Morgunblaðið - 13.02.1992, Blaðsíða 34

34
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1992
Björgvin Elís Þórs
son — Minning
Fæddur 13. maí 1973
Dáinn 1. febrúar 1992
Hve glöð er vor æska. Það kem-
ur í hug okkar, er við mætum okk-
ar fallega og glaða æskufólki. Og
þannig var Björgvin, það var sann-
arlega gleði, sem fyllti hjörtu okkar
allra, er við eignuðumst lítinn
frænda 13. maí, einmitt þegar vor-
sólin er að færa okkur birtu og yl
eftir hretviðri vetrar. Koma hans í
þennan heim vék burt skuggum
hins kalda vetrar og hann átti svo
oft eftir að hlýja okkur með sínu
yndislega brosi. Hann ólst upp við
ástríki og umönnun mömmu og
pabba, við leik og störf æskunnar.
I vöggugjöf hlaut hann góða náms-
hæfni, gekk vel í skóla, var kominn
í 3ja bekk MS. Einnig var hann
mikill áhugamaður um íþróttir, sér-
staklega handbolta, enda að komast
í meistaraflokk Fram. Við okkar
elskulega og góða frænda bundum
við miklar vonir. Við sáum framtíð
hans fyrir okkur bjarta og fagra,
eins og hann var sjálfur.
En svo kom reiðarslagið. Eitt
vetrarkvöld lenti hann í bílslysi og
lést af afleiðingum þess. Við sitjum
eftir með sorg í hjarta og spyijum:
Hvers vegna var hann tekinn frá
okkur? Því máttum við ekki njóta
návistar hans lengur? En við fáum
ekkert svar. En það er sagt að þeir
deyi ungir, sem guðimir elska og
verði guðs vilji. Við verðum að trúa
því að guð hafí kallað hann svo
ungan til sín til æðri starfa. Megi
algóður guð styðja og styrkja for-
eldra hans og bræður í þeirra þungu
sorg.
„Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.“
(V. Briem.)
Amma, Kalli, Guðleif, Alli
og frændsystkini.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
í dag kveðjum við góðan vin
okkar og bekkjarfélaga, Björgvin
Elís Þórsson eða Bigga eins og all-
ir kölluðu hann. Þegar okkur barst
fréttin um andlát Bigga urðum við
harmi slegin og stórt hefur skarð
myndast í hópinn, sem aldrei verður
fyllt. Öllum líkaði vel við Bigga og
honum við aðra. Það var alveg sama
hvað brallað var innan bekkjarins,
Biggi tók þátt í því og var oft frum-
kvöðullinn að uppátækjunum. Það
voru ófá strokleðrastríðin sem Biggi
kom af stað, sem pirraði suma en
kætti aðra. Ekki má gleyma þegar
aftasta sætaröðin í bekknum ásamt
Bigga gluggaði í íþróttasíður dag-
blaðanna og spáði og spekúleraði í
úrslit helgarinnar. Biggi var ávallt
jákvæður og brosandi svo bókstaf-
lega geislaði af honum lífsgleðin.
Allt sem Biggi tók sér fyrir hendur
gerði hann vel og hætti ekki við
hálfklárað verk. Lýsingin „drengur
góður“ á sjaldan eins vel við og
þegar Bigga er lýst, því hann vildi
öllum vel og var þeim innan handar
er aðstoðar þurftu. Við vottum fjöl-
skyldu Björgvins og ástvinum hans
okkkar dýpstu samúð. Megi Guð
vera með þeim og styrkja þau í
þessari miklu sorg. Minningin um
Bigga mun ávallt lifa með okkur.
Bekkjarsystkini 3D,
Menntaskólanum við Sund.
Hann Biggi er dáinn. Þessi harm-
afrétt flaug eins og eldur í sinu á
milli okkar vinanna og fyrrverandi
bekkjarfélaga. Þessu var erfitt að
trúa en þetta var staðreynd engu
að síður.
Biggi gekk í gegnum grunnskól-
ann með okkur. Þessi hópur var
sérlega samheldinn og margar góð-
ar minningar koma upp í hugann
þegar horft er um öxl.
Biggi bar með sér einstakan
þokka og virðuleika og lífsgleðin
geislaði af honum. Hann var mörg-
um eiginleikum gæddur. Hann var
í lúðrasveit Mosfellsbæjar og spilaði
einnig handbolta. En þegar Mennt-
askólinn tók við tók handboltinn
hug hans allan og var hann mjög
efnilegur á því sviði sem og öðru
sem hann tók sér fyrir hendur.
