Morgunblaðið - 14.05.1988, Page 37

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 14. MAÍ 1988
37
Stal bíl á Akur-
eyri o g kveikti í
homim í Sandgerði
FIMMTÁN ára danskur piltur,
sem hafði verið vinnumaður á
Grund í Eyjafirði um hálfsmán-
aðar skeið, stal bfl á Akureyri
aðfaranótt sl. miðvikudags. Pilt-
urinn keyrði bflinn suður um
nóttina, alla leið til Sandgerðis
þar sem hann kveikti i honum.
Pilturinn stal fyrst bíl á Grund
og keyrði hann til Akureyrar, þar
sem hann skildi hann eftir. Hann
gerði tilraun til að bijótast inn í
bifreið með Ó-númeri án árangurs,
en komst síðan inn f bfl af gerðinni
Toyota Camiy árgerð 1986 og hélt
áleiðis suður. Þegar komið var í
Skagaflörðinn braust pilturinn inn
á bensfnsölu á bænum Kúskerpi og
stal þar bensíni á bílinn. Pilturinn
var handtekinn í Reykjavfk sfðdegis
á miðvikúdag og verður honum
komið til síns heima innan tíðar,
þar sem ekki tfðkast að sakfella svo
unga menn, að sögn Daníels
Snorrasonar rannsóknarlögreglu-
manns á Akureyri.
Rögnvaldur Ólafsson, fram-
kvæmdastjóri Hraðfrystihúss Hell-
issands, var eigandi bflsins. „Ég var
á ráðstefnu SIF og geymdi bflinn
minn á bílastæði hjá Hótel Stef-
aníu, þar sem ég bjó. Bfllinn er
gjörónýtur, en það er lán í óláni
fyrir mig að hann var í kaskó svo
ég fæ tjónið bætt,“ sagði Rögn-
valdur. Hann vildi koma kæru þakk-
læti á framfæri til lögreglumanna
á Akureyri fyrir skjót viðbrögð og
sagði þjónustuna sem þeir hefðu
veitt til fyrirmyndar.
Alþýðuhúsið:
Tónleikar
Yggdrasil
J AZZKLDBBUR Akureyrar
heldur tónleika í Alþýðuhúsinu á
Akureyri á morgun, sunnudag,
kl. 15.00. Á tónleikunum kemur
fram hljómsveitin Yggdrasil frá
Færeyjum.
Hljómsveitina skipa: Kristian
Blak, John Tchicai, Yasuhito Mori,
Christian Jormin, Lelle Kullgren og
Anders Hagberg. Einna þekktastur
féiaganna er John Tchicai, en hann
hefúr spilað með kunnum hljóð-
færaleikurum f gegnum tíðina, eins
og John Coltrane, Archie Shepp,
John Lennon, Niels Henning Örsted
Pedereén og hljómsveitinni Bumin’
Red Ivanhoe. Yggdrasil hefur nú
þegar sent frá sér fimm stórar
hljómplötur og sú sjötta er á leið-
inni.
Morgunblaðió/RÞB
Einar Ólafsson og Björgvin Ingvarsson, nýir eigendur þvottahússins
Mjallhvítar.
Nýir eigendur Mjallhvítar
Eigendaskipti urðu fyrir
skömmu á þvottahúsinu Mjall-
hvíti, Hólabraut 18, eða f sama
húsi og útsala ÁTVR er til húsa.
Mjallhvít var fyrst komið á lagg-
irnar fyrir 28 árum sfðan. Þeir
Einar Olafsson og Björgvin Ingv-
arsson keyptu fyrirtækið af
Baldvini Asgeirssyni, en þeir
eiga og reka einnig fatalitunina
Höfða, sem er til húsa á Fjölnis-
götu 4B.
Mjallhvít annast þvotta fyrir fyr-
irtæki og einstaklinga auk þess sem
boðið er upp á þvott og strekkingu
á dúkum. Auk eigendanna vinna
tveir starfsmenn hjá fyrirtækinu.
