Morgunblaðið - 27.06.1996, Qupperneq 33

32 FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ1996
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 27. JÚNÍ 1996 33
SHrogiuttMiifeife
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ÁKVÖRÐUN
BISKUPS
BISKUPINN, herra Ólafur Skúlason, hefur ákveðið
að láta af störfum fyrr en aldursmörk gera skylt.
Með þessari ákvörðun hefur hann tekið frumkvæði um
að setja niður þær deilur, sem veikt hafa þjóðkirkjuna
síðustu mánuði.
Biskup segir að tvennt hafi öðru fremur vakað fyrir
sér með þessari ákvörðun. í fyrsta lagi að stuðla að •
friði innan þjóðkirkjunnar. í annan stað að skapa nýjum
biskupi tóm og tíma til að hafa áhrif á undirbúning
hátíðahalda í tilefni af þúsund ára afmæli kristnitöku
þjóðarinnar. Því sé á hinn bóginn ekki að leyna að sá
áburður, sem hann hafi mátt þola undanfarið, og óvæg-
in umfjöllun fjölmiðla, eins og hann kemst að orði, um
þann áburð, hafi ýtt undir þessa ákvörðun.
íslenzkt þjóðfélag er mótað af kristnum viðhorfum í
þúsund ár. Kristin siðfræði er rauði þráðurinn í gagn-
kvæmri velvild, réttlætiskennd og umburðarlyndi fólks-
ins í landinu. Þjóðkirkjan stendur og dýpri rótum í þjóðar-
sálinni, sögu og samtíð, en menn gera sér í fljótu bragði
grein fyrir. Það er því mjög miður og þjónar ekki þjóðar-
heill, ef átök og sérsjónarmið veikja stöðu hennar í sam-
félaginu.
FJOLGUN
KENNSLUSTUNDA
NEMENDUR í íslenskum grunnskólum fá einungis
70% af þeirri kennslu sem almennt tíðkast í löndum
Evrópusambandsins, samkvæmt viðamikilli könnun er
gerð var á vegum ESB á skipan skólatíma grunnskóla-
barna. Voru EES-ríkin ísland og Noregur tekin með í
könnuninni.
Kennslustundafjöldi níu ára barna á íslandi reyndist
vera 554 á ári, þegar könnunin var gerð og voru
kennslustundirnar hvergi færri. Á hinum Norðurlöndun-
um fengu grunnskólabörn 660-712 stunda kennslu ár-
lega.
Jónína Gissurardóttir félagsfræðingur greinir frá
þessum niðurstöðum í Á vettvangi, fréttabréfi Vinnuveit-
endasambandsins. Nefnir hún sem ástæður fyrir þessum
mikla mun fleiri almenna frídaga á íslandi en annars
staðar auk þess sem hvergi annars staðar virðist tíðk-
ast að leggja niður kennslu vegna starfsdaga kennara.
Það er hins vegar gert tólf daga á ári á Islandi.
Björn Bjarnason menntamálaráðherra segir í samtali
við Morgunblaðið í gær að þegar hafi verið tekið á þessu
máli að hluta og kennslustundum verið fjölgað um fimmt-
án á ári frá því að könnunin var gerð.
„Ég held alla sammála um að þetta sé áhyggjuefni,
að minnsta kosti hefur enginn sagt þessa stöðu æski-
lega,“ segir menntamálaráðherra.
Hann segir ekki aðrar skýringar á fáum kennslustund-
um en samninga við kennara og sparnað í menntakerfinu.
Fjöldi kennslustunda er hins vegar einungis hluti vand-
ans. Það verður sífellt mikilvægara að íslenska skólakerf-
ið fylgi áþekkum stöðlum og í öðrum Evrópuríkjum,
allt frá grunnskóla upp í háskóla. íslendingar eru hluti
af því efnahagssvæði er Evrópuríkin mynda og ef við
eigum að vera samkeppnisfærir á þeim vettvangi er
menntun lykilatriði.
