Morgunblaðið - 17.01.1996, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 17. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
t
Dýraglens
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reykjavík • Sími 5691100 • Símbréf 569 1329
Tommi og Jenni
Ljóska
WHAT'5 THI5? A
BILL FOR A
HUNPRFP P0LLAR5?
IT'5 FROM’ACE
AlRLINESÍ'. THEV
5AY YOU NEVER.
PAIP FOR YOUR
TICKET...
V
8-10
I NEVER 60T LUHERE
I 0JA5 60IN6, EITHER!
I NEVER60T0UT0F
OUR BACK YARP!
MAYBE YOU W'THE LAWYER IS^Í
5H0ULP HlRE b EVERMORE THE
A 600P I LEAPER IN
ATTORNE'rL/ X^SOCIETY'
Hvað er þetta? Reikn- Hann er frá Flug- Ég komst heldur aldr- Þú ættir kannski að fá þér góðan
ingur upp á 6.500 félaginu. Þeir ei þangað sem ég ætl- lögfræðing. „Lögfræðingurinn er
krónur? segja að þú hafir aði! Ég komst aldrei ævinlega stjórnandi í þjóðfélaginu."
ekki borgað far- út úr bakgarðinum?
seðiiinn þinn.
Fjölmiðlaslys?
Frá Eiríki Óskarssyni:
ÁSTÆÐA þess að ég sest nú niður
og rita þessar fáu línur er að ég
missti /föður minn og sambýliskonu
hans í umferðarslysi laugardaginn
14. október á síðastliðnu ári. Að
vísu er það ekki slysið sjálft sem
er ástæðan, heldur fréttaflutningur
sjónvarpstöðvanna af slysinu, tíma-
setning myndbirtinga og niðurstaða
siðanefndar Blaðamannafélags ís-
lands, sem ég las í Morgunblaðinu
29. desember sl., og ég sætti mig
engan veginn við.
Þegar alvarleg slys verða, þar
sem fólk lætur lífíð, hef ég vanist
að aðstandendum sé tilkynnt lát
nánustu ættingja á eins nærgætinn
hátt og mögulegt er og af mönnum
sem til þess eru valdir og treysta
sér til þess. Að vísu var mér til-
kynnt lát föður míns á eins nærgæt-
inn hátt og mögulegt var, en svo
var ekki með alla sem misstu sína
nánustu í þessu slysi.
Slysið gerist um kl. 18.10 og
mér berast fregnir um að bíll föður
míns hafi lent í árekstri við Kögun-
arhól í Ölfusi um 10 til 15 mínútum
síðar. Systir mín, hennar maður og
börn, sem óku framhjá slysstaðn-
um, þekktu bílinn og óku í snar-
hasti heim til mín. Ég, mágur minn
og tengdasonur fórum á slysstað,
þar sem rannsóknarlögreglumenn
stöðvuðu okkur og óku okkur á lög-
reglustöðina á Selfossi. Þar var
okkur skýrt fra því hvað gerst hafði
og að allir, sem í þessum árékstri
lentu, væru látnir. Við gáfum þær
upplýsingar sem við gátum um börn
sambýliskonu föður míns og var
ákveðið að lögreglan í Hafnarfirði
og prestur hefðu upp á þeim og
tilkynntu þeim lát móður þeirra.
Því næst fórum við heim til mín,
þar sem við sögðum okkar fjölskyld-
um frá því sem gerst hafði. Þá var
klukkan u.þ.b. 19.30.
Það eru varla liðnar nema 2 til
3 mínútur frá því að ég kom heim,
að siminn hringir og stúlka kynnir
sig og spyr: Er mamma dáin? Ég
verð orðlaus augnablik, en játa því
svo. Því næst spyr ég hvort prestur-
inn hafi tilkynnt henni þetta. Nei,
svarar hún, ég sá þetta á Stöð 2
og þekkti bílinn. Það eru ekki liðn-
ar nema 80 mínútur frá slysinu og
þá er búið sýna myndir frá slysstað
í sjónvarpinu. Ég fékk það staðfest
þá hjá lögreglunni á Selfossi, að
þeir báðu myndatökumenn beggja
sjónvarpstöðvanna að sjá til þess
að þessar myndir yrðu ekki sýndar
þá um kvöldið. Ég tel mig ekki
hafa verið réttan aðila til að stað-
festa lát foreldris, ekki í andlegu
ástandi til þess og síst af öllu í
gegnum síma. Ég sá ekki fréttir á
sjónvarpsstöðvunum þetta kvöld, en
það fór ekki á milli mála, á þessu
símtali sem ég fékk að bíllinn þekkt-
ist. Nokkrum dögum síðar sá ég
frétt á Stöð 2, þar sem fjallað var
um þetta slys og bíll föður míns
var sýndur. Ég er ekki sérfræðing-
ur um bíla, en ég sá þar greinilega
hvaða tegund þessi bíll var og
hversu margra dyra hann var, auk
annarra auðkenna sem á honum
voru. Ég fullyrði líka að fólk sem
hafði séð þennan bíl daglega í mörg
ár þekkti bílinn um leið og hann
sást í sjónvarpinu.
