Morgunblaðið - 12.04.1992, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ MEIMNINGARSTRAUMAR SUNNUDAGUR 12. APRÍL 1992
C 19
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir
Todmobile Tónleikaplata í
aðsigi.
<C
O
EFTIR mögur ár
hefur tónleika-
plötuútgáfa tekið
mikinn kipp og fyr-
ir stuttu hélt
Todmobile tónleika
í Operunni sem
voru hljóð- og
myndritaðir.
Operan var þétt-
skipuð gestum
og þóttu tónleikarnir
heppnast afbragðs-
vel.
o
E
"o
o
Plata með lögum
af tónleikunum er
væntanleg með vor-
inu, en einnig verða
þar á fjögur ný hljóð-
verslög, sem enn á
eftir að taka upp.
Ekki er ljóst hvort
gefið verði út tón-
leikamyndband, en
slíkt er fátítt hér enn
sem komið er.
DÆGURTÓNLIST
Hvad heldur lífinu í Kolrössum?
Aréttumstað
á réttum tíma
KVENNASVEITIR eru ekki á hveiju strái, hvað þá
kvennasveitir sem eru að gera eitthvað ferskt og
skemmtilegt. Kolrassa krókríðandi vakti mikla at-
hygli á nýliðnum Músíktilraunum, þegar sveitin komst
léttilega í úrslit, þó ekki sé Ijóst þegar þetta er ritað
hvemig henni reiddi af í úrslitunum sjálfum. Það
skiptir þó ekki mestu, því Kolrössur liafa sannað að
þær hafa alla burði til að ná langt og eiga eflaust
eftir að gera það.
eftir Arna
Matthíosson
Rolrassa er fjórar stúlk-
ur úr Keflavík; Elísa
M. Geirsdóttir söngkona og
fiðluleikari, Birgitta M. Vil-
bergsdóttir trommuleikari.
Ester
Ásgeirs-
dóttir
bassaleik-
ari og
Sigrún
Eiríks-
dóttir gít-
arleikari.
Þær segja
sveitina hafa orðið til þegar
þær eitt sinn sátu og létu
sér leiðast. „Við ákváðum
að stofna hljómsveit af því
við vorum vissar um að það
væri gaman að standa í
svoleiðis saman, en ekki
vegna þess að það væru
svo fáar kvennasveitir í
gangi eða eitthvað því líkt.
Svo raðaðist það þannig
að Birgitta kunni á tromm-
ur frá því í fimmta
bekk, Sigrún átti
kassagítar sem manna
hennar keypti í fyrrasum-
ar, Elísa var með hár eins
og Siggi Eybergs söngvari
í Deep Jimi and the Zep
Creams og þá var bara
bassinn eftir sem Ester tók
að sér.“ Elísa leikur líka á
fiðlu sem ekki var með í
upphafi, en kom snemma
inní, „en við erum alls ekki
að stæla Risaeðluna", flýta
þær sér að bæta við. Þetta
var í nóvember sl. en sveit-
in kom þá fram í fyrsta
sinn, þriggja daga gömul,
í Félagsbíói og þá strax
með eigin lög. „Við vorum
strax ákveðnar í því sem
við ætluðum að gera og þar
á meðal að leika okkar eig-
in lög.“
Þær stöliur segjast allar
semja nútildags, en í upp-
hafi hafi Elísa og Ester
samið megnið. Allar setja
þær saman textana, sem
þær segja bland af rugli
og pælingum. „Við reynum
að vera ekki væmnar, ekk-
ert „láttu mig vera“,“ segja
þær og hlægja. „Textarnir
eru einfaldir en það eru
meiningar á bak við þá,
okkar meiningar sem fáir
fatta líklega, en það er
ekkert ástarvæl. Segjum
að þeir byggist á reynslu-
heim kvenna," segja þær
og kíma.
Kolrössur hafa spilað
fimmtán sinnum síðan í
nóvember og alltaf kaup-
laust, eins og jafnan þegar
nýsveitir eiga í hlut, en allt
þetta spilirí hafi skapað
ýmis vandamál, því það
taki tíma frá skólalærdómi.
Það er þó engin þreyta í
þeim; „þetta er það seni
heldur í okkur lífinu, þetta
er svo ótrúlega gaman“.
Innblásturinn segja þær
koma úr öllum áttum, enda
hafi þær gaman af flest-
allri tónlist; frá klassík uppí
Fjórar
Kolrössur
Sigur að
komast
í úrslit.
dauðarokk. „Dauðarokk
þekkist ekki í Keflavik, en
okkur frnnst þetta mjög
skemmtileg tónlist, ógeðs-
lega þung og annað en
permanentþungarokk. Við
myndum örugglega spila
svona ef við gætum það
og það kemur að því að við
spilum dauðarokklag, Elísa
er farin að æfa að rymja."