í flestum Evrópuríkjum eru sumarleyfi töluvert styttri
en á íslandi og kennslustundir þar með fleiri. Oftar en
ekki eru einnig meiri kröfur gerðar til nemenda á mörg-
um sviðum. Þá má nefna að evrópsk ungmenni Ijúka
menntaskólaprófi að jafnaði mun fyrr en íslensk ung-
menni og geta því hafið og lokið háskólanámi fyrr.
Það ber því að fagna þeim orðum menntamálaráð-
herra að í verkefnaáætlun hans í ráðuneytinu sé gert
ráð fyrir að íslenskt skólakerfi sé sambærilegt og veiti
sambærilega þjónustu og menntun og best gerist ann-
ars staðar. Vissulega kostar slíkt fjármagn en það fjár-
magn er rennur til menntunar er ekki eyðsla heldur fjár-
festing í framtíð þjóðarinnar.
RAFMAGNSVEITA REYKJAVÍKUR
Sóknarhugnr á
7 5 ára afmæli
Morgunblaðið/Golli
AÐALSTEINN Guðjohnsen rafmagnsstjóri segir tíma orkuhlutafé-
laga á næsta leiti. En það þurfi bæði kjark til að ákveða breyting-
ar og lagni til að undirbúa þær og framkvæma.
Micael Brennan fyrrverandi prófessor í heimilislækningum
7 5% kostnaðar fer
í 25% sjúklinga
Morgunblaðið/Árni Sæberg
MICHAEL Brennan frá Kanada var prófessor í heimilislækningum
þar í landi og kenndi allmörgum íslenskum læknum.
RÁTT fyrir háan aldur er
engin lognmolla í starf-
semi Rafmagnsveitu
Reykjavíkur og ýrnsar
breytingar í vændum.
Þar ber helst að nefna að nýlega
var samþykkt í borgarráði tillaga
að samkomulagi Reykjavíkurborgar
og Landsvirkjunar að stefna að
framleiðslu raforku á Nesjavöllum.
Sú viðbótarorka sem þar myndast
verður notuð til að bæta úr aukinni
orkuþörf Reykvíkinga á komandi
árum. Áætlað er að Nesjavallavirkj-
un komist í gagnið árið 1998 eða
1999, þá í samvinnu við Landsvirkj-
un m.a. vegna orkusölu hennar til
stóriðju, og geti framleitt 360 gíga-
vattstundir á ári sem er ríflega helm-
ingurinn af orkuþörf borgarinnar.
Nesjavellir eru í eigu Hitaveitu
Reykjavíkur og verður virkjunin í
hennar höndum en Rafmagnsveitan
mun leggja háspennulínu frá Nesja-
völlum.
Landsvirkjun á krossgötum
Framleiðsla raforku hér á landi
er meiri en stærðarmörk ESB setja
sem viðmiðun um einokunarheimild.
Smáríki eru hins vegar undanþegin
þessu ákvæði og fellur ísland því
undir samþykkt ESB um frjálsa sam-
keppni á sviði orkumála er tekur
gildi árið 1998.
Landsvirkjun, sem er í eigu ríkis-
ins, Reykjavíkurborgar og Akur-
eyrarbæjar, er með 93% af orku-
framleiðslu hér á landi.
„Ef koma á samkeppni í orkumál-
um á íslandi verður að breyta Lands-
virkjun. Hugsanlega verður lag til
þess nú á næstunni vegna mikilla
verkefna sem blasa við í orku-
vinnslu. Landsvirkjun hefur skilað
eigendum sínum litlum sem engum
arði og allt óvíst um framtíð henn-
ar. Ég tel vel hugsanlegt að Raf-
magnsveita Reykjavíkur eigi, frekar
en að fá greiddan út sinn hlut í
Landsvirkjun, að fá u.þ.b. helming-
inn af virkjunum og stofna eigið
virkjanafyrirtæki."
Aðalsteinn segir ennfremur að ef
Landsvirkjun yrði skipt upp í tvö
fyrirtæki, þá væri jafnframt eðlilegt
að stofna sjálfstætt línufyrirtæki
sem væri milliliður í orkusölu hér á
landi. Ekki yrði um samkeppni í
orkuflutningi að ræða, því það er
ekki fjárhagslega hagkvæmt, en fyr-
irtækið væri undir mjög öflugu opin-
beru verðlagseftirliti. Það keypti
orku frá virkjanafyrirtækjum og
seldi hana aftur út til dreifiveitna
víða um land. Viðskiptavinir þeirra
yrðu þegar fram liðu stundir ekki
bundnir af orkukaupum frá ákveð-
inni dreifiveitu heldur gætu þeir
keypt raforku frá þeirri dreifiveitu
sem byði besta verðið.
Samstarf systurfyrirtækjanna
Rafmagnsveitu Reykjavíkur og Hita-
veitu Reykjavíkur er ekki nýtt af
Rafmagnsveita
Reykjavíkur á 75 ára
afmæli í dag. Þjónustu-
svæði Rafmagns-
veitunnar nær frá
Garðabæ til Kjalarness
og þjónar rúmlega
helmingi þjóðarinnar.
Guðrún Hálfdánar-
dóttir ræddi við
Aðalstein Guðjohnsen,
rafmagnsstjóra,
sem hefur starfað
hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkur í rúmlega
fjóra áratugi.
nálinni. Það hófst með sameiginlegri
innheimtu allt frá stofnun Hitaveit-
unnar til ársins 1987. Fyrirhugað
er að koma á samvinnu í innheimtum
á nýjan leik.
Aukin hagkvæmni í rekstri
Aðalsteinn segir að ekki verði þó
um sameiginlega innheimtu að ræða
heldur sameinist veiturnar um
greiðsluseðla þar sem greiðendur
geta valið um að greiða reikningana
í einu lagi eða aðgreinda. Sparnað-
urinn er einhver en aðallega sé um
aukin þægindi að ræða fyrir neyt-
endur. Með greiðsluseðlunum verða
dráttarvextirnir reiknaðir um leið, í
stað þess að bætast á næsta reikning
á eftir. í árslok 1995 voru um 26%
af rafmagnsreikningum greiddir
með boðgreiðslum greiðslukortafyr-
irtækjanna og beingreiðslum bank-
anna.
Stundum hefur sá möguleiki verið
nefndur að sameina Hitaveitu
Reykjavíkur og Rafmagnsveitu
Reykjavíkur líkt og sambærilegar
veitur á landsbyggðinni hafa gert
og orkuveitur víða í nágrannalönd-
unum.
Aðalsteinn segir að fyrirtækin séu
bæði mjög stór og sameining tölu-
vert mál. „Sameining er ekki á döf-
inni og allt óvíst í þeim málum, sér-
staklega þegar ekki er ljóst hver
framtíð Landsvirkjunar verður.“
Orkuveitum breytt
í hlutafélög
Aðalsteinn segir að þegar árið
1987 hafi hann ritað grein í Morg-
unblaðið þar sem ýjað var að því að
gera Rafmagnsveituna að hluta-
félagi. í borgarstjóratíð Markúsar
Arnar Antonssonar létu þeir Aðal-
steinn kanna hugmyndina frekar.
Núverandi meirihluti í borgarstjórn
lýsti því yfir fyrir borgarstjórnar-
kosningarnar árið 1994 að þjónustu-
fyrirtæki Reykjavíkurborgar yrðu
ekki einkavædd á kjörtímabilinu.
„Hlutafélög og einkavæðing er
ekki sami hluturinn, líkt og margir
halda. Hlutafélög hafa mikla kosti
og það er hægt að setja þak á hversu
stór hlutur getur verið á einni hendi.
Reynsla annarra Norðurlandaþjóða
sýnir okkur ótvíræða kosti hlutafé-
laganna. Þar hefur orkuveitum verið
breytt í hlutafélög og engri hefur
verið breytt aftur í fyrra horf. í
mörgum tilvikum eiga sveitarfélög
eða ríki allt hlutaféð og jafnvel þá
hefur reksturinn verið allur annar,
meiri sparnaður og stjórnin skilvirk-
ari. Neytendur njóta einnig góðs af
rekstrarbreytingunni í formi lægra
orkuverðs. Tími orkuhlutafélaga er
á næsta leiti. En það þarf bæði kjark
til að ákveða breytingar og lagni til
að undirbúa þær og framkvæma,"
segir Aðalsteinn.
Afgjald Rafmagnsveitu Reykja-
víkur til borgarsjóðs hækkaði úr 415
milljónum árið 1994 í 596 milljónir
árið 1995. Afgjald fyrir árið 1996
hefur verið lækkað í 483 milljónir.
Aðalsteinn segir að þrátt fyrir að
Rafmagnsveitan sé skuldlaus þá
verði sjóðsstaða fyrirtækisins ekki
nægjanlega góð í lok þessa árs. Það
kunni þó að breytast með tilkomu
fleiri stóriðjuvera á íslandi. Aukin
stóriðja bæti afkomu Landsvirkjun-
ar, sem gæti þá væntanlega greitt
umtalsverðan arð.
Framtíðin björt
í orkumálum
Icenet er samstarfsverkefni
Reykjavíkurborgr og þriggja hol-
lenskra fyrirtækja, í samvinnu við
Landsvirkjun, um flutning raforku
um sæstreng frá íslandi til megin-
lands Evrópu. Aðalsteinn tekur þátt
í verkefninu fyrir hönd Reykjavík-
urborgar og eru niðurstöður vænt-
anlegar síðar á árinu um hvort út-
flutningur á raforku er arðvænlegur.
Reykjavíkurborg setur sem skilyrði
fyrir samningi um útflutning á raf-
orku að sæstrengsverksmiðja verði
byggð í Reykjavík.
I ár er verið að gera tilraun með
launatengt frammistöðumat hjá
starfsfólki Rafmagnsveitunnar, þar
sem laun og vinnutími ákvarðast af
vinnuafköstum. Allt frá því að kaup-
aukakerfi var tekið upp vegna vinnu
í veitukerfinu árið 1972 hefur Raf-
magnsveitan reynt að koma á hlið-
stæðu launakerfi fyrir aðra starfs-
menn. Hingað til hefur það ekki
þótt framkvæmanlegt en ákveðið var
að prófa þetta í tilraunaskyni.
Markmiðið með tilrauninni er að
hækka laun og stytta vinnudag
starfsfólks fyrir árangur í starfi.
Rafmagnsveitan hefur unnið að
stefnumótun, þ.e. að skilgreina
vandlega hlutverk, stefnu og mark-
mið fyrirtækisins. Stefnuskjal henn-
ar var samþykkt í þorgarstjórn í
september á s.l. ári. í samræmi við
það miðar gæðastarfi vel hjá fyrir-
tækinu og innra skipulag er í endur-
skoðun miðað við breyttar kröfur
nýrra tíma.
Rafmagnsveita Reykjavíkur hefur
starfað í 75 ár og á þeim tíma hafa
skipst á skin og skúrir í rekstri veit-
unnar. En ef litið er til framtíðarinn-
ar þá telur rafmagnsstjóri, Aðal-
steinn Guðjohnssen fulla ástæða til
bjartsýni.
„í árslok 1995 var boðuð endur-
skoðun á orkumálum íslendinga. Er
þar bæði átt við viðræður eignar-
aðila Landsvirkjunar um hlutverk,
rekstarform og eignarhald þess fyr-
irtækis, en einnig heildarendurskoð-
un á Orkulögum og skipulagi orku-
mála í landinu.
í tilefni afmælisins hefur stjórn
Rafmagnsveitu Reykjavíkur ákveðið
að fyrirtækið leggi fram styrk til að
stofna prófessorsembætti í raf-
magnsverkfræði við Háskóla Is-
lands. Er þetta liður í því að koma
á betri tengslum milli atvinnulífsins
og Háskóla íslands.
