Morgunblaðið - 15.04.1994, Side 48

48
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. APRÍL 1994
Farsi
SBTI& EFTlR í Sm-A
-tn w+ vm m n+t- -w Hh
tt++ w m vw m w -hh
H+( iHt. m H'Jj
-Ht-\ -Uvv. -VU\ I
VHV 4VU-
w vuv feT
4tH Vtu. ttt\ HtV
-HtV
© 1993 Farcus Carloons/Distnbuled by Umversal Press Syndicate LJAIS6>c-ASS/cM<-THA&r?
iTscjcx-, Em'ti, />úmcitt -fattx fae/m núruxf
Með
morgimkaffinu
Sæl, þetta er Sigrún ná-
granni þinn. Ég sé að mað-
urinn þinn ákvað loksins
að setja upp hillurnar.
Ast er...
... að skipta umhyggj-
unni jafnt niður.
TM Reg. U.S Pat Ott.—all rights reserved
® 1993 Los Angeles Times Syndicate
HÖQNI HREKKVÍSI
„ /MÉ(2 BfZ R-L/4 VIE5 ÞESSA SÖLU/MENM
SEM ERU ALLTAF’ a&> BAKlkA UPPÁ ."
BREF HL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík - Sími 691100 - Símbréf 691329
Gufuðu þorskarnir upp?
Frá Krístjáni Þórarinssyni:
„Mín túlkun á gögnum Hafrann-
sóknastofnunar er langtum betur
rökstudd en ónýta reiknilíkanið."
Svo farast Kristni Péturssyni fisk-
verkanda á Bakkafirði, orð í grein í
Morgunblaðinu (Nýtingarstefna í
þorskveiðum, Mbl. 25.3. 1994). Þetta
er ekki lítil fullyrðing hjá Kristni, og
því forvitnilegt að skoða grein hans
nánar og athuga hvort fullyrðingin
stenst.
Kristinn hefur tekið eftir misræmi
í uppgefinni stærð veiðistofns þorsks
árið 1988 í skýrslum Hafrannsóknar-
stofnunar fá árunum 1991 og 1993.
í fyrri skýrslunni er stofnstærðin
sögð hafa verið 1.260 þúsund tonn
en í seinni skýrslunni 1.043 þúsund
tonn. Hér munar hvorki meira né
minna en 217 þúsund tonnum, og
er von að mönnum bregði! Ut frá
Víkverji brá sér í brekkumar á
skíðasvæði Víkings í Sleggju-
beinsskarði sl. laugardag í blíðskap-
arveðri. Aðstæður voru allar hinar
bestu og mannfjöldi ekki meiri en
svo að lítil bið var í lyfturnar. Það
sem þó eyðilagði ánægjuna fyrir Vík-
vetja og félögum hans voru nokkrir
ungir menn sem renndu sér þvert
yfir skarðið. Þeir fóru upp á brún
austan megin, notuðu hallann til að
ná mikilli ferð, renndu sér þvert yfir
gilið og upp í hallann hinum megin,
stukku þar hátt í loft upp, glenntu
sig og gerðu ýmsar kúnstir. Órugg-
lega mjög skemmtilegt - fyrir þá.
Víkverji og félagar hans lentu hins
vegar allir í samstuði við þessa menn,
smávægilegu að vísu, en óþægilegu
engu að síður. í skíðabrekkum er það
viðtekin venja að sá skíðamaður sem
ofar er í brekkunni, tekur tillit til
þess sem neðar er. Sá er neðar er á
semsagt „réttinn" eins og sagt er.
Það kemur því flatt upp á mann
þegar ungur ofurhugi kemur á
fleygiferð þvert fyrir mann og jafn-
vel yfir skíðin hjá manni. Það getur
komið manni úr jafnvægi og fellt
mann kylliflatan. Það sem er verra
er að þessir ungu menn brúkuðu
munn þegar þeir voru vinsamlegast
beðnit' um að taka tillit til annarra
þessu dregur Kristinn þá „rökréttu"
ályktun að 217 þúsund tonn af þorski
hafi „gufað upp“ og kennir um fæðu-
skorti. Næsta skref í „röksemda-
færslunni" er svo að álykta að þorsk-
ur geymist ekki í sjónum og því er
opinber stefna um nýtingu þorsk-
stofnsins á villigötum!
Nú er það mér sönn ánægja að
upplýsa Kristin Pétursson og aðra
áhugamenn um íslenska þorskstofn-
inn, að engin 217 þúsund tonn af
þorski gufuðu upp á íslandsmiðum
á þessum tíma. Ef Kristinn hefði
haft fyrir því að lesa töflurnar sem
hann vitnar í, þá hefði hann séð, að
stærsti hluti þessa mismunar stafar
af mismun í uppgefnum fjölda fiska
af árgangi 1984. Hluti þess árgangs
ólst upp á Islandsmiðum og annar
hluti við Grænland. í fyrri skýrslunni
er sá hluti þessa árgangs sem þá var
við Grænland og áætlað var að
skíðamanna sem renndu sér á hefð-
bundinn hátt niður brekkurnar.
XXX
Ekki eru þó öll ungmenni jafn
forhert. Kunningi Víkyetja
sem var með í för á laugardag missti
jafnvægið í einni ferðinni og datt
vegna þess að unglingur renndi sér
þvert yfir skíðin hjá honum. Annað
skíðið datt af kunningjanum og varð
eftir uppi í brekku meðan kunninginn
rann nokkra metra áfram niður.
Strákurinn fór umsvifalaust og náði
í skíðið, baðst afsökunar í bak og
fyrir og fullvissaði sig um að kunn-
inginn væri ómeiddur áður en hann
hélt áfram niður brekkuna. Þetta er
sjálfsögð og eðlileg framkoma á
skíðasvæði. Þess má og geta að ofur-
hugarnir áðurnefndu höfðu af þessu
hina mestu skemmtun og hlógu dátt
þegar þeir sáu kunningjann detta.
Það er eitthvað bogið við hugarfarið
sem þessir menn fara með í brekk-
urnar. Starfsmenn skíðasvæðisins
þyrftu að hafa augun opin og reyna
að gæta þess að „venjulegt“ skíða-
fólk þurfti ekki að vera með hjartað
í buxunum út af nokkrum töffurum
sem þykjast eiga svæðið.
XXX
seinna gengi á íslandsmið talinn í
veiðistofni ársins 1988, en í seinni
skýrslunni er Grænlandshluti ár-
gangsins ekki talinn með fyrr en
árið 1990 þegar hann gekk á Islands-
mið. Þetta skýrir þann mun í uppgef-
inni stærð veiðistofns sem Kristinn
leggur út af. Það gufaði því enginn
fiskur upp á íslandsmiðum og fæðu-
skortur varð ekki til þess að fiskur-
inn geymdist illa í sjónum við ísland
á þessum árum.
Kristinn gerir einnig mikið ■ mál
úr því að 7 ára fiskur hafi verið mun
léttari að meðaltali árið 1991 en flest
önnur ár, og því hjóti þessi fiskur
að hafa liðið svelti. Þeir sem nafa
lesið það sem þegar er skrifað sjá
væntanlega í hendi sér hveiju þetta
sætir. Fiskur sem var 7 ára árið
1991 var af þessum sama stóra ár-
gangi, 1984, og hluti þessa fisks ólst
upp við Grænland. Fiskur sem elst
upp við Grænland er minni pg létt-
ari en fiskur sem elst upp á íslands-
miðum. Þegar þessi fiskur síðan
gengur á íslandsmið verður það til
þess að lækka meðalþyngdina. Þessi
mikla lækkun meðalþyngdar hefur
augljóslega ekkert með fæðuframboð
á Islandsmiðum að gera.
Að lokinni þessari athugun hljóta
rökhugsandi menn að álykta að túlk-
un Kristins Péturssonar á gögnum
Hafrannsóknastofnunar sé ekki sér-
staklega vel rökstudd.
