Morgunblaðið - 16.04.1993, Page 36

36
UlílHA .bl ÍITJOAaUTgO'a QiaMaHUOflOM
HÖKGUNBESÐIÐ'FÖSTUDÆGUR Ifi. AFRÍL 1993
Minning
Margrét Jónsdótt-
ir frá Ferstiklu
Fædd 4. júlí 1893
Dáin 7. apríl 1993
Það komu í huga minn margar
góðar minningar frá löngu liðnum
árum þegar ég frétti lát Margrétar
Jónsdóttur, fyrrum húsfreyju á Fer-
stiklu. Þar stýrði hún í áratugi stóru
heimili ásamt manni sínum, Búa
Jónssyni, en hann var þar uppalinn
og tóku þau við jörðinni af foreldr-
um hans, þeim Jóni Einarssyni og
Guðrúnu Jónsdóttur.
Þegar bílvegurinn kom um Hval-
§örð var jörðin komin í þjóðbraut
og skapaðist af því mikill gesta-
gangur, sem kom að vísu mjög nið-
ur á húsfreyjunni. Seinna var skáli
byggður og hafin veitingasala í
mörg ár. Margir áttu góðar minn-
ingar frá komu sinni á Ferstiklu
og allri fyrirgreiðslu sem þau hjón
veittu á ýmsan hátt. Þangað komu
oft gestir, kaldir og þreyttir í slæm-
um veðrum á öllum árstímum. Þá
var vegurinn fyrir Hvalfjörð sein-
farinn og ekkert í líkingu við það
sem nú er og muna það sjálfsagt
margir sem komnir eru yfir miðjan
aldur.
Farartækin voru líka lélegri og
vildu bila á vonda veginum í slæmri
færð að vetrinum. Þurfti þá oft að
aðstoða við viðgerðir á þeim og
útvega það sem vantaði til þess.
Margrét og Búi áttu mjög gott
með að umgangast gesti sína. Þau
voru bæði kát og skrafhreifin og
höfðu gaman af að blanda geði við
aðra og ræða um menn og mál-
efni, enda bæði vel greind og fylgd-
ust mjög vel með öllu sem til fram-
fara horfði í þjóðfélaginu. Búi var
reyndar í búnaðarskóla í Danmörku
1921-1922, enda gerði hann miklar
jarðarbætur á jörð sinni að loknu
námi.
Margrét var vel undir það búin
að taka við húsmóðurstörfunum á
þessu myndarheimili. Hún stundaði
nám í tvo vetur í Kvennaskólanum
á Blönduósi, árin 1914 og 1915.
Þar lærði hún mikið, bæði til munns
og handa, m.a. saumaskap sem hún
stundaði síðar, bæði fyrir norðan
og í Reykjavík.
En minningar mínar um Mar-
gréti eru frá æskuárum mínum.
Þegar ég var innan við fermingu
og átti heima á Stóru-Borg í Víðid-
al var hún þar kaupakona og vetrar-
stúlka hjá föðurbróður mínum, Að-
alsteini Dýrmundssyni, og konu
hans, Margréti Pétursdóttur. Þá
mun Margrét Jónsdóttir hafa verið
rúmlega tvítug, æskuglöð og falleg
stúlka, sem ungir menn í sveitinni
litu hýru auga. Okkur krökkunum
þótti afar vænt um hana, því að
hún veitti okkur svo mikla athygli
og vildi leika við okkur þegar tími
gafst til, en mikið var að gera á
stóru heimili, bæði utan húss og
innan.
En Margrét notaði sínar fáu frí-
stundir til að sinna okkur krökkun-
um og kenndi okkur að dansa. Mér
finnst ég alltaf standa í mikilli
þakkarskuld við hana fyrir dans-
kennsluna, því að hún kom mér að
góðum notum þegar ég fór að fara
á böllin og öfunduðu mig margir
jafnaldrar mínir af danskunnátt-
unni. Oft töluðum við Margrét um
þessa löngu liðnu tíma, þegar ég
heimsótti hana, einkum eftir að hún
var komin á dvalarheimilið á Höfða.
Þangað komum við hjónin þegar
við áttum leið til Akraness, sem var
nokkuð oft, þar sem dóttir okkar
og fjölskylda eiga heimili skammt
frá Höfða. Það var gaman að tala
við Margréti því að hún hafði frá-
bært minni og mundi svo margt frá
gamalli tíð, ekki síst frá æskustöðv-
unum í Húnavatnssýslu og fór ég
alltaf fróðari af hennar fundi.
Margrét var fædd á Þverá í
A-Húnavatnssýslu 4. júlí 1893, en
ólst upp á Núpi í Laxárdal þar sem
foreldrar hennar bjuggu um árabil.
