Morgunblaðið - 29.01.1992, Side 29

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. JANUAR 1992
29
Gunnlaugur P. Helga
son - kveðjuorð
Fæddur 10. október 1940
Dáinn 19. janúar 1992
Að leiðarlokum Jeitar hugurinn
til horfínna daga. Á þessari stundu
fínnst mér það næsta ótrúlegt að
tæp 28 ár skuli vera liðin síðan
fundum okkar Gunnlaugs P. Helga-
sonar bar fyrst saman. Við vorum
vinnufélagar í tæp 28 ár. Hann og
elskuleg kona hans Erla Kristjáns-
dóttir störfuðu bæði sem flugliðar
hjá Loftleiðum er ég steig mín
fyrstu spor í heimi flugsins. Maður
fann fljótt að nærvera Gunnlaugs
gaf manni traust og öryggi. Yfír-
veguð og glæsileg framkoma hans
prýddi hann alla tíð. Þama fór
maður sem vissi sínu viti, kunni
sitt fag en barst lítið á.
Ég spurði eitt sinn flugstóra hjá
Flugleiðum um hvað menn ræddu
á þessum löngu næturflugum yfír
hafið. Hann svaraði um hæl: „í
rauninni snýst þetta um „hversu
gott er að þegja með fólki.“ og þá
datt mér vinur minn Gunnlaugur
P. Helgason í hug. Ég hafði ein-
mitt reynt það svo þægilega með
honum, einn sólríkan góðviðrisdag
í Chicago. Við vorum bæði sóldýrk-
endur og ákváðum að fá okkur
gönguferð niður að Michigan-vatn-
inu og sleikja sólina. Þetta var góð-
ur dagur, mikið spjallað um lífíð
og tilveruna. En það sem mér er
minnisstæðast, er hve auðvelt var
að þegja með Gunnlaugi - þetta
var fyrir nokkrum árum, en þetta
var síðasta flugferðin mín með
Gunnlaugi.
Fundum okkar bar ekki aftur
saman fyrr en dag nokkurn á síð-
asta sumri er hann leit inn á innan-
landsflugið þar sem ég var að vinna
þennan dag - þama stóð hann -
greinilega fársjúkur, en glæsilegur
sem fyrr. Mér var brugðið, vantaði
orð og í það skiptið var þögnin
óþægileg. Hann sá vandræði mín
og kom mér strax til hjálpar svo
fyrr en varði var samtal okkar orð-
ið skemmtilegt.
Við ræddum meðal annars sjúk-
dóminn, sem hann barðist við með
svo aðdáunarverðu æðmleysi, það
var svo fjarri honum að láta bug-
ast. Af þessum fundi fór ég ríkari
en áður. I veikindum sínum var
hann enn að gefa öðram af sjálfum
sér.
En ég sá hann ekki aftur. Hann
varð undir í baráttunni við krabba-
meinið. En það er líka hægt að
tapa með glæsileik og það gerði
Gunnlaugur P. Helgason. Nú þegar
hann er horfinn er missirinn mestur
Erlu og sonum þeirra. En minning-
in um góðan dreng mun lifa.
Erlu og fjölskyldutlni allri sendi
ég mínar hugheilu samúðarkveðjur.
Ema Hrólfsdóttir.
Sólin skein svo fallega yfír
Kyrrahafínu sunnudagsmorguninn
19. janúar. Alveg eins- og manni
finnst veðrið alltaf hafa verið í
bernsku. Það var alltaf sól þegar
við Magga og Gulli lékum okkur í
dýraleik á Skólabrautinni á Sel-
tjarnamesinu, þar sem ég fyrst
kynntist Erlu og Gunnlaugi, fímm
ára gömul. Birta og hlýja er líka
það fyrsta sem kemur upp í hugann
þegar ég hugsa til þeirra.
Eg held að Gunnlaugur hefði
ekki viljað að sín yrði minnst með
löngum lofræðum. Þess gerist held-
ur ekki þörf. Það getur ekki hafa
farið fram hjá neinum, sem þekkti
Gunnlaug, hversu yndislegur maður
hann var. Það er ekki að ástæðu-
lausu að þegar illa gekk varð manni
fyrst hugsað út á Bakkavörina til
Érlu og Gunnlaugs, sem alltaf áttu
endalausa hlýju og skilning.
Ég kveð með söknuði einn blíð-
asta og traustasta mann sem ég
hef kynnst og bið algóðan Guð að
veita Erlu, Gulla, Bjössa og öllum
syrgjendum Gunnlaugs ástúð sína
og styrk.