KRISTJÁN ÞÓRARINSSON
Gagnasafn
Morgunblaðsins
Allt efni sem birtist í Morgun-
blaðinu og Lesbók verður fram-
vegis varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskil-
ur sér rétt til að ráðstafa efninu
þaðan, hvort sem er með endur-
birtingu eða á annan hátt. Þeir
sem afhenda blaðinu efni til
birtingar teljast samþykkja
þetta, ef ekki fylgir fyrirvari
hér að lútandi.
Víkveiji las í vikunni um nýjan
matsölustað í Reykjavík sem
selur ódýran mat að erlendri fyrir-
mynd. Víkveija leist vel á og hélt
af stað í hádeginu ásamt tveimur
vinnufélögum sínum að prófa stað-
inn. Það verður að segjast að vinnu-
félagarnir urðu fyrir hveijum von-
brigðunum á fætur öðrum er á stað-
inn var komið. Þar kom í ljós að
verðið var mun hærra en greint hafði
verið frá í blaðinu (ekki Mbl.) og í
raun fáránlega hátt en matseðillinn
samanstendur að mestu leyti af bök-
uðum kartöflum með mismunandi
fyllingum. Ein bökuð kartafla með
smávegis grænmetisfyllingu er seld
á 380 krónur. Þess utan er hún bor-
in fram í frauðplastöskju og henni
fylgir plastpoki með einni pappírs-
munnþurrku, litlu bréfi af salti og
öðru af pipar og einum plastgaffli.
Afgreiðslutíminn var rúmar 15 mín-
útur en þegar pöntunin var tekin
niður var hann áætlaður 5-6 mínút-
ur. Staðurinn var þokkalega útlítandi
en borðdúkur var óhreinn og diskam-
ottur blettóttar. Verðlag og af-
greiðsla á þessum matsölustað var
með þeim hætti að það er næsta víst
að Víkveiji leggur leið sína ekki aft-
ur þangað í bráð, kannski ekki nema
til að fá sér „café o’late“ sem er á
matseðlinum og kostar 180 krónur.
Undir vemd
heilags Jósefs!
Kæru vinir!
Nú eru 10 ár síðan við kysstum í
fyrsta skipti íslenska jörð og landið
varð strax okkar heimili. ísland var
hulið snjó þann dag og glóði eins og
dýrmætur demantur umvafinn safír-
bláu hafi. Þegar við yfirgáfum Pól-
iand yfirgáfum við okkar nánustu,
alla sem þekktu okkur og elskuðu.
Hvað beið okkar á þessari fjarlægu
eyju? Það vissum við ekki. Við færð-
um þjóðinni líf okkar, bænir og kær-
leika að gjöf. Hvemig yrðu tekið á
móti henni? Frá fyrsta augnabliki
vorum við umvafðar kærleiksfullum
og opnum hjörtum. Við þekktum
ekki nöfn og tungumál þeirra sem
tóku á móti okkur en okkur fannst
við strax eiga hér heima. Við biðjum
þess heitt að Guð endurgjaldi hvert
bros, hvetja hjálp, hvert gott ráð!
Þessi 10 ár hafa orðið okkur til mik-
illar gleði sem þakka má umhyggju
lands og þjóðar. Við biðjum á hveij-
um degi um ljós handa þeim sem
leita að tilgangi lífsins, hamingju
sannleikans, um góða heilsu og styrk
handa sjúkum, um huggun til handa
þeim sem eru einmana, um hjálp til
þeirra sem þjást og eiga í erfiðleik-
um, um frið sálarinnar fyrir þá sem
deyja. Megi bænir okkar verða sem
mild smyrsl í sár, sem dögg er sval-
ar, sem brauð er seður. Saman viljum
við þakka Guði fyrir að leyfa okkur
að verða samferða ykkur í lífinu.
Af öllu hjarta þökkum við ykkur
fyrir gæsku ykkar, kærleika og fyrir
að opna okkur heimili ykkar. Verið
þess fullviss að líf okkar, fórn okkar
og bæn er gjöf til handa ykkur.
Megi hún verða Islandi til blessunar
og friðar.
KARMELNUNNURNAR
í HAFNARFIRÐI
Yíkveiji skrifar