valinn. Við fráfall vinar setur að
manni þögn og að sækir tregi sem
erfitt er að kyngja.
Svo varð mér við er ég frétti lát
Jennýar þrátt fyrir að það hafi í
nokkum tíma verið vitað að hveiju
stefndi, þá er dauðinn okkur heil-
brigðum svo fjarlægur.
Leiðir okkar Jennýar lágu saman
fyrir .allmörgum ámm er við störf-
uðum saman hjá Póststofunni í
Reykjavík.
Jenný var vinsæl og vinamörg
meðal vinnufélaga, og átti það við
um bæði undir- og yfírmenn, glöð
og kát á góðum degi, en gat engu
að síður verið föst fyrir ef því var
að skipta og hún var einig manna-
sættir. Hún var einnig leiðbeinandi
góður og margur nýliðinn á aðal-
pósthúsinu steig sín fyrstu skref í
vandasömu starfi undir handleiðslu
hennar. Vegna hæfileika sinna og
þess trausts sem hún naut kom að
því að póstmenn völdu hana til trún-
aðar fyrir félag sitt, fyrst í félags-
ráð, síðan í stjóm og þar kom að
hún var fyrst kvenna til að gegna
formennsku í Póstmannafélagi ís-
lands, en þeirri stöðu gegndi hún
þegar hún lést.
Eg varð þeirrar gæfu aðnjótandi
að starfa með Jenný á þessum vett-
vangi og þar kynntist ég mest og
best lagni hennar að umgangast
fólk með ólíkar skoðanir og við-
horf, án þess að missa sjónar á
manngildi viðkomandi.
Jenný var sannfæringu sinni trú
en þó ávallt reiðubúin til þess að
hlusta á sjónarmið annarra án þess
þó að falla frá sínum og hún var
föst fyrir þegar hagsmunir félag-
anna voru í veði.
Fljótlega eftir að Jenný tók við
formennsku í Póstmannafélaginu
kenndi hún þess sjúkdóms sem bar
hana ofurliði að lokum, en þrátt
fyrir erfið veikindi gegndi hún erf-
iðu hlutverki sínu af alúð og reisn
og lét hvergi deigan síga þar til
yfir lauk.
Þessi fátæklegu orð em sett á
blað í minningu um góðan félaga
og vin, í hjartanu geymi ég minn-
inguna um góðar stundir jafnt sem
erfiða tíma.
En þegar hringt er allur dagur úti
og upp gerð skil
og hvað sem kaupið veröid kann að virða
sem vann ég til.
í slíkri ró ég kysi mér að kveða
einn klökkvan brag
og rétta henni að síðustu sáttar hendi
um sólarlag. (Steph. G. Steph.)
Þorgeir Ingvason
Kveðja frá Félagi
íslenskra símamanna
Er fréttin um andlát Kristínar
Jennýar Jakobsdóttur, formanns
Póstmannafélags ÍSlands, barst
flaug í gegnum hugann: Hvers
vegna hún?
Jenný var ein af þeim sem ætíð
vann markvisst og gekk heil til
starfa að þeim verkefnum sem
þurfti að leysa, með slíku fólki er
gott að starfa. Hæfileikar komu
víða fram. Ekki var það í hennar
anda að tíunda hvað eina varðandi
þá þætti, en margar góðar minning-
ar eru henni tengdar í leik og starfi.
Eina minningu ber þó hærra og
öðrum fremur, það var er hún
stjómaði fjölmennu móti norrænna
póstmanna er haldið var hér á Is-
landi sl. vor, þar var á ferðinni
glæsilegur fulltrúi íslenskra
kvenna.
Póstmannafélag íslands og Félag
íslenskra símamanna eru stéttarfé-
lög innan Póst- og símamálastofn-
unarinnar og elstu stéttarfélög inn-
an BSRB. Samstarf þessara félaga
hefur verið verulegt, þar sem bæði
félögin hafa átt fulltrúa í nefndum
og ráðum á vegum Pósts og síma»
Nú er komið skarð í hópinn, þvi
fáum við ekki ráðið, en um leið og
samúðarkveðjur eru sendar fjöl-
skyldu og vinum, er ágætum félaga
og góðum vini þakkað samstarfið
og samverustundir allar.
Ragnhildur Guðmundsdóttir,
formaður FÍS
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja,
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er að þakka.
Guði sé lof fýrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
í dag kveðjum við féiaga
okkar og elskulega vinkonu með
djúpum trega.
f nær tvo áratugi var Jenný Jak-
t
NANNA GUÐMUNDSDÓTTIR,
Barufirði,
lést 14. mars.
Vandamenn.
t
Kveðjuathöfn um manninn minn,
ÓLAF KONRÁÐ SVEINSSON
rafvirkjameistara,
Nökkvavogi 12,
Reykjavfk,
sem lést þann 9. mars síðastliðinn, fer fram frá Langholtskirkju
föstudaginn 18. mars kl. 15.00.
Jarðsett verður frá Breiðabólstað í Fljótshlíö laugardaginn 19.
mars kl. 14.00.
Ferð veröur frá B.S.Í. laugardaginn 19. mars kl. 11.15.
Dóra Magnúsdóttir,
Magnús Ólafsson, Guðbjörg Stefánsdóttir,
Sigmar St. Ólafsson, Sigríöur M. Hansdóttir,
Halldór Ólafsson, Lfneik Jónsdóttir,
Ólöf Ragnheiður Ólafsdóttir, Sigurður A. Ármannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
U
t
Eiginmaöur minn og faöir okkar,
ÞÓRHALLURLEÓSSON,
Hvassaleiti 56,
veröur jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn 18. mars klukkan
13.30.
