Morgunblaðið - 05.07.1995, Blaðsíða 20

20 MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ1995
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 5. JÚLÍ 1995 21
JltwgtiiittUifrtp
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Haraldur Sveinsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
OFURTOLLAR
HEFTA FRJÁLSA
SAMKEPPNI
STARFSUMHVERFI og samkeppnisstaða Kjöríss hf., eins
og Guðrún Hafsteinsdóttir, framkvæmdastjóri fyrirtækis-
ins, lýsir hér í Morgunblaðinu í gær, er óviðunandi. Fimm hund-
ruð og fjórtán prósent ofurtollar eru lagðir á innflutt hráefni
til ísgerðar, samkvæmt ákvæðum GATT-samningsins og gera
að verkum að fyrirtækið getur ekki brugðist við innflutningi á
ís með innflutningi undanrennuduftsins sem notað er við fram-
leiðsluna.
Innflutningur á fullunnum ís, umfram lágmarksaðgang, verð-
ur með 30% tolli, auk 110 króna álags á hvert kíló, sem getur
jafngilt allt að 100% tolli. Framkvæmdastjóri Kjöríss segir í
samtali við Morgunblaðið í gær, að innflutningur íss, sam-
kvæmt þessum reglum, muni skekkja samkeppnisstöðu fyrir-
tækisins verulega.
Kjörís hefur þurft að kaupa hráefni sitt, undanrennuduft,
af Mjólkurbúi Flóamanna, sem er nátengt helsta samkeppnisað-
ila fyrirtækisins, MS-ísgerðinni. Kílóverð duftsins er 234 krón-
ur hérlendis, sem framkvæmdastjórinn segir þrefalt hærra en
erlendir ísframleiðendur þurfi að greiða.
Kjörís hf. hefur verið starfrækt í 26 ár og átt hægum en
öruggum vexti að fagna, þrátt fyrir að Framleiðsluráð landbún-
aðarins og Mjólkursamsalan hafi á þessu tímabili ítrekað lagt
stein í götu fyrirtækisins í skjóli einokunar og þar með komið
í veg fyrir ftjálsa samkeppni.
Aukið vöruúrval með ákvæðum GATT-samningsins um inn-
fluttar vörur er auðvitað fagnaðarefni. En það er sjálfsögð og
réttlát krafa, að innlendur iðnaður, ísframleiðsla sem önnur
framleiðsla, sitji við sama borð og erlendir framleiðendur, að
því er varðar álagningu tolla. Sé annar háttur hafður á mismun-
ar það framleiðendum og heftir frjálsa samkeppni.
MAJOR STYRKIR
STÖÐU SÍNA
JOHN Major, forsætisráðherra Bretlands, hefur án efa styrkt
stöðu sína, nú er úrslitin í leiðtogakjöri íhaldsflokksins
liggja fyrir. Major bar sigurorð af eina keppinauti sínum, John
Redwood, fyrrverandi Walesmálaráðherra, með 218 atkvæðum
gegn 89, en 20 þingmenn sátu hjá eða skiluðu ógildum atkvæða-
seðjum.
Ákvörðun Majors um að segja af sér leiðtogaembættinu og
boða til kosninga var viðbragð við sífelldri gagnrýni hægri
vængsins í flokknum, sem leggst gegn auknu Evrópusam-
starfi. Redwood fórnaði ráðherraembætti sínu til að láta reyna
á styrk hægri vængsins og tapaði. Sigur Majors var nægilega
sannfærandi til þess að talsmenn róttækustu frjálshyggjusjón-
armiða og andstöðu við Evrópusambandið munu sennilega hafa
hægt um sig á næstunni. Forsætisráðherrann hefur skýrara
umboð en fyrr til að fylgja fram stefnu sinni — sem er raunar
hin samþykkta stefna íhaldsflokksins.
Það er þó langt í frá að sú stefna sé skýr — segja má að
Major hafi sýnt að hann sé sá leiðtogi, sem íhaldsflokkurinn
geti helzt sameinazt um, en um leið er margt til í því, sem
stundum er sagt um hann — að hann sé sá eini, sem flokkur-
inn geti sundrazt um! Sá háttur Majors að slá úr og í, til dæm-
is varðandi Evrópumálin, endurspeglar þannig klofninginn í
röðum íhaldsmanna.
