Morgunblaðið - 17.09.1989, Blaðsíða 32

32 C
—Érf*---Hr
MORGUNBLAÐIÐ VELVAKAIMDI SUNNUDAGUR 17. SEPTEMBER 1989
■■■■■ . .. . .■■■■■■■ ái,. ■■ i,■ i ,
Á FÖRIMUM VEGI
f/Hvab er€\g\n\eg&- i þessu - scúpct? h
Maður fær ekki ætíð ósk
sína uppfyllta. Sjáðu mig
með þig ...
Með
morgunkaffmu
Ef þú ert eitthvað kviðinn
verkefninu, þá sérðu að
hurðin inn til mín er ætíð
opin og ég fylgist með
þér...
HÖGNI HREKKVÍSI
Frá Hollywood á
handfæraveiðar
Suðureyri.
ndanfarna mánuði hefur Suð-
ureyri verið mikið í fréttum,
þá sérstaklega hvað varðar stöðu
fiskvinnslunnar á staðnum. Sú um-
fjöllun hefur verið frekar neikvæð
fremur öðru og finnst fólki kominn
tími til að snúa sér frá öllu svart-
nættis rausi og líta á björtu hliðarn-
ar. Hér er mikið líf og virðist vera
næg atvinna fyrir alla og nóg að
gera í frístundum. Lífið hér á Suð-
ureyri er eins og í hveiju öðru sjáv-
arþorpi á íslandi, sjómennskan og
fiskvinnslan setur mestan svip á
byggðarlagið, en þegar skyggnst
er í veruleikann og fólk tekið tali,
er ekki annað að heyra en að hér
búi fólk sem er almennt bjartsýnt
og trúir á framtíð Suðureyrar.
„Nóg að gera ef fólk vill
hafafyrir því.“
Segir Sturla Páll Sturluson, en
hann var fyrsti viðmælandinn sem
fréttaritari náði tali af. Sturla starf-
ar sem flugvallarstjóri og lögreglu-
maður á staðnum. Hann starfar
einnig í mörgum nefndum og fé-
lagasamtökum, enda talinn vera
mikill félagsmálafrömuðurhér í bæ.
Hann var fyrst spurður um sam-
göngur, bæði á landi og í lofti?
„Samgöngumálin eru að lagast, nú
er nýbúið að leggja bundið slitlag
frá Laugum og alla leið inn í Botn,
og það er ágætt, enda kominn tími
til. Nú, svo eru það jarðgöngin, ég
er nú ekkert of bjartsýnn á að það
komist í framkvæmd á tilettum
tíma. Þá finnst mér ekki vera rétt
að þessu staðið, því nú er ganga-
munninn kominn í 200 m hæð yfir
sjávarmál og á þeim stað er mjög
snjóþungt á veturna. Fjörðurinn,
hann er einnig mjög snjóþungur og
oft erfitt að ryðja hann, en það
ætti að vera betra nú í dag, því
vegurinn var mikið lagfærður og
jafnaður þegar verið var að leggja
slitlagið. Hvað flugsamgöngur
varðar erum við svolítið illa staddir,
því við höfum ekki tök á að lengja
brautina meira, svo við erum
bundnir við ákveðnar flugvéia-
Jens D. Holm
stærðir. Nú, ef að flug á að geta
gengið hér á Vestíjörðum, þá kost-
ar það að sveitarfélögin eða ríkið
verði að koma inn í og styrkja þessa
aðila. Sú lausn sem ég sé í þessum
málum upp á framtíðina er sú að
eins og staðhættir eru hér fyrir
vestan, norðan og austan í flugi
geta verið erfiðir, að þá held ég að
eitt stórt ríkisrekið flugfélag sé
lausnin. Færri flugvélategundir
yrðu notaðar og það myndi stór-
minnka allan viðhaldskostnað. Af-
greiðslum yrði fækkað og flugferð-
um hagrætt betur en nú er gert.“
Hvernig var sumarið? „Það var
ágætt, ég fór í gott sumarfrí norður
og austur og fékk ágætis veður
allan tímann. Ég renndi ekki fyrir
neinn silung í sumar, en setti í stór-
an þorsk hér í firðinum og vó hann
3-4 kg. í vor var ég á rauðmaga-
veiðum og má segja að það hafi
fiskast allt of vel, því ég hafði ekki
allan þann tíma sem þurfti í að
sinna því, slík var veiðin. Ég er
búinn að gefa heilmikið, en á samt
eftir um 300 rauðmaga sem eiga
eftir að fara í reyk. Nú seinni part
sumars fer ég á svartfugl og á
skarfaveiðar á litla bátnum sem ég
fékk í vor. Það er gott að geta farið
í góðum veðrum út á sjó og veiða
sér í soðið, eða skjóta.“ En nú er
veturinn framundan? „Veturinn
leggst vel í mig, ég hef nóg að
gera á veturna, ég fer á skíði, spila
billiard og batminton og svo er það
ijúpnaveiðin, hún er eftir, þá er ég
í Lionsklúbbnum, svo það verður
nóg að gera fyrir mig. Hér á svona
litlum stað þýðir ekkert að vera að
barma sér, það verður bara að hafa
fyrir hlutunum og finna sér eitthvað
að gera, þá leiðist man'ni ekkert.