Steinunn Ásgeirsdóttir,
Lea Kristin Þórhallsdóttir,
Ásrún Þórhallsdóttir,
Leó Þórhallsson,
Þórhallur Þórhallsson,
Ásgeir Þórhallsson.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
PÉTUR TORFASON
bóndi,
Höfn, Melasveit,
veröur jarðsunginn föstudaginn 18. mars kl. 13.30frá Leirárkirkju.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á dvalarheimiliö Höföa,
Akranesi.
Sætaferöir verða frá Fólksbilastööinni, Akranesi, kl. 13.00 og frá
Umferðarmiöstööinni í Reykjavík kl. 11.30.
Diljá Ólafsdóttir,
börn, tengdabörn og barnabörn.
Lokað
Skrifstofa BSRB er lokuð í dag, fimmtudag, frá kl. 14.00
vegna jarðarfarar KRISTÍNAR JENNÝAR JAKOBS-
DOTTUR, formanns Póstmannafélags íslands.
BSRB.
obsdóttir hluti af tilveru okkar, ekki
aðeins vinnufélagi og vinur einnig
óþreytandi í baráttunni fyrir bætt-
um kjörum og aðbúnaði allra póst-
manna.
Megnið af sínum starfstíma vann
Jenný á gamla pósthúsinu R-l, að
undanskildum nokkrum mánuðum
sem hún starfaði við Póstmiðstöðina
við Armúla. En gamla pósthúsið
R-1 og þeir sem þar störfuðu voru
henni svo nær hjarta að hún kom
aftur, okkur til mikillar ánægju.
Samveran varð stutt, alltof stutt.
Hinn ægilegi sjúkdómur, sem allir
vonuðu að henni hefði tekist £ið sigr-
ast á, tók sig upp aftur. Þó er það
okkur mikil huggun harmi gegn,
að hafa fengið að fylgjast með því,
af hvílíkri ástúð og umhyggju
Gunnar og fjölskyldan hafa annast
hana í veikindunum. Máttvana
stöndum við hjá og syrgjum.
Megi Guð gefa fyölskyldunni
styrk á þessari stundu.
Starfsfólk Pósthússins R-1
Kveðja frá Póstmanna-
félagi íslands
Við póstmenn á íslandi eigum
nú á bak að sjá einum okkar besta
félaga og forystumanni, sem er
Kristín Jenný Jakobsdóttir, en hún
lést á heimili sínu þann 7. mars
síðastliðinn, eftir hetjulega baráttu
við skæðan sjúkdóm.
Jenný hóf störf á Póststofunni í
Reykjavík árið 1966 og starfaði þar
til dauðadags, fyrst sem póstaf-
greiðslumaður, en síðan sem full-
trúi.
Jenný lét snemma til sín taka í
félagsmálum póstmanna og voru
fræðslumál þeirra henni einkar
hugleikin og flutti hún erindi og
skrifaði greinar um þau málefni,
einnig sat hún í skólanefnd Póst-
og símaskólans.
Jenný sat í stjóm Póstmannafé-
lags íslands samfellt frá 1980, fyrst
sem ritari og síðan formaður,
síðasta kjörtímabil.
í formannsstarfínu nutu per-
sónueiginleikar Jennýar sín til fulls,
hreinskilni, samviskusemi, rík rétt-
lætiskennd og síðast en ekki síst'
framúrskarandi háttvísi í allri fram-
göngu, sem öfluðu henni vinsemdar
og virðingar í ströngum samninga-
viðræðum jafnt og f samskiptum
við félaga okkar á hinum Norður-
löndunum.
í hlut Jennýar kom að stýra
samninganefnd Póstmannafélags
Islands í fyrstu sjálfstæðu samning-
unum sem Póstmannafélag íslands
gerði við ríkisvaldið, skv. nýju
samningsréttarlögunum, og gat
sáttasemjari ríkisins þess við undir-
ritun samningsins, að sjaldan hefði
hann kynnst jafn samhentum og
glaðværum hópi og samninganefnd
Póstmannafélags Islands, þrátt fyr-
ir ýmiss konar mótlæti og von-
brigði, sem alltaf fylgja harðri
samningagerð, en það var einmitt
einn af eðlisþáttum Jennýar að
skapa andrúmsloft iéttleika og
bjartsýni í kringum sig.
Annað stórt verkefni, sem Jenný
leysti af hendi í sinni formannstíð,
var fyrirsvar fyrir íslensku undir-
búningsnefndina fyrir Norræna
póstmótið, sem haldið var í fyrsta
skipti hér á landi vorið 1987, en til
þess móts komu á annað hundrað
gestir frá hinum Norðurlöndunum
og var til þess tekið hversu hún
skilaði sínu hlutverki þar með mikl-
um glæsibrag.
Ég sem þetta rita eignaðist góð-
an vin og félaga þar sem Jenný var
og bar aldrei skugga á okkar sam-
starf í stjóm Póstmannafélagsins
og allt til hins síðasta áttum við
löng samtöl í síma um hin ýmsu
úrlausnarverkefni sem upp koma f
stjóm eins stéttarfélags og hafði
ég mikinn styrk af hennar skýru
dómgreind og miklu reynslu og
sakna ég sannarlega vinar í stað.
Eftirlifandi eiginmanni, Gunnari Á.
Ingvarssyni, og fjölskyldu, votta ég
innilegustu samúð mína og félaga
minna í Póstmannafélagi íslands
við þeirra mikla missi.
Blessuð sé minning hennar.
Fyrir hönd Póstmannafélags
íslands, Torfi Þorsteinsson,
varaformaður