Vegna þessarar harmafregnar
komum við fyrrverandi bekkjarfé-
lagar úr Grunnskóla Mosfellsbæjar
saman og rifjuðum upp minningar
um góðan strák og frábæran hæfi-
leikamann sem fékk að njóta sín
svo stutt hér á jörðu.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur hið sama.
En orðstír
deyr aldregi
hveim er sér góðan getur.
(Ur Hávamálum)
RÝMINGARSALA
'KataÚuT tixCuu&útt&ur tií <iaíu
CORDATA CS-40, PC-tötva, 640Kb, 20Mbdiskur, einl. skjir............25.000
CORDATA PC-400tölva, 512Kb, 20Mbdiskur, einl. skjár................25.000
CORDATA CS-4220,286tölva, 640Kb, 20Mbdiskur, einl. skjár...........39.000
CORDA TA 102 hnappa lyklaborO.......................................5.000
‘tR.úutiuaariaCa d áuotu&uxu töCvu&úuo&i
CITIZENMSP-15prentari, 9nála, breidur, 160st/sek...................19.000
CITIZEN MSP-40 prentari, 9 nála, 240 stjsek.......................17.000
CITIZEN MSP-50 prentari, 9 nála, 300 stjsek.......................19.000
CITIZENProDot9, 9nálaprentari, 240st/sek..........................19.000
CITIZEN arkamatari fyrir MSP-10 eða MSP-20 prentara................5.000
CITIZEN arkamatari fyrir LSP-10,120D+ eða LSP-100prentara...........5.000
VAES 8-bita Ethemetnetkort..........................................8.000
Öll verð eru miðuð við staðgreiðslu. Ábyrgð á notuðum búnaði
er 2 mánuðir, en eins árs ábyrgð á nýjum.
MICROTÖLVAN
Suðurlandsbraut 12 - sími 688944
\______________________________________ J
Við vottum foreldrum, bræðrum
og ættingjum, okkar dýpstu samúð
og vonum að þau hljóti aukinn styrk
í sorginni.
Bekkjarsystkini úr
Grunnskóla Mosfellsbæjar.
„Tiiviljun er ráðgáta sem örlögin
leggja fyrir mann“ sagði þýska
skáldið Friedrich Hebbel. En hvað
er tilviljun og hvað eru örlög? Við
grundvallarspumingum fást víst
ekki óyggjandi svör.
Nemandi okkar, Björgvin Elís
Þórsson, var skyndilega kallaður
burt laugardaginn 1. febrúar sl. á
morgni lífs síns. Var það tilviljun
eða voru það örlög? En hvílíkt órétt-
læti.
Strax á haustdögum 4989, þegar
Björgvin settist í fyrsta bekk
Menntaskólans við Sund, veittum
við honum sérstaka athygli fyrir
heiðan svip og hispurslausa fram-
komu. Við nánari kynni óx álit okk-
ar. Björgvin hafði marga góða kosti.
Hann sýndi námi sínu áhuga og
sannaði með góðum vitnisburði gáf-
ur sínar og færni. Það var líka al-
veg sama hvernig kennslan tókst
til hjá kennurunúm; alltaf var
Björgvin jafn jákvæður og góðlát-
lega brosandi.
Það var bjart yfir þessum unga
manni og það er birta yfir minningu
hans. Við erum þakklát fyrir að
hafa fengið að kenna honum. Á því
lærðum við margt. Ástvinum hans
vottum við innilega samúð.
Brynja, Guðmundur og Hjördís,
kennarar við Menntaskólann
við Sund.
Það er þungbært að setjast niður
til að skrifa minningu um vin sem
er dáinn aðeins átján ára gamall.
Kvaddur á braut án nokkurra skýr-
inga og mörg eru tregatárin sem
þpssi skelfilega staðreynd veldur.
Ég kynntist Bigga haustið ’89.
Þá vorum við bæði að hefja nám
við Menntaskólann við Stund og
vorum við bekkjarfélagar. Okkur
varð vel til vina og hélst vináttan
næstu vetur þó svo að við værum
ekki lengur saman í bekk. Biggi
var einstaklega bjartur yfirlitum,
alltaf hress og glaður og gæðin
skinu af honum. Það var alltaf gam-
an að hitta hann og hann var góður
vinur. Öllum líkaði vel við hann,
enda var hann vinamargur og vel
liðinn hvar sem hann kom.
Við slíka harmafregn sem þessa
vill maður leita svara við spuming-
um sem engin svör fást við. Eg
þakka Björgvini allt of stutta sam-
fylgd en góða. Minningin um góðan
dreng og félaga lifir í hjarta mínu.
Fjölskyldu Björgvins og öðrum
ástvinum votta ég mína dýpstu
samúð.
Hanna Margrét.
