Morgunblaðið - 25.09.1991, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. SEPTEMBER 1991
Þórheiður G. Sumar-
liðadóttir - Minning
Fædd 11. september 1906
Dáin 17. september 1991
Þórheiður Sumarliðadóttir lést á
krabbameinsdeild Landspítalans
17. september síðastliðinn eftir erf-
iða sjúkdómslegu og fer útför henn-
ar fram í dag frá nýju kapellunni
í Fossvogi.
Þóra, eins og hún var ævinlega
kölluð, var fædd í Ólafsvík hinn 11.
september 1906 og varð því 85 ára
fyrir skömmu. Hún var yngsta barn
hjónanna Sumarliða Þorgilssonar
og Sigurborgar Þorleifsdóttur, sem
bjuggu í Ólafsvík.
Ung fór Þóra til Reykjavíkur til
þess að vinna fyrir sér og var í vist
eins og algengt var á þeim árum.
Þar kynntist hún Guðmundi Bjöms-
syni veggfóðrara og giftist honum
árið 1930. Áttu þau heimili í
Reykjavík þar til þau fluttu suður
í Kópavog á Sunnubraut 22.
Þau áttu kjörson, Aðalstein, sem
lést af slysförum árið 1948 aðeins
16 ára gamall. Fráfall hans var
þeim þung byrði allt lífíð.
Þóra og Guðmundur voru tíðir
gestir á heimili foreldra minna og
í æskuminningu minni var koma
þeirra ávallt fagnaðarefni enda oft
slegið á létta strengi. Hlýleg og
bamgóð vom þau bæði og fékk ég
og seinna fjölskylda mín að sann-
reyna það er við leigðum hjá þeim
íbúð og tengdumst þá enn sterkari
böndum. Með Þóru og Björgu konu
minni tókst mjög einlæg vinátta og
gagnkvæmt trúnaðarsamband. Á
milli þeirra var ekkert kynslóðabil
þótt aldursmunurinn væri 50 ár.
Auðvelt var og gott að ræða við
Þóru, því að hún talaði opinskátt
um málefnin og beitti oft kímninni.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
GUNNAR SKAPTI KRISTJÁNSSON,
Austurbrún 37,
lést í Borgarspítalanum mánudaginn 23. september.
Þuríður Ágústsdóttir,
Guðný Fisher, Frank Fisher,
Sveinbjörg Gunnarsdóttir, Jón Sigurðsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir, afi og tengdasonur,
STEFÁN SIGURJÓNSSON
pipulagningamaður,
Eiríksgötu 11,
varð bráðkvaddur á heimili sínu mánudaginn 23. september.
Erna Smith,
Svanhvít Stefánsdóttir,
ÞórTómas Bjarnason,
Erna Stefanía Gunnarsdóttir,
Svanhvít Smith.
t
Eíginkona mín og móðir,
SVAVA SCHIÖTH LÁRUSDÓTTIR,
Gnoðarvogi 18,
andaðist í Landakotsspítala laugardaginn 21. september.
Jarðarförin fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn 27. septem-
ber kl. 13.30.
Snorri Kristjánsson,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar,
GUÐNÝ ÞORBJÖRG KLEMENSDÓTTIR,
Hofi,
Álftanesi,
lést í St. Jósefsspítala, Hafnarfirði, mánudaginn 23. september.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Jón Gunnar Gunnlaugsson,
Þrúður Gunnlaugsdóttir,
Klemenz Gunnlaugsson
og f jölskyldur.
+
Eiginmaður minn, tengdafaðir og afi okkar,
DANÍEL PÉTURSSON,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður til heimilis á Fálkagötu 5,
verður jarðsunginn frá Neskirkju, fimmtudaginn 26. september,
kl. 15.00.
Guðrún Guðmundsdóttir,
Jóna Eiríksdóttir
Margrét Pétursdóttir, Guðmundur Frímannsson,
Sigrún Pétursdóttir, Jón Sveinsson,
Daníel Pétursson, Oddgerður Oddgeirsdóttir,
Til dæmis, að Lykla-Pétur færi
bráðum að opna hliðið fyrir sér, um
þá stund er hún yfirgæfi jarðlífið.
Árið 1987 missti Þóra eiginmann
sinn, sem í nokkur ár hafði verið
heilsuveill og hún hafði annast af
ósérhlífni.
Síðastliðið haust fór Þóra með
okkur vestur á Snæfellsnes, sterk-
byggð og hraust, og naut hún þess
eins og alltaf, að koma á æskuslóð-
imar. Þetta reyndist vera hennar
síðasta för þangað, því að stuttu
síðar vöknuðu grunsemdir um að
hún gengi með þann sjúkdóm, sem
hún háði síðan harða baráttu við.
