Morgunblaðið - 21.11.1993, Page 14

14
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 21. NÓVEMBER 1993
F J ÖLSKYLDAN
FJÖLSKYLDA Rafns Jónssonar styður hann í baráttunni. Strákarnir, Egill og Ragn- á tónleikunum í Borgarleikhúsinu með pabba sínum. Friðgerður hefur tekið þátt í
ar, eru báðir í hljómsveitum á Isafirði og æfa þar á sumrin. Þeir ætla að koma fram starfi MND félagsins og vinnur við fréttabréf félagsins.
í næstu viku spilar Rafn Jónsson í
síðasta skipti opinberlega á trommurnar.
Hann heyr daglega baráttu vid skæðan
sjúkdóm og er staðráðinn í að leggja sitt
af mörkum til að fella þennan illskeytta óvin
MÍMMS
eftir Guðna Einarsson
Söngtextor eftir Rafn Jónsson
Örlög mín voru ráðin þá
ég berja tók vaska og fat
ég keypti margar bítlaplötur
spilaði fljótt á þær gat
Rafn Jónsson er fæddur á Suður-
eyri við Súgandafjörð í desem-
ber 1954. Líkt og aðrir púkar fyrir
vestan _ lærði hann snemma að
vinna. I þá daga var bítlaöld í al-
gleymingi jafnt í stórborgum heims-
ins og á annesjum íslands. Rétt um
fermingu fékk Rabbi að taka í kjuða
og framtíðin var ráðin. Trommari
skyldi hann verða hvað sem tautaði
eða raulaði. Það var ekki verið að
væla í foreldrunum um sett heldur
skellti pilturinn sér á togara og
svitnaði sjálfur fyrir sínum tromm-
um úti á Halamiðum.
Uppúr 1970 hófst innrás vestfír-
skra rokksveita á höfuðborgar-
svæðið. Strákarnir að vestan komu
með ferskan tón inn í landspoppið.
Þeir voru uppaldir við harðfísk,
skötu og hnoðmör og með súg vetr-
arveðranna í eyrunum. I mörgum
þessara hljómsveita sat Rafn Jóns-
son við trommumar. Takturinn
þungur og þéttur, mótaður við kröft-
ugan díseldyninn á Vestfjarðatogur-
unum, keyrði stuð í mannskapinn.
Nöfn eins og Náð, Ýr og Grafík
hljóma kunnuglega í eyrum þeirra
sem eru að komast á virðulegan
aldur. Hljómsveitin Grafík var þeirra
þekktust og starfaði með hléum í
sex ár, úr þeim hópi em margir
fremstu flytjendur dægurtónlistar í
dag, má neftia þau Rúnar Þórisson,
Andreu Gylfadóttur og Helga
Bjömsson sem öll leggja Rafni lið á
nýrri plötu hans. Þegar Vestfírð-
ing^innrásinni linnti tók við spila-
mennska með sveitum á borð við
Bítlavinafélagið, Sálina hans Jóns
míris og hljómsveitina Galíleó, sem
Rafn hefur starfað með undanfarið.
Hlustaðu á sálina þína
skoðaðu þinn innri mann
fer fram mikil glíma
leikinn enginn kann
Fyrir sex árum var Rafn tekinn
fantataki af illskeyttum óvini
og hefur glíman staðið hvern dag
síðan. „Við vomm að fara að spila
úti á landi og allt í einu var ég
draghaltur," segir Rafn um hinn
örlagaríka dag þegar MND sjúk-
dómurinn knúði dyra. „Mér datt
ekki annað í hug en að þetta væri
eitthvað tilfallandi, hélt ég hefði
misstigið mig án þess að taka eftir
því eða eitthvað slíkt. En þetta vildi
ekki batna." í hönd fóm tíðar
læknaheimsóknir og loks um það
bil ári seinna kom niðurstaðan.
Ólæknandi sjúkdómur hafði grafíð
um sig í líkama hans. „Eg fór heim
í eldhús og bara grét, þetta var
mér mikið áfall,“ segir Rafn. „Þetta
er reyndar í eina skiptið sem ég
hef brotnað niður, frá því að ég
veiktist. Fljótlega tók ég ákvörðun
um að setja í mig hörku og keyra
mig áfram. Maður þarf að vera
þijóskur til að takast á við þetta.
Það þýddi ekkert að leggjast í kör.“
Rafn hefur ekki slegið slöku við
og um þessar mundir er hann að
senda á markað nýja geislaplötu
og snældu, Eféghefði vængi. Þetta
er önnur hljóðritunin sem Rafn
stendur að í eigin nafni á tveimur
ámm. Á henni era 9 lög eftir Rafn
og semur hann einnig texta við
mörg þelrra. Fjöldi þekktra hljóð-
færaleikara og söngvara leggur
hönd á plóginn. Sú fyrri, Andartak,
náði miklum vinsældum og seldist
í stóru upplagi. Ágóðinn af þeirri
plötu rann til Styrktarfélags lam-
aðra og fatlaðra og MND félagsins.
Arðurinn af nýju plötunni mun
renna til Rannsóknasjóðs MND fé-
lagsins, en það er nýstofnaður sjóð-
ur sem mun veita fé til rannsókna
bæði innan lands og utan.
Þú smýgur inn í huga minn
og óttinn flýtur að
fyrir þér ég alltaf finn
án þess að vita hvað
Yrkisefnin bera þess merki að
höfundurinn hefur þurft að
kryfja erfið mál til mergjar, hann
er ófeiminn við að sýna inn undir
skelina og á stundum blasir ber
kvikan við.
„Mér finnst ekki létt að semja
texta, það er erfitt að höndla og
tjá það sem maður er að upplifa.
Textarnir em mjög persónulegir og
fjalla öðmm þræði um það hvernig
maður leitar að sjálfum sér í nýjum
kringumstæðum, þetta er sjálfs-
skoðun.
Efinn er eitthvað sem ég verð
sífellt að takast á við. Þó maður sé
búinn að herða sig upp og telja í
sig kjark, þá leitar efínn alltaf á.
Sækir sjúkdómurinn hraðar á en
hann gerði? Er ég í afturför eða
stend ég í stað? Þessi texti fjallar
um hvemig ég hef lært að taka ef-
ann og geyma hann á vísum stað...
Fólk veit ekkert út á hvað þetta
gengur, það sér mig, en hefur ekki
séð fólk sem er lengra leitt. Með
tímanum hefur sjúkdómurinn áhrif
á alla útlimi, þeir rýrna og lamast.
Sjúklingurinn heldur samt alltaf
fullum sönsum, en undir lokin getur
hann ekki tjáð sig. Það er verst að
vera sambandslaus við umheiminn
en hafa fulla hugsun, vit og vilja.
Mér fínnst erfiðast að horfast í
augu við það. Maður spyr sig hvort
ekki væri betra að missa dóm-
greindina líka?“
Rafn segist biðjast fyrir á hveij-
um degi og hafa gert það frá því
hann var barn. Hann er þó ekki
kirkjurækinn, fer í kirkju við sér-
stök tilefni. Á síðari árum hefur
hann lesið svolítið um andleg mál-
efni, en er fjarri því að vera bóka-
ormur.
Ég vil springa út
gráta í kyrrðina
gára flötina
hverfa inn í sólina
svífa á vit andanna
dansa inn í nóttina