Morgunblaðið - 29.09.1991, Blaðsíða 42
42
MORGUNBLAÐIÐ FÖLK I FRETTUIV/I SUNNUDAGUR 29. SEPTEMBER 1991
5
BREFA-
BINDIN
frá Múlalundi...
... þar eru gögnin á góðum stað.
5
5
Múlalundur
'I SÍMI: 62 84 50
o
Magnús
Jónasson
t.v. um-
boðsmað-
ur Orvis,
Salóme
Rúnars-
dóttir
dóttir
sögnhetj-
unnar, og
Bjarni Ei-
rikur Sig-
urðsson
semfékk
fegurðar-
verðlaun í
keppninni.
Morgunblaðið/RAX
VEIÐISÖGUR
SKELLIHLÓGU BÆÐI -
KONAN ÞÓ SÝNU MEST
Veiðisagnasamkeppni hefur staðið yfir í sumar á vegum Rásar 2
og Orvisumboðsins á Islandi. Sögumenn hafa slegið á þráðinn og
sagt misjafnlega mergjaðar veiðisögur, en dómnefnd hefur síðan
bætt hverri sögu í sarpinn og nú hefur verið valið úr sagnabankanum.
Dómnefndina skipuðu Rásar 2-
mennirnir Stefán Jón Haf-
stein, Sigurður G. Tómasson og
Þröstur Elliðason, allir illa haldnir
af veiðibakteríunni og Magnús Jón-
asson umboðsmaður Orvis. Sigur-
launin hreppti veiðigarpur að nafni
Jón Sigurðsson sem sagði veiðisögu
af félaga sínum Rúnari Óskarssyni.
Morgunblaðið sló á þráðinn til Rún-
ars, en hann gat ekki vinnu sinnar
vegna tekið við sigurlaununum
fremur en sagnameistarinn Jón Sig-
urðsson, en sendi þess í stað dóttur
sína til að taka við vinningnum.
„Það kom nú kannski ekki almenn-
ilega fram í sögunni hjá Jóni, en
það var ég sem lenti í þessu,“ sagði
Rúnar um málið, og hélt svo áfram:
„Við Jón vorum að veiða í Hellu-
vatni f sumar. Eiginkona mín Lára
Sigurðarðóttir var þarna einnig, en
eitt sinn er ég var með fluguna í
bakkastinu hljóp Collie hundur fyrir
og flugan festist í honum. Hund-
greyinu brá illa við þetta og þaut
af stað og ég sá að flugan hlyti að
vera framarlega í honum. Þetta var
einhver „Dog“-fluga sem ég not-
aði, kannski Collie Dog! Eg var
þarna í vöðlum og fullum skrúða,
en mátti til að reyna að ná hund-
greyinu og þarna gat að líta mig
hlaupandi um alla móa með þanda
stöngina og hvínandi hjól, því ég
hafði ekki við hundinum og dró
heldur á milli okkar heldur en hitt.
Þau hlógu gífurlega að þessu konan
mín og Jón og þó alveg sérstaklega
konan mín. Hundgreyið skyldi ekki
neitt, hann fann til í hausnum, fann
að eitthvað togaði og svo var brjál-
aður maður á hælunum á honum
að auki. Ætli honum hafi ekki ver-
ið innanbijósts eins og laxinum
þegar hann er búinn að bíta á agnið?
„Eftir dágóða stund var ég
sprunginn af mæði, en kona mín
og Jón af hlátri. Þá gerðist það að
taumurinn slitnaði og hundurinn
hvarf út í buskann. Ég náði tali
nokkru síðar af eiganda hundsins
sem hafði þó misst af viðuréigninni
og eftir nokkurt þóf náðist hundur-
inn. Þá kom úr kafinu að taumurinn
hafði slitnað við öngulaugað, en
flugan var í öðru eyranu á hundin-
um. Ég held að honum hafi orðið
lítið meint af, aðallega farið á taug-
um um tíma. Svona var nú sagað
og síðan hafa mínir veiðifélagar
ekki mátt sjá hund á árbökkunum
án þess að benda á hann og gala
til mín, hvort ég vilji ekki setja í
þennar.....!“ sagði Rúnar Óskarsson.
Bjarni Eiríkur Sigurðsson fékk
sérstök fegurðarverðlaun fyrir sögu
sem var sérstaklega hugljúf og sögð
á góðu máli. Fjallaði sagan um lít-
inn dreng sem dvelur í sveit hjá
ömmu sinni og afa. Hann leggur
mikinn metnað og mikla vinnu í að
vitja um netin fyrir afa sinn. Elnn
morguninn er stórlax í netinu en
ekki silungur sem vant er og lýsir
sagan viðskiptum drengsins við
stórlaxinn. Það er tvísýn glíma, en
drengurinn hefur betur á endanum
og hann færir afa sínum stoltur
stórfiskinn.
PENINGAR ALLAN
SÓLARHRINGINN!