Kveðja frá Handknattleiks-
sambandi íslands
Ungur íþróttamaður og landsliðs-
maður í handknattleik, Björgvin
Elís Þórsson, er látinn. Björgvin
lést í bílslysi laugardaginn 1. febrú-
ar sl., aðeins átján ára að aldri.
Björgvin fékk snemma áhuga á
íþróttum og þá sérstaklega hand-
knattleik. Hóf hann æfíngar með
Ungmennafélaginu Aftureldingu í
Mosfellsbæ og varð íslandsmeistari
með 5. flokki félagsins árið 1985.
Björgvin gekk síðan í Fram og varð
íslandsmeistari með félaginu í 2.
flokki árið 1990 og var valinn í
meistaraflokk félagsins sama ár.
Björgvin var valinn í unglingalands-
liðshóp íslands í handknattleik árið
1989 og lék nokkra landsleiki fyrir
hönd íslands.
Björgvin var sannur íþróttamað-
ur jafnt á leikvelli sem utan vallar
og í alla staði góð fyrirmynd okkar
ungu kynslóðar. Núna í vetur hafði
þjálfari hans í Fram valið hann til
að gegna fyrirliðastöðu í sínum ald-
ursflokki. Björgvin stundaði nám á
félagsfræðibraut Menntaskólans
við Sund og var áhugasamur náms-
maður.
Stjórn Handknattleikssambands
Islands og unglingalandsliðsnefnd
senda föður Björgvins, Þór Rúnari,
Guðrúnu móður hans, fósturföður,
bræðrum, ættingjum, skólasystkin-
um, íþróttafélögum hans og öllum
vinum, sínar innilegustu samúðar-
kveðjur. Blessuð sé minning Björg-
vins Elísar Þórssonar. Handknatt-
leikssambandið vottar látnum
íþróttamanni virðingu sína.
Handkanttleikssamband Is-
lands, Jón Hjaltalín Magnús-
son, Gunnar Kvaran.
Enginn veit sína ævina fyrr en
öll er segir hið fomkveðna. Fyrir
mér birtust þessi sannindi í andláti
eins besta drengs sem ég hef
kynnst. Vinur minn Björgvin Elís
eða Biggi eins og hann var kallaður
yfirgaf þetta jarðlíf að kvöldi þess
1. febrúar sl. Kvöldið áður höfðum
við ræðst við í síma og hafði farið
jafn vel á með okkur og alltaf.
Þessi einstæði léttleiki ogjákvæðni
einkenndi hann þá sem alla aðra
daga. Tæpum sólarhring síðar
kvaddi Biggi okkur. Kvaddi þeta
jarðlíf sem var honum svo kært og
alla þá fjölmörgu er nú eiga um
sárt að binda. A sinn ljúfa og blíða
hátt hafði Biggi eignast fjölda
góðra vina. Það eina sem hann
gerði var að vera hann sjálfur.
Þannig hafði hann áunnið sér traust
og vinskap minn. Þó tvö ár skildu
okkur að var sá munur aldrei til
staðar. í mínum huga var hann allt-
af jafnaldri minn, hann hafði þann
þroska til að aldrei fannst mér hann
vera neitt annað. Við kynntumst
þegar hann var 15 ára og ég að
verða 17. Við áttum mjög margt
sameiginlegt og þó sérstaklega á
sviði áhugamála. Þar áttu íþróttirn-
ar hug okkar allan. Biggi heitinn
var mikill íþróttamaður og var m.a.
í handboltalandsliðinu í yngri flokk-
um. Hann var einnig mikill knatt-
spyrnuáhugamaður og skíðamaður.
í þeim greinum náðum við vel sam-
an, þá sérstaklega á skíðum en við
vorum báðir félagar í skíðadeild
Hrannar í Skálafelli. Ánægjustund-
irnar voru margar með félögunum
en þó alltof fáar. Það var í raun
sama hvar Biggi kom, alls staðar
naut hann fádæma vinskapar og
hylli.
Samhljómur er það sem kemur
upp í huga minn er ég hugsa um
hvemig vinskap okkar var háttað.
