Morgunblaðið - 21.05.1996, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 21. MAÍ 1996 49
____BREF TIL BLAÐSINS_
Fangar hér
og annarsstaðar
Frá Skarphéðni Hinriki Einarssyni:
EKKI er frítt við að mér brygði
hastarlega er ég heyrði á Bylgj-
unni á mánudaginn 5. febrúar við-
tal við fulltrúa Amnesty Internati-
onal. í þessu viðtali kom fram að
A.I. hefur áhyggjur af meðferð
fanga í USA. Það var sagt að nú
sitji um ein milljón fanga í banda-
rískum fangelsum og meðferð á
þeim sé langt frá því að vera góð.
Bandaríkjamenn hafa þverbrotið
alþjóðasamþykktir, sem þeir eru
reyndar aðilar að, um meðferð
fanga og sett fyrirvara við marga
kafla í samþykktum eins og t.d.
líflát unglinga undir lögaldri sem
þeir hafa miskunnarlaust beitt.
Það virðist vera hætt við einangr-
un fanga eins og tíðkaðist sem
þótti mikil refsing. Nú virðist það
vera aðalrefsingin að pynta fanga
líkamlega og sagði þessi kona sem
talaði þarna og mjög fróðlegt var
að hlusta á að fangar væru hlekkj-
aðir með keðjum um fæturna svo
þeir ættu erfitt um hreyfingar.
Ég sá í lesendadálkum DV hér um
daginn að einhver stakk upp á að
fangar hér á íslandi yrðu látnir
vinna við vegavinnu. Vonandi
verða þeir þá ekki hlekkjaðir eins
og bandarískir fangar eru. Þarna
kom einnig fram að bandarískir
fangar eru niðurlægðir mjög.
Klæddir í röndótt föt í áberandi
litum og notaðir við vinnu í þágu
ríkisins í vegagerð og aðra vinnu
langt frá fangelsi og niðurlægðir
á þann hátt að almenningur getur
komið og skoðað þá, jafnvel ljós-
myndað, og fylgst með þeim þar
sem þeir strita 8 tíma á dag hlekkj-
aðir saman eða þá með fótakeðj-
ur. Ég trúði því ekki að þessir
hlutir gætu gerst í ríki eins og
USA sem við sækjum okkar fyrir-
mynd til og maður hélt að væri
fyrirmyndarríki þar sem ekkert
færi miður þar sem ríkisvaldið
væri annars vegar og restin af
heiminum ætti að taka sér þeirra
vinnubrögð til fyrirmyndar. En
raunin mun vera önnur. Það er
vonandi að Amnesty International
Kaup-
menná
Lauga-
vegi, til
í hamingju
Frá Pétri Magnússyni:
NÚ ER loksins búið að gera hjól-
reiðafólk útlægt af gangstéttum
Laugavegarins. Er þá ekki næsta
skref að útskúfa gangandi vegfar-
endum svo bílamenningin fái notið
I sín almennilega? Það mætti nú
gera ófá bílastæðin úr öllum þess-
um gangstéttum. Og þegar það
er búið, væri ekki bara tilvalið að
setja upp bílalúgur. I þessum mái-
um sýnum við íslendingar stöðu
okkar sem þjóð stoltra bílaeigenda
sem standa vörð um lífsstíl sinn.
Þegar aðrar þjóðir Evrópu hanna
manneskjulegar og umhverfis-
vænar vistgötur í miðbæjum borga
með göngu- og hjólreiðastígum,
gerum við allt sem í okkar valdi
stendur til að ýta undir notkun
gullkálfsins okkar.
28 manneskjur létust í um-
ferðarslysum á síðasta ári. Þetta
eru smámunir miðað við öll þau
hræðilegu slys sem hjólreiðafólk
hefur valdið á Laugaveginum.
Tökum nú höndum saman og út-
rýmum hjólreiðafólki úr miðbæn-
um, það er hvort eð er ekkert að
j versla, bara að ógna gangandi
vegfarendum og bílum með
j glannaskap sínum.
' PÉTUR MAGNÚSSON,
Bakkavör 20, Seltjarnarnesi.
nái að opna augu Bandaríkja-
manna fyrir því hvað þeir eru að
gera í sínu eigin landi á sama tíma
og þeir leika alþjóðalögreglu án
þess að nokkur hafi veitt þeim
heimild til og halda að þeir hafi
verið kosnir af öðrum löndum til
að halda uppi aga og reglu í heim-
inum. Ég vil segja að þeir ættu
að líta sér nær og laga sín mál.
Einnig sá ég í fréttaskýringa-
þættinum Sextíu mínútur um dag-
inn í sjónvarpinu hve miklum órétti
svertingjar eru beittir í USA. Þar
var fjallað um stúlku sem fékk
alltaf lágar einkunnir í skóla. For-
eldrunum líkaði þetta ekki en allt
kom fyrir ekki. Seinna flutti ijöl-
skyldan í annað fylki og þá. kom
í ljós að þessi stúlka var góðum
gáfum gædd og dúxaði út úr skóla.
Seinna kom í ljós að skólayfirvöld
í USA létu svertingja fá lágar ein-
kunnir, sérstaklega í Suðurríkjun-
um, til þess að raska ekki hlutföll-
um. Láta svertingja ekki fá of
mikil völd.
Ef ég svo sný mér að ástandinu
hérna heima, hvernig skyldi mál-
um vera hagað hér á íslandi í
sambandi við fanga? Ég held að
þau mál séu í nokkuð góðum far-
vegi hér eftir að hið nýja fangelsi
á Litla-Hrauni var opnað en það
er hörmung og meiri hörmung en
orð fá lýst að labba framhjá Hegn-
ingarhúsinu á Skólavörðustíg og
sjá það hús. Að hugsa sér að þarna
skuli lifandi verur vera inni. Það
ætti tafarlaust að loka þessu húsi
og vista þá fanga sem þar eru á
mannsæmandi stöðum. Húsið gæti
þjónað öðrum tilgangi, enda orðið
gamalt, hafa það sem safn eða
eitthvað svoleiðis. Ég læt hér lokið
þessum þönkum um málefni
fanga. Eitt er víst að það er víða
í heiminum sem mannréttindi eru
brotin og fangar eiga slæma daga
en allra síst hélt ég að fyrirmynd-
arlandið Bandaríki Norður-Amer-
íku færu svona að en því miður
er þetta satt.
SKARPHÉÐINN HINRIK
EINARSSON,
fyrrv. starfsmaður
á Keflavíkurflugvelli.