Morgunblaðið - 03.03.1990, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 3, MARZ 1990
33
Minning:
Guðrún Dagbjarts-
dóttir, Grindavík
Fædd 24. mars 1913
Dáin 22. febrúar 1990
Það var erfitt að greiða úr þeim
tilfinningum sem sóttu að mér þeg-
ar móðir mín tjáði mér að nú væri
hún Gunna systir hennar látin. Hún
var búin að vera svo lengi að beij-
ast við sinn sjúkdóm. Okkur var
öllum orðið ljóst að hún fengi ekki
bata. Ég er glöð yfir því að hún
er laus við sínar þjáningar og hefur
öðlast frelsi inní eilífðina. Örugg
og sæl hjá Drottni vorum. En svo
er það þessi sári söknuður sem
hristir mann allan. Þessi djúpa sorg
sem fyllir mann þegar kona sem
maður elskar er ekki lengur í holdi
meðal okkar.
Ég mun alltaf sakna Gunnu
frænku því hún átti svo stóran hlut
í hjarta mínu. Hún kom mér ekki
aðeins í ömmu stað, heldur líka sem
vinkona og ráðgjafi. „Mundu að
gera alla hluti vel,“ var eitt af því
sem hún sagði mér. Það var alltaf
gaman að líta við hjá henni, hún
var svo skemmtileg og auðvelt að
tala við hana þótt hún hefði sínar
skoðanir á hreinu. Ég er viss um
að þau fyrir handan gleðjast jafn
mikið yfir hennar félagsskap og við
gerðum hér á jörðinni.
Ég vil votta öllum sem hana elska
mínar dýpstu samúðarkveðjur. Sér-
staklega hennar allra nánustu.
Megi Guð gefa ykkur styrk til að
sætta ykkur við það sem við fáum
ekki breytt.
Guð hið ytra, Guð í mér,
ég efa ei tilvist þína hér
hvar sem ég lít og áður leit
ásjónu Guðs ég sé og veit
að ég er miðill augna þinna.
Svo í uppskeru ára minna
sáðmaður sjálfur fræ Guðs í mér
sjálf Guðs að verða, eign hans er.
(Ur „Rýnasteinar")
Díana Von Ancken
í dag verður lögð til hinstu
hvíldar kær móðursystir mín Guð-
rún Dagbjartsdóttir.
Það er skammt stórra högga í
milli. Fyrir rúmum tveim mánuðum
lést systir hennar Valbjört Dag-
bjartsdóttir Green vestur í Banda-
ríkjunum.
Guðrún var fædd í Velli í Grfnda-
vík, dóttir sæmdarhjónanna Val-
gerðar Guðmundsdóttur frá Klöpp
og Dagbjartar Einarssonar útvegs-
bónda frá Garðhúsum. Árið 1925
urðu miklar náttúruhamfarir í
Grindavík og flóð gjöreyðilagði
húsakost á Velli, sem var neðarlega
í þorpinu. Þá var hafist handa við
að byggja nýtt hús, stórt og glæsi-
legt, enda börnin orðin níu, en
yngsta dóttirin fæddist árið 1926,
sama ár og flutt var í nýja húsið
sem nefnt var Ásgarður og hafa
öll systkinin, 8 dætur og tveir syn-
ir, jafnan verið kennd við það hús.
Guðrún bjó í heimahúsum þar til
faðir hennar lézt árið 1944, einnig
eftir að maki hennar kom til sög-
unnar, en hann er Gísli Jóhannsson
sjómaður og netagerðarmaður,
hann lifir konu sína.
Eftir það byggðu Guðrún og Gísli
sér myndarlegt hús og ekkert þótti
sjálfsagðara en að Valgerður móðir
hennar fengi þar stórt herbergi til
umráða, en hún andaðist árið 1967.
Guðrún frænka mín var lista-
kokkur af guðsnáð, eins og reyndar
allar systurnar frá Ásgarði. Hún
hefði getað stjómað eldhúsi á fjög-
urra stjörnu hóteli, jafnvel á nútíma
mælikvarða.
Ég var svo lánsöm að fá að vera
hjá afa og ömmu á sumrin. Þá var
Gunna að mestu leyti tekin við
stjórn á hinu stóra heimili og ég
gleymi aldrei góðu kökunum henn-
ar.
Það var oft líf í tuskunum í Ás-
garði. Alltaf nóg að starfa. Gunna
hafði gott lag á að láta okkur
Biyndísi yngstu systurina og mig
hjálpa til, þetta var eins og besti
húsmæðraskóli. Það var fjölbreytni
í starfinu. Eftir að búið var að þvo
þvottinn vorum við sendar með
hann niður að gjá til að skola hann.