Iris.
Kveðja frá Flugvirkjafélagi
íslands
Gunnlaugur P. Helgason, flugstjóri,
lést langt um aldur fram. Margir
okkar félagsmanna áttu því láni að
fagna að starfa náið við hlið hans
sem flugvélstjórar, og aðrir kynnt-
ust honum gegnum störf sín við
daglegt eftirlit flugvéla.
Okkur ber öllum saman um að
farið hafi drengur sem var sómi
sinnar stéttar. Við minnumst Gulla
Pé sem eindæma prúðmennis.
Fjölskyldu hans sendir Flugvirkj-
afélag Islands innilegar samúð-
arkveðjur.
Minning:
Sigríður Hannesdóttir
Fædd 23. ágúst 1909
Dáin 31. desember 1991
Hún Sigríður langamma er dáin.
Okkur langar að minnast hennar
með nokkrum orðum.
Amma og afi, Gunnlaugur Jóns-
son, bjuggu mest allan sinn bú-
skap á Hjallavegi 32. Þegar afí
dó, í júlí 1983, bjó amma áfram
á Hjallaveginum, en síðustu árin
bjó hún í Selvogsgrunn 3. Þó að
hún amma væri komin yfir áttr-
ætt, var hún alltaf ung í anda og
laðaði að sér ungt fólk á öllum
aldri. Við ömmu var hægt að tala
um hvað sem var. Hún átti mjög
auðvelt með að setja sig inn í
áhugamál unga fólksins. Alltaf
varð hún jafn glöð þegar við kom-
um að heimsækja hana.
Amma var í dagvistun við Dal-
braut. Hún átti ekki til orð yfir
það hvað hún væri lánsöm að fá
að vera þar og hvað mikið væri
gert fyrir gamla fólkið. Vanþakk-
læti eða geðvonsku átti hún ekki
til.
í október sl. veiktist amma og
var lögð inn á Borgarspítalann.
Hún var mikið veik, en í desember
hresstist hún það mikið að við
vorum farin að vona að hún myndi
ná sér upp úr þessum veikindum.
Hún sagði að það væri nú ekki
mikið mál að eyða jólunum á þessu
sjúkrahúsi. Hér vildu allir allt fyr-
ir hana gera. Hún hló mikið að
því þegar Rebekka litla kom í
heimsókn og spurði hvað amma
væri að gera á þessu hóteli. Helg-
ina fyrir jól fórum við systurnar
að heimsækja hana í síðasta sinn
og þá leið ömmu svo vel. Hún var
svo hress og glöð að sjá okkur.
Pabbi sagði að nú -■væri gamli
prakkarasvipurinn kominn á hana
aftúr. Það er ómetanlegt að hafa
fengið að hitta hana þannig. En
um jólin fór henni að hraka aftur
og á gamlársdagsmorgun kvaddi
þún þennan heim.
Jólin 1990 dvaldi amma hjá
okkur á Akranesi. Það var yndis-
legt að fá að hafa hana hjá okkur
síðustu jólin sem hún hress.
Það er erfítt að sætta sig við
að amma sé farin frá okkur. Sér-
staklega á Rebekka litla erfitt með
að skilja það. Þegar hún er eitt-
hvað leið segir hún stundum skæ-
landi: „Ég vil fá ömmu Siggu“.
En við vitum að nú líður henni vel
hjá Gunnlaugi afa.
Guð geymi elsku langömmu
Sigríði.
Fanný og Rebekka
Einarsdætur.
Minning:
Ólafur H. Stefáns-
son, Stykkishólmi
Hún var ekki löng lífsganga
þessa vinar míns, en þeim mun
ríkari af gleði og dugnaði. Hann
var mikill unnandi hins góða og
fagra í heiminum, snemma kominn
á vit söngs og hljóma og í gegnum
það eignaðist hann góða félaga.
Þeir stofnuðu hljómsveit sem víða
varð kunn og aflaði sér sérstaks
lofs á Bindindshátíðinní í Galta-
lækjarskógi, og þegar hún kom þar
fyrst fram var alveg sjálfsagt að
hún kæmi þangað aftur og nú um
sl. áramótin léku þeir félagar sam-
an hér.
