Morgunblaðið - 26.05.1996, Blaðsíða 40

40 E SUNNUDAGUR 26. MAÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ

Fyrst berfœtt
í sandinum svo í tjaldi við Álftavatn
~V~ ETTA átti bara að vera
M ^svona, við vorum sammála
M ^um það,“ segir Þorsteinn
J. Vilhjálmsson en hann
og María Ellingsen giftu sig í Þing-
vallakirkju 29. júlí 1995. „Það kom
enginn annar staður til greina,
kirkjan er falleg og Þingvellir skipa
sérstakan sess í huga okkar eins
og flestra Islendinga. Það var sr.
Helga Soffía Konráðsdóttir sem
blessaði hjónabandið okkar en við
giftum okkur borgaralegri giftingu
á Goleta ströndinni í Santa Bar-
bara,“ segja þau.
Þau vissu það ekki fyrr en seinna
að nafnið á ströndinni þýðir bátur
með tveimur möstrum. „Tákn-
rænt,“ segir Þorsteinn
Berfætt í fjöruborðinu játuðust
þau hvort öðru. „Mér fannst strönd-
in eiga við, því frá henni er lagt út
á haf og þetta var ákveðið upphaf
fyrir okkur.“
Þorsteinn hristir af sér hátíðleik-
ann og segir þau síðan hafa tekið
fram nestiskörfu með bláköflóttum
dúk, breitt hann á grasblett og
haldið lautarveislu með ávöxtum,
samlokum, víni og kökum og fjórir
nánir vinir fögnuðu þarna með
þeim.
- Baðstu hennar á hnjánum?
„Nei, ég stóð í tvo fætur,“ segir
hann og er auðsjáanlega undrandi
á spurningunni „en staðurinn var
viðeigandi."
Við tvö og ströndin
„Það sem skipti mestu er hvað
þetta var persónulegt. Við tvö þarna
á ströndinni með svaramenn og síð-
an blessunin þar sem nánustu ætt-
ingjar og vinir hérna heima glödd-
ust með okkur. Það var líka þannig
sem við vildum hafa þetta, vera tvö
með þessa ákvörðun okkar fyrst og
deila henni síðan með fólkinu okk-
ar,“ segir María og Þorsteinn sam-
sinnir henni. Það var milt veður á
Þingvöllum þennan dag og þéttset-
inn bekkur í kú'kjunni. Athöfnin var
mjög látlaus,. Áshildur Haraldsdótt-
ir flautuleikari spilaði íslenskt verk
og Hanna Mæja Lárusdóttir
„frænka" las ástarljóð. Að athöfn
lokinni var tekin hópmynd af öllum
fyrir framan kirkjuna, síðan dreifðu
brúðhjónin litlu landakorti til gesta
og var ekið að bústað við Álftavatn.
María var í kjól sem vinkona
hennar Sveinbjörg María hannaði
og saumaði. Þetta var fleginn silki-
kjóll, kampavínslitaður. Utan yfir
saumaði hún lítinn jakka úr lamba-
skinni. Slörið fann María sjálf til
en það var úr antikblúndu sem hún
batt við hárið á sér. Blómvöndurinn
grg
var úr villtum íslenskum blómum.
Þorsteinn var í ljósum fötum.
Ákavíti að færeyskum sið
„Dagurinn fyrir brúðkaupið var
sérlega skemmmtilegur,“ segir
María. „Nokkrir vinir komu í bú-
staðinn til okkar, hjálpuðu okkur
að tjalda stóru veislutjaldi sem síðan
var skreytt með birki og íslenskum
blómum.
Þegar gestirnir komu að bústaðn-
um eftir athöfnina í Þingvallakirkju
var þeim að færeyskum sið boðið
upp á ískalt ákavíti sem allir drukku
úr sama glasi og síðan var sest að
borðum," bætir María við. Matinn
höfðu þau búið til sjálf ásamt vinum
sínum, fengið héðan og þaðan
kræsilegar uppskriftir og látið
hendur standa fram úr ermum.
Setið var við tvö langborð og matur-
inn fyrir endanum.
Lokapunkturinn þegar hann
söng fyrir brúðina
í veislunni voru mikil ræðuhöld,
fiuttur leikþáttur úr Rómeó og Júl-
íu og sungið hressilega. Síðan var
borðunum rutt til hliðar og dansað
fram á nótt. „Veislunni lauk form-
lega þegar skotið var upp flugeldum
en hápunkturinn var nú samt þegar
Þorsteinn söng fyrir mig lagið
Strangers in the night,“ segir hún
og skellir uppúr. Það kom mér rosa-
lega á óvart, ég vissi ekki að hann
væri svona mikill söngmaður. “
Morgunblaðið/Einar Falur
MARÍA Ellingsen og Þorsteinn J. Vilhjálmsson á Þingvöllum.
Berf ætt í f jöruboröinu
játuðust þau hvort öðru.
„Mér fannst ströndin
eiga við því f rá henni
er lagt út á haf og
þetta var ákveðið
upphaf fyrir okkur."
Heimilið er eini staðurinn í
veröldinni þar sem hjörtun
eru örugg hvort um annað.
Það er staður tryggðarinn-
ar. Það er staðurinn þar sem
við getum rifið af okkur
grímur varúðarinnar, tor-
tryggninnar og kuldans sem
heimurinn neyðir okkur til
að ganga með okkur sjálfum
til varnar. Það er staðurinn
þar sem við getum rutt út
úr hjarta okkar ölium okkar
tilfínningum óritskoðuðum.
Það er staðurinn þar sem
við getum viðurkennt veik-
leika okkar og verið hallær-
isleg án þess að óttast höfn-
un eða hæðnishlátur.
Frederick W. Robertson
Mitt sniUdarlegasta afrek i
lífinu var að mér skyldi tak-
ast að fá konuna mína til
að giftast mér.
Winston Churchill
Það besta sem faðir getur
gefið börnum sínum er að
elska móður þeirra.
Theodore Hesburgh
Áður en ég gekk í hjónaband
hafði ég sex kenningar um
uppeldi barna; nú á ég sex
böm en engar kenningar.
John Wilmot
Ein af mestu ráðgátum Hfs-
ins er hvernig strákurinn
sem var ekki nógu góður til
að kvænast dótturinni getur
nú verið faðir stórkostleg-
asta (greindasta) bams í
heimi.
Ókunnur höfundur
Hafðu augun galopin áður
en þú gengur í hjónaband -
hálflokuð þar á eftir.
Benjamin Franklin
Ást er það sem þú hefur
gengið í gegnum með ein-
hverjum.
Ókunnur höfundur
Sumar konur eru svo önnum
kafnar við að búa til góða
eiginmenn að þær hafa aldr-
ei tima til að búa til góðar
eiginkonur.
Ókunnur höfundur
Hjónabandið er eins og búr.
Fuglarnir sem eru úti reyna
örvæntingarfullt að komast
inn. Þeir sem em inni reyna
hvað þeir geta að komast út.
Montaigne, 1588
fljónaband er ekki bara and-
legur sammni og ástríðufull
faðmlög; hjónaband er líka
þrjár máltíðir á dag, verka-
skipting og rifrildi um hver
á að fara út með mslið.
Dr. Joyce Brothers
NÝR
ÐILL
OG
NSEÐILL
HAFÐU ÞAÐ FYRSTA FLOKKS
ÞAÐ GERUM YIÐ