Morgunblaðið - 07.07.1992, Qupperneq 18

18
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 7. JÚLÍ 1992
Þórunn Þorleifs
dóttir - Minning
Fædd 24. mars 1934
Dáin 16. júní 1992
Tóta og Lúlli eru komin! Hversu
litlir fætur tóku á sprett þegar þessi
setning hljómaði um húsið í Breið-
holti. Það var þotið út á stétt til
að taka á móti frænkunni úr
Reykjavík sem komin var í heim-
sókn í sveitina og myndi örugglega
leika sér aðeins við litlu frænkuna.
Stundum var Tóta að koma frá
útlöndum og ekki var þá spenning-
urinn lítill að sjá hvað í pokahominu
leyndist, heyra frásögn þeirra af
fjarlægum slóðum og skoða saman
„slæds“-myndirnar úr ferðinni.
Hún Tóta var þá vön að segja
við mig að það yrði nú gaman hjá
henni Stínu litlu þegar hún væri
orðin stærri og færi sjálf að fara
til „útlandanna". Seinna þegar ég
sjálf fór svo að fara utan var hún
Tóta frænka ætið spennt þegar ég
kom til baka að fá að heyra ferða-
söguna alla.
Það var alltaf mikill samgangur
milli heimilanna tveggja í Hraun-
bænum og í Breiðholti. Þær Tóta
og mamma voru samrýndar systur
og studdu hvor aðra dyggilega. Hjá
Tótu og Lúlla í Hraunbænum var
í raun sem mitt annað heimili, þar
var gist þegar farið var til höfuð-
borgarinnar og einnig bjó ég þar
um tíma. Það var alltaf svo gott
að koma tíl Tótu, hún hafði svo
einlægan áhuga á öliu sem verið
var að gera og það var alltaf mikið
spjallað meðan notið var rausnar-
legTa veitinga hennar og manns
hennar.
Þórunn Þorleifsdóttir fæddist á
Siglufirði 24. mars 1934 ogandaðist
í Landspítalanum 16. júní síðastlið-
Mig langar í fáum orðum að
minnast afa míns sem dó að
morgni 18. júní úr þeim skæða
sjúkdómi krabbameini. Það er allt-
af erfitt að missa einhvern sem
maður elskar og að reyna að skilja
af hveiju þeir eru teknir frá manni.
Það voru margar ánægjustundir
sem ég átti með ömmu og afa í
Laugarási. Afi var til dæmis eini
maðurinn sem gat verið með sjón-
varp og útvarp á fullu; Morgun-
blaðið á hnjánum, steinsofið og
samt ekki misst af neinu.
Stundum sat ég bara og skelli-
hló að honum eða reyndi að vekja
hann til dæmis með því að hella
inn. Foreldrar hennar, Þorleifur
Þorleifsson frá Kjörvogi á Strönd-
um, f. 15. nóvember 1902, d. 20.
maí 1991, og Elísa Jónsdóttir frá
Dynjanda í Arnarfírði, f. 12. desem-
ber 1910. Amma dvelur nú á Dval-
arheimilinu Hrafnistu, á hún nú á
bak að sjá elskulegri dóttur sinni,
sem var ætíð hennar sterka stoð
gegnum árin, var samband þeira
mjög náið. Hennar er því sárt sakn-
að af aldraðri móður. Systkini Þór-
unnar eru Hilda, búsett á Selfossi,
og Þorsteinn, starfsmaður í Lauga-
gerðisskóla á Snæfellsnesi. Þórunn
kynnist lífsbaráttunni snemma,
þegar heimilisfaðirinn veikist af
berklum og heimilið missir fyrir-
vinnuna. Þær systur voru þá rétt
komnar yfír fermingu og taka þá
að sér að sjá fyrir heimilinu. Útaf
veikindum föðurins flyst fjölskyldan
frá Bíldudal til Reykjavíkur árið
1950, þar kynnist Þórunn eftirlif-
andi eiginmanni sínum, Lúdvig
Hjörleifssyni og ganga þau í hjóna-
band 1960. Einkasonur þeirra, Þor-
leifur Smári, fæðist árið 1962. Þór-
unn var ekki gefín fyrir neina logn-
mollu, heldur vildi að hlutirnir
gengju hratt fyrir sig. Til allrar
vinnu gekk hún með mikilli atorku
og var mikils metin í starfi, hvort
sem var við saumaskap eða mats-
eld. Eiginmanni sínum og syninum
kæra bjó hún fallegt heimili og
vakti yfír umhyggju þeirra. Einnig
var hún systkinabörnum sínum sem
önnur móðir, ef þau þurftu á aðstoð
að halda. Þau hjón höfðu mikið
yndi af að ferðast og ferðuðust vítt
og breitt um landið og mörg voru
þau löndin sem þau heimsóttu.