Kjörorðið var Erfíðleikamir em
til að sigra þá. Það er bara allt
hægt ef við viljum. Þessi blossandi
áhugi varð til þess að ég veitti
honum athygli, sérstaklega á fund-
um í stúkunum okkar sem hann
var alltaf tilbúinn að veita sitt lið-
sinni og það gekk. Hann kom oft
til mín bæði að ráðgast um næsta
fund og eins hitt að ræða um fram-
tíðina, ræða um tónlistina og svo
um hljómsveitina, sem hann var
ekki í vafa um að ætti eftir að
veita mörgum yl og ánægju. Mörg
voru þau efni sem í umræðurnar
komu og sá ég fljótt hve glöggur
hann var, bæði að meta hið góða
og brynja sig hættunum. Það fór
því ekki á milli nála að ég mátti
vænta góðs af honum til hjálpar í
erfiðu starfi mínu að félagsmálum
hér.
Þessa vil ég nú minnast þegar
leiðir á vegum þessa heims og
annars skilja. Ég vil líka nota þetta
tækifæri til að minna á glaða og
góða drenginn hann Olaf og þakka
fyrir samfylgdina. Hún var alltof
skömm. En Drottinn ræður og það
er alltaf fyrir bestu hversu sárt sem
það kann að stinga í bili.
Og það er líka vissa mín að
hann hefir ekki verið kallaður héð-
an til einskis. Það er huggun vinum
og astvinum.
Ólafur var tæpra 19 ára er hann
lést. Hafði átt við erfiðan sjúkdóm
að stríða og í þeirri baráttu stóð
hann sig hetjulega, það er líka
blessun og gott að minnast.
Foreldrar hans Jóhanna Guð-
brandsdóttir og Stefán Ólafsson
sjá nú á eftir góðum dreng, svo
og systkini og vinir. Það er einnig
guðs gjöf.
í barnastúkunni okkar sungum
við: Guð er með oss, óhætt er oss,
+
Þökkum öllum, sem sýndu okkur samúð við andlát og útför
HARÐAR MÁS MAGNÚSSONAR
frá Hólmatungu
og vottuðu minningu hans virðingu.
Systkini og aðrir vandamenn.
undir merkjum hans. Þetta vissum
við Ólafur báðir.
Guð blessi minningu hans.
Arni Helgason.
+
Þökkum innilega öllum ættingjum og vinum auðsýnda samúð við
andlát og útför
AXELS HALLGRÍMSSONAR.
Bestu þakkir til Vfrnets hf. og starfsfólks þess fyrir höfðingsskap
fyrr og síðar.
Elín Baldvinsdóttir,
Sigrfður Steinunn Axelsdóttir,
Ósk Axelsdóttir,
Dóra Axelsdóttir,
tengdasynir og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinarhug vegna fráfalls
föður okkar, tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR HELGASONAR.
Helga Magnúsdóttir, Björn Ólafsson,
Jóhanna Magnúsdóttir, Páll Þ. Pálsson,
Magnús Björnsson, Anna Sigríður Björnsdóttir,
Kristinn Fannar Pálsson, Magnús Gauti Pálsson,
Sólveig Kolbrún Pálsdóttir.
+
Hjartans þakkir fyrlr auðsýnda samúð og vinarhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa og
langafa,
BÁRÐAR OLGEIRSSONAR,
Vallarbraut 2,
Njarðvik.
Eyrún Helgadóttir,
Olgeir Bárðarson, Gunnhildur Ólafsdóttir,
Ingólfur Bárðarson, Halldóra J. Guðmundsdóttir,
Halldór Bárðarson,
Guðlaug Bárðardóttir, Ólafur Guðmundsson,
Oliver Bárðarson, Guðrún Lárusdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.

+ Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug vegna andláts og + Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og útför
útfarar GUÐNA INGIMUNDARSONAR
RAKELAR SIGRÍÐAR GÍSLADÓTTUR fyrrum bónda, i
frá Sölvabakka, Hvoli f Núpasveit.
Skólabraut 3, Sérstakar þakkir til starfsfólks á 2. hæð Sjúkrahúss Húsavíkur.
Seltjarnarnesi. Guðríður Gísladóttir, Sigurður Ingimundarson, Sigríður G. Kristjánsdóttir, Friðgeir ingimundarson, Helga Vigfúsdóttir,
Sigurður F. Sigurðsson, Benedikt Davíðsson, Sigríður J. Kristjánsdóttir, j
Jón Sigurðsson, Sigra Þorgrímsdóttir, Rannveig Benediktsdóttir, Erna Benediktsdóttir, )
Magnea S. Sigurðardóttir, Sveinn Björnsson Guðmundur Örn Benediktsson
og barnabörn. og fjölskyldur. Í