Maður hittir ekki marga á lífsleið-
inni sem eiga svo vel við mann að
maður hvorki geti né vilji fela neitt
fyrir þeim. Sumir hitta einn, aðrir
engan. Ég átti því láni að fagna
að kynnast Bigga. í vinskap okkar
kom aldrei neitt upp á, það hljóp
aldrei snurða á þráðinn og við
þrættum ekki. Þeir sem þekktu
Bigga eða þeir sem hafa átt jafn
góðan vin og ég skilja þetta. Og
þetta sem ég er nú að rifja upp var
svo eðlilegt, okkur var ekki ætlað
neitt annað en að vera sammála
og samstíga í athöfnum og ákvörð-
unum. Biggi var ljósgeisli í lífi hvers
er honum kynntist. Jákvæðnin, ljúf-
mennskan og hans blíða bros olli
því að hann var hvers manns hug-
ljúfí. Slíkur drengur skilur eftir sig
stórt skarð en þó umfram allt sælar
minningar. Minningin um góðan
dreng lifír og ég þakka máttarvöld-
unum fyrir þann stutta tíma er ég
og Biggi áttum saman í þessu lífi.
Fjölskyldunni Reykjabyggð 5, ætt-
ingjum og vinum, votta ég mína
dýpstu samúð, og öllum þeim er
nú eiga um sárt að binda. Megi
algóður faðir styðja ykkur og
styrkja.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir sálu rnína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma,
og ljúfa engla geyma,
öll bömin þín, svo blundi rótt.
(M. Jochumsson)
Hans Guðberg Alfreðsson.
Góður vinur er dáinn, vinur sem
hafði allt að bera sem góðan vin
prýðir. Við sem eftir stöndum erum
full saknaðar og spyijum hvers
vegna hann? Hvers vegna var hann
hrifínn svo ungur á brott frá okk-
ur? Við erum harmi slegin en minn-
ingarnar um Bigga hrannast upp,
brosið hans ber hæst. Brosið hans
var engu líkt, alltaf pírði hann aug-
un þegar brosið breiddist yfir andlit-
ið. Brosið hans Bigga náði vel til
augnanna og lýsti hans innra
manni. Hann var sem sagt ætíð
brosmildur, ákaflega myndarlegur
og skemmtilegur strákur sem heill-
aði alla sem hann umgekkst. Það
lýsir Bigga best að hann vildi að
öllum liði vel og gerði allt sem í
hans valdi stóð til að stuðla að vel-
líðan annarra en þó sérstaklega
sinna nánustu. Eigin hagsmunir
sátu ekki alltaf í fyrirrúmi.
Þó að við félagar og vinir hans
eigum um sárt að binda og söknuð-
urinn sé ríkjandi í hugum okkar þá
er það huggun að vita af Bigga í
björtu umhverfi meðal hinna bestu.
Þúsund orð fá ekki lýst tilfinning-
um okkar í garð Bigga en minning-
amar eru dýrmætar. Það voru okk-
ar forréttindi að vera vinir Bigga,
hann er dýrmætur vinur. Þó hann
sé horfínn, lifir vináttan og góður
orðstír hans.
Elsku Guðrún og fjölskylda, megi
góður Guð styrkja ykkur á sorgar-
stundum. Minningin um góðan son,
góðan bróður og góðan vin, styrkir
og hjálpar okkur öllum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Hávamál)
Hjördís og Harpa.
Okkur í ítölskuvali Menntaskól-
ans við Sund langar að minnast
góðs vinar og félaga, Björgvins
Elíss eða Bigga eins og hann var
kallaður. Hann lést af slysförum
fyrsta febrúar síðastliðinn.
Þegar við byijuðum í ítölsku í
haust hvarflaði það aldrei að okk-
ur, að einn úr hópnum myndi hverfa
svo fljótt á braut. Biggi hafði mik-
inn áhuga á ítölsku og ítalskri
menningu. Hann ætlaði í framhaldi
af náminu að láta drauminn rætast
og dvelja á Ítalíu næsta sumar.
Biggi var sérstaklega jákvæður
og hlýr með góða kímnigáfu. Okkur
finnst erfitt að hugsa til þess að
sjá ekki aftur brosandi andlit hans.
Við viljum votta ættingjum og vin-
um hans okkar dýpstu samúð.
Minningin um góðan dreng mun
lifa í hugum okkar allra.
Sorgin reisir hallir
í hafdjúpi þinna augna
í hafdjúpi hreinu, bláu,
meðan hljóðlátt þú grætur.
Útlæg verður gleðin
sem áður þar bjó.
Ekki tjaldar sorgin
til einnar nætur.
(Hannes Pétursson)
ítölskuval Menntaskólans
’við Sund.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast systursonar míns, Björg-
vins Elíss Þórssonar, Bigga, eins
og vinir og ættingjar kölluðu hann,
er lést 1. febrúar síðastliðinn.
Biggi leit fyrst dagsins ljós 13.
maí 1973. Fæðingin var erfið og
biðin okkur öllum löng. Þakklæti
og gleði fylltu hug okkar er piltur-
inn loks skaust í heiminn, vel skap-
aður og heilbrigðui;. Úti var sumar.