Við Björg gleymum aldrei hve
vel Þóra reyndist okkur og eldri
dóttur okkar á þeim árum er við
unnum mikið við að koma okkur
upp eigin íbúð. Alltaf var hún boðin
og búin til að líta eftir baminu þótt
vinnutíminn væri oft óvenjulegur.
Hún sagði okkur að opna bara dym-
ar milli íbúðanna því að stúlkan
kæmi þá ef hún vaknaði og sjálf
svæfi hún laust. En við vorum oft
ekki komin langt frá húsinu þegar
við urðum vör við Ijósan slopp líða
inn til stúlkunnar. Þegar á þetta
var minnst síðar vildi hún sem
minnst úr því gera. Við munum
aldrei gleyma þeim ófáu stundum
þegar hún lék við dætur okkar, sem
hún hafði ávallt tíma fyrir enda
alltaf ung í anda. Hún reyndist
þeim eins og besta amma.
Þegar við nú kveðjum Þóru með
söknuði er okkur efst í huga þakk-
læti fyrir að hafa átt með henni
ánægjulega samleið og vitum að
vel verður tekið á móti henni hand-
an við hliðið.
Olafur Sveinsson
í dag, 25. september, verður tii
moldar borin frá Fossvogskapellu
frú Þórheiður G. Sumarliðadóttir.
Þóra, eins og ég kýs að kalla
hana hér í þessum fátæklegu orð-
um, var fædd 11. september 1906
í Ólafsvík, dóttir hjónanna Sigur-
borgar Þorleifsdóttur frá Brimils-
völlum, fædd 1874, og Sumarliða
Þorgilssonar, fæddur 14. ágúst
1875, á Höfða í Eyrarsveit. Þóra
var yngst þriggja barna þeirra
hjóna. Hin tvö létust um tvítugt.
Hún ólst upp í foreldrahúsum og
átti sín unglingsár í Ólafsvík og
minningarnar frá þeim tíma voru
henni hjartfólgnar og hún talaði
ætíð um þau ár með bros á vör.
Þótt árin séu orðin mörg, sem hún
hefur búið í Reykjavík og Kópa-
vogi, þá rofnuðu aldrei þau vina-
bönd sem til urðu á uppvaxtarárum
hennar í Ólafsvík.
Það er æði langt síðan að leiðir
okkar Þóru lágu fyrst saman. Árið
1950 gekk ég að eiga frænku henn-
ar, Önnu Þorgilsdóttur, þær eru
bræðradætur og mynduðust því
fljótt góð samskipti og vinátta á
milli okkar.
Á þessum árum bjuggu þau Þóra
og Guðmundur Björnsson veggfóðr-
ari, eiginmaður hennar, sem nú er
látinn, á Bergstaðastræti 35 í
Reykjavík. Þar áttu þau fallegt
heimili og auðséð var á öllu að
Þóra rækti frúarstarfið af trú-
mennsku og reisn. Þeim hjónum
varð ekki bama auðið en tóku dreng
sem Þorsteinn hét, hann lést ungur
af slysförum.
Stutt var á milli heimil'a okkar
og var Þóra því tíður gestur, alltaf
hress og kát og hafði frá mörgu
að segja, ýmist því sem hún sá nýtt
í búðargluggum á leið upp Lauga-
veginn eða öðrum miklu mikilvæg-
ari málefnum, sem brunnu á hveiju
sinni.
Árið 1957 byggðu þau Þóra og
Guðmundur einbýlishús í Kópavogi
sem nú heitir Sunnubraut 22. Þau
Minning:
Karl Emil Karlsson
Fæddur 13. apríl 1918
Dáinn 16. september 1991
Nú er Karl Emil Karlsson, eða
Kalli frændi eins og hann var allt-
af kallaður, horfinn sjónum okkar.
Kalli frændi var þessi frændi sem
kom oft í heimsókn þegar minnst
varði. Hann var frændrækinn með
afbrigðum og engan mannamun
gerði hann. Kalli var sjómaður og
því oft á sjónum, og þar undi hann
sér best. Hann var einn af þessum
mönnum sem var þeim eiginleikum
gæddur, að öllum þótti vænt um
hann. Við minnumst þess að þegar
líða tók að jólum fórum við að
huga að því hvort Kalli frændi
y'rði í landi, því einhvern veginn
vantaði svo mikið ef Kalla vant-
aði. Og alltaf fékk hann allar sjó-
mannabækurnar í jólagjöf. Enda
las hann mikið og var hafsjór af
fróðleik. I öllum afmælisboðum og
hátíðum var alltaf gaman að setj-
ast hjá honum því aldrei skorti
umræðuefni.