Ráðgert hafði verið að heimsækja
soninn sem dvaldi við nám í Þýska-
vatni upp í hann. Þá vaknaði hann
með bros á vör. Ég vildi að vatn
mundi duga núna. Afí hafði mikinn
áhuga á strákafari mínu og setn-
ingar eins og „Nú ertu komin með
nýjan?“, „Hvað heldurðu að þessi
endist lengi?“ „Hvað ertu ennþá
með honum?“, fékk ég oft að
heyra, svo skellihló hann að öllu
saman. Þetta vildi ég gjarnan fá
allt aftur en því miður fær maður
ekki allt sem maður vill. Elsku
amma, Guð styrki þig í þinni sorg
og okkur öll hin. Jesú sagði: „Ég
er upprisan og lífið, sá sem trúir
á mig, mun lifa þótt hann deyi.
Og hver sá sem lifir og trúir á
mig, hann skal aldrei að eilífu
deyja." (Jóh. 11.25-26.)
Fríður Pétursdóttir.
landi, þegar veikindi Þórunnar
dundu yfir. Veikindum sínum tók
Tóta eins og öðru á sinni lífsleið,
með dugnaði og vilja til að sigra,
þau reyndust henni þó ofjarl. Elsku
Smári Lúlli og aðrir aðstandendur,
ykkur sendi ég mínar einlægu sam-
úðarkveðjur.
Nú heims er lokið lífsins göngu þinni
en landið klæðist brátt í helgiskart
og sveitin okkar faldar fegurð sinni
og faðminn býður, það er nætur bjart.
Mér efst í hug er þökk þessum degi
og þagnarmálið ofar skýjum fer.
En frænka mín, við ferðalok ég segi
nú farðu vel og blessun fylgi þér.
(L.Þ.)
Blessuð sé minning hennar.
Kristín Bjartmarsdóttir.
Mig langar að minnast frænku
minnar, Þórunnar Þorleifsdóttur, í
örfáum orðum og þakka henni fýrir
samverustundirnar sem við áttum
saman á lífsleiðinni og þar til nú
að leiðir skiljast um sinn.
Tóta, eins og hún var oftast köll-
uð, lést í Landspítalanum 16. júní
eftir mjög erfið veikindi. Það er
sárt að þurfa að horfa á eftir góðri
frænku og erfítt að sætta sig við
að hún Þórunn, þessi góða kona,
skuli vera dáin, en nú vitum við að
hún þarf ekki lengur að fínna meira
til. Því að Guð hefur tekið hana til
sín og leyst hana frá öllum þraut-
um. Við vottum eiginmanni, syni
og þeirra fjölskyldu okkar innileg-
ustu samúð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljðta skalt.
(Valdimar Briem.)
Sigga og Þráinn.
Kveðja:
Hjalti Jakobson
Fæddur 15. mars 1929
Dáinn 18. júní 1992
Minning:
Sigurður Einarsson
frá Kárastöðum
Fæddur 2. ágúst 1915
Dáinn 24. júní 1992
Þá er nú blessaður Sigurður frá
Kárastöðum látinn. Því oft var
hann kenndur við bæinn í hinni
fögru Þingvallasveit, þar sem hann
var' fæddur og uppalinn. Margs er
að minnast úr þeirri sveit eftir 45
ára vinskap við þau hjón, Ellen og
Sigurð Einarsson. Þau fengu smá
lóð undir sumarhús í móunum beint
niður af Kárastöðum í yndislegri
laut. Nú var hafist handa við að
byggja bústað, auðvitað af vanefn-
um í þá tíð, eða fyrir 40 árum.
Nú var reist upp tjald og verið í
því yfir sumarið með drengina og
allt gekk þetta vel með góðra
manna hjálp og auðvitað þurfti
Sigurður að stunda sína vinnu í
Reykjavík, hann var bílstjóri á
Hreyfli og var það hans ævistarf,
en á ungdómsárum var hann í
vegavinnu, þar á meðal á Kalda-
dal, og var oft gaman að heyra
hann segja sögur frá þeim tíma.
