Morgunblaðið - 21.04.1991, Blaðsíða 30

I MQRGpXBLAÐJP. SAMSAFNHE) sunnudagur 21. APRÍL 1991
ao c
ÚR MYNDASAFNINV
ÓLAFUR K. MAGNÚSSON
BRÁÐUM KEMUR
BETRITJÐ...
Alltaf
hópuraf
krökkum
í kringum
hann
HANN SEGIST hafa verið feim-
inn og óframfærinn sem barn,
en þeir sem þekkja hann segjast
ekki kannast við þessa þætti í
fari hans núna. Hrólfur hefur
verið ráðinn slökkviliðssljóri frá
og með 1. desember næstkom-
andi og hefur starfað hjá slökkvi-
liðinu frá því 1980. þar af hefur
hann verið varaslökkviliðsstjóri
í niu ár.
Eg var kjarklaus og vogaði mér
aldrei langt frá heimilinu,"
segir Hrólfur. Hann er sonur hjón-
anna Jóns Magnússonar húsgagna-
smiðs og Sigrúnar Siguijónsdóttur.
Hrólfur fæddist í Reykjavík 24. jan-
úar 1955 og á einn eldri bróður,
Þorkel. Hann ólst upp í Hlíðunum.
og gekk fyrst í Hlíðaskóla og síðan
í Iðnskólann þar sem hann lærði
húsasmíði. Þar með var skólagöngu
hans ekki lokið því hann lærði enn-
fremur byggingatæknifræði í
Tækniskólanum og brunavarna-
verkfræði í Svíþjóð.
Hrólfur er kvæntur Ingibjörgu
Steinunni Sverrisdóttur og eiga þau
þijú börn, Sigrúnu Ingu, Steinunni
Björgu og Ragnar Jón.
Þorkell Jónsson, bróðir Hrólfs er
ekki sammála bróður sínum hvað
feimnina og óframfærnina varðar.
„Eg man ekki betur en hann hafi
ætíð verið með eindæmum félags-
lyndut’ og það hafí alltaf verið hóp-
ur af krökkum í kringum hann,“
segir Þorkell. Hann minnist þess
að Hrólfur hafi ætíð verið reiðubú-
inn að „redda málunum" og hafi
verið virkur í skátahreyfingunni.
„Hann var driffjöður og duglegur
að drífa fólk með sér í alls kyns
verkefni. Hann var alltaf vel liðinn
og þó það hafi stundum skorist í
odda, var hann aldrei langrækinn
og 'reiðin rann fljótt af honum,“
segir Þorkell og heldur áfram að
rifja upp: „Þar sem ég er töluvert
eldri en Hrólfur passaði ég hann
stundum. Hann var fjörugur og
atorkumikill krakki. Einu sinni vor-
um við að leika okkur við lækjar-
pytt og í hita leiksins datt Hrólfur
kylliflatur í pyttinn. Þegar ég kom
heim með hann rennandi blautan
og forugan upp fyrir haus fékk ég
á baukinn fyrir að hafa ekki passað
hann nægilega vel!“
Símon Gissurarson er tveimur
árum eldri en Hrólfur og ólst upp
í sömu götu og hann. Með þeim
tókst þó ekki eiginleg vinátta fyrr
en á unglingsárunum. „Ég man vei
eftir Hrólfi í Hlíðunum þegar við
vorum smápattar,“ segir Símon en
bætir við að þar sem tvö ár hafi
verið á milli þeirra hafi þeir ekki
verið í sama vinahópi. „Við kynnt-
umst betur þegar við vorum saman
í Iðnskólanum og síðar í TækniskÓl-
anum. Þá kynntist ég betur hæfi-
leikum Hrólfs í mannlegum sam-
skiptum. Hann var alltaf hreinn og
beinn í framkomu, hreinskilinn og
hress. Hann var alltaf boðinn og
búinn þegar félagslíf var annars
vegar og hefur alltaf haft góða
kímnigáfu. Ef ég væri beðinn um
að skrifa meðmæiandabréf með
Hrólfi myndi ég gefa honum bestu
meðmæli. Hann er traustur og
ábyggilegur maður.“
Sumarkoman hefur alla tíð skipað
þýðingarmikinn sess í hugum
íslendinga, ekki síst fyrr á öldum,
þegar vetrarmyrkrið
lagðist þyngra á mann-
fólkið en nú gerist á tím-
um rafmagns og ljósa.
Engu að síður gerum við
Islendingar okkur enn
dagamun á sumardag-
inn fyrsta, og munum
vonandi halda þeim sið
um ókomna tíð. Sumar-
dagurinn fyrsti er einmitt næsta
fimmtudag og af því tilefni birtum
við myndir sem teknar voru í
Reykjavík á fyrsta degi sumars fyr-
ir um það bil tuttugu árum, í kring-
um 1970. Þá, eins og nú, settu
skátar svip sinn á hátíðahöldin, og
eru tvær myndanna af skrúðgöngu
þeirra í tilefni dagsins. Á þriðju
myndinni eru ungar blómarósir á
tali í miðbænum og á hinni íjórðu
má sjá að gróður er farinn að taka
við sér og er hugsanlegt
að sú mynd sé tekin
nokkru síðar. Veturinn
hefur farið fremur mild-
um höndum um okkur
að þessu sinni, að
minnsta kosti á sunnan-
verðu landinu, og von-
andi verður sumarið
einnig gott um allt land.