Leikfélag Dalvíkur:
Þættir úr verkum
Davíðs Stefánssonar
LEIKFÉLAG Dálvfkur sýnir
nm þessar mundir leikþætti, sem
byggðir eru á verkum Davfðs
Stefánssonar.
Leikfélagið er komið á 45. ald-
ursárið og hefur starfað nær óslitið
frá stoftiun. í gær var frumsýnd
dagskrá, sem byggð er á verkum
Davíðs Stefánssonar. Dagskráin,
sem ber heitið „Komið, sláið um
mig hring“, samanstendur af leik-
þáttum úr Gullna hliðinu og þáttum
úr leikgerðum Sólons Islandus,
kvartettsöng, einsöng og ljóðaupp-
lestri. Leikstjóm, hönnun leikmynd-
ar og lýsingar er í höndum Kristj-
áns Hjartarsonar, sem er félagi í
Leikfélagi Dalvíkur. Þátttakendur
og starfsfólk við sýninguna eru á
milli 20 og 30. Sýningar verða út
maímánuð og sýnt verður í Sam-
komuhúsinu á Dalvík.
Minninjr:
Marel Eiríks-
son - Grindavík
Fæddur 17. október 1901
Dáinn 5. maf 1988
í dag verður móðurbróðir minn,
Marel Eiríksson, jarðsunginn frá
Grindavíkurkirkju, en hann lést í
sjúkradeild Hrafriistu í Hafnarfirði
5. mai sl., 86 ára að aldri.
Marel var fæddur hinn 17. októ-
ber árið 1901, að Húsatóftum í
Grindavík, en fluttist með foreldrum
sínum, þeim Rósu Samúelsdóttur
og Eiríki Guðmundssyni, að
Byggðarenda og ólst þar upp. Þau
Rósa og Eiríkur eignuðust 7 böm
og var Marel þeirra elstur.
Eins og tíðkaðist í þá daga fór
hann snemma að létta undir með
föður sínum, við forejá heimilisins
og þótt Eiríkur faðir hans væri
annálaður dugnaðarmaður, mun
ekki hafa veitt af, enda bömin mörg
og veraldarauður af skomum
skammti hjá þeim, eins og flestu
alþýðufólki á þeim tímum. Marel lá
heldur ekki á liði sínu, því 14 ára
gamall fór hann að stunda sjóróðra
á vetrarvertíðum, og þá fyret á opn-
um árabátum, því um aðra farkosti
var ekki að ræða. Frá þeim degi
má segja að líf og starf Marels hafi
verið tengt sjósókn og útgerð um
40 ára skeið.
Er Marel komst til vits og ára
fékk hann fljótt áhuga fyrir útgerð,
sá hann réttilega að þar voru aukn-
ir möguleikar fyrir duglega menn
að koma sér áfram. Ekki byijaði
hann þó stórt, því árið 1926 kaupir
hann 6. part í báti Guðjóns Einare-
sonar á Hliði, þannig að Guðjón
átti helming á móti þeim Þoreteini
Símonarejmi, Sigurgeir Jónssyni og
Marel. Var hann í félagsskap með
þeim flórar vertíðir, en selur þá sinn
part og stofnar útgerðarfélag með
þeim Guðjóni Gíslasyni frá Vík og
Lárusi Jónssyni frá Bræðraborg.
Allir voru þeir félagar ungir, en
mjög dugandi sjómenn og fram-
sæknir.
Haustið 1929 kaupa þeir sér nýj-
an bát, 7 tonn að stærð, var þetta
opinn bátur með vél, en þilfarebátar
þekktust þá ekki í Grindavík. Bátur-
inn var hinn vandaðasti að allri
gerð og hlaut hann nafnið Sæborg.
Atti hann eftir að reynast hin mesta
happafleyta.
Guðjón var formaður fyretu árin
og reyndist mjög aflasæll, t.d. var
hann aflakóngur þær vertíðir, sem
hann var með bátinn, en að þrem
árum liðnum seldi hann Bjama
Guðmundssyni sinn part í útgerðinni
og sagði skilið við þá félaga.