Sigurður var víðlesinn og minnug-
ur og hafði oft yfir smellnar vísur
og vitnaði í sögubækur, uppáhalds
skáld hans var Halldór Laxness
að öðrum ólöstuðum. Þeir unnu
saman um áraraðir, maðurinn
minn Björgvin og Sigurður, og
nutum við góðs af lautinni góðu
og tjölduðum við þar líka, með
fimm böm. Það voru yndilegir
tímar, þó að væri eldað á prímus
og borið heim vatn úr læknum sem
í dag er uppþomaður. Okkur Ellen
þótti nú aldeilis til koma þegar
Björgvin smíðaði fyrir okkur vatns-
grind. Nú er öldin önnur. Fyrir sex
árum keyptu Sigurður og Ellen sér
nýjan bústað og fluttu austur í
lautina góðu og hafa girt talsvert
land og gróðursett tré og rennandi
vatn úr krönum og er leitt til þess
að vita að Sigurður gat ekki notið
þess svolítið lengur, enn enginn
veit hvenær kallið kemur og fer
vel á því, en bústaðurinn var skírð-
ur Hraunprýði.
Sigurður og Ellen eignuðust
fímm myndarbörn: Einar Kára,
Stefán, Sigurð, Guðrúnu og Hrafn-
kel, en Einar Kára misstu þau úr
barnvænum sjúkdómi á besta aldri.
Við hjónin viljum að leiðarlokum
þakka Sigurði samfylgdina og biðj-
um honum guðs blessunar.
Asa og Björgvin.
Þegar mágur minn, Sigurður
Einarsson frá Kárastöðum, kveður
langar mig að þakka honum fyrir
góð kynni, sem ég hef notið á heim-
ili hans og Ellenar systur minnar.
Einnig vil ég fyrir hönd móður
minnar, Þórkötlu Ragnheiðar Ein-
arsdóttur, sem ekki getur verið við-
stödd á þessari kveðjustund, færa
þakkir fyrir samverustundirnar.
Lífið er fljótt,
líkt er það elding, sem glampar um nótt,
ljósi, sem tindrar á tárum,
titrar á bárum. .
(Matthías Jochumsson.)
Hulda Stefánsdóttir.
Látinn er á áttræðisaldri vinur
minn til áratuga, Sigurður Einars-
son, sem oftast var kallaður Siggi
á Kárastöðum. Okkar leiðir lágu
fyrst saman í Bretavinnu á
stríðsárunum, en Siggi starfaði þar
um tíma sem túlkur fyrir herná-
msliði. Ensku kunni hann vel og
hafði lært hana í barnaskóla og
svo héraðsskóla á Laugarvatni, en
þó Iíklega mest af því að hafa
stundað siglingar með fisk til Bret-
lands. Og íslenskumaður var
Sigurður svo að af bar og var fljót-
ur að reka ambögurnar ofan í
menn. Eftir Bretavinnuna héldum
við saman í vinnu austur að
Kaldaðarnesi í Flóa og síðar gerð-
umst við báðir bílstjórar í Reykja-
vík og vorum meðal annars starfs-
félagar á Hreyfli í þrjátíu ár.
Þessi löngu kynni við Sigga á
Kárastöðum voru einkar ánægju-
leg, enda fóru aldrei styggðaryrði
okkar á milli þótt margt drifi á
daga, því að Siggi var vandaður
maður og orðvar. Hitt var þó ekki
síðra að hann var sérlega orðhepp-
inn og skemmtilegur, enda bráðvel
gefinn og menntaður í lífsins skóla,
sögumaður góður og unnandi
skáldskapar og einn af þeim bíl-
stjórum af gamla skólanum sem
alltaf var með bók í bílnum til að
lesa er stundir gáfust á milli túra.
Það vantar mikið þegar það
vantar Sigga á Kárastöðum. Ég
kveð góðan vin með virðingu og
söknuði.
Kári Gunnarsson.
Hann afi Sigurður er dáinn, lú-
inn líkami hefur verið lagður hinsta
sinni og saddur lífdaga fær hann
nú að hvíla í ró.
Nú þegar að kveðjustundinni er
komið staldrar maður við, lítur um
öxl og minningarnar hrannast upp.
Afi, sem hét fullu nafni Sigurður
Einarsson, fæddist á Kárastöðum
í Þingvallasveit 2. ágúst 1915, son-
ur hjónanna Einars Halldórssoanr
8
8
I
I
i
I
i
I
lambakjöt á funheitu grilltilbo'bi • lambakjöl á funheilu grilltilbobi • lambakjöt á funheitu grilltilboöi • lambakjöt á funheitu grilltilboöi *
LAMBAKJÖT Á FUNHEITU GRILLTILBOÐI
lamb akj ö t á funheitu grilltilboöi • lamb akj öt á funheitu grilltilb ob i • lambakj öt á funheitu grilltilbodi • l amb akj ö t á funheitu grilltilboöi •
■Ý