Morgunblaðið - 12.06.1988, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚNÍ 1988
B 15.
Skyndilega lyfti Langjökull af sér þokunni og ögraði okkur með
skœru sólskini.
Lending á Langjökli.
Næturgisting á isbreiðunni.
Súpu og kexpása þjá Þórarni, Sigurjóni, Báru og Ingvari.
um í skæðadrífu.
Baron von Richthofen lætur
þetta ekki á sig fá. Það er troðin
ný flugbraut og önnur tilraun gerð,
með mig aftur í hlutverki stuðara.
Að þessu sinni eru sporamr reknir
á kaf í tvígengismótorinn. Það hef-
ur ekki aðrar afleiðingar en þær,
að leiðangursfélagamir grípa fyrir
augun, þegar við siglum á enn
meiri ferð en áður út af flugbraut-
inni.
Við gerum þijár tilraunir í viðbót
en komumst þá að þeirri niðurstöðu
að eitt slys á dag dugi alveg og að
þessar æfingar séu of ævintýraleg-
ar. Við hverfum frá áætlunum okk-
ar um flugmyndatökur og leyfum
Bruce að fara einum í loftið.
Það er farið að halla degi þegar J
Bruce tekst loks að lyfta sér frá
jöklinum. Hann hnitar hringi yfir
höfðum okkar, hækkar sig í flug-
hæð og tekur stefnuna á Hveravelli.
Okkur hafði vart miðað nema um
7 kílómetra á 60 kílómetra löngum
jöklinum þegar birtu tók að bregða.
'Allar áætlanir um að „strauja" jök-
ulinn voru fallnar úr gildi. Við dróg-
um fram tjöldin og bjuggum okkur
undir að veija einni og jafnvel tveim
nóttum á jöklinum. A meðan við
grófum skjóigryfju fyrir tjöldin á
jökulbreiðunni lýstu síðustu sólar-
geislamir upp heiðskíran sjóndeild-
arhringinn í vestri. Rauðlitaður
skafrenningur skreytti frostkalda-
jökulnóttina.
Hot dog
Það liðu tveir sólarhringar í basli
og ófærð áður en við náðum loks
Hjakk, spól og spilvírar. Uppi á Langjökli gat færið varla verið verra.
Lognið á undan storminum á Hveravöllum.
Brotist norður fyrir Hofsjökul.
Ófærðin reynir á allt sem brotnað getur. Hjólaleg-
umar hjá Guðmundi eru ekki það eina sem gefur
sig.
Á Djöflasandi við rætur Langjökuls tóku við aurbleytur jafn ógreið-
færar og sjálfur jökullinn.
dæmi hans á sínum bfl. Þetta voru
engar stórsprungur, ekkert sem
góður spilvír gat ekki bjargað.
Skyndilega gellur rödd Bruce við
í flugradíóinu. Við eigum erfitt með
að koma auga á opnu flugvélina
hans á skærbláum himninum.
Smám saman lækkar hann sig og
við sjáum hann baða út öngunum
þúsund metrum fyrir ofan okkur.
Eftir að hafa kannað vindátt hefj-
umst við handa við að troða og
merkja fyrir hann flugbraut á jökul-
breiðunni.
Brautin okkar reynist vel til lend-
ingar en síður til flugtaks. Bruce
kemst ekki í loftið aftur og ég fæ
að kenna á því. Ég sit í framsætinu
með kvikmyndatökuvélina í fanginu
þegar mislukkað flugtak endar
snögglega úti í snjóskafli og við
hverfum samferðamönnunum sjón-
til Hveravalla. Snjóþunginn á jökl-
inum tók bæði á taugamar í okkur
og spilvírinn hjá Siguijóni og er
niður kom reyndist aurbleytan okk-
ur síst auðveldari yfirferðar.
Þegar við nálguðumst Hveravelli
kom Bruce fljúgandi á móti okkur.
Hann hafði notið gestrisni veðurat-
hugunarfólksins í tvo daga og ekki
lent í erfiðleikum á leiðinni yfir jök-
ulinn. Hann hafði þurft að lenda á
Kjalvegi til að bæta eldsneyti á
aðalgeyminn en að öðru leyti var
för hans tíðindalaus.
Hann þarf að hafa mig með sér
um borð til að eitthvað gerist. Það
sannaðist þegar útsýnisflug okkar
Bruce til að skoða vatnsmagnið í
Blöndu endaði á girðingarstaur veð-
urathugunarstöðvarinnar á Hvera-
völlum. Við flugtak rákumst við í
staurinn, rifum vinstri vænginn og