Við fórum í mosahraun, sem kallað
var, en mosinn var notaður þurrkað-
ur sem eldsmatur, við skárum gras,
reyttum arfa, rökuðum og að sjálf-
sögðu vöskuðum við oftast nær upp
og þvoðum gólfin.
Það er mjög gaman fyrir ungl-
inga að vera á svona stóru heimili
og taka þátt í'öllu sem er að ger-
ast, bæði í starfi og leik. Þegar tími
var til var alltaf einhver til í að
spila við mann enda ekkert sjónvarp
komið til sögunnar.
Ég elskaði þessa stóru fjölskyldu,
sem öll bjó undir sama þaki í sátt
og samlyndi. Ekkert mál, þótt bætt-
ust við tengdasynir, tengdadætur
og barnabörn. Nei, nei, það var
bara þrengt að sér og Gunna
Minning:
Anna Hjartardóttir,
Geirmundarstöðum
Fædd 9. september 1907
Dáin 19. febrúar 1990
Mig langar með nokkrum orðum
að minnast Önnu á Geirmundar-
stöðum í Sæmundarhlíð í Skaga-
fírði, fóstru minnar frá sex ára aldri
til fermingar.
Hún andaðist á Sjúkrahúsi Sauð-
árkróks 19. febrúar sl. eftirtæplega
árs dvöl þar og erfið veikindi.
Anna var fædd í Þrastastaða-
gerði á Höfðaströnd 9. september
1907. Foreldrar hennar voru hjónin
Jónína Margrét Gísladóttir og
Hjörtur Ólafsson. Hun var næstelst
fímm systkina, sem öU eru látin,
nema yngsta systirin, Ásta. Anna
giftist árið 1931 Valtý Sigurðssyni
frá Litlu-Gröf á Langholti og hófu
þau búskap á Geirmundarstöðum
sama ár. Þar bjuggu þau til ársins
1977, er þau fluttu til Sauðárkróks
og keyptu sér þar íbúð á Víðigrund
6. Valtýr lést 29. desember 1982,
rúmlega áttræður að aldri. Anna
bjó áfram í íbúð sinni þar til hún
fékk heilablóðfall á sl. ári.
Anna og Valtýr eignuðust tvo
syni. Eru þeir Gunnlaugur Sigurð-
ur, bifreiðastjóri, Kópavogi, kvænt-
ur Jóhönnu Haraldsdóttur og eiga
þau þijá syni, og Hjörtur Geirmund-
ur, hljómlistarmaður og skrifstofu-
maður hjá Kaupfélagi Skagfirð-
inga, kvæntur Mínervu Björnsdótt-
ur og eiga þau tvo syni.
Þau Anna og Valtýr bjuggu góðu
búi á Geirmundarstöðum og voru
vinsæl og vel metin í sinni sveit.
Bæði tóku þau virkan þátt í sönglífi
Skagfirðinga í hinum ýmsu kórum.
Oft var gestkvæmt á heimili þeirra
og glatt á hjalla.
Eg sem þessar línur rita kom að
Geirmundarstöðum sex ára gömul
og stóð í fyrstu ekki til að ég dveldi
þar lengi, en árin urðu alls sjö. Þau
hjónin tóku mér sem dóttur og
gerðu ekki upp á milli mín og sonar-
ins, Gunnlaugs, sem var jafnaldri
minn. Síðar fæddist svo Geirmund-
ur, sem var tíu árum yngri.
Anna á Geirmundarstöðum var
glæsileg kona og sópaði að henni
hvar sem hún fór. Hún var mikil
búkona og dugnaðarforkur að
hveiju sem hún gekk. Fljót var hún
jafnan að rétta hjálparhönd, ef ein-
hver þurfti þess með og munu
margir minnast hennar með þakk-
Iæti og virðingu. Mörg börn og
unglingar nutu umhyggju hennar
um lengri eða skemmri tíma. Ég
hef margs að minnast frá þessum
árum og mörg störfin kenndi hún
mér, sem að gagni komu síðar í
lífinu.
Eftir að ég flutti úr Skagafirði
og í annan landshluta urðu sam-
skiptin minni, en aldrei kom ég svo
í heimsókn til Skagafjarðar að ég
kæmi ekki við hjá Ónnu. Tók hún
frænka lét aðeins meira í pottinn.
Árið 1937 eignuðust Gunna og
Gísli lítinn sólargeisla, en það er
einkadóttirin Valgerður. Það er ein-
stakt lán að eignast eitt barn og
það hljóti í vöggugjöf alla bestu
eiginleika foreldra sinna.
Valgerður er gift miklum sóma-
tnanni úr Grímsey, Willard Fiske
Ólasyni, skipstjóra og útgerðar-
manni í Grindavík, það er mikið
jafnræði með þeim hjónum og hefði
Guðrúnu og Gísia ekki þótt vænna
um hann, þótt hefði hann verið
þeirra eigin sonur og ég veit að það
hefur verið gagnkvæmt.
Barnabörnin eru þijú og þau
hafa verið daglegir gestir á heimili
afa og ömmu, ekki af skyldurækni,
heldur þótti þeim það vera þeirra
annað heimili og mikil væntum-
þykja á báða bóga. Barnabarna-
börnin eru tvö.
Við minnumst öll fjölskyldan
sterks persónuleika, sem kvartaði
aldrei, en var þakklát fyrir allt það
góða, sem lífið hafði veitt henni.
Blessuð sé minning hennar.
Erla Wigelund
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
(V. Briem)
í dag, laugardaginn 3. mars,
verður elsku amma okkar, Guðrún
Dagbjartsdóttir jarðsungin. Okkur
Iangar að minnast hennar með
fáum orðum.
Það er erfitt að hugsa til þess
að hún amma sé ekki lengur á
meðal okkar. Að hún sé nú horfin
yfir móðuna miklu, þar sem hennar
hefur eflaust beðið annað hlutverk.
jafnan á móti mér og fjölskyldu
minni sem sinni eigin. Á sl. hausti
heimsóttum við hjónin hana á
Sjúkrahúsið á Sauðárkróki. Hafði
hún þá fulla rænu en gat ekki tjáð
sig með orðum. Allt fas hennar lýsti
vinsemd og hlýju sem jafnan áður.
Mun ég jafnan minnast þessarar
mætu konu með þakklæti og virð-
ingu. Ég og fjölskylda mín sendum
sonum hennar og fjölskyldum þeirra
innilegustu samúðarkveðjur.
Hrafnhildur S. Jónsdóttir
Þrátt fyrir sín löngu og erfiðu veik-
indi, sem amma barðist við af
ógleymanlegri hörku og dugnaði,
tók hún alltaf þátt í því sem um
var að vera í kringum hana. Hún
skipaði stóran sess í lífí okkar systk-
inanna. Heimili hennar og afa var
sem okkar annað heimili og ósjald- '
an fórum við þaðan án þess að
þiggja eitthvað af þeirra hendi, því
bæði var amma einstaklega gestris-
in og gjafmild. Henni var mjög
umhugað um velferð okkar og þau
voru ófá heilræðin sem hún gaf
okkur, og eigum við eflaust eftir
að búa að þeim það sem eftir er.
Uppáhalds tómstundagaman
ömmu var að spila á spil. Þau voru
mörg skiptin sem við komum á
Ásabrautina til hennar og tókum í
spil. Meðan heilsan leyfði sótti hún
félagsvist á hveiju sunnudagskvöldi
og ósjaldan kom hún heim með
verðlaun þar sem hún var slungin
spilakona. Hún gerði líka mikið af
því að pijóna áyngri fjölskyldumeð-
limina. Það er sárt að kveðja og
söknuðurinn sem fyllir hjörtu okkar
er mikill. En við vitum það að amma
er á góðum stað og hún er með
okkur þó að á annan hátt sé en áður.
Elsku ömmu þökkum við sam-
fylgdina og allar þær góðu stundir
sem við áttum með henni. Starfs-
fólki lungnadeiidar Vífilsstaðaspít-
ala þökkum við fyrir einstaklega
góða aðhlynningu og hlýhug í garð
ömmu okkar.
Elsku afi, Guð styrki þig og
styðji í sorg þinni.
Far þú i friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Gísli, Daddi og Guðrún
t
Ástkær eiginkona mín, móðir og fósturmóðir,
KATRÍN SIGRÚN ÁRNADÓTTIR,
Smáratúni,
Vatnsleysuströnd,
verður jarðsungin frá Kálfatjarnarkirkju laugardaginn 3. mars kl
13.30
Guðbergur Sigursteinsson,
Ágúst Þór Guðbergsson,
Steinar Smári Guðbergsson,
Magnús ívar Guðbergsson,
Guðfinna Guðmundsdóttir.
t
Einkasonur okkar,
KJARTAN,
lést af slysförum hinn 13. febrúar. Útförin fór fram í Bagsværd,
heimabæ hans á Kaupmannahafnarsvæðinu, 20. febrúar.
Helga og Richardt Ryel.
t
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför
BJARNEYJAR FRIÐRIKSDÓTTUR,
Marargötu 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunarlækningadeildar Landspít-
alans Hátúni 10b, 4. hæð og deildar 14G, Landspítalanum fyrir
alla umönnun.
Sigurður Páll Sigurjónsson og fjölskylda