Og Majors bíður ekki auðvelt verkefni. Því er spáð að íhalds-
flokkurinn nái sér á strik eftir þá traustsyfirlýsingu á forsætis-
ráðherrann, sem niðurstaða leiðtogakjörsins var óneitanlega,
en hann þarf aftur á móti að vinna upp eitt stærsta forskot
Verkamannaflokksins frá stríðslokum, ætli hann að vinna kosn-
ingarnar, sem haldnar verða í seinasta lagi 1997. Framundan
eru erfiðar ákvarðanir, til dæmis um þátttöku í efnahags- og
myntbandalagi ESB. Talsmenn atvinnulífsins telja flestir að
hún sé nauðsynleg, en almenningur er henni fráhverfur. Erfitt
verður fyrir íhaldsmenn að taka ákvörðun þannig að báðum líki.
Skæðustu keppinautar Majors, þeir Michael Heseltine iðnað-
arráðherra og Michael Portillo atvinnumálaráðherra, eru báðir
ósárir eftir slaginn, þar sem ekki kom til þess að önnur um-
ferð leiðtogakjörs yrði haldin. Ekki er ólíklegt að þeir bíði þess
að Major geri afdrifarík mistök og geri þá atlögu að leiðtoga-
embættinu, annar hvor eða báðir. Major undirbýr nú uppstokk-
un á ríkisstjórn sinni. Það mun meðal annars verða mælikvarði
á styrk hans hvaða embætti hann fær Heseltine og Portillo.
Verði sá síðarnefndi hækkaður í tign ber það vott um að Maj-
or telji sig þurfa að friða hægri vænginn, þrátt fyrir góðan sigur
í gær.
NORÐMAÐURINN dr. Johan Galtung, prófessor í friðarrannsóknum við Hawaii háskóla, háskólann í Witten/Herdecke í Þýskalandi, Evrópska
friðarháskólann og Háskólann í Alicante, að halda erindi í Skálholti á vegum norrænu kirkjanna.
Lausnín er mjög lauslegt
ríkjasamband í Júgóslavíu
IYFIRLITSERINDI um baksvið
átaka í Evrópu, sem nái 900
ár aftur til krossferðanna með
sigri múslima 1295 en brott-
rekstri kristinna og sögulegri jarð-
skjálftasprungu upp í gegn um Evr-
ópu, þar sem júgóslavnesku ríki var
svo tyllt sem höll ofan á titrandi
sprunguna, hafði dr. Johan Galtung
m.a. nefnt að Vesturlönd hefðu eig-
inlega sagt Serbum stríð á hendur,
þegar Þjóðvetjar viðurkenndu án
þess að ganga frá landamæralínum
eða stöðu minnihlutahópa ný ríki í
Króatíu og Bosníu-Herzegovinu. En
Norðurlöndin komu svo strax á eftir
og aðrir hlutu þá að fylgja. í umræð-
um að undanförnu hefur mátt heyra
að til þessara utanaðkomandi af-
skipta megi rekja klúðrið og upphaf-
ið á stríðinu í fyrrum Júgóslgvíu.
Dr. Galtung var bent á að íslending-
ar hefðu komið þar fyrstir á eftir
Þjóðvetjum og viðurkennt snarlega
þessi tvö nýju ríki. Hver hann telji
að þeirra þáttur sé í þessu stríði?
Dr. Galtung kvaðst ekki vilja
blanda sér í íslensk mál, en hann
vissi að ísland liti á sig sem Vestur-
Evrópuríki og hefði tilhneigingu til
að gera eins og þau. Hann héldi
ekki að nein dýpri hugsun haft legið
þar að baki. Og hann bætti við að
hann efaðist um að íslenska utanrík-
isráðuneytið hafi haft upplýsingar
um hvað var raunverulega að gerast
þá.
Hvað var það þá sefn var að ger-
ast? Galtung sagði að í raun hafí
Evrópusambandið komið inn milli
Þjóðvetja og Norðurlandanna. Hann
tók fram að enginn vafi léki á því
að Króatar eigi rétt á að fá sitt ríki,
en ekki með þessum landamærum
og með þessum hætti.
Keypti 11 Evrópuþjóðir
„Þýskaland var landið sem lét hin-
ar Evrópuþjóðirnar viðurkenna
Króatíu og Bosníu svo umsvifa-
laust,“ segir Galtung. Hvernig gerði
Þýskaland það? „Það gerðist nótt
eina, aðfaranótt 15. desember 1991.
