Morgunblaðið - 02.02.1997, Blaðsíða 2

2 B SUNNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
VERÐLAUN OG VIÐURKENNINGAR
SKAGAMENN hafa sankað að sér verðlaunum á undanförnum árum og Gunnar er stoltur af árangrinum.
Meistaraflokkur karla,
flaggskip ÍA, hefur
orðið íslandsmeist-
ari undanfarin fimm
ár, varð tvöfaldur
meistari 1983, 1984
og 1993 og þrefaldur
í fyrra. Þegar Gunn-
ar kom inn í stjómina í fyrsta sinn eftir að
hafa verið formaður Knattspymufélagsins
Kára í nokkur ár vildi hann rífa félagið upp
úr ákveðnum farvegi og hrinti hugmyndum
sínum í framkvæmd með tilætluðum árangri.
Félagsstarfið heillaði
Engum dylst mikilvægi íþróttastarfsins en
með auknum kröfum og æ erfiðari rekstrar-
skilyrðum endast menn yfirleitt ekki lengi í
stjómarstörfum í hreyfingunni. En hvers
vegna valdi Gunnar sér þennan vettvang?
„Ég hef alltaf haft gaman af tónlist og
knattspymu, var í hljómsveitum og lék með
yngri flokkunum og örfáa leiki í meistara-
flokki, en þegar ég var í 2. flokki fann ég að
ég hafði meiri áhuga á að koma nálægt knatt-
spymu og félagsstarfi þar en að vera í tón-
listinni. Peningarnir væm í músíkinni en
flestir vinir mínir vom í knattspyrnunni. Ég
þótti sæmilega duglegur í fjáröflun, var með-
al annars formaður fjáröflunarnefndar 3.
flokks vegna Norðurlandafarar sem aflaði
vel, og þegar fyrir lá að vinna þurfti upp tölu-
vert tap sem varð á fyrstu þátttöku LA í Evr-
ópukeppni var ég beðinn um að koma í ráðið,
takast á við tapið. A þessum ámm vissu
menn ekki hvemig átti að standa að málum í
Evrópukeppni, hvemig átti að semja. IA
dróst á móti Spörtu í Hollandi 1970 og var
heimaleikurinn seldur út. Hins vegar unnu
Spartverjar með miklum mun í íyrri leiknum
og því var enginn áhugi á þeim seinni sem
var okkar leikur.
Mér fannst verkefnið spennandi enda hef
ég alltaf haft gaman af að glíma við erfiða
hluti. Við brydduðum upp á ýmsum nýjung-
um og fómm ótroðnar slóðir. Vomm með
hlutaveltu og happdrætti, allt sem mönnum
datt í hug í sambandi við fjáröflun. Við beitt-
um sömu aðferðum og ég viðhafði fyrir fyrr-
nefnda ferð 3. flokks, þær gengu upp og ég
hélt áfram þar til á dögunum.“
Breytingar með Haraldi
Langisandur hefur löngum reynst Skaga-
mönnum dýrmætur á undirbúningstímanum
en fyrir 25 ámm var aðstaða knattspymu-
manna á Akranesi að öðm leyti síst betri en
annars staðar, sparkvellir hér og
þar, malarvöllur og grasvöllur. Nú
em íþróttamannvirkin á Jaðars-
bökkum stærri og glæsilegri en
annars þekkist hér á landi.
„Breytingarnar em ótrúlegar,"
sagði Gunnar og áréttaði að Har-
aldur Sturlaugsson, þáverandi leik-
maður og formaður knattspymu-
ráðs ÍA, hefði verið helsti hvata-
maður þeirra. „Þegar Haraldur tók
við formennskunni 1973 fóram við
að hugsa alvarlega til framtíðar,
hvað hægt væri að lagfæra í þeim
tilgangi að gera Akranes að stór-
klúbbi í knattspymu. Haraldur var
og er mikill hugsuður og við höfum
ávallt unnið mildð saman en stökkið
hófst með stjóminni undir hans for-
ystu, seinni gullöldin byrjaði."
Gunnar sagði að augu manna
hefðu fyrst og fremst beinst að því
að hugsa meira um leikmenn en
áður hafði þekkst. „Við reyndum að
hlúa eins vel að þeim og hægt var,
einkum í aðbúnaði. Mikið var lagt
upp úr samvera og mannlega þætt-
inum enda verður að segjast eins og
er að knattspyman er hvorki fugl
né fiskur ef samskipti allra sem
hlut eiga að máli em ekki í lagi.“
Jákvæðir yfirmenn
Það er meira en að segja það að
vera ólaunaður íþróttaleiðtogi um
árabil, hvað þá í áratugi. Gunnar
sagði að áhuginn og metnaðurinn
hefðu verið drifkrafturinn en stuðn-
ingur yfirmanna sinna hefði gert
sér kleift að halda eins lengi áfram
og raun ber vitni.
„Ég fór út í þetta vegna þess að
ég hélt að ég gæti látið gott af mér
leiða fyrir IA og bæinn okkar.
Metnaðurinn hafði allt að segja og
ekki hefur skemmt fyrir að oftast
nær hefur þetta verið ofboðslega
skemmtilegur félagsskapur. Hins vegar hefði
ég aldrei getað staðið í þessu ef yfirmenn
mínir hverju sinni hefðu ekki hvatt mig til
starfa fyrir hreyfinguna og gert mér það
mögulegt. Ég var bakari í Harðarbakaríi
þegar ég byrjaði í þessu vafstri og síðan inn-
heimtustjóri Akranesskaupstaðar. Þórður
Ásgeirsson réð mig til Olís fyrir um 15 áram,
Óli Kr. Sigurðsson tók við af honum og Einar
Benediktsson hefúr stjómað ferðinni undan-
farin ár en allir þessir menn hafa sýnt mikinn
skilning á mikilvægi íþróttastarfsins. Það er
mikils virði fyrir hreyfinguna að yfirmenn
vilji hafa starfsmenn, sem vinna fyrir hana,
því án slíks stuðnings gengur þetta ekki.
Svona menn era gulls ígildi og ljóst er að
enginn getur verið í stjórn knattspyrnufélags
eða leikið knattspymu í eins háum gæða-
flokki og við höfum gert án stuðnings at-
vinnurekenda og bæjarfélagsins. Sem betur
fer höfum við nánast getað unnið að þessum
málum á Akranesi eins og ein fjölskylda og
þess vegna hefur þessi árangur náðst.“
Samningur ÍA og Feyenoord vegna kaupa
hollenska félagsins á Pétri Péturssyni haust-
ið 1978 markaði viss tímamót. í fyrsta sinn
fengu Skagamenn álitlega upphæð fyrir leik-
mann auk þess sem Feyenoord lék æfinga-
leiki á Islandi. Gunnar sagði að samningarnir
hefðu verið erfiðir en umtalið á eftir hefði
komið verst við sig. „I hollenskum blöðum
var sagj; að ég hefði hagnast svo mikið á söl-
unni að ég hefði selt einbýlishús hérna í bæn-
um og væri að flytja í ríkra manna hverfi á
Akranesi þar sem ég væri að ljúka við bygg-
ingu annarrar villu. Það er raðhúsið sem við
sitjum í og eins og sjá má er þetta ósköp
venjulegt raðhús. Hins vegar er staðreyndin
sú að ég átti kjallaraíbúð sem ég
seldi og vinir mínir, leikmenn og
fleiri, hjálpuðu mér að koma þessu
húsi upp á mettíma. Eyleifur Haf-
steinsson lagði til dæmis allt raf-
magn og tók ekki krónu fyrir.
Nafnamir Jón Gunnlaugsson og
/ Jón Alfreðsson vom líka drjúgir
auk annarra. Þessi samvinna er
það sem ég er einna þakklátastur
/ fyrir í starfinu og hún hefur átt
; stóran þátt í að ég hef haldið áfram
svona lengi. Þessi samheldni gerði
það að verkum að menn vildu vinna
iyrir félagið, þótt það kostaði tíma
, og pening. Menn, sem sinna svona
störfum, vita að þeim fylgir mikOl
beinn kostnaður vegna nauðsyn-
legra boða og fleiri þátta, kostnað-
ur sem er ekki undir 200.000 til
300.000 krónur á ári. Því er fúlt að
menn í þessari stöðu skuli stöðugt
vera bomir ásökunum um að þeir
hagnist fjárhagslega á þessari
sjálfboðavinnu.“
/ Hann sagði að æ erfiðara væri að
, stjórna svona félagi og það tæki oft
' á taugamar. „í raun er þetta að
; verða þannig að varla er gerandi
fyrir nokkum mann að gefa kost á
sér í svona starf. Abyrgðin er svo
mikil að ekkert má út af bregða.
Ég hef verið taugaóstyrkur á öllum
leikjum því hver leikur er spurning
um peninga. Tap í fyrstu leikjum
íslandsmóts þýðir færri áhorfend-
ur á næstu leiki og minni afkomu
en allt sem gert er fyrir leikmenn
og öll uppbygging stendur og fellur
með henni. Oft kom fyrir að dóm-
arar eyðilögðu íyrstu leikina vegna
þess að þeir vom ekki í sambæri-
legri æfingu og leikmennirnir.
Þessi þáttur dómaranna fór oft í
taugamar á mér en hann hefur lag-
ast þó enn megi gera betur. I því
sambandi eiga dómarar að hætta
Gunni
bakari
EKKI er víst að allir viti við hvem
er átt þegar Gunnar Sigurðsson
er nefndur en allir innan íþrótta-
hreyfingarinnar og þó víðar væri
leitað vita hver Gunni bakari er.
Hann lærði í Harðarbakaríi á
Akranesi, var siðan í skóla í Dan-
mörku í átta mánuði, vann í bak-
aríi í Reykjavík í nokkra mánuði
og rak bakarí á Blönduósi vetrar-
Iangt en hefur síðan ekki komið
nálægt bakstri nema í eldhúsinu
heima.
„Þegar ég var strákur vandi ég
komur mínar í Nýja bakarí og
ákvað snemma að verða bakari.
Ég hóf nám hjá Herði Pálssyni í
Harðarbakaríi, þegar ég var 16
ára og var þar í þrjú ár en þó ekki
væri annar Gunnar á staðnum var
ég alltaf kallaður Gunni bakari og
nafnið festist við mig,“ sagði
Gunnar aðspurður um viðurnefn-
ið. „Sumir hafa haldið að með
þessu sé verið að gera lítið úr mér
en ég hef aldrei fundið fyrir því
og mér þykir ákaflega vænt um
nafnið. I þessu sambandi er vert
að geta þess að ég lærði ekki bara
að baka í Harðarbakaríi heldur
lærði ég mikið af Herði. Reyndar
hef ég lært mest af honum og
Grími Gislasyni, bónda í Saurbæ
og fréttaritara útvarpsins á
Blönduósi, en ég var í sveit hjá
honum í sex sumur og hann
kenndi mér að vinna. Það var
minn h'fsins skóli. Þessir menn
hafa kennt mér að vega og meta
hlutina, hvað er númer eitt og
hvað er númer tvö en auk þess
hefur samstarfið við Harald Stur-
laugsson verið mér heilladrjúgt."
A myndinni er Gunni bakari á
fullu í bakstrinum.
I
i
I
I
\
)
l
i
t
í
>
í
í
>
t
>
I
i
i
>
I
I