Morgunblaðið - 16.02.1997, Page 2

2 B SUNNUDAGUR 16. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
VÍNEKRUR í Piemont.
Italska
flóran er
til staðar
Þrátt fyrír að ekki sé mikið framboð á
ítölskum vínum í vínbúðum segir
Steingrímur Sigurgeirsson að á veit-
ingastöðum megi fínna mikið af góðum
ítölskum vínum sem komið hafa inn á
markaðinn á síðustu misserum.
FRAMBOÐIÐ á ítölskum
vínum hefur mér ávallt
þótt fremur fátæklegt í
verslunum ÁTVR.
Vissulega er hægt að fá nokkur
þokkaleg ítölsk vín í ríkinu. í ljósi
þess að Ítalía er eitt mesta og
íjölskrúðugasta vínframleiðslu-
ríki veraldar nær framboðið hins
vegar engan veginn að endur-
spegla ítölsku vínflóruna. Af
þeim mörgu nýjungum er bæst
hafa við í reynslusölu á síðustu
árum hefur hlutur Ítalíu líka ver-
ið sorglega rýr.
Það þýðir hins vegar ekki að
engin ný ítölsk vín hafi komið inn
á íslenska markaðinn á síðustu
árum. Töluvert af spennandi vín-
um er til í heildsölu sem neytend-
ur geta nálgast með mikilliiyrir-
höfn eða þá rekist á á vínseðlum
veitingahúsa, ekki síst þeirra er
sérhæfa sig í ítalskri matargerð.
Að þessu sinni verður hér gerð
grein fyrir nokkrum vínum frá
héruðunum Veneto og Piemonte
í norðurhluta Ítalíu, sem eru
mörg hver vel þess virði að láta
reyna á, rekist menn á þau á
veitingastöðum.
Pasqua Chardonnay 1994 ein-
kennist af ungum sítrusilmi, jafn-
vel út í ferskan sítrónuilm. Það
er hins vegar fremur þunnt í
munni, stutt og bragðlítið, eins-
leitt og sýrumikið. í minnsta lagi
sem matarvín en ætti að ganga
ágætlega sem svalandi sumarvín.
Pasqua Soave „Montegrande"
er grösugt og lokað. í ilmi má
greina við og minnir hann að
mörgu leyti á freyðivín er hefur
staðið um stund. Bragð er hins
vegar þægilegt, þetta er sýrulítið
vín og samkvæmt sjálfu sér út í
gegn.
ÞURRKAÐAR þrúgur gefa Amarone sérstöðu.
Tommasi Soave reyndist
ávaxtaríkara og þokkalega
bragðmikið en þó með vott af
beiskleika í bragði. Ávöxturinn
er greina má í nefi nær ekki fylli-
lega út í bragðið.
Valpolicella í fyrsta flokki
Og þá að rauðvínunum. Val-
policella er nafn sem vekur upp
blendnar tilfínningar. Alltof mik-
ið er framleitt af lélegu sulli
undir þessu nafni en frá bestu
svæðunum, sem auðkennd eru
með „Classico" koma mörg vín
sem geta verið létt og unaðsleg
þegar rétt er að staðið.
Valpolicella Classico 1995 frá
Tommasi ilmaði af hindberjum,
sælgætisgúmmíkörlum og kokk-
teilbeijum. Heildaryfirbragð
vínsins var létt og fremur sætt
án þess þó nokkum tímann að
vera væmið. Ljúft, lítið borðvín
með einfaldari pastaréttum og
pizzu.
Veneto og Piemont
VENETO og Piemont eru héruð
í norðurhluta Ítalíu. Veneto í norð-
austurhlutanum og Piemont í
norðvesturhlutanum við lantla-
mærin að FrakkJandi.
Piemont er fyrst og fremst
þekkt fyrir all þung og mikil rauð-
vín á borð við Barolo, Barbaresco,
og Barbera auk þess sem freyði-
vínið Asti kemur af af þessum
slóðiun.
Barbera er raunar þrúga, ein
sú algengasta á Ítalíu. Bestu vinin
úr henni koma frá Piemont og
þar eru fjögur DOC-vín framleidd
úr henni, Barbera d’Alba, d’Asti,
del Monferrato og Rubino di
Cantavenna.
Stærstu vín héraðsins eru hins
vegar framleidd úr Nebbiolo-
þrúgunni. Hún er ekkert lamb að
leika sér við og Nebbiolo-vín eru
oftar en ekki þung, hörð og mikil
og þurfa mörg ár eða jafnvel ára-
tugi áður en þau ná fullum þroska.
Með nútíma tækni eru framleið-
endur famir að gera vín sem
hægt er að njóta fyrr en eftír sem
áður stendur að Nebbiolo-vínin
eru meðal þeirra ítölsku vína sem
best þola geymslu. Þekktasta vínið
sem framleitt eru úr þessari þrúgu
nefnist Barolo og einnig er Bar-
baresco unnið úr Nebbiolo.
Veneto er þekkt jafnt fyrir
rauðu Valpolicella-vínin sem hvítu
Soave-vínin. Þetta eru yflrleitt
ekki þungaviktarvín en á mótí,
þegar vel lætur, fersk og aðgengi-
leg vín sem á að qjóta ungra.
Yfírleitt borgar sig að veþa vin
sem skilgreind eru sem Classico
en þau koma af betri ekrum en
önnur
Töluvert meira vín var Rafael
1993, Valpolicella Classico Vig-
neto del Campo frá Tommasi.
Eplamús og hindber áberandi í
ilmi vínsins en bragðið hreint og
bjart með geislandi ávexti. Hrein-
lega ljúffengt.
Villa Borghetti 1994 er nafnið
á Valpolicella Classico-víninu frá
Pasqua. Rauð skógarber og eld-
spýtustokkur eru meðal þess sem
greina mátti í ilmi vínsins. Á
heildina litið var vínið nokkuð
sýruríkt, straumlínulagað og
glæsilegt. Alls ekki slæmur kost-
ur.
Cabemet Merlot 1994 frá
Pasqua ilmaði af nýbakaðri jóla-
köku en náði ekki alla leið þegar
kom að bragðinu. Þetta er samt
þokkalegt létt rauðvín, nokkuð
hátt í sýru. Vínið Morago Caber-
net Sauvignon 1993 frá sama
framleiðanda er töluvert meira
um sig. Það er skilgreint sem
Vino di Tavola del Veneto og ein-
kennist af þægilegum þykkum
bökunarilm, tertubotni sem ný:
búið er að smyrja kremi á. I
munni er Morago samþjappað vín
með mikilli eik og beijasultu.
Þrátt fyrir töluverða bragðþyngd
er þetta vín mjúkt sem silki. Vel
þess virði að reyna flösku.
Prunotto Dolcetto d’Alba 1994
ilmaði af lakkrís, læknastofu,
stöppuðum þroskuðum banönum
og rökum jarðvegi. Þokkaleg
blanda það. Vínið hefur góða fyll-
ingu og reyndist óvenjulega
stamt af Dolcetto að vera. í
bragði má greina dökk ber,
krækiber og bláber. Þetta er vín
sem hentar þungum, matarmikl-
um pastasósum.
Prunotto Barbera d’AIba 1994
var í fyrstu nokkuð lokað en ilm-
ur einkenndist af áfengri sætu
er sveimar upp úr glasinu. Þetta
er sýruríkt vín með reykkeim og
greina má ferskt píputóbak og
kaffi. Þétt vín og nokkuð stamt
með góðri dýpt. Mikið matarvín
sