Morgunblaðið - 30.07.1989, Síða 27

MÓRGUNBLAÐIÐ SAMSAFNIÐ 'SUNNUUAGUR 30. JÚLÍ 1989
C 27
Dúxinn.
Þórarinn Hjalta-
son, nú yfirverk-
fræðingur um-
ferðarnefndar
Borgarverk-
fræðings í
Reykjavík, með
fangið fullt af
verðlaunum fyrir
sinn.
Skólinn búinn, alvaran tekin við.
Þarna má sjá nýstúdentinn Jón Steinar Gunnlaugsson, nú hæstaréttar-
lögmann í Reykjavík, alvörugefinn og tilbúinn í slaginn.
Árnaðaróskir í rigningunni
Ragnar Finnsson, læknir, og Lára Margrét Ragnarsdóttir, hagfræðingur hjá Ríkisspítölum.
SÍMTALIÐ...
ER PIÐ HILMARIÓNSSON, ÆÐSTATEMPLAR
STÓRSTÚKU ÍSLANDS.
Fimmtán prósentfull-
oröinna bindindismenn
92-15155
Safn, góðan dag.
— Hilmar Jónsson, er hann við?
Já, augnablik.
Já.
— Hilmar?
Þetta er hann.
— Jóhannes Kári Kristinsson
heiti ég, blaðamaður á Morgun-
blaðinu. Mig langaði til að spyijast
aðeins fyrir um stúkustarf nú á
dögum. Hefur ekki talsvert dregið
úr því frá því sem var?
Jú, það hefur kannski gert það,
eins og hjá svo mörgum félögum.
Sumarstarfsemi okkar er samt
nokkuð líflegt og má nefna sem
dæmi að Galtalækjarmótið sem við
héldum um verslunarmannahelgina
í fyrra var næststærsta mótið. Eins
erum við með árleg vormót um
Jónsmessuna fyrir krakka á barna-
stúkualdri. Þau hafa gengið ágæt-
lega. Hins vegar er því ekki að
neita að það er erfiðara að fá fólk
inn í félagsskapinn en áður.
— Nú var mikið um hér áður
fyrr að fólk um tvítugt væri ung-
templarar. Eru einhverjir úr þeim
aldurshópi í ykkar röðum núna?
Því er ekki að neita að aldurs-
gapið er töluvert mikið milli barna-
starfsins sem endar um 14—15 ára
aldur og síðan fólks komið á fer-
tugsaldurinn. Það var hugsað á
sínum tíma þegar ungtemplara-
reglumar voru stofnaðar að þær
ættu að þjóna eins konar millistigs-
hlutverki.
Hins vegar vantar okkur núna
yngra fólkið. Við
emm að undirbúa
ráðstefnu með
haustinu og þar
verður meðal
annars rætt
hvemig við get-
um nálgast þenn-
an aldurshóp. Nú
voru fyrir stuttu
að koma niður-
stöður úr Gallup-skoðanakönnun
þar sem kannað var bindindi meðal
íslensku þjóðarinnar og þar kom í
ljós að um 15% sögðust vera alger-
ir bindindismenn á áfengi og það' *
er með því hærra sem við höfum
séð. Við viljum ná til þessa hóps.
Svo hefur það aftur á móti gerst
á seinni tímum að AA-fólk hefur
nálgast okkur mikið í skoðunum.
Flest árin hefur það verið með sínar
árlegu sumarsamkomur í Galta-
lækjarskógi og nokkur samgangur
orðið milli vissra deilda innan
AA-samtakanna og okkar hreyf-
ingar. Skoðanalega séð sýnist mér
vera lítill ágreiningur nú. Hér áður
var mikið um ritdeilur milli hreyf-
inganna en mér sýnist að þeir hafí
nálgast okkur mikið í seinni tíð og
við e.t.v. gerst umburðarlyndari í
þeirra garð.
— Hvað með afstöðu ykkar til' 1
eiturlyija?
Á síðustu árum höfum við verið
í samstarfi við landlækni og haldið
töluvert af ráðstefnum vítt og
breitt um landið. Sumar hafa verið
vel sóttar. Síðasta vetur höfðum
við starfandi sérstakan æskulýðs-
fulltrúa og var þá töluvert gefið
út af fræðslubæklingum sem síðan
var dreift inn á heimilin. Við erum
einnig með augun opin fyrir vel
unnum bókum og greinum um
þetta efni og sækjumst eftir því
að fá höfunda þeirra til að hald;i
fyrirlestra hjá
okkur.
— Jæja, þá
held ég að það sé
ekkert fleira. Ég
þakka þér kær-
lega fyrir spjallið
og vertu blessað-
ur.
Já, blessaður.
Verslunarmannahelgi í
Galtalæk.