Þá nótt voru ellefu af tólf meðlimum
Evrópusambandsins á móti erindi
Genschers utanríkisráðherra Þýska-
Dr. Johan Galtung, sem 1959 stofnaði
Alþjóðleffli friðarrannsóknastofnunina og
hefur síðan hlotið mörg alþjóðleg friðarverð-
laun, er manna kunnugastur bakgrunni átak-
anna í Júgóslavíu, þar sem hann var í fjögur
ár framkvæmdastjóri Alþjóðaháskólans og
talar málið. Hann á persónulegan aðgang að
öllum forustumönnum aðila þar, svo og stjóm-
endum víða um heim. í viðræðum við Elínu
Pálmadóttur kom m.a. fram leynilegt bak-
svið afskipta Vesturlandaþjóða í upphafí, sem
íslendingar höfðu m.a. blandað sér í.
lands, en næsta morgun voru 12
þeirra með og enginn á móti. Vilji
hans var einróma samþykktur, 0
gegn 12. Við vitum að Genscher
keypti hina. Hann sagði við Breta
að ef þeir styddu hann í þessu,
myndu Þjóðveijar styðja Bretland
þegar kæmi að því að fá undanþágu
frá félagsmálakafla Maastricht sátt-
málans. Og hann keypti Frakkland
með því að segja að ef -----------
þeir styddu Þjóðveija nú
þá myndu þeir styðja þá í
að fá landbúnaðarstefnuna
framlengda. Þetta tvennt
vó þyngst. Við borðið fór
fram hreint hrossaprang.
Genscher keypti fjögur
yfátæku" löndin, Spán, Portúgal,
Irland og Grikkland, með því að
14.-15. des.
1991 fóru
fram hrossa-
kaup 12 heið-
ursmanna.
Ekki fóru fram neinar umræður í
þinginu. Það vitum við. Þetta var
15. desember.“
Næst gerðist það að Genscher
fékk tvö bréf frá Peres de Cuellar,
framkvæmdastjóra SÞ. Galtung
kvaðst hafa afrit af þeim, sem var
mjög erfitt að ná. „Genscher neitaði
að þau væru til og þýska utanríkis-
ráðuneytið neitaði því Iíka. En veistu
-------- hvar ég fékk þau? - Frá
sendiráði Bandaríkjanna í
Bonn. Þeir voru meira en
fúsir að afhenda þau, með
tilvísun í lög um upplýs-
ingaskyldu. Þeir voru mjög
óánægðir með stefnu
.... Þýskalands í málinu.
Peres de Cuellar sagði þrennt, sem
í mínum huga er lykillinn að öllu
tryggja þeim meiri hjálp úr svoköll-
uðum Svæðaþróunarsjóði o.s.frv.
Hann þurfti ekki að kaupa Dan-
mörku, því Danmörk var 120% á
sömu línu. Þar var Uffe Elleman
Jensen. Heldur ekki Ítalíu, þó mig
gruni að hann hafi að vissu leyti
gert það, en það get ég ekki sann-
að. Þetta var semsagt allt ákveðið
af 12 heiðursmönnum innbyrðis.
málinu: Hann sagði: 1) Það er ekki
hægt að viðurkenna þjóðríki fyrr en
maður er handviss um að minni-
hlutahópar sættist á það. Serbar
höfðu margsagt að þeir viðurkenndu
það ekki og ef aðrir gerðu það,
fengju þeir stríð. Ef maður kann
nokkuð í sögu þessa svæðis, skilur
maður að þeir höfðu ástæðu til þess.
2) Þið getið ekki bara viðurkennt
Króatíu og Bosníu-Herzegovinu, þið
verðið um leið að viðurkenna Serbíu.
Með öðrum orðum, það verður að
vera gagnkvæm viðurkenning. 3)
Og e.t.v. mikilvægasti punkturinn í
bréfi Peresar de Cuellars. Maður
verður að hafa stefnu um Júgóslavíu
í heild, vita hvað verður næsta skref-
ið og næstu skref á eftir. Hvaða
heildarmynd maður hafi í huga.
