Morgunblaðið - 08.05.1988, Side 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 8. MAÍ 1988
Útför
STEFANÍU JAKOBSDÓTTUR
þernu,
verðurgeröfrá Fossvogskickju þriðjudaginn 10. maiklukkan 15.00.
Systur hinnar látnu
og vandamenn.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
MARÍA SÓLVEIG MAJASDÓTTIR,
Gyðufelli 8,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju þann 9. maí kl. 15.00.
Sólveig Marfa Jónsdóttir,
Helgi Jónsson,
Torfi Kristinn Jónsson, Þórdís Hansen,
Ingvar Jónsson, Kristín Magnúsdóttir,
Kristbjörg Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
INGIBJARGAR SVEINSDÓTTUR
frá Felli,
Biskupstungum,
verður gerð frá Fossvogskapellu mánudaginn 9. maí kl. 13.30.
Sveinrún Árnadóttir, Stefán Haraldsson,
Eiín Á. Jenssen, Bjarne Jenssen,
Sigriður Helga Árnadóttir, Hjörleifur Friðriksson,
Stella Árnadóttir, Böðvar Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
STEINN EGILSSON,
Hátúni 8,
sem andaðist föstudaginn 29. apríl siðastliðinn, verður jarðsung-
inn frá Stórólfshvolskirkju, laugardaginn 14. maí kl. 14.00.
(Ath. ekki þriðjudaginn 10. maí, eins og áður var auglýst).
Jónína Jóhannsdóttir,
Eyþór Steinsson, Sigrún Ingibergsdóttir,
Jóhann B. Steinsson, Hildur Magnúsdóttir -
og sonarsynir.
Hrefna BjörgHauks-
dóttir - Minning
Fædd 19. desember 1984
Dáin 29. apríl 1988
Vertu sæl vor litla hvíta lilja,
lögð í jörð að himnafóður vilja,
leyst frá lífi nauða,
ljúf og björt í dauða
lést þú eftir litla rúmið auða.
(Matthías Jochumsson)
Það er erfitt að horfast í augu
trvið það að hún Hrefna litla er dáin.
Þótt hennar stutta ævi hafi oft ver-
ið þjáningarfull, var hún sterk og
barðist á móti veikindunum. Stund-
um fannst okkur hún segja, „Ég
skal standa mig“.
Oft var Hrefna langdvölum á
sjúkrahúsi, en undanfarna mánuði
virtist vera farið að birta til og við
vorum vongóð um að hún væri kom-
in yfir það versta, þótt ljóst væri
að fötlunin myndi fylgja henni alla
ævi.
Þrátt fyrir veikindi sín var hún
þó á margan hátt lánsöm, og henn-
ar mesta lán var að eiga góða for-
eldra sem aldrei viku frá henni þeg-
ar hún þarfnaðist þeirra mest.
Þessa einstöku ást og umhyggju
kunni Hrefna litla vel að meta og
þakklæti sitt og ást til þeirra og
annarra sem henni þótti vænt um,
gat hún best tjáð með stóru, fallegu
augunum sínum sem sögðu meira
en nokkur orð, og þegar brosið
breiddist yfir fallega andlitið hennar
lét það engan ósnortinn.
Langafi Hrefnu, Valdimar Stef-
ánsson, lést 91 árs að aldri í sömu
viku og hún. Útförin hans varð
gerð síðastliðinn miðvikudag.
Bæði deyja þau í svefni og er
öruggt og víst að Hrefna hefur
fengið góðar móttökur hjá langafa
sínum sem hjálpar henni fyrstu
sporin á nýju tilverustigi. Þar er
hún vissulega í góðum höndum.
Við söknum hennar Hrefnu, hún
hafði góð áhrif á okkur, hennar
persónuleiki var svo sterkur.
Elsku Guðrún og Haukur, við
biðjum Guð að gefa ykkur styrk
og bjartsýni um ókomin ár. Hún
Vera Björt á örugglega eftir að
spyija um hana „Lebbu“ systur sína
sem henni þótti svo vænt um og
var svo hjálpleg við. Hún er ykkar
sólargeisli og hjálpar ykkur yfir
þessa erfiðu tíma.
Guð blessi minningu Hrefnu
Bjargar.
Amma og afi á Lindar-
braut og móðursystkini
Hrefna Björg Hauksdóttir byijaði
á sérdeild Múlaborgar, Hvolpadeild,
þ. 20.5. 1986.
Mér er það í fersku minni þegar
þessi litla stúlka kom í fyrsta skipti
með foreldrum sínum á Hvolpa-
deild. Mér þótti hún svo fín og fal-
leg. Stóru alvarlegu augun hennar
virtust fylgjast með öllu og skilja
allt og brosið var svo sérstakt og
hrífandi og var þó alltaf bjartast
þegar mamma og pabbi voru ná-
lægt. Ég komst líka fljótlega að því
að Hrefna Björg átti heimsins bestu
foreldra, þau Guðrúnu Vilhjálms-
dóttur og Hauk Eyjólfsson. Hrefna
Björg varð „mitt bam“ á Hvolpa-
deild, það er ég fékk að annast
hana og þjálfa hana. Það skyggði
þó á gleði mína að Hefna Björg
átti við mikil veikindi að stríða og
þurfti því oft að vera fjarverandi
vegna langrar sjúkrahúsvistar. En
hún var ótrúlega seig og dugleg í
veikindum sínum og á Bamaspítala
Hringsins var allt gert fyrir hana
sem hægt var. I janúar sl. fluttist
Hrefna Björg frá okkur á sérdeild-
inni yfir á Lyngás.
Elsku Guðrún og Haukur, ég
veit að þið, sem svo oft höfðuð ótt-
ast um líf og heilsu Hefnu Bjargar,
vomð kannske einmitt núna síst
viðbúin dauða hennar. Þið vomð
búin að fá að hafa hana heima í
óvenjulega langan tíma, hún hafði
ekki verið á sjúkrahúsi síðan í des-
ember sl. og nýjar vonir vom byij-
aðar að vakna. En lífið er oft flók-
ið og margrætt og maður veit ekki
alltaf hvers biðja ber eða hver til-
gangurinn er. Ég veit líka að þið
finnið til mikils tómleika núna því
þið gáfuð Hrefnu Björgu svo mikið
af ykkur og gerðuð allt fyrir hana
sem í ykkar valdi stóð. En minn-
ingamar tekur enginn frá okkur
og þær eigið þið margar og fallegar
um yndislega litla stúlku sem gaf
ykkur líka svo mikið með því bara
að vera til.
Fyrir hönd starfsfólksins á sér-
deild Múlaborgar sendi ég ykkur,
Guðrún, Haukur og Vera Björt inni-
legustu samúðarkveðjur.
Megi Guð styrkja ykkur.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
Clfetór
1968-1988
KOMDU OG SJAÐ&J
VQLVOFIÐTANNIHOFN
A Qumarhatiðinni
UM HEIGINA
P&Ö/SlA