Morgunblaðið - 03.09.1989, Qupperneq 40

40 G
r_Tr> ó r - -r , flli^*Tj /|V%1
MORGUNBLAÐÍÐ SUNNUDAGUR 3. SEPTEMBER
1989'
iA • MAJGRKA SA COMA • MAJORKA
MA
o

,-^f
o
ílÍ|
iA
sgg‘
jf
Jjööl«*»
c:
U
vj
<
<f
'M,
1A
VIKUFCRÐIR
ÍOKTÓBER
Áttu viku eftir af sumarfríinu? Finnst þér nóg komið af íslensku sumri?
Gœtirðu þegið örlítinn en ótrúlega notalegan sumarauka í góðu veðri,
við bestu aðstœður - og það sem meira er, á góðu verði?
Innkaup, sólskin og skemmtun:
/ október bjóðum við vikuferðir til Majorku, ferðir sem sameina stutta sóiarferð
ogskemmtilega verslunarferð. Meðalhitinn áMajorku er 20°C íoktóber, mátulegur fyrirþá
sem forðast mestu hitana en vilja láta sér líða vei Þœgilegar verslunarferðir til Pölmu
verða skipulagðar af fararstjórum Úrvals.
Þá getur valið um fjórar vikuferðir í beinu leiguflugi:
30/9-7/10 7/10-14/10 14/10-21/10 21/10-28/10
Verð kr. 32*300/" Verð kr. 35*800\m
Miðað er við 4 f íbúð.
Miðað er við 2 í íbúð.
Majorka II. september: 19 dagar
Nokkur sæti laus á lukkuhjólsverði:
Verðkr. 42*800/m
Miðað er við 3 í gistingu.
ferð eldri borgara til Majorku 30/9-28/10
Rebekka Kristjánsdóttir fararstjóri sér um að eldri borgurum líði vel á Úrvalsstaðnum
Sa Coma þar sem ai/ar aðstœður eru eins og best verður á kosið. Nokkur sœti laus.
FERÐASKRIFSTOFAN URVAL
- fólk sem kann sitt fag!
■
r

1
o
' *É@t
■
Ui
>
Pósthússtrœti 13 - Sími 26900.
:OMA • MAJORKA • SA COMA ■ MAJORKA • SA

70
iMÁ>
eftir Ólaf
Gunnarsson
BAKÞANItAR
Ævintýrí á
göngtiför
Eg hef verið að rembast slík
óskup við að reyna að þýða
Kók-slagorðið undanfarnar vik-
ur að naer þvi marrar í hausnum
á mér. Þess vegna er tilvalið að
vinda sínu kvæði
í kross og rippa
hér af einum lau-
fléttum pistli fyr-
ir þyrsta pistla-
lesara, slíkt er
góður fílingur.
Ég er sveita-
maður, bý rétt
fyrir utan höfuð-
staðinn, en
stundum finnst mér gaman að
bregða mér í kaupstaðarferð og
hitta vini og vandamenn og kíkja
í búðarglugga. Ég tími þó aldrei
að kaupa neitt.
Þegar ég var lítill las ég að
virðing enska skáldsins Thomas
Hardy, hann samdi Tess og
Heimkoma heimalningsins, hafi
verið slík, að þegar hann á efri
árum brá sér af býli sínu, þá
hafi hann spásserað með pípu-
hattinn sinn á höfðinu og bum-
buna út í loftið á miðri aðalgöt-
unni í heimabæ sínum. Allir
hestvagnar urðu að láta sér þetta
lynda og silast á eftir. Þegar ég
las þetta tók mig að dreyma um
skáldskapinn. Þá bað ég móður
mína að gefa mér pennastokk.
Þá fór ég a skrifa hjartnæmar
sögur um lítinn dreng með gler-
augu sem var gripinn glóðvolgur
af vagnstjórafólum og látinn
borga þegar hann klauf strætó-
miða. Yfir þessum sögum grét
ég síðan hjartnæmum tárum og
segja má að ég hafi haldið því
áfram síðan. En til að gera langt
mál stutt, mig dreymdi um að
eiga ef til vill eftir að ganga
Laugaveginn siðar á þennan
máta. Enn sem komið er hef ég
samt orðið að halda mig á gang-
stéttinni.
Ég vatt mér inn af gangstétt-
inni um daginn til að fá mér
molakaffi. Eg reyndi að hugsa
um eitthvað skemmtilegt og gáði
í sífellu út hvort ég sæi ekki ein-
hvern vina minna en það gekk
enginn fyrir gluggann sem ég
þekkti. Og þegar hugurinn hafði
við ekkert að fást fór hann að
fitla við að semja slagorð fyrir
kók, fari það norður og niður.
Allt í einu gengur inn af göt-
unni ægifögur menntaskóladís,
hún var með ljóst hrokkið hár.
Hún fékk sér sæti við borð næst
mínu og hún var svo dapurleg
að skar í hjartað. Eftir þó nokkra
stund kom ungur maður inn.
Hann var sennilega að búa sig
undir að slíta trúlofun þeirra,
bannsett fólið. En hann var jafn
hissa og ég á því hve hún var
sorgmædd. Hvað er að þér ástin
mín, spurði hann. Já, hvað er
að, hugsaði ég, og sperrti eyrun
á mínu borði.
- Pabbi og mamma gáfu mér
BMV-inn i gær, sagði hún.
- Nei, til hamingju, sagði ungi
maðurinn.
- En sjáðu til, sagði hún,
þetta er alveg hræðilegt.
- Já, en bíllinn er ekki nema
eins árs, sagði hann.
- Já, en nú á ég að borga allt
sjálf. Tryggingarnar og bifreiða-
gjöldin og meira að segja ben-
sínið.
- Ja, há, sagði hann, þar fór
í verra, þetta hafði ég ekki hugs-
að út í.
Þau fóru að tala um aðra
hluti. Aftur sótti ég á mig kók-
slagorðið. Ég laumaði blaði upp
úr vasanum og fór að fást við
það. Ég raulaði með sínu lagi:
„Sú tilfinning er engu lík, ja-ha-
há!“ Mér datt i hug að stinga þvi
að parinu á næsta borði að vel
mætti vinna fyrir bifreiðagjaldi
og tryggingum og meira að segja
bensíni líka, með því að hafa upp
á hentugu slagorði fyrir kók, en
hætti við það. Hver veit nema
þeim dytti eitthvað í hug sem
væri mun betra en mitt. Og ég
held satt að segja að ég afbæri
ekki að sjá mynd af þeim bros-
andi i blöðunum, með verð-
launabílinn á milli sín.