Genscher fékk tvö mjög sterk bréf
frá Peres de Cuellar, 10. og 14. des-
ember. En umboð hans sem fram-
kvæmdastjóra SÞ átti að renna út
31. desember. Svo Genscher og fylgj-
endur hans seinkuðu viðurkenning-
unni á Króatíu og Bosníu þar til
eftir 31. desember. Og 1. janúar
fengu þeir Boutros Boutros-Gahli,
sem var þeirra maður. Þetta er það
sem gerðist.“
Króatar virðast hafa skilið fyrr
en skall í tönnum. Sama dag og
Króatía var viðurkennd söng ein
þeirra vinsælasta söngkona í sam-
komusal í Zagreb lag með viðlaginu:
Genscher, ich liebe dich! Og aðrir
tóku fagnandi undir.
Þá vaknar stóra spumingin. Hvers
vegna lagði Þýskaland svo mikla
áherslu á þetta? „Ég hefi haft mik-
inn áhuga og rannsakað þetta mál
allmikið. Fyrst tvenn jákvæð rök.
Genscher trúir á sjálfsákvörðunar-
rétt þjóða. Og því skyldu Króatar
ekki líka hafa sjálfsákvörðunarrétt,
sem er hárrétt. En ef maður greiðir
atkvæði um allt landsvæðið fylgja
öll vandræðin, því meirihlutinn mun
vaða yfir minnihluta. í öðru lagi
hafði Genscher á tilfinningunni að
vandmálið væri kommmúnismi og
hví skyldi þetta fólk ekki vera frels-
að frá kommúnismanum eins og hin-
ar þjóðirnar? Nokkuð til í því. Auðvit-
að var Milosevic leiðtogi Serba
kommúnisti sem endurhæfði sig yfir
í þjóðernishyggju. Raunar var hann
ekki ósvikinn kommúnisti heldur
fremur tæknikommúnisti.
Þriðja atriðið og þá fer að kárna
gamanið. Þetta er gömul þýsk utan-
ríkisstefna. Svokallaði Berlín-
Bagdad öxullinn frá Berlín niður til
Persaflóa yfir Ankara. Samkvæmt
reynslu Þjóðveija höfðu þeir alltaf
-1-
gott samband við Tyrki og höfðu líka
Qarfest mikið í Saddam Hussein í
Irak, sem kunnugt er. Það eina sem
var í veginum var Serbía. Hvað átti
þá að gera við Serbíu? Ste'fnan varð
að einangra Serbíu með því að viður-
kenna hina. Ef svo er litið á sögu
Evrópu má sjá: 1918 Þýskaland niðri
- Júgóslavía upp, 1941 Þýskaland
upp - Júgóslavía niður, 1945 Þýska-
land niðri - Júgóslavía uppi, 1990
Þýskaland uppi með sameiningu ríkj-
anna - Júgóslavía niðri. Fjórum
sinnum er of mikið til að vera eintóm
tilviljun.
Fjórði punkturinn og hann er mjög
alvarlegur. Þýskaland er í vissum
skilningi og óeiginlegri merkingu í
framhaldi af seinni heimsstyijöld-
inni. Króatar, Slóvakar og múslimar
voru Þýskalandsmegin meðan Serb-
ar voru að drepa þúsundir á þúsund-
ir ofan af þýskum hermönnum. Jafn-
vel þótt þeir væru nasistar, voru
þeir að drepa Þjóðveija. Og það er
mannlegt að finnast þeir sem voru
með manni vera meiri vinir. Auðvitað
má alltaf segja að Serbar voru ekki
að drepa mig, þeir voru að drepa
föður minn, en það dugar skammt.
Þetta sést vel í Ungveijalandi, sem
voru bandamenn nasista Þýskalands
og fá mjög góða meðferð, þar sem
Rúmenína snerist 1944 og hefur
fengið harkalega meðferð. Svo að
ef maður lítur á þetta sem framhald
heimsstyijaldarinnar er það skiljan-
legt.
Við þetta má bæta fimmtu rök-
unum. Þýskaland framleiðir miklu
meira en það getur nýtt sjálft og á
hinn bóginn getur Þýskland þurft
ódýrt vinnuafl þegar á ____________
þarf að halda og kann líka
að vanta hráefni. Málið
fyrir Þýskaland er, eins og
það hefur alltaf verið, að
Þýskaland er í miðri Evr-
ópu og hvar hefur það
bakland? Möguleikar ———
þeirra nú eru Slóvakía, Króatía og
hluti af Bosníu-Herzegovinu.
Úr „makróstríði11
í „mínístríð“
Hvað heldur hann að gerist nú?