Nú var úr vöndu að ráða, enginn
þeirra félaga var vanur formaður,
enda þótt allir væru prýðis sjómenn,
það varð þá að ráði að Marel tæki
við bátnum, og þótti það meiri vandi
en vegsemd, þar sem sæti Guðjóns
var vandfyllt. Þetta lánaðist þó af-
bragðsvel, því næstu vertíð urðu
þeir félagar aflahæstir, sem fyrr,
og var Marel sfðan aflakóngur sam-
fleytt í 7 vertíðir, eða þann tíma sem
þeir félagar áttu bátinn saman. Þá
hafði Sæborgin verið aflahæst 10
vertíðir í röð og þótti það einstakt.
Því var viðbrugðið í formannstíð
Marels hversu árvakur hann var og
svefnléttur og var það vissulega
rétt, því oft svaf hann ekki mikið
meðan stóð í róðrum, enda oftast
fyretur á sjóinn, enn hann taldi
mikilvægt að geta lagt veiðarfæri
sín ótruflaður af öðrum, þar sem
helst var aflavon. Mun hann eiga
árvekni sinni samfara góðum sjó-
mannshæfileikum að þakka vel-
gengni sína, sem formaður.
Marel var mjög fareæll formaður,
þannig að aldrei kom neitt óhapp
fyrir bát eða mannskap undir hans
stjóm, enda þótt hann sækti sjóinn
af kappi, eins og þeirra er vandi er
mikið afla.
Árið 1934 réðust þeir félagar í
það að setja þilfar í Sæborgina og
varð hún fyreti þilfarebátur, sem
gerður var út frá Grindavík. Þetta
framtak þeirra veitti bátnum aukna
sjóhæfni og skipshöfninni þar af
leiðandi meira öryggi, en erfiðleikar
fylgdu því jafnframt, því þá voru
allir bátar dregnir á land, að lokinni
sjóferð og til þess notuð handknúin
spil, en í þá daga var ekkert ömggt
bátalægi til í Grindavík. Enda þótt
báturinn væri ekki stækkaður þá
þyngdist hann að sjálfsögðu við yfir-
bygginguna og varð erfiðari á hönd-
um, var jafnvel talið vafamál að
takast mætti að róa honum frá
Grindavík við þær aðstæður, sem
þar vom og að framan er lýst. Þetta
tókst þó giftusamlega og ekki leið
á löngu þar til þilfarsbátar fóm _að
ryðja sér til rúms í Grindavík. Út-
gerðarfélag þetta var svo leyst upp
kringum 1939, eftir 10 ára farsælt
samstarf þeirra félaga.
Ekki var Marel samt af baki dott-
inn hvað útgerð snerti, því árið 1943
stofnsetur hann annað útgerðarfé-
lag ásamt þeim bræðmm Agústi og
Kristjáni Sigurðssonum og Magnúsi
Guðmundssyni, þeir keyptu sér 9
tonna þilfarebát, hina traustustu
fleytu. Það skal haft til marks um
hafnarekilyrði í Grindavík á þeim
tíma, að þessi bátur þótti alltof stór
fyrir þau litlu hafnarmannvirki, sem
þá vom á staðnum. Þessi stórhugur
þeirra félaga kom þó ekki að sök
og gekk útgerð þeirra vel.
Marel var ekki formaður á þess-
um báti, en tók að sér flármál fé-
lagsins og alla umsjón í landi. For-
maður var aftur á móti Ágúst Sig-
urðsson, hinn duglegasti sjómaður
og reyndur formaður. Útgerð þeirra
félaga gekk vel, enda Agúst afla-
sæll.
Hafnarekilyrði fóm nú óðfluga
batnandi í Grindavík og þá stækk-
uðu bátamir að sjálfsögðu. Þeir fé-
lagar fylgdust með þróuninni og
keyptu sér stærri bát árið 1950.
Var sá bátur 24 tonn að stærð.
Þennan bát gerðu þeir út í 4 ár, en
slitu þá félagsskapnum. Marel var
þá búinn að vera tengdur útgerð
og sjómennsku í um það bil 28 ár.
