Morgunblaðið - 20.11.1988, Blaðsíða 28

28 C
MORGUNBLAÐIÐ MEIMNINGARSTRAUMAR SUNNUDAGUR 20. NÓVEMBER 1988 •
NYJASTA
TI.SKA
ENÞOSIGILD
Við eigum mikið úrval af stökum teppum í nýtísku mynstr-
um og sérlega fallegum litum. Algengustu stærðirnar eru
140x200 sm og 170x240 sm. Þessi teppi eru bæði til úr
ull og gerviefnum á hagstæðu verði. Spáðu í stöku teppin
sem gefa heimilinu nýjan svip, - það hefur aldrei verið
meira úrval. Við lánum teppin út til skoðunar.
KOMDU OG SKOÐAÐU.
Teppaland
Grensásvegi 13,105 Rvík, símar 83577 og 83430
CPDGOO DDOD CL
OSTACARPffTS
LLI
Skrifstofutæknir
Eitthvað
fyrir þig?
Innritun er hafin í námið sem hefst í janúar 1988.
A skrifstofu Tölvufræðslunnar er hægt að fá bækling um námið,
bæklingurinn er sendur í pósti til þeirra sem þess óska,
Nánari upplýsingar veittar í símum 687590 og 686790.
Of
TÖLVUFRÆÐSLAN
Borgartúni 28.
POTT-
ÞETTAR
PERUR
AGOÐU
VERÐI
Aliar RING bílaperur
bera merkið ©
sem þýðir að þær
uppfylla ýtrustu
gæðakröfur E.B.E.
Munið að
ökuljósin
eru
öryggistæki.
RING bílaperurnar
fást á bensínstöðvum
Skeljungs
DÆGURTÓNLIST/.«or*'r lagasmidi
sjálfsgagn rjn i?__
Listin að semja
sjálfur
FÁTT þykir mér verra en að lenda inni á veitingastað þar sem sjálf-
skipuð séní flytja frumsamda tónlist. Þar á ég við menn sem eru
að semja tónlist sem enginn hefur gaman af nema þeir sjálfir og ef
til vill örfáir vinir þeirra. Nú er ekki nema gott eitt um það að segja
að menn reyni fyrir sér í þessum efiium, en mættu ekki margir
íslenskir lagasmiðir ástunda örlítið meiri sjálfsgagnrýni?
Iupphafi sjöunda áratugarins var
farið að gera auknar kröfur um
að popptónlistarmenn semdu lög sín
sjálfir og með því opnuðust fióð-
gáttir fyrir nýja og margbreytilega
tónlist. Margir
fundu hjá sér köll-
un tónskáldsins
þótt áhöld séu um
hvort allt það efni,
sem út var gefið,
hafi átt erindi til
almennings. Sann-
leikurinn er sá að
mörgum þessara
gjörsamlega fyrir-
eftir Svein
Guðjónsson
lagasmiða var
munað að viðurkenna takmörk sín
í þessum efnum og héldu ítrekað
áfram að hvekkja allt skikkanlegt
fólk með útgáfu og flutningi á hug-
arfóstrum sínum. Það er því miður
alltof mikið um þetta enn þann dag
í dag.
En hvað er boðleg tónlist og hver
er þess umkominn að skera úr um
það? Smekkur manna er auðvitað
misjafn og það sem einum finnst
gott þykir öðrum slæmt eins og
gengur. Best væri auðvitað að laga-
smiðimir sjálfír ástunduðu lág-
marks sjálfsgagnrýni og létu ekkert
frá sér fara nema eftir vandlega
umhugsun. Þá myndi þetta lagast
af sjálfu sér.
Atli Örvarsson heitir ungur tón-
listarmaður norður á Akureyri, en
hann, ásamt bróður sínum Karli,
samdi megnið af tónlist Stuðkomp-
anísins sáluga. Mörg þeirra laga
náðu eyrum almennings og nutu
vinsælda. Um sjálfsgagnfynina seg-
ir Atli meðal annars: „Ég trúi því
ekki að nokkur íslenskur lagasmið-
ur sendi frá sér lag sem hann er
ékki ánægður með sjálfur, a.m.k.
geri ég það ekki. Þegar ég hef sam-
ið lag, sem mér líkar ekki hendi ég
því og þau em orðin miklu fleiri
lögin sem hafa farið í körfuna en
hin, sem hafa haldið velli. Hins
vegar er annar flötur á þessu máli
og hann er sá hvort maður eigi
ekki heldur að fara eftir eigin sann-
færingu um hvað sé gott lag en
áliti annarra. Ef menn semja tii
dæmis lag sem þeim líkar sjálfum
en engum öðmm, eiga þeir þá ekki
sem listamenn að standa og falla
með Iaginu?“
í þessu sambandi má einnig viðra
annað sjónarmið sem er gott dæmi
um heilbrigða sjálfsgagnrýni.
Söngvarinn ungi, Bjami Arason,
sagði eitt sinn í samtali við undirrit-
aðan, að ástæðan fyrir því að hann
flytti ekki fmmsamda tónlist á plöt-
um sínum væri einfaldlega sú að
hann teldi aðra hæfari lagasmiði.
Það þarf hugrekki til að viðurkenna
takmörk sín og er Bjarni maður að
meiri að mínum dómi. Hann er ekki
verri söngvari þótt hann semji ekki
sjálfur og í því sambandi má minna
á, að það liggur lítið eftir Elvis á
þessu sviði.
Bjarnl Arason: Telur aðra höfunda hæfari.
Atll Orvarsson: Eiga menn ekki sem listamenn að standa
og falla með eigin sannfæringu?
BLÚS/ErRobert Cray að leika blús?
Popp með blúsívafi
Robert Cray kom mikið á óvart
með þriðju plötu sinni, Strong
Persuader, sem náði 500.000 ein-
taka sölu í Bandaríkjunum og skaut
honum upp á pogpstjömuhimininn.
I allri umgöllun
um Cray hafa
menn talað um
hann sem blúsleik-
ara. Blúsáhuga-
menn hafa þó ekki
verið allir á því;
nær væri að kalla
tónlist hans popp
með blúsívafi.
Fyrstu plötu Crays, Strong Persu-
ader, mátti kalla blúsplötu, enda
var hann þá að leika gamla blúsa
eftir Willie Dixon og Howling Wolf,
auk blúsa sem hann setti sjálfur
saman. Á þeirri plötu gefur einnig
að heyra að Cray var þá þegar far-
inn að veita inn í sína tónlist fönk-
og rokkáhrifum og því hélt hann
áfram. Tónlistin hafði tekið stakka-
skiptum á plötunni Það þurfti þó
meira til en góðan vilja til að kalla
Strong Persuader blúsplötu og á
nýjustu plötu sinni, Don’t Be Afraid
of the Dark, stígur Cray skrefið til
fulls í átt að poppinu.
Ekki ber að skilja þessi orð sem
svo að þau séu áfellisdómur yfir
síðustu plötu Crays því líklega er
Don’t Be Afraid of the Dark, besta
plata Crays frá upphafi. Hún er
heilsteyptasta plata hans og hann
syngur betur á henni og leikur bet-
ur á gítarinn en nokkm sinni. Hann
er bara að leika og syngja popptón-
list sem á vonandi eftir að fleyta
honum upp vinsældalista víða um
heim.
eftir Árna
Matthíasson

itiiiiií tuiuiiuiiimii
HtttlUlUIHillliÍliÚlitÍillltilIIDfifillfiiiÚiDÞ'iillÍ'