Hér á Suðureyri er gott að vera,
gott fólk og fallegt landslag og
umhverfi", sagði Sturla Páll að lok-
um.
Sumarið kom aldrei
Næsti viðmælandi var Jóhann
Bjarnason verkstjóri í fiskmóttöku
Fiskiðjunnar Freyju. Jói, eins og
allir kalla hann var bjartsýnn að
venju og sagði „að eftir erfiðan
vetur, sem var með eindæmum
þungur, fær þetta sumar þau eftir-
mæli, að það kom aldrei. En ég fór
samt í sumarfrí og fór á Snæfells-
nesið í tvær vikur og til Hveragerð-
is og í Ölfusborgir. Veður var gott
allan tímann.“ Hvernig hafa at-
vinnumálin verið? „Atvinnan hefur
verið góð allt þetta ár, þó á bratt-
ann hafi verið að sækja. Tvö fisk-
vinnslufyrirtæki starfa hér, Fiskiðj-
Víkverji skrifar
Yíkveiji brá sér í sveitina um
síðustu helgi og hitti þar gamlan
kunningja, sem alltaf hefur látið sig
þjóðmál miklu varða og ekki farið
dult með skoðanir sínar. „Nú fyrst
er ég farinn að skilja það hugarstríð
sem gömlu kommarnir áttu í þegar
upplýst var að Stalín hafði ekki verið
óskeikull og meira að segja framið
hin mestu óhæfuverk", sagði hann.
„Draumurinn um sæluríkið varð að
martröð.
XXX
Síðan hélt hann áfram og sagði,
efnislega: Ég var alinn upp við
hugsjón ungmennafélaganna og
samvinnuhreyfingarinnar. Þótt við
lifðum þá ekki við allsnægtir, rétt
höfðum til hnífs og skeiðar, var gam-
an að lifa — því á næsta leiti hillti
undir að það sem við trúðum á yrði
að veruleika. í mínum huga var
Framsóknarflokkurinn samnefnari
þessara hreyfinga og fylgdi ég hon-
um því gegnum þykkt og þunnt. Ég
naut þess að blása til sóknar þegar
að honum eða kaupfélögunum var
vegið á málþingum eða einkasam-
ræðum. Það fannst mér auðvelt verk.
En nú — þó ekki sé kannski saman
að jafna — líður mér eins og kom-
munum, sem misstu fótanna þegar
Stalín var afhjúpaður.
xxx
g hann hélt áfram: Það er erfitt
að sjá það, sem maður hefur
trúað á og barist fyrir, bregðast.
Tökum t.d. Samvinnuhreyfinguna.
Kaupfélögin voru m.a. stofnuð til þes
að sjá um sölu á framleiðsluvörum
bænda og gera hagkvæm innkaup
svo að erlend vara fengist á sann-
gjörnu verði. Og bændur vom ekki
þeir einu sem á því græddu heldur
alþýða öll. Þetta gekk vel í fyrstu á
meðan hugsjónaeldur brautryðjend-
anna sveif yfir vötnum, en nú hin
síðari ári verð ég að viðurkenna,
þótt mér sé það óljúft, að Samband-
ið og kaupfélögin hafa ekki haft for-
ystu um að lækka vörverð. Þar reið
einkaverslunin á vaðið. Þarna misstu
kaupfélögin af því tækifæri að sanna
að verslunin væri best komin í hönd-
um félagssamtaka fólksins — sam-
taka sem ekki létu gróðasjónarmið
ráða gerðum sínum heldur hugsuðu
fyrst og fremst um hag flöldans með
lágu vöruverði.
Eitt sinn sá ég sveitunga minn
koma út úr kaupmannsverlsuninni
og skammaði hann fyrir að eiga ekki
frekar viðskipti við sína eigin versl-
un. Nú sé ég svar hans í öðm ljósi
en þá: „Mína eigin verslun? Ertu
ekki enn farinn að átta þig á að það-
em kaupfélögin sem eiga bændurna
ekki bændumir kaupfélögin?"
xxx
Sem betur fer er enn gaman að
starfa með ungu fólki og gömlu
í ungmennafélögunum, en hugsjónin
hjá Framsókn er farin að daprast.
Þar otar hver sínum tota. Mér þótti
formaðurinn þó lengi vel skeleggur
og ansaði ekki neinum ásökunum um
blaður og hentistefnu, en ummæli
hans í sjónvarpi i sambandi við kaup
Guðrúnar Lámsdóttir á Patreksijarð-
artogaranum gengu alveg fram af
mér, þar sem ég þekki örlítið til
mála. Að maður f hans stöðu skuli
leyfa sér að beya fram dylgjur, en
afsaka sig svo: Ég var ekki að ásaka
neinn, ég tók bara upp það sem aðr-
ir höfðu verið að segja.
„Ólyginn sagði mér,“ sagði Gróa
á Leiti.