Morgunblaðið - 06.01.1990, Side 32

32
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JANÚAR 1990
Ast er...
Ég ætla að ná yfirvinnutímun- .Eitt er víst. Því verður aldrei
um hvað sem hver segir ... stolið..........
HOGNI HREKKVISI
Þessir hringdu . .
Húfa
Svört loðhúfa með áföstum trefli
og með rauðmynstruðu fóðri tap-
aðist aðfaranótt laugardagsins
16. desember, iíklega í leigubíl frá
Hótel íslandi inn í Fossvog. Laura
Ashly merkimiði er í húfunni.
Finnandi er vinsamlegast beðinn
að hringja í síma 36766.
Heyrnartæki
Heyrartæki í hvítum kassa tap-
aðist, líklega í Skeifunni eða Aust-
urbænum. Finnandi vinsamlegast
hringi í síma 75609 eftir kl. 16.
Þakklæti
Þórunn hringdi:
„Ég vil þakka ungu stúlkunum
sem afgreiða í Bjömsbakaríi við
Eiðistorg fyrir yndislega fram-
komu. Eg versla stundum þarna
og það er alltaf jafn gott að koma
til þeirra."
Skór
Svartir leðurinniskór í hylki
töpuðust í Vesturbænum.
Finnandi er vinsamlegast beðinn
að hringja í síma 13077.
Kettlingar
Sjö vikna kettlingar, angóra-
blendingar, fást gefins. Upplýs-
ingar í síma 40867.
Taska
Svört hliðartaska tapaðist á
nýárskvöld við bílastæði í Fífuseli
eða nálægt Miklubraut 1.
Finnandi vinsamlegast hringi í
síma 34207. Fundarlaun.
Var það of mikið?
Jóhannes hringdi:
„Eftir hver áramót hafa fjöl-
miðiar alltaf einhveija þörf fyrir
að tíunda uppá krónu kostnaðinn
vegna flugelda sem skotið er upp
um hver áramót. Minnist ég þess
varla að hafa lifað þau áramót
að þessi frétt hafi ekki biasað við
augum manns á áberandi stað í
blöðunum og útvarpið hefur ekki
iátið sitt eftir liggja. Maður gæti
ætlað að fjölmiðlafólki þætti alltof
miklu fé eytt í þessa vitleysu og
fréttaflutningurinn þannig eins
konar óbein umvöndun. Það er
hins vegar ekki minnst á fyrir
hversu mikið menn keyptu
brennivín en ég hef lúmskan grun
um að þar sé um mun hærri upp-
hæðir að ræða. Margir hafa gam-
an af flugeldunum en áfengið
veldur einungis böli. Væri ekki
nær að tíunda hversu mikið hafi
verið keypt af þessu eitri um ára-
mótin en flugeldum? Það gæti
orðið til þess að einhver áttaði
sig.“
Víkverji skrifar
Helsta einkenni nútímans er
sennilega hversu allt er breyt-
ingum undirorpið; hvort heldur er í
stjómmálum, viðskiptum eða tækni.
Ekki er hægt að ganga þar að neinu
vísu. Þekking sem var góð og gild í
gær, gæti verið einskis virði í dag.
Aþreifanleg dæmi um þetta gerast
allt í kringum okkur. Tækni er t.d.
mikili breytingakraftur sem breytir
framleiðslutækjum heilu iðngrein-
anna og jafnvel eðli þeiija. Þannig
hafa reyndar tæknibreytingar alla tíð
breytt tilvem mannsins, skapað ný
gildi samtímis því sem gömlu gildin
ganga sér til húðar. Hjólið gerði
f lutninga mögulega, gufuvélin orsak-
aði iðnbyltinguna, prenttækni Guten-
bergs losaði menntun úr einangrun
klaustranna, og tölvubylting nú-
tímans hefur orsakað þvílíka upplýs-
ingabyltingu að enn er ekki útséð
hver áhrif hennar verða. Sú bylting
stendur yfir og eins og ætíð, er erf-
itt að átta sig á framgangi mála í
ringulreið byltingarástands. Alveg
eins og erfitt er að átta sig á því
hvemig Evrópuþjóðir muni laga sig
að þeirri lýðræðisbyltingu sem orðið
hefur í- Austur-Evrópu.
Ný tækni leysir stöðugt af hólmi
gamla og reynda. Nýja tæknin
er yfirleitt bæði uppbyggjandi og
eyðileggjandi í senn. Hún getur vald-
ið því að menntun sem áður var tal-
in góð og gild til lífstíðar er til einsk-
is nýt, heilu atvinnugreinamar eru
lagðar í rúst og áður stöndug fyrir-
tæki leggja upp laupana. Og stjóm-
málamenn koma og fara örar en.
nokkm sinni fyrr. Formaður í dag,
fallinn á morgun. Ifyrirtæki em sam-
einuð og stjómendum sagt upp. Allt
er þetta nýtt fyrir okkur, en er hluti
af þeirri byltingu sem nú umskapar
heiminn.
xxx
Hin nýja heimsmynd gerir alit
aðrar kröfur til okkar, að ekki
sé talað um kröfumar sem gera verð-
ur til menntakerfisins. Hraði breyt-
inginna er slíkur að það á mjög örð-
ugt með að fylgja þeim eftir. Þetta
á eðli síns vegna sérstaklega við
ýmiss konar verkmenntun. Ef verk-
menntaðir menn framtíðar ætla að
eiga möguleika í harðri samkeppni
þarf menntun þeirra að vera mun
sérhæfðari, ítarlegri og ekki síst
sveigjanlegri en nú er. Þegar ný
tækni er annars vegar er ekki spurt
um iðnréttindi eða háskólagráður,
heldur um kunnáttu og færni. Áður
lærðu menn einhveija iðngrein og
dugði sú kunnátta þeim til að fram-
færa sér sómasamlega til lífstíðar.
Sá tími er liðinn. Nú getur það hrein-
lega gerst að sú þekking sem áður
var einskorðuð við ákveðnar iðngrein-
ar færist út til fjöldans, þannig að
grundvellinum sé beinlínis kippt und-
an áður stöðugum iðngreinum. Iðn-
réttindi eru því einskis virði nema
þeim fylgi meiri þekking en aðilar
hafa utan hennar. Það er því sorg-
legt að horfa uppá það, að íslenska
verkmenntakerfið skuli ekki bregðast
við þessu, heldur kenna í mörgum
tilvikum um tækni og viðhorf gær-
dagsins. Á sama hátt er það grátlegt
að fylgjast með rótgrónum fyrirtækj-
um fara á hausinn eða vera gleypt
af öðrum, aðeins vegna þess að
stjómendur þeirra áttuðu sig ekki á
breyttum aðstæðum.