Eins og áður sagði gekk
sveitinni vel í Músíktilraun-
um og komst örugglega í
úi-slit. Þær segjast hafa
heyrt þær raddir að það
hafí verið vegna þess að
þær væru stelpur, en ekki
vegna tónlistarinnar, en
einnig hafí þær heyrt að
fólk hafí verið ánægt með
að fá frávik frá öllu
keyrslurokkinu. „Við vor-
um á réttum stað á réttum
tíma, það er búið að styðja
svo vel við dauðarokkið að
það er komið á skrið og
nú er fólk að leita að ein-
hveiju öðru. Svo kom það
fram í DV að við hefðum
verið með stuðningslið, en
það voru þrír úr Keflavík
sem komu til að styðja
okkur!“ Kolrössur segjast
þó ekki gera sér neinar
vonir um að sigra; þær
geti ekki æft vegna anna
í skólanum og það séu það
sterkar hljómsveitir í
keppninni, en það sé sigur
að komast í úrslit.
Ef svo skyldi fara að
sveitin kæmist á verð-
launapali og ynni hljóð-
verstíma segjast þær hafa
úr nógu að moða og páska-
fríið verði nýtt í að vinna
úr hugmyndum. „Við eig-
um átta lög sem eru tilbú-
in, þó það séu ekki nema
Ðmm til sex sem við spilum
reglulega, en það er fullt
af efni sem við þurfum að
vinna úr.“
Hinn ís-
lenski
Þursaflokk-
ur Sótt í ís-
lenskan
þjóðlaga-
brunr,
ÞETTA ár verður mikið um endurútgáfur, en í því flóði
öllu eru plötur misvelkomnar. Með þeim sem beðið er
eftir með hvað mestri eftirvæntingu eru plötur Hins ís-
lenska Þursaflokks, og fyrsta plata sveitarinnar, sem
ber nafn hennar, var endurútgefin fyrir skemstu.
Þursaflokkurinn var fyrst
og fremst sveit Egils
Olafssonar, en auk hans voru
í sveitinni Tómas Tómasson,
Rúnar Vilbergsson, Ásgeir
Óskarsson og Þórður Árna-
son.
Fyrsta plata Þursaflokks-
ins kom út 1978, en Egill
segist hafa ákveðið að
hætta í Spilverki þjóð-
anna það ár og fara að
gera eitthvað nýtt.
„Við vorum búin að
vera saman í Spil-
verkinu frá 1975 og raun-
verulega mun lengur, og ég
vildi prófa eitthvað annað.
Ég hafði hugmyndir um það
að sækja í íslenskan
þjóðlagabrunn og niðurstað-
an var Þursaflokkurinn.“
Egill segðist ánægður með
plötuna og að hann telji
margt vel gert á henni. „Ég
hefði líklega gert margt
öðruvísi í dag, en þetta var
hörku band og það er margt
vel spilað. Það var mikill
metnaður í okkur og við
fengumst við fátt annað.
Þetta voru skemmtileg fjög-
ur ár sem Þursarnir störf-
uðu.“
Egill segir að platan hafi
verið á skjön við það sem var
á seyði í tónlist á þessum
árum og reyndar hafi sveitin
alltaf verið á skakk við það
sem almennt var að gerast.
Hvað sem því líður er ljóst
að Þursaflokkurinn hlaut
virðingu pönkkynslóðarinnar
og fleiri og eimir eftir af því
enn.
MHOLLENSKA blús-
rokksveitin A Girl Called
Johnny, sem hefur nafn
sitt af söngkonu sveitar-
innar, Johnny, treður upp
á Piilsinum næstkom-
andi þriðjudag og mið-
vikudag, en að auki held-
ur sveitin tónleika annan
í páskum. Sveitin leikur
jöfnum höndum rokk,
blús og blússkotið rokk.
Fríða sársauki Upptökur framundan.
FRÍÐA
Á PULSINUM
FRÍÐA sársauki er óvenjulegt nafn á óvenjulegri sveit
sem nokkuð bar á í fyrravor og -sumar. Sú sveit er
ekki dauð úr öllum æðum og heldur í kvöld tónleika
í Púlsinum.
Fríða sársauki er skipuð
þeim Páli Ólafssyni og
Guðmundi Höskuldssyni
gítarleikurum, Friðriki
Sturlusyni bassaleikara,
Eðvard Vilhjálmssyni
trommuleikara og Andra
Erni Clausen söngvara.
Sveitina skipuðu áður að
auki tvær söngkonur, sem
snúið hafa sér alfarið á
söngnámi, og hljómborðs-
leikari.
Tónleikarnir á Púlsinum
er þeir fyrstu í röð tónleika,
en ætlunin er að hljóðrita
tónleikana til út.gáfu síðar.