Þau hétu Jón Jónatansson og Björg
Jónasdóttir. Þau voru bæði af
þekktum ættum, hann bóndasonur
frá Marðamúpi í Vatnsdal, sonur
Jónatans Davíðssonar, Davíðssonar
frá Hvarfi í Víðidal, og konu Jón-
atans, Sigurrósar Hjálmarsdóttur
frá Haga í Þingi. Kona Davíðs
hreppstjóra Davíðssonar, afa Jóns,
var Ragnheiður dóttir séra Friðriks
Þórarinssonar á Breiðabólstað í
Vesturhópi. Björg, móðir Margrét-
ar, var komin af hinni þekktu Vala-
dalsætt, en móðir hennar og amma
MUNIÐ! ,
Minningarkont Stynktarlálags
kpabbameinssjúkpa barna
Seld í Garðsapóteki,
sími 680990.
Sölustaður á Hellu,
sími 98-75110.
Upplýsingar einnig veittar
í síma 676020.

Gódan daginn!
Elín Sveinsdótt■
ir — Minning
Margrétar var Margrét Ólafdóttir,
Andréssonar frá Valadal, en Ólafur
átti yfir 20 börn.
í október 1908 lést Jón Jónatans-
son. Hann drukknaði ásamt fjórum
öðrum af báti út af Blönduósnum
og má lesa um þetta slys í „Fortíð
og fyrirburðir", eftir Magnús
Bjömsson á Syðra-Hóli.
Eftir það fór Margrét að vinna
fyrir sér enda snemma tápmikil og
dugleg og kom sér alls staðar vel.
Börn þeirra Búa og Margrétar
eru þijú: Kristín Ríkey, búsett í
Kópavogi, Gísli og Vífill, bændur á
Ferstiklu, og eru margir afkomend-
ur út af þeim öllum. Margréti vant-
aði aðeins þrjá mánuði í að verða
100 ára gömul og mátti heita að
hún héldi reisn sinni fram á síðasta
dag. Þótt hún væri búsett meiri
hluta ævinnar sunnan heiða, þá var
hugurinn oftast bundinn æsku-
byggð hennar fyrir norðan. Þaðan
spurði hún mig oftast frétta þegar
ég kom til hennar.
Þessi fátæklegu kveðjuorð frá
okkur hjónunum era þakkir fyrir
alla hennar vinsemd og tryggð um
langt árabil.
Guð blessi minningu hennar.
Dýrmundur Olafsson
frá Stóru-Borg.
Fædd 23. desember 1925
Dáin 21. mars 1993
Ekkert varir að eilífu og einn
daginn stöndum við frammi fyrir
þeirri staðreynd að tími góðra vina
hér á jörð er liðinn. Stundum ber
þennan skilnað að á snöggan og
óvæntan hátt, en í öðram tilfellum
er aðdragandinn nokkur. Það er
mikils virði að fá að kynnast góðu
fólki og hafa notið þess að vera því
samferða, þótt um stuttan tíma
væri, en þess var ég aðnjótandi að
hafa samfylgd með Elínu Sveins-
dóttur á Húsavík.
Elín var kvödd frá Húsavíkur-
kirkju laugardaginn 27. mars sl.
Það er nokkuð á annan áratug síð-
an ég kynntist Elínu eða um það
leyti sem sonur hennar Páll og dótt-
ir okkar hjóna á Heiði gengu í
hjónaband.
Elín var fædd 23. desember 1925
á Grenivík, dóttir Sveins Oddssonar
og Hallfríðar Bjömsdóttur. Elín fór
til Akureyrar ung stúlka og stund-
aði þar ýmis störf. Þaðan fór hún
til Húsavíkur sem ráðskona hjá
Ríkarði Pálssyni, en þaðan fór hún
aldrei aftur. Elín og Ríkarður gengu
í hjónaband 23. desember 1950. í
Hulduhól kom Elín með litla dóttur
sína, Svanhildi, sem hún eignaðist
á Akureyri með Þorleifi Sigur-
bjömssyni. Ríkarður maður Elínar
gekk þessari stúlku í föðurstað.
Elín og Ríkarður eignuðust íjögur
börn, þau eru: Guðný, f. 4. júlí
1950; Páll, f. 20. apríl 1954, kvænt-
ur Agústu Sigurðardóttur, Sveinn,
f. 11. janúar 1960; Ríkarður, f. 24.
september 1961. Öll börnin eru
búsett á Húsavík og einnig Svan-
hildur sem er gift Þórhalli Aðal-
steinssyni.
Árið 1972 lést Ríkarður, maður
Elínar, langt um aldur fram og var
það eins og gefur að skilja mikið
Minning
Fædd 11. febrúar 1902
Dáin 9. desember 1992
Okkur langar til að minnast
hennar Helgu Vill með örfáum orð-
um.
Helga gekk föður okkar, Gunn-
ari Mosty, að nokkra leyti í móður-
stað á unga aldri. Við systkinin
minnumst hennar sem okkar bestu
ömmu þó svo að við kölluðum hana
alltaf Helgu Vill.
Öll vorum við systkinin svo lán-
söm að fá að dvelja hjá henni yfir
sumartíma á Sauðárkróki og var
þessi tími okkur mjög lærdómsrík-
ur. Við lærðum að lesa, skrifa,
reikna, perla, sauma í og fórum í
reiðskóla, einnig þótti okkur mjög
gaman að fá að taka þátt í að rækta
grænmeti í garðinum hennar og
fylgjast með vexti þess yfír sumar-
ið.
Það rifjast nú upp margar
skemmtilegar minningar þegar við
HÓPFERÐIR VEGNA
JARÐARFARA
HÖFUM GÆÐA HÓPBIFRHIDAR
| FRÁ 12 I II. 6S FARI’HGA
LEITIÐ UPPLÝSINGA

HOPFERÐAMIÐSTOÐIN
Bíldshöfða 2a,
simi 685055, Fax 674969
hugsum um hana Helgu Vill. T.d.
var nú frystikistan alltaf jafn leynd-
ardómsfull og hafði að geyma ýmis-
legt góðgæti. Oft hvarf Helga inn
í þvottahús og birtist svo aftur með
góðgæti upp úr kistunni og þá sér-
staklega frostpinnana.
Helga var dugleg að safna mynd-
um af skyldfólki og vinum sínum
og þreyttist hún aldrei á að segja
okkur frá þessu fólki og þó sérstak-
lega af pabba okkar sem brallaði
nú ýmislegt á yngri árum.
Á þessum tíma eignuðumst við
systkinin marga góða vini, en öll
kynntumst við þeim Rannveigu og
dóttur hennar Önnu og var mikill
og góður samgangur þar á milli.
Þó að við værum fjögur systkinin
fengum við þó öll bæði jóla- og
afmælisgjafir og það þá oftast nær
eitthvað sem Helga hafði gert sjálf,
eins og ullarsokka, vettlinga og
pijónaúlpur og svo að sjálfsögðu
alltaf nammi. Eftir að við systurnar
eignuðumst okkar eigin börn héldu
þó pakkarnir áfram að koma og það
til okkar allra. Alltaf reyndi Helga
að koma í bæinn ef eitthvað var
um að vera, t.d. fermingarveislur
okkar systkinanna, skírnarveislur
barnanna okkar og þótti okkur allt-
af jafn gaman að fá hana til okkar.
Elsku Helga okkar, með þessum
orðum viljum við minnast þín, Guð
blessi þig og varðveiti.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Kalla, Rósella, Helga
María og Garðar Kenneth.
Helga Vilhjálmsdótt-
ir handavinnukennari
áfall fyrir konu á besta aldri. Eftir
fráfall eiginmannsins fór hún að
vinna utan heimilisins, enda eina
fyrirvinnan. Vann hún við ýmis
störf á Húsavík, en varð að hætta
vinnu fljótlega vegna veikinda.
Vann hún heima við að sauma klæði
á þá er fóru í hinstu ferðina. Ekki
bar hún alltaf fjárhagslega mikið
úr býtum við vinnu heima, því að
hún var þannig gerð að hún átti
erfitt með að setja upp fyrir vinnu
sína.
Elín var ákaflega vel gerð kona.
Þrátt fyrir það að hún gekk ekki
heil til skógar kvartaði hún aldrei.
Mér er minnisstætt hlýja brosið
hennar og gleðin í huga þegar hún
var heimsótt í Hulduhóla. Hún vildi
öllum vel gera. Ég fann til með
henni í febrúar sl. er við hjón heim-
sóttunr hana, það leyndi sér ekki
að hún var sárþjáð.
Nokkra síðar var hún komin á
sjúkrahús í Reykjavík. Dvaldist hún
þar um tíma en fór síðar norður á
sjúkrahús þar sem ástvinir gátu
setið við hvílu hennar til hinstu
stundar.
Endurminningar frá góðum sam-
verastundum eru dýrmætar, þær
leita líka á hugann hjá öllum og
þá fyrst og fremst hjá ástvinum.
Hafðu þökk fyrir góð kynni, þökk
fyrir umhyggjuna fyrir fjölskyld-
unni í Hjarðarhöli. Ef til vill er sökn-
uðurinn mestur hjá börnunum
þremur sem alla tíð hafa verið
heima hjá þér undri handleiðslu
góðrar móður. Mennirnir álykta en
Guð einn ræður, fyrir það megum
við vera þakklát. Ævisól hennar er
til viðar gengin. Vorið er í nánd,
vetur að kveðja, sól og blíða er hún
var kvödd, blóm og grös bráðum
að lifna, en dauðinn ganga inn til
nýs lífs í vorsins ríki. Hafðu þökk
fyrir samverana. Friður sé með þér.
Sigurður Þorsteinsson.
Birting af-
mælis og
minningar-
greina
MORGUNBLAÐIÐ tekur af-
mælis- og minningargreinar
til birtingar endurgjaldslaust.
Tekið er við greinum á rit-
stjórn blaðsins á 2. hæð í Aðal-
stræti 6, Reykjavík, og á skrif-
stofu blaðsins í Hafnarstræti
85, Akureyri.
Athygli skal á því vakin, að
greinar verða að berast með
góðum fyrirvara. Þannig verður
grein, sem birtast á í miðviku-
dagsblaði að berast síðdegis á
mánudegi og hliðstætt er með
greinar aðra daga.
Mikil áhersla er á það lögð
að handrit séu vel frá gengin,
vélrituð og með góðu línubili.
Ákjósanlegast er að fá grein-
arnar sendar á disklingi.