„Eins og útlitið er nú spái ég því
að Vesturlandaþjóðirnar muni ekki
breyta stefnu sinni og því muni stríð-
ið í Júgóslavíu halda áfram. E.t.v.
muni þau beita þungavopnum og
svar Serba verður þá skæruhern-
Morgunblaðið/Epá
Stríð í
Bosníu
STRÍÐIÐ í Bosníu-Herzegovinu
hefur leitt ómældar hörmungar
yfir almenning. Þó reyna bændur
að yrlya jörðina og afla fæðu.
Og smalinn beitir kindum sínum
á gamla Ólympíuleikvanginum í
Sarajevo.
aðúr. Serbar munu aldrei sætta sig
við að verða sigraðir með þvingun-
um. Þá munu þeir fara úr „markró-
stríði“ yfir í „míni'stríð“, sem þýðir
skæruliða, stjórnað frá Pale. Bosnía-
Herzegovina er hreint upplögð fyrir
skæruhernað. Þar eru, eftir því sem
ég best veit, 150 vopnaverksmiðjur
og neðanjarðargeymslur, því hernað-
arkenning Títós var að landið væri
sjálfu sér nægt með vopn. Hann
taldi Herzegovinu hreinasta hlutann
og lét þá hafa þennan iðnað. Barátt-
an er ekki eins mikið kynþáttahreins-
anir og af er látið. Það er nokkuð
ýkt, en nógu slæmt samt. En í land-
inu er verið að beijast um þessa
neðanjarðarhella, sem allir þrír aðil-
arnir hafa nóg af til að lifa af í stríði
um óákveðna framtíð. Og þeir kunna
að nota þá. Aðilarnir þrír, Serbar,
Króatar og múslimar, eru allir frá-
bærir bardagamenn í skæruhernaði
og eitthvert grimmasta fólk í veröld-
inni.
Svo má líka segja að ef Bosníu-
Serbar verða sigraðir í þessu stríði
verður gersamlega ómögulegt fyrir
hvaða stjórn sem er að halda aftur
af júgóslavneska þjóðarhernum. Það
er her allrar Júgóslavíu, sem enn er
inni í Serbíu og hefur ekki verið
notaður. Ef þær hersveitir koma inn
í Bosníu, verður komið á fullt stríð.
Verði þeir þá undir, held ég að verði
ákaflega erfitt fyrir Rússa að standa
utan við. Þetta gerist þá í formi sjálf-
boðaliða, rétt eins og þegar Kínveij-
ar komu til Norður-Kóreu með sjálf-
boðaliða. Bara milljón talsins, sem
eru æði margir sjálfboðaliðar."
Hægt að leysa málið á viku
Sér hann þá enga lausn? „Að mínu
áliti er hægt að leysa málið á einni
_________ viku. Sú formúla er til og
hún er ekki svo slæm. Hún
liggur í loftinu. Bosnía-
Herzegovina, svo og Kró-
atía, yrði viðurkennd sem
sambandsríki eða ríkja-
bandalag með mjög lausu
sambandi við Serbíu. Kró-
Vesturlönd
hafa viður-
kennt tvö lönd
með röng
landamæri.
atar og múslimar yrðu látnir skipu-
leggja það sín á milli, sem væri þeirra
vandamál. Serbunum yrði veittur
sjálfsákvörðunarréttur. Með öðrum
orðum það sem Peres de Cuellar
benti á. Þá erum við að tala um
Serba í Króatíu og Serba í Bosníu-
Herzegovinu.
Bosníu-Serbar hafa þá fimm
möguleika, sem samkomulag yrði
um til reynslu til þriggja ára: 1)
Þeir hafi sjálfsákvörðunarrétt og fái
heimastjórn í hluta af Króatíu og
hluta af Bosníu. 2) Fái sjálfstæði,
þar sem þessir landshlutar verði ein-
faldlega þjóðríki með eigin fána og
sjálfstjórn, eða það sem kallað yrði
Krajina-lýðveldið og Serbskra lýð-
veldið. 3) Verði mjög lausleg ríkja-
samtök, eitthvað í áttina við sam-
starf Norðurlanda. 4) Yrðu í miklu
sterkara sambandsríki með Serbíu.