Það er því tímabært að rifja upp
orð skáldsins er svo maslti forðum:
Bráðum kemur betri tíð með blóm í haga,
sæta, langa sumardaga.
Þá er gaman að trítla um tún og tölta á engi,
einkum fyrir unga drengi.
Folöldin þá fara á sprett og fuglinn syngur,
og kýrnar leika við hvurn sinn fingur.
SUNNUDAGSSPORTID. . . .
LYFTINGAR
i
„ÞAÐ MÁ skipta lyftingum í tvo
flokka, kraftlyftingar og ólymp-
ískar lyftingar, sem er mun
eldri íþróttagrein eins og nafnið
gefur til kynna,“ segir Birgir
Þór Borgþórsson.
Birgir byijaði að æfa ólympí-
skar lyftingar, það er að segja
snörun og jafnhöttun, þegar
hann var 13 ára. Hann keppti í
mörg ár og er margfaldur verð-
launahafi í íþróttinni. Nú er Birgir
32 ára og vinnur í íslandsbanka.
„Ég ákvað að taka mér nokkurra
mánaða hvíld frá
lyftingunum,"
segir hann og
bætir við að
hann hafi
þó ekki al-
farið lagt
stöngina á
hilluna.
„Það er
grundvallar-
munur á ólympísk-
um lyftingum og kraftlyftingum.
Þær fyrrnefndu byggja fyrst og
fremst á fimi og snerpu. Kraftur-
inn skiptir ekki eins miklu máli og
í kraftlyftingum sem krefst ró-
legra seigluátaka.
Ólympískar lyftingar hafa verið
keppnisíþrótt frá því um aldamótin
en kraftlyftingar eru tiltölulega
ný íþrótt.“
Birgir æfði fimleika í þijú ár
áður en hann fór að æfa lyftingar
og segir að sú æfing hafi komið
sér til góða í lyftingunum, „enda
gat ég tekið flikk flakk heljarstökk
þó ég væri orðinn 100 kíló,“ segir
hann og glöttir. Hann segir að
lyftingar krefjist mikillar einbeit-
ingar og félagsskapurinn sé góður
og skemmtilegur. „Ég hef kynnst
öllum mínum nánustu vinum í
gegnum lyftingarnar. íþróttin er
þess eðlis að í hana sækja sérstak-
ir karakterar, sem margir em stór-
skemmtilegir!"
PANNIG...
ÞVÆR
Hallgrímur Þorsteinn
Magnússon læknir
á sér hárið
„ÉG HÆTTI að nota sjampó síðastliðið sumar
og þvæ núna á mér hárið í útisturtu þegar ég
er búinn að synda á morgnanna. Ég þvæ það
eingöngu með vatni og bursta svo hársvörðinn
með litlum bursta," segir Hallgrímur Þorsteinn
Magnússon læknir i Heilsuræktinni á Selt-
jarnarnesi. Hallgrímur er þekktur fyrir óhefð-
bundnar lækningar og stundar meðal annars
hina fornu kínversku nálastunguaðferð.
Hallgrímur segist hafa haft flösu áður en hann
hætti að nota sjampó. „Fiasa stafar af lé-
legri starfsemi lifrarinnar samkvæmt aust-
rænni læknisfræði. Líkaminn reynir að hjálpa lifr-
inni við að losa eiturefni í líkamanum í gegnum
höfuðleðrið," segir hann. „Það má svo sem nota
flösusjampó eða tjörusjampó til að losna við þessi
einkenni. Líkaminn losnar þá ekki við eiturefnin
með þessu móti og það kemur einfaldlega niður á
annarri líkamsstarfsemi. Eitt af fyrstu lögmálum
lífsins er að viðhalda lífinu með því að allt sem
lifir hreinsi sig. Þannig notar líkami okkar, sem
fær of mikið af eiturefnum, meðal annars með of
mikilli sápunotkun, mikinn kraft til að reyna að
hreinsa sig. Þetta á ekki bara við um manninn,
heldur allt sem lifir á jörðinni."
- Þú ert af mörgum talinn öfgafullur, Hallgrím-
ur. Ertu það?
„Ég er það að áliti margra eins og þú segir.
Ég get ekki þjónað tveimur herrum. Ef ég prédika
heilbrigðari lífsstefnu verð ég að þekkja hana sjálf-
ur af eigin raun og lifa samkvæmt henni. Hún
Hallgrímur fer í sund á hverjum morgni og
þvær hárið í útisturtunni án þess að nota
sjampó. „Hárgreiðsludaman er ánægð með
árangurinn," segir hann.
verður að vera hluti af sjálfum mér. Svo einf-
alt er það.“
- Hvernig gekk þér að venja hárið af
sjampói?
„Eftir tíu daga fór hárið að verða feitt og
var þannig í rúman mánuð. Síðan varð það líf-
legra og hárgreiðsludaman mín er allavega
glöð að sjá bæði hárið og hársvörðinn núna sem
hvort tveggja er mun heilbrigðára en áður.“