í dag kemur út saga Rafmagns-
veitu Reykjavíkur rituð af Sumarliða
R. ísleifssyni, og nefnist hún „í
straumsamband“.
Eru hátæknilækning-
ar komnar út í öfgar?
Getur verið að mark-
aðsmennirnir séu
komnir með okkur of
langt? Þessar spurn-
ingr eru meðal þeirra
sem Michael Brenn-
an, fyrrverandi pró-
fessor í heimilislækn-
ingum í Ontario-fylki
í Kanada, varpar
fram í samtali við
Jóhannes Tómasson
þar sem meðal annars
er fiallað um for-
gangsröðun í heil-
brigðiskerfinu.
VANDI heilbrigðiskerfisins
í vel flestum ríkjum á
Vesturlöndum er sá að
fólk lifir sífellt lengur en
fólksfjölgunin er orðin svo hæg að
sífellt minnkandi hópur vinnandi
manna þarf að bera allan kostnað
við þjóðfélagið og er hann ekki
minnstur í heilbrigðismálum. Þess
vegna er það í almanna þágu að
yfirvöld endurskoði til dæmis hveija
krónu sem fer til heilbrigðismála
og raði verkefnum í þá forgangsröð
sem mestu skilar,“ sagði Michael
Brennan frá Kanada í samtali við
Morgunblaðið.
Brennan var prófessor í heimilis-
lækningum í London í Ontario-fylki
og hefur nýlega látið af störfum.
Til hans hafa allmargir íslenskir
sérfræðingar í heimilislækningum
sótt sérfræðimenntun og hefur hann
haldið góðu sambandi við þá og
oftlega heimsótt þá hér.
„Efnhagsástand margra landa er
þannig að við getum ekki horft
uppá að fjármagni sé eytt í óarð-
bæra hluti og þess vegna verðum
við að velta hverri krónur fyrir okk-
ur,“ segir Brennan prófessor. „Ef
við lítum aðeins til baka sjáum við
að á fyrri helmingi aldarinnar urðu
'róttækar breytingar til batnaðar í
heilsufari manna og meðalævin hef-
ur víða tvöfaldast. Er það að þakka
framförum í læknavísindum? Nei,
að langmestu leyti er það vegna
betri aðbúnaðar á svo mörgum svið-
um. Menn hafa betra neysluvatn,
störfin eru orðin léttari og ýmsar
almennar umbætur í þjóðfélaginu
hafa fært okkur þessar framfarir,
líka forvarnir og aukin þekking í
læknisfræði.
Við höfum náð niður barnadauða
og höfum náð mikilli færni í að
ráða við sjúkdóma og notfært okkur
hátækni á öllum sviðum í þessari
baráttu með tilheyrandi kostnaði.
Við getum haldið lífi í sjúklingum
okkar nánast í það óendalega en
það eru harla lítil lífsgæði í því fólg-
in. Og þar er kostnaðurinn orðinn
mestur.
í heilbrigðiskerfinu fer kringum
75% kostnaðarins í 25% sjúklinga
og hann verður langmestur síðustu
tvo sólarhringana þegar allt er reynt
til að halda mönnum gangandi. Það
er orðið nauðsynlegt að meta for-
gangsröðun í heilbrigðiskerfinu og
þar verða yfirvöld að taka á máium.
Stjórnmálamenn eru í þeim vanda
að beijast fyrir endurkjöri og þeir
vilja ekki taka óvinsælar ákvarðanir
— en hvar endum við ef kostnaður-
inn eykst sífellt og fáir verða eftir
til að bera hann?“
Of margir sér-
fræðingar?
En er það ekki skylda læknisins
að berjast við sjúkdómana?
„Læknar reyna alltaf að sigra
dauðann en nú er svo komið að
þetta er ekki aðeins vandi lækna
heldur ekki síður vandi almennings.
Þessa siðfræði þurfa allir að horfast
í augu við og við þurfum að spyrja
okkur blátt áfram hversu miklum
fjármunum og orku við ætlum að
veija til að halda lífi í sjúklingum
sem við vitum að óska þess sjálfir
að fá að deyja og losna undan kvöl
sinni.“
Brennan bendir einnig á sam-
setningu læknastéttarinnar og spyr
hvort þörf sé fyrir alla þessa sér-
fræðinga. í Kanada er um helming-
ur lækna heimilislæknar en aðrir
eru sérfræðingar á hinum ýmsu
sjúkdómasviðum.
„Þið þurfið að spyija ykkur sjálf
hvort hér sé þörf fyrir alla þessa
sérfræðinga, 80% lækna hér eru
sérfræðingar og 20% heimilislækn-
ar. Þarf alltaf að senda mann til
taugasérfræðings ef hann fær höf-
uðverk? Hann sendir sjúklinginn í
alls konar rannsóknir og metur
veikindin og greinir út frá sérsviði
sínu. Heimilislæknirinn sér þau
kannski frá öðru sjónarhorni og
skoðar allt samhengið í daglegu lífi
sjúklings og ákveður meðferð út frá
því. Hvað þarf marga hjartasér-
fræðinga, hvað þarf marga fæðing-
arsérfræðinga, heilaskurðlækna —
þannig mætti áfram spyija.
Það hefur sýnt sig þegar íslensk-
ir læknar koma hámenntaðir frá
erlendum háskólum að hér eru blátt
áfram alltof fáir sjúklingar á sér-
sviði þeirra til að þeir geti vænst
þess að viðhalda þekkingu sinni og
færni. Við getum haldið áfram og
spurt hvort hátæknilækningar séu
ekki komnar út í öfgar. Er raun-
veruleg þörf fyrir öll þessi tæki og
þarf að endurnýja þau reglulega?
Getur verið að markaðsmennimir
séu komnir með okkur of langt?“
Deila þarf ábyrgðinni
Brennan er óhræddur við að full-
yrða að heimilislæknar geti leyst
um 90% af vanda sjúklinga og spyr
hvort ekki sé líklegt að reka megi
heilbrigðiskerfið á hagkvæmari hátt
ef sérfræðingar væru færri og heim-
ilislæknar sinntu stærri sjúklinga-
hópi.
„Hér verða yfirvöld að marka
stefnuna og þau verða að ákveða
hvernig fjármagninu er varið. í
Kanada hefur verið mikill niður-
skurður í heilbrigðiskerfinu, sjúkra-
húsum lokað og þar með kennslu-
stofnunum og fólk úr heilbrigðis-
geiranum orðið atvinnulaust. En
þetta eru þær róttæku aðgerðir sem
grípa þarf til þegar fjármagnið til
skiptanna minnkar. Vitanlega vilja
margir fremur fara til sérfræðings
af því þeir telja að hann geti leyst
vanda sinn. Myndu ekki öll börn
vilja ís fremur en lyf ef þeim væri
boðið að velja?
Vitanlega skiptir máli að við öfl-
um okkar allrar þeirrar sérfræði-
kunnáttu og færni sem hægt er,
við þurfum að stunda rannsóknir
og tilraunir. En ég er aðallega að
spyrja hvort við séum ekki komin
of langt í þessum efnum.
Læknar og allur almenningur
verða að taka höndum saman og
fjalla um þessi mál. Það er alveg
ljóst að við viljum öll gera allt fyrir
sjúklinginn, við viljum bjarga mann-
lífi og lengja líf. En hér þurfa fleiri
en læknirinn að deila ábyrgð og við
þurfum að skoða þessar erfiðu
spurningar í stærra samhengi og
með almannaheill að leiðarljósi.
Læknar bera ekki þessa byrði einir
— við megum ekki líta á þá sem
guði sem öllu ráða.
Virkjun „aflsins hvíta“
Úr myndasafni Guðmundar J. Hlíðdals.
ÚR VÉLASAL Elliðaárstöðvar árið 1921.
27. JÚNÍ 1921 var Rafstöðin við
Elliðaár formlega tekin i notkun og
hefur sá dagur einnig verið talinn
upphafsdagur Rafmagnsveitu
Reykjavíkur.