5) Verði sameining, sem þýðir að
Serbía færi út landamæri sín. Því
fyrsta hefur þegar verið hafnað af
Serbum í Bosníu og Króötum, sem
ekki treysta Serbum. Númer fimm
hefur verið hafnað af stjórninni í
Belgrað, að því er ég tel eftir viðtöl
við topmennina þar. Þeir virðast
hræddir við þessa menn. Milosevic
hefur lpkað landamærunum og snúið
baki við Bosníu-Serbum upp að vissu
marki. Þá eru þrír möguleikar eftir.
Sjálfstæði, ríkjasamband og sam-
bandsríki.
Minna land en sjálfsákvörðun
Kjarni málsins er að þetta verður
að ákvarðast af Bosníu-Serbum
sjálfum. Ef við segjum: Reynum
þetta fyrst, er ég ekki í vafa um
hver niðurstaðan yrði í atkvæða-
greiðslu eftir þijú ár. Það skiptir
ekki máli því samkomulagið yrði til
að bjarga því að allir héldu andlit-
inu, þ.e. bandaríski faðirinn, og hinn
heilagi andi öryggisráðið, sem hefur
blásið syninum Evrópusambandinu
andagift í bijóst. Það er bara engin
María ennþá, sem getur borið á milli
og sagt við alla að þeir hafi réti*
fyrir sér, en samt... Ég reyndi að
vera María og segja þeim þetta með
litlum árangri. Síðan yrði haldið
áfram einu skrefi lengra og við hefð-
um Júgóslavíu í sambandsríki, en
miklu lauslegra en gamla Júgóslavía
var, líkara samvinnu Norðurlanda.
Slóvakía og Króatía yrðu þá sjálf-
stæð ríki með menningar- og versl-
unarviðskipti sem fyrr.
Þá komum við að því hve fjölmiðl-
ar heimsins hafa farið alveg ótrúlega
villur vegar í fréttaflutningi. Serbuin
hafi verið boðin 49% af landi en
hafi lagt undir sig 70%, sem er rétt.
Það er bara ekki þetta sem máli
skiptir. Serbum finnst meira máli
skipta hver verður staða þessara
49%. Ég hefi rætt við Serba sem
segjast geta sæst á minna en 49%
ef þeir fái þá sjálfsforræði þar.
Tvö lönd með röng landamæri
Hvað er það þá sem dvelur ef
hann er svona viss um að þetta
mundi ganga? „Vesturlönd hafa gert
mistök, því þau hafa viðurkennt tvö
lönd með röng landamæri.“ Við drep-
um á framkomna hugmynd um að
Bosnía-Herzegovina verði fjölmenn-
ingaríki, þar sem allir hafí sama
rétt. Galtung svarar því til að þetta
sé falleg hugmynd en óraunhæf.
Aðilar einfaldlega hati hver annan
of mikið. Þetta gekk aðeins þegar
þeir voru hernumdir af Tyrkjum eða
bjuggu við einræði Títós, sem hélt
þeim í þeim járngreipum að ef ein-
hver svo mikið sem sagði „national",
fór hann beint í fangelsi.
Að lokum var leitað eftir viðhorfi
dr. Johans Galtungs til hlutverks
friðargæslusveita SÞ og NATO.
Hann kvað sína reynslu af SÞ-liðinu
i Bosníu þá að liðið hafí rækt af
hendi gott starf og hann beri virð-
ingu fyrir því. Um NATO svaraði
hann að bragði: „Það er gamakr
maður að gera sig gildandi. Það
besta sem NATO gæti gert er að
draga sig út með reisn. Með því að
beita NATO aðeins gegn Serbum en
ekki líka gegn múslimum brutu þeir
leikreglur. NATO sagði þá mjög
skýrt að óvinur okkar séu slavneskir
rétttrúnaðarmenn. Vesturlönd hafa
í óeiginlegri merkingu lýst stríði á
hendur Rússum með því að ákveða
Serbíu sem seka aðilann, sem ég tel
mjög heimskulegt. Allir þrír aðilarn-
ir hafa unnið hræðileg verk. En
Vesturlönd verða að skilja að serb-
neska þjóðin var orðin fangi tveggja
gerviríkja, Króatíu og Bosníu-
Herzegovinu, með tilbúin landa-
mæri.“
Er dr. Johan Galtung fór frá ís-
landi ætlaði hann daginn eftir til
Rússlands til að hitta Jeltsín og í
vikunni þar á eftir átti hann stefnu-
mót við leiðtoga í Júgóslavíu.