Morgunblaðið - 12.06.1988, Blaðsíða 16

.16 B
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 12. JÚNÍ 1988
höfnuðum á girðingunni. Flugferð-
imar urðu því ekki fleiri þann dag-
inn og um kvöldið og nóttina var
Bruce bókaður í saumaskap við
kertaljós á skálaloftinu.
Við hin lögðumst í heitu hvera-
laugina og biðum frétta af Ingvari
og Hafþóri. En talstöðin var áfram
þögul, þeir létu ekkert á sér kræla.
Mánudaginn 21. september mæl-
ast 11 vindstig og eins stigs hiti á
veðurathugunarstöðinni á Hvera-
völlum. Það snjóar lárétt sam-
kvæmt íslenskri tísku. Veðurathug-
unarhjónin og nafnamir Kristinn
og Kristín taka í notkun öryggis-
tæki vetrarins. Þar á meðal er vekj-
araklukka, sem hringir og vekur
þann, sem sofandi er, ef sá, sem
W;tendur mælavaktina, er ekki kom-
inn inn að 10 mínútum liðnum, og
líflína, sem hann getur fíkrað sig
eftir út í mælana.
Heimilishundurinn, hvolpur að
aldri, á sér enga líflínu. hann fykur
út í hver og það er ekið með hann
skaðbrenndan yfír hálft landið á
móts við dýralækni frá Blönduósi.
Það tekst ekki að bjarga honum.
Við náum loks talstöðvarsam-
bandi við Hafþór. Við fyllumst
skelfíngu þegar við komumst að því
að hann er ekki staddur á verk-
stæði að gera við bílinn sinn heldur
í fárviðri 25 kílómetra inni á Lang-
jökli.
„Við emm stopp. Vindurinn
' rykkir svo fast í bílinn, að við þorum
ekki að hreyfa okkur af ótta við
að hann fjúki. Og það snjóar inn í
hann. Skipti."
„Hafþór, ertu orðinn stjömuvit-
laus, maður! Einhentur á ónýtum
bíl í fárviðri inni á miðjum Lang-
jökli. Hvað kom eiginlega fyrir koll-
inn á þér? Skipti."
Þrátt fyrir allt er Hafþór á best
útbúna bilnum á 40 tommu dekkj-
um og með fullkomin fjarskipta-
og siglingatæki. Hann er vanur að
‘ þvælast einn um jökla og hálendi
um hávetur. Seint um eftirmiðdag
næsta dag skríða þeir félagar Ingv-
ar og Hafþór því á síðustu olíudrop-
unum að Ferðafélagsskálanum á
Hveravöllum.
Það er ótrúlegt, hvað Ingvari
hefur tekist að lappa upp á bílinn
á tveim sólarhringum. Hann hefur
jafnvel haft fyrir því að klína á
hann blárri málningu og allar
skrautfjaðrirnar eru komnar á sinn
stað á þakinu. Öxlin hans Hafþórs
er hins vegar enn til lítils gagns.
Læknamir sögðu, að það yrði að
reka í hana nagla, en Hafþór mátti
ekki vera að því.
Þeir félagamir em örmagna af
' þreytu eftir stanslausar vökur og
röfla tómt malbik þar til okkur tekst
loks að fá þá til að fleygja sér.
Þeir sofa óslitið í 10 tíma.
Að brjóta bæði
ísinn og annað
A þriðjudagsmorgni byijum við
að raða flugvélinni saman á ný.
Hún hafði verið tekin í sundur og
Ásbjarnarvötn. Með hraða og afli riður „ísbrjóturinn" frá sér ísnum.
Áð í Ingólfsskála við Ásbjamarvötn norðan Hofsjökuls.
Endalaus Sprengisandurinn blasir við.
bundin niður í veðurofsanum og
virðist ekki hafa orðið fyrir frekari
skemmdum. Veður er enn tvísýnt
og um 25 hnúta vindur.
Eftir yfirvegun hverfur Bmce frá
því að reyna að fylgja okkur eftir
í þessu veðri. Hann ætlar að sæta
færis um leið og veðurútlit batnar.
Við leggjum af stað án hans eftir
að hafa brynnt bílunum í olíubirgða-
stöðinni okkar á Hveravöllum.
Blanda, aðalfarartálminn á leið-
inni norður fyrir Hofsjökul, reynist
álíka þung yfírferðar og lækurinn
í Lækjargötu. Náttúran er að hálfu
þakin hvítri vetrarkápu. Kuldinn fer
vaxandi. Ámar em vatnslitlar en
þær búa yfír annarri hindmn. Þær
em í klakaböndum. ísinn er ekki
orðinn nægilega sterkur til að bera
tveggja og hálfs tonna bíla en hann
er nógu þykkur til að gera okkur
erfítt fyrir.
Það þarf hraða og kraft til að
komast í gegn og þetta reynir á
bílana og allt það sem í þeim er.
Við svífum í loftinu fremur en að
sitja í sætunum. Ef það getur brotn-
að þá brotnar það, úr, kaffíbrúsar,
gleraugu og í einni óvæntri flug-
ferðinni brotnar jafnvel linsan á
aðalkvikmyndatökuvélinni í mola.
Sem betur fer emm við með varavél.
Hafþór sópar luktunum framan
af sínum bíl í krapanum og afturöx-
-ull á Hælúxinum hans Guðmundar
gengur hálfur út úr hásingunni með
dekki og öllu saman. Það er feiki-
nóg af verkefnum fyrir Ingvar og
logsuðutækin.
Við gistum í Ingólfsskála við
Ásbjamarvötn í miðri auðninni
norðan Hofsjökuls. Við höfum ekki
hitt neina aðra ferðalanga frá því
við lögðum upp frá Borgarfirði og
hvergi er bflför að sjá.
Fimmtudaginn 24. september
eftir hverabað í kuldalegu umhverfí
■undir Laugarfelli blasir Sprengi-
sandurinn loks við, svartur og enda-
laus. Þótt við náum í Nýjadal fyrir
myrkur tekur það á annan klukku-
tíma að bijótast síðustu tvö hundmð
metrana að skálanum.
Nýjadalsáin er undir ís. Með
ítmstu mýkt og hraða snigilsins
reynir hver bílstjórinn af öðmm að
læðast yfír ána á ísnum en bílamir
falla allir í gegn. Þegar þeir hafa
dregið hver annan upp tekur Land-
krúserinn hans Hafþórs að sér hlut-
verk ísbijótsins. Með hraða og afli
tyður hann ísnum frá sér. Skyndi-
lega rekst bfllinn á bjarg undir
ísnum og tekst á loft. Eitt augna-
blik sýnist okkur sem bíllinn ætli
að vippa sér aftur í mellustelling-
una, en Hafþóri tekst að lenda hon-
um á fjórum hjólum. Að þessu sinni
hafði drengurinn vit á því að láta
það bláa snúa upp.
Við höldum upp á afmælið hans
Gunnars þama í auðninni. Við leit
höfðu hinar undarlegustu flöskur
og jafnvel marmarakökur fundist í
sjúkrakassanum. Með hliðsjón af
því, sem eftir verður, er eins gott
að enginn slasi sig héðan í frá.
„Fram í heiðanna ró, fann ég
flösku og dó.“
CAPON OG HREINSUM CHICAGO!
mx
ÞESSAVEGNA LESA SVO MARGIR
BLAÐIÐ AISLENSKU!