Okkur systkinunum var Kalli
alltaf mjög góður og einnig börnum
okkar og bamabörnum, enda
finnst okkur við eiga meira í hon-
um vegna þess að hann var ein-
hleypur og barnlaus, eflaust hefur
það verið gagnkvæmt.
Fyrir rúmu ári varð hann fyrir
áfalli og varð mjög veikur. Þetta
hefur verið erfiður tími fyrir hann,
svo að eflaust er hann hvíldinni
feginn. Nú er þessi vinur okkar
búinn að leysa landfestar í hinsta
sinn. Einn af þessum klettum í
sjónum sem hafíð lemur á, en aldr-
ei gefa eftir, en smá saman mást
með árunum. Með þessum fáu orð-
um viljum við minnast frænda okk-
ar sem var með stórt hjarta og lét
sér annt um alla. Minningin um
mætan mann lifír.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
HELGA GUÐRÍÐUR ÞÓRÐARDÓTTIR,
húsfreyja,
Þríhyrningi,
sem lést 19. september sl., verður jarðsungin frá Möðruvalla
kirkju í Hörgárdal föstudaginn 27. september kl. 14.00.
Þórður Steindórsson,
Guðmundur Steindórsson, Svanhildur Axelsdóttir,
Haukur Steindórsson, Marta Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
völdu þann kost að búa smátt á
meðan á byggingu stóð, nýttu því
lítinn bústað á lóðinni, sem íveru-
stað. Það var ekki stórt eldhúsborð-
ið hjá Þóru, það breytti engu, allir
voru alltaf velkomnir og kaffið hjá
Þóru var alltaf gott og kökum rað-
að á borðið. En á meðan var talað
um skipulagið í nýja eldhúsinu og
ekki leyndi sér gleði og eftirvænting
í svip hennar.
Þegar mestu önnum lauk við
nýja húsið gerðu þau hjónin nokkuð
víðreist um landið á skódanum sín-
um. Oft höfðu þau þann háttinn á
að fara styttri ferðir, koma heim
og fara aftur að hokkrum dögum
liðnum. Það var gaman að fara, það
var líka gaman að koma heim.
Þóra og Guðmundur voru góðir
ferðafélagar, oft fórum við eitthvað
austur eða vestur á Snæfellsnes til
að sjá æskustöðvarnar og heilsa
uppá vini og ættingja. Ávallt þegar
við fórum í þessar sumarferðir var
nesti tekið með, þá var ekki komið
í tísku að kaupa hamborgara og
gos á næstu sjoppu, ferðalagið tók
líka lengri tíma þá en nú, vegna
slæmra vega og svo keyrðum við
Guðmundur alltaf á löglegum
hraða. Víða stansað, talað samann
og kaffibrúsinn tekinn upp, síðan
tók Guðmundur nokkur korn í nefíð
úr silfurdósinni sinni áður en lagt
var af stað.
Þóra var mikil blómakona, hún
átti fallegan tijágarð við húsið og
mikið af fallegum blómum bæði úti
og inni. Á sumrum þegar garðurinn
var í fullum blóma var hún oft
snemma á fótum, fór út í garðinn,
hlúði að blómunum og naut nær-
veru þeirra. Að kvöldi dags þegar
okkur hjónin bar að garði var ætíð
litið yfír blómin fyrir utan_ stofu-
gluggann áður en farið var. Á stétt-
inni stóð Þóra og lyfti hendi bros-
andi, gekk inn og lagði hurð að
stöfum. Nú eru fallegu blómin
hennar fölnuð og hún hvílir föl á
beði. Trén í garðinum skarta lita-
skrúði haustsins og brátt fjúka lauf-
blöðin út í geiminn og hauststorm-
urinn leggur grasið til jarðar. Ég
vil koma á framfæri hjartans þakk-
læti fyrir hönd ættingja Þóru, til
allra þeirra sem gerðu henni þennan
langa og stranga biðtíma bærilegri.
Guð blessi minningu hennar.
Sveinn Olafsson
Far þú í friði,
friður Guðs þigblessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Didda, Ella, Ásta og Þorvaldur.
Gullfallegur salur
til leigu
í Fossvoginum
hentugur fyrir erfidrykkjur.
• SEM-hópurinn.
Sími 67 74 70