Árið 1894 hafði Vestur-íslending-
urinn Frímann B. Arngrímsson bent
bæjarbúum á auðnámu nánast við
bæjardyrnar, Elliðaárnar, þar sem
hægt væri að virkja „aflið hvíta" í
fossum Elliðaánna. Ekkert varð úr
framkvæmdum það árið og það var
ekki fyrr en 1918 sem það var sam-
þykkt að byggja rafmagnsstöð fyrir
Reykjavík með afli úr Elliðaánum.
Sífelld stækkun Reykjavíkur kall-
aði á aukna raforku og Ljósafoss-
virkjun, fyrsta virkjunin í Soginu,
tók til starfa árið 1937. Árið 1947
var byggð varastöð við Elliðaár
vegna þess að farið var að bera á
orkuskorti í Reykjavík. Sú stöð var
einnig notuð á álagstoppum og til
að hlaupa undir bagga með Hitaveit-
unni í kuldaköstum. Varastöðin var
stækkuð tvisvar en starfsemi hennar
hefur nú verið hætt.
Önnur virkjunin í Soginu, írafoss-
virkjun, hóf starfsemi árið 1953 og
Steingrímsstöð, sú þriðja í Soginu,
tók formlega til starfa árið 1960.
Með stofnun Landsvirkjunar árið
1965 var rekstur virkjananna fluttur
til hennar og samþykkt að frekari
stórvirkjanir skyldu einnig vera í
umsjá Landsvirkjunar.
Útivistarsvæði
fyrir almenning
Elliðaárnar og -dalurinn hafa ver-
ið í umsjá Rafmagnsveitunnar allar
götur frá 1925. Rafmagnsveitan hóf
skógrækt í Elliðaárhólma á 30 ára
afmæli veitunnar en Skógræktarfé-
lag Reykjavíkur tók smám saman,
ásamt Vinnuskóla borgarinnar, við
gróðursetningunni. Reynt hefur ver-
ið að vernda svæðið og gera það
aðgengilegt sem útivistarsvæði fyrir
almenning.
Rafmagnsveitan sér um laxaklak
og -eldi í ánum en veiðirétturinn er
leigður Stangveiðifélagi Reykjavík-
ur.
Rafmagnsveita Reykjavíkur er
eflaust ein af fáum rafveitum í heim-
inum sem á kirkju. Jörðin Úlfljóts-
vatn í Grafningi er í eigu Rafmagns-
veitunnar ásamt kirkju sem þar er.
Rafmagnsveitan keypti jörðina
vegna Ljósafossvirkjunar á sínum
tíma. Hluti hennar er leigður út til
skátahreyfingarinnar á Islandi en
einnig eru þar orlofshús á vegum
Starfsmannafélags Reykjavíkur-
borgar.
Minjasafn í Elliðaárdalnum
Minjasafn Rafmagnsveitunnar
var vígt árið 1990 og er það til
húsa á efri hæð eldri Aðveitustöðvar
5 við Elliðaár. Þar eru geymdir
munir og minjar sem tengjast sögu
Rafmagnsveitunnar. Tilgangur
safnsins er að varðveita söjgu þróun-
ar rafmagnsnotkunar á Islandi og
veita almenningi tækifæri að fræð-
ast um hana.
Frá stofnun Rafmagnsveitu
Reykjavíkur hafa þrír menn gegnt
starfí rafmagnsstjóra. Steingrímur
Jónsson rafmagnsverkfræðingur var
ráðinn rafmagnsstjóri árið 1921 og
gegndi hann starfinu í 40 ár. Þá tók
við Jakob Guðjohnsen rafmagnsverk-
fræðingur en hann andaðist árið
1968. I ársbyijun 1969 tók núver-
andi rafmagnsstjóri við starfínu,
Aðalsteinn Guðjohnsen rafmagns-
verkfræðingur, en hann hefur starf-
að hjá Rafmagnsveitu Reykjavíkur í
41 ár, eða frá árinu 1955.