Það var svo mánudaginn 16.
október sem ég hringi í Stöð 2 og
óska eftir viðtali við fréttastjóra að
endanlega gekk fram af mér. Það
fýrsta sem hann sagði sér til afsök-
unar var að Ríkissjónvarpið hefði
sýnt miklu verri myndir heldur en
Stöð 2. Ég sá ekki sjónvarp þetta
hvöld og ætla ekki að blanda mér
í það mat. Því næst segir frétta-
stjórinn, að þeir hafi upplýsinga-
skyldu gagnvart almenningi, vegna
þess að Suðurlandsvegi hafi verið
lokað og umferð beint annað. Þetta
dæmir sig sjálft því þegar fréttin
fer í loftið var búið að opna Suður-
landsveg fyrir umferð og myndbirt-
ing gagnslaus fyrir ökumenn á
Suðurlandsvegi. Það skal tekið fram
að ég talaði einnig við fréttastjóra
Ríkissjónvarpsins og var ég þá beð-
inn afsökunar á myndbirtingum á
þeirri stöð. Þeir höfðu þó þá afsök-
un, að Stöð 2 hefði verið búin að
sýna myndir af slysstað. Ríkissjón-
varpið hóf svo umfjöllun um þetta
slys nokkrum dögum seinna, þar
sem reynt var að gera lögregluna
á Selfossi að blóraböggli, með því
að hún segði ekki rétt frá aðdrag-
anda siyssins. Þetta voru ósmekk-
legar aðdróttanir og var greinilega
verið að búa til frétt. Ég fékk marg-
ar upphringingar frá fólki sem
sagðist hafa verið vitni að þessu
slysi og bar flestum saman við
skýrslu lögreglunar.
Þegar ég nú horfi til baka og
skoða þessa fréttamennsku fínnst
mér að ég og fjölskylda mín, og
einnig lögreglan, hafi því miður
verið fórnarlömb í samkeppni
fréttastofa sjónvarpstöðvanna, um
að vera fyrstir með myndir af vett-
vangi og afleiðingin var t.d. að 9
ára gamalt barn kallaði: Er þetta
ekki bíllinn hans afa? Og fólk sá
bifreið foreldra sinna í umferðar-
slysi og þetta og þetta marga látna.
Þegar siðanefnd BÍ var kölluð
saman og var beðin að gefa sitt
álit finnst mér að nefndin hefði átt
að kynna sér alla þætti þessa máls.
Það var aldrei haft samband við
mig og spurst fyrir um atburðarás
þessa dags. Og svo eitt enn! Er
eðlilegt að þáttagerðarmaður á Stöð
2 sé í þessari siðanefnd?
Þessi grein er skrifuð í þeim til-
gangi að svona fréttamennska verði
ekki endurtekin. Fréttamenn ættu
virða tilmæli lögreglunnar. Það á
ekki þurfa að kalla saman almanna-
varnanefnd til að setja á fréttabann
þegar umferðarslys verða.
Mér finnst að öllum aðstandend-
um og fjölskyldum þeirra hafi verið
sýnt ótrúlegt tillitssleysi og niður-
læging af fréttastofum sjónvarp-
stöðvanna.
Að lokum vil ég koma á fram-
færi þakklæti til allra þeirra lög-
reglumanna og lækna, sem komu
að þessu máli á einn eða annan
hátt, og einnig öllum öðrum sem
sýndu okkur hlýju og''samúð á þess-
um erfíða tíma.
EIRÍKUR ÓSKARSSON,
Birkivöllum 4, Selfossi.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskiiur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.;

«
-
.
í
i
í
i
i
i
(
(
(
(
(
(
(
(
(