Hljómar til London
SYNGJA ÁIP. HUÖMPLÖIU
Hljómar frá Keflavík, hinir
íslensku Bítlar, var sú hljóm-
sveit sem æska landsins féll í stafi
yfir, árin 1963 til 1969. Þeir voru
fjórir félagarnir í byijun, þeir Eng-
ilbert Jensen, Rúnar Júlíusson,
Gunnar Þórðarson og Erlingur
Björnsson. Þau ár sem hljómsveitin
starfaði spilaði sá síðastnefndi á
gítar og á þeim tíma var hann
kosinn besti rythmagítaristi íslands
og — eins og maður segir — þótti
hafa sérstakan stíl. Ekki hefur
borið mikið á Erlingi síðan Trúbrot
var og hét, en í ljós kom að hann
býr suður í Sandgerði og hefur
varla snert gítarinn síðastliðin tutt-
ugu ár.
„Þegar Hljómar hættu voru
ákveðnar skipulagsbreytingar hjá
hljómsveitum almennt, farið var
að nota orgel og þá var of mikið
að vera með tvo gítarista. En ég
var einnig umboðsmaður hljóm-
sveitarinnar og líkaði vel. Ég fékk
tilboð frá hljómsveitinni Flowers
en gerðist þess í stað umboðsmaður
hjá Trúbrot. Eftir að hún hætti fór
ég að vinna, síðan lærði ég til þjóns
hjá Ólafi Laufdal, var fyrsti lærl-
ingurinn hans, og eftir það vann
HVAR
ERU ÞAU
NÚ?
ERLINGUR BJÖRNSSON
fyHljónta-
tímabiliÖ
varævin-
tyralegt“
ég á bar, bæði í fríhöfninni á
Keflavíkurflugvelli og á Hótel Val-
höll á Þingvöllum.
Hljómatímabilið var ævintýra-
legt — skemmtilegustu tímar sem
ég hef lifað. Það var skrýtið að
vera ekki lengur á sviðinu, maður
hafði ekki gert neitt annað í sex
ár. En þetta var kröfuhörð vinna
fyrir fjölskyldumann og ég vildi
ekki leggja tónlistina fyrir mig.
Þessu fylgdi bæði dansleikjaferðir
innanlands, og ferðir erlendis, þeg-
ar Hljómar voru í upptökum, bæði
í London og Kaupmannahöfn, og
það er svo sem frá ýmsu að segja.
Við hittum marga þekkta tónlistar-
menn, til dæmis Paul McCartney
sem bauð okkur að skoða Apple-
stúdíóið en við komumst ekki til
þess. Jimi Hendrix hitti ég einu
sinni og það var mjög gaman að
spjalla við hann. Það munaði litlu
að hann kæmi til íslands, hann
talaði um það, en ári síðar lést
hann.
Upphafið að Hljómum segirðu?
Hugmyndin kom fyrst frá Gunn-
ari, svo talaði hann við mig en við
vorum saman í skólahljómsveit. Við
ætluðum ekki að byija að spila
strax, en svo forfallaðist hljómsveit
Guðmundar Ingólfssonar sem átti
að spila, svo okkar fyrsti dansleik-
ur var í Krossinum í Keflavík. Ég
varð eiginlega talsmaður hljóm-
sveitarinnar á sviðinu, kynnti til
dæmis lögin okkar. Ég var að vísu
mjög feiminn svona í byijun, en
hinir voru bara enn feimnari. Ann-
ars átti ég erfitt með að ákveða
mig þegar hljómsveitin var að fæð-
ast því þá var ég á leið til Okla-
homa í Bandaríkjunum til náms í
flugvirkjun. Loftleiðir voru búnir
að styrkja mig til náms og ég átti
að vera samningsbundinn í fimm
ár. Það er alltaf erfitt þegar valið
stendur á milli tveggja hluta.
Ég spila sjaldan á gitar, það er
helst þegar kemur eitthvað tóma-
hljóð í mann. En ég hlusta mikið
á tónlist og hef sérstakt dálæti á
blús og djass, já og Eric Clapton.
Svo hef ég gaman af þungarokki.
Rolling Stones hlusta ég enn á,
þeir höfðuðu alltaf meira til mín
en Bítlarnir.
Það kemur alltaf árvisst upp að
Hljómar eru beðnir að spila og fyr-
ir þremur árum vorum við með
prógramm á Broadway sem gekk
sérstaklega vel. Þetta eru öruggir
menn að spila með. Við félagarnir
erum góðir vinir en hittumst sjald-
Morgunblaðið/Júlíus
an; Gunnar er oft við upptökur,
Rúnar er bókaður langt fyrirfram
og Berti er alltaf í laxinum. Við
áttum að spila á Hótel íslandi í
vetur en samningar náðust ekki.
Ég hef engan sérstakan áhuga á
því að gera neitt í því að Hljómar
komi fram, fyrir mér er þetta „hist-
oría“. En ég hefði samt gaman af
því ef það kæmi til. Gamlir aðdá-
endur eru svo sem enn að hnýta í
mig.“
Erlingur býr í Sandgerði ásamt
Kolbrúnu Leifsdóttur og eiga þau
tvö böm. Síðustu tvö ár hefur hann
starfað sem leigubílsstjóri í
Keflavík.