Eftir að Marel hætti útgerð og
sjósókn var hann starfsmaður í
Hraðfrystihúsi Grindavíkur hf., uns
hann lét af störfum fyrir aldure
sakir.
Marel var sannarlega heppinn
formaður, en ég tel að hann hafi
ekki síður verið það í einkalífinu,
því árið 1955 giftist hann Guðbjörgu
Guðlaugsdóttur, frá Hópi í
Grindavík, hinni ágætustu konu, og ^
eignuðust þau eina dóttur, Lám,
sem var augasteinn föður síns.
Einnig ólust upp hjá þeim tveir syn-
ir Guðbjargar, frá fyrra hjónabandi,
þeir Guðni og Guðlaugur Gústafs-
synir og gekk Marel þeim í föður
stað, eins og þeir væm hans eigin
sjmir.
Marel var dulur í skapi og flíkaði
lítt tilfínningum sínum, en hann var
ófeiminn að segja meiningu sína,
ef því var að skipta og hélt þá fast
fram sínu máli. Marel var prúð-
menni og mjög traustvekjandi.
Um leið og ég kveð frænda minn
hinstu kveðju, langar mig til að
þakka honum alla hans vinsemd í
minn garð. Ekki síst þakka ég um-
hyggju hans og góðvild við mig og
móður mína, þegar ég sem lítið
bam var að stíga mín fyrstu spor á
gólfinu á Byggðarenda. Hafí hann
og þau Byggðarendasystkin öll
kæra þökk fyrir mig.
Ég vil svo að lokum ftytja Guð-
björgu, bömum hennar og tengda-
bömum, svo og öðmm aðstandend-
um mínar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Guðbrandur Eiríksson
Jóna H. ísleifs-
dóttir —
Fædd 9. júní 1911
Dáin 7. maí 1988
„Þú ert gædd óvanalega miklum
lífskrafti, ert hagsýn og skarp-
skyggn í viðskiptum og framúrekar-
andi vandvirk, við hvað sem þú
fæst. Hið alúðlega viðmót þitt og
góða skap gerir þig mjög vinsæla
og aðlaðandi."
Þessi lýsing stendur í afmælis-
dagabók, við fæðingardag Jónu,
tengdamóður minnar. Ekki gæti ég
lýst henni betur, en þó bætt við:
Hún var fómfús, bóngóð, hagmælt,
trúuð og hjartahlý, mátti ekkert
aumt sjá og studdi alltaf litilmagn-
ann.
Jóna Helga ísleifsdóttir hét hún
fullu nafni, en var alltaf kölluð Jóna.
Hún fæddist 9. júní 1911 á Hofi í
Garði, elst þriggja bama ísleifs
Minning
Jónssonar útvegsbónda og konu
hans, Júlíönu Bjamveigar Bjama-
dóttur. Bræður hennar voru Bjami
Ellert og Valtýr Sigurður, sem báð-
ir em látnir.
Jóna ólst upp í Garðinum til §ór-
tán ára aldure, en þá fluttist fjöl-
skyldan til HafnarQarðar.
Þann 1. október 1932 gekk Jóna
að eiga Sigurð Hallmannsson frá
Lambhúsum í Garði, og hófu þau
búskap í Hafnarfírði. Þar fæddust
tvö elstu böm þeirra, Ágústa og
ísleifur. Árið 1935 fluttu Jóna og
Sigurður f Garðinn, og þar fæddust
þeim þijú böm, Guðrún Ágústa,
Hallmann Bjami, sem dó á fyrsta
ári, og Hjörtur Siguijón. Bamaböm-
in em nú orðin 21 og bamabama-
bömin 22.
Með heimilisstörfunum vann Jóna
almenn störf, svo sem fiskvinnslu
og fleira, og þegar hún hætti því,
gat hún ekki setið auðum höndum
og hóf að pijóna lopapeysur.
Síðastliðin tvö ár dvaldi Jóna á
hjúkrunardeild Vífilsstaða við góða
umönnun hjúkmnarfólks og lækna,
og eiga þau bestu þakkir fyrir.
Ég vil þakka Jónu samfylgdina.
Minningin um hana er björt.
Erna Björnsdóttir