Morgunblaðið - 03.02.1991, Blaðsíða 30

3Ö
-ÓL
MORGDNBLAÐIÐ
SAMSAFIMK) s
AGUR 3. FEBRÚAR 1991
ÆSKUMYNDIN...
ERAF JÓNIPÁLISIGMARSSYNI, STERKASTA MANNIHEIMS
Sjálfum
sérnógur
Hann var eins og nýfætt lamb þegar hann fædd-
ist, ljóskrullhærður, og svo sem ekkert stærri eða
sterkari en önnur nýfædd börn, 16 merkur og 52
cm. Frænkur hans dunduðu sér gjarnan við að
setja slaufur í hárið á honum og að því búnu leit-
aði hann uppi háhælaða skó og veski til að spranga
•*, með. Hann vildi fara sínar eigin leiðir, var róleg-
ur, samviskusamur, og sjálfum sér nógur. A ungl-
ingsárum leit hann ekki við klíkunum, sem reyktu,
drukku og stunduðu útiverur langt fram eftir
morgnum. Hann valdi það heldur að vaxa í bæl-
inu. Samt sem áður var alltaf nóg að gera og voru
það íþróttir hvers kyns sem áttu hug hans allan
og það er varla til sú íþróttagrein sem hann hefur
ekki komið nálægt.
Jón Páll Sigmarsson stendur nú á þrítugu og hefur
fjórum sinnum sigrað í keppninni um sterkasta
mann heims. Hann fæddist á Sólvangi í Hafnarfirði
28. apríl 1960. Tæplega tveggja ára fluttist hann,
ásamt móður sinni, Dóru Jónsdóttur, og fósturföður,
Sveini Guðmundssyni, til Stykkishólms þar sem hann
bjó til níu ára aldurs. „Ég fór að æfa glímu fimm ára
með fósturpabba, sem var glímumaður mikill, en hann
hafði gefið mér og bróður mínum íþróttagalla og
fylgdi það skilyrði að við ættum að
vera duglegir í íþróttum."
Birna Sigurðardóttir, markaðs-
stjóri, bjó í Stykkishólmi á ungl-
ingsárum og hafði þá m.a. það hlut-
verk með höndum að passa Jón
Pál, sem þá var fjögurra og fimrh
ára og fór hún eitt sinn út í Skáleyj-
ar með honum, en þar var fjölskyld-
an við eggjatínslu, dúntekju og sel-
veiðar á sumri hveiju. „Hann var
rosalega þijóskur og það var útilok-
að að ætla sér að reyna að kaupa
r .hann með amerísku tyggjói eða
ópali, eins og krakkarnir vildu í þá
daga. Ef hann tók eitthvað í sig,
varð því ekki breytt. Að því leytinu
má segja að hann hafi verið erfiður
við mig. Á hinn bóginn var hann
mikill Ijúflingur og gat dundað sér
tímunum saman. Hann þurfti ekk-
ert frekar á félagsskap að halda
og var alfarið á móti því að ég
hefði nokkuð við vinkonur mínar,
sem Iíka voru í vist, saman að sælda
á meðan ég átti að vera að sinna
„Hann var rosalega þijóskur
og það var útilokað að ætla sér
að reyna að kaupa hann með
amerísku tyggjói eða ópali,“
segir barnapía Jóns Páls Sigm-
arssonar.
honum.“ Þess má geta að þegar Jón
Páll komst á fermingaraldur laun-
aði hann Birnu pössunina að nokkru
leyti með því að passa ungan son
hennar. Áreiðanlegar heimildir
herma að Jón Páll hafi matað litla
sveininn á próteini og hráu kjöti
með það að markmiði að gera úr
honum mann.
Níu ára gamall flútti Jón Páll í
Árbæinn og hóf að æfa með Fylki.
Hann lauk gagnfræðaprófi frá Ár-
bæjarskóla og var að eigin sögn
daglangt í Fjölbrautaskólanum við
Ármúla. í æsku gekk hann hinsveg-
ar með þann draum að fara í
íþróttakennaraskólann. Fjórtán ára
gamall fór Jón Páll að draga mjög
úr þeim hópíþróttum, sem hann
lagði stund á, og segir ástæðuna
þá að menn séu ekki allir tilbúnir
til að leggja jafn mikið á sig til að
ná árangri. Hann hafi því ákveðið
að stóla eingöngu á sjálfa sig. Sautj-
án ára mætti hann á sína fyrstu
æfingu í Jakabóli í Laugardalnum
og mun þá 'hafa sagt: „Nú er ég
mættur til að verða hrikalegur."
Meðal þeirra kraftajötna, sem þá
voru í sviðsljósinu, var Skúli
Oskarsson. „Hann virkaði á mann
sem hár, grannur, frekar hlédræg-
ur, en þó geðugur piltur. Og ekki
átti maður þá von á því að þessi
drengur ætti eftir að verða sterk-
asti maður heims. En hann sýndi
það strax að hann ætlaði sér að
verða bestur og mestur. Hann hafði
ógurlegt kapp, æfði stíft og var
fljótur að ná árangri. Þó ég segi
sjálfur frá held ég að hann hafi
verið einlægur aðdáandi minn svona
í fyrstu. Eitt er þó ljóst að aldrei
hefur hann Jón Páll þurft að líta
upp til mín, í þeirri orðsins fyllstu
merkingu.
ÚR MYNDASAFNIN1I
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
Séra Friðrik
ogKFUM
Séra Friðrik Friðriksson setti
sterkan svip á íslenskt þjóðlíf á
fyrri hluta þessarar aldar, einkum
fyrir afskipti sín af fé-
lags- og trúmálum.
Hann stofnaði Kristi-
legt félag ungra manna
í Reykjavík 1899 og
átti meðal annars þátt
í stofnun Knattspyrnu-
félagsins Vals skömmu
síðar. Séra Friðrik
fæddist á Hálsi í Svarfaðardal 25.
maí 1868. Hann lauk stúdentsprófi
1893 og stundaði um skeið háskóla-
nám í Kaupmannahöfn og las með-
al annars læknisfræði. Hann starf-
aði í KFUM í Kaupmannahöfn á
árunum 1895 til 1897 og heimkom-
inn stofnaði hann KFUM í
Reykjavík. Hann lauk guðfræði-
prófi aldamótaárið 1900 og var
skipaður prestur við Laugarnesspít-
ala og vígður það sama ár. Síðar
gegndi hann meðal ann-
ars starfi annars prests
við Dómkirkjuna,
prestsþjónustu í Mos-
fellsprestakalli, var
sóknarprestur um tíma
í Garðaprestakalli á
Akranesi og í Útskála-
prestakalli um skeið.
Séra Friðrik var framkvæmdastjóri
KFUM frá upphafi og langt fram
á efri ár, en séra Magnús Runólfs-
son tók síðan við af honum sem
forstöðumaður félagsins. Séra Frið-
rik lést 9. mars 1961 á 93 aldurs-
ári. Meðfylgjandi myndir voru tekn-
ar um það leyti sem KFUM var 50
ára, árið 1949.
Frá helgistund í tilefni 50 ára afmælis KFUM 1949. Á myndinni
má meðal annars þekkja herra Sigurgeir Sigurðsson biskup og frú
Guðrúnu Pétursdóttur, séra Bjarna Jónsson vígslubiskup og frú
Áslaugu Ágústsdóttur og séra Árna Sigurðsson Fríkirkjuprest.
SUNNUDAGSSPORTID
Siglingar
SIGLINGAR eru íþrótt sem ætti að vera íslendingum í blóð borin
og töluverður hópur fólks stundar hana hérlendis sér til skemmtun-
ar og keppni. Alls munu félagsmenn Siglingasambands íslands vera
um eitt þúsund talsins í dag og hefur töluverð gróska verið i starf-
semi þess þau 15 ár sem liðin eru frá stofnun sambandsins.
Sökum veðurs er eingöngu keppt
í siglingum á sumrin en þeir
hörðustu í íþróttinni munu einnig
æfa á vetrum. Keppt. er í þremur
flokkum, seglbrettum, kænum, og
kjölbátum og eru 10 stórmót haldin
árlega í þessum flokkum hérlendis.
.Einnig mun nokkuð um að íslend-
'ingar sendi lið utan til keppni en
árangur á þeim vettvangi hefur
verið upp og ofan á síðustu árum.
Ari Bergman Einarsson formað-
ur SÍL segir að fjölgun félagsmanna
innan sambandsins hafi verið hæg
og jöfn en mest hafi hún orðið hjá
þeim sem stunda þessa íþrótt á kjöl-
bátum. Þar er áhöfnin 5-7 manns
þannig að aldrei eru undir 50 manns
sem keppa á sumrin á þessum bát-
um. Sigling á kjölbátum er nokkuð
dýr íþrótt því hver bátum kostar
um milljón en hægt er að kaupa
þá ódýrari notaða. Hinsvegar mun
seglbrettaiðkun kosta álíka og
skíðaiðkun svo dæmi sé tekið.
Mestur fjöldi siglingamanna er í
Reykjavík en auk þess eru til klúbb-
ar siglingafólks á ísafirði, Akureyri
og Egilsstöðum. Hinir síðastnefndu
stunda íþrótt sína á Lagarfljóti.
BÓIUN
ÁNÁTTBORDINU
Ari Skúla-
son hagfræð-
ingur
Aldrei þessu vant er ég með eina
bók á náttborðinu. Það er
„Sól í Norðurmýri" eftir Þórunni
Valdimarsdóttur og Megas. Ég er
mest fyrir skáldsögur. Því miður
finnst mér að íslensku skáldsögurn-
ar hafi dalað hin síðari ár þannig
að ég hef frekar snúið mér að þýdd-
um skáldsögum.
KarlV.
Matthías-
son sóknar-
prestur
*
Eg er að lesa barnabókina„Bjé-
tveir, bjétveir" eftir Sigrúnu
Eldjárn fyrir strákinn minn á kvöld-
in. Fyrir utan hana eru yfirleitt
tvær bækur á náttborðinu mínu.
Það er sálmabóki'n, sem ég yfirleitt
glugga f á hveiju kvöldi, og til að
vega upp á móti henni gríp ég gjarn-
an í einhveija góða reyfara eða þá
í þjóðsögurnar.
PLATAN
ÁFÓNINUM
Ása Ólafs-
dóttir mynd-
listarmaður
Eg er að hlusta á kven-trúbador
frá Chile sem heitir Violetta
Parra. Hún var lærimeistari Victors
Jahra, en af honum fóru miklar
sögur þegar Chile var í fréttum hér
í eina tíð. Ég er mjög hrifin af Vio-
lettu og þó ég skilji ekki beint
spænsku textana, þá finnst mér hún
koma tilfinningunum mjög vel til
skila. Af íslenskum tónlistarmönn-
um finnst mér gaman að hlusta á
Björku Guðmundsdóttur og Megas.
Benny Carter hefur verið mjög
oft á fóninum hjá mér að und
anförnu. Það er gamall og góður
saxófónleikari, sem kjörinn var
djassmaður ársins í fyrra þó hann
sé nú orðinn 83 ára gamall. Svo
hef ég verið að hlusta á diskinn
með Jóni Páli Bjarnasyni sem gef-
inn var út í Bandaríkjunum i fyrra.
Hann er aldeilis frábær — einn besti
djassmaður íslands.
MYNDIN
ÍTÆIUNU
*
Eg var að koma frá Danmörku
og keypti mér þar óperuna
„Cosi fan Tutte“ eftir Mozart. Ég
horfi töluvert á kvikmyndir, sem
ég hef misst af í bíóhúsunum þó
mér finnist alltaf skemmtilegra að
fara í bíó. Ég held að ég sé hrifn-
ust af dramatískum kvikmyndum.
Svo er ég líka gjörn á það að fá
mér kvikmyndir, sem byggðar eru
á leikritum auk söngleikjaútgáfa.

Það er orðið býsna langt síðan
ég hef verið með mynd í tæk
inu. Það er samt ekkert voðalega
langt síðan ég sá „Pelle sigurveg-
ara“. Ég geri nú ekki mikið af því
að leigja mér myndir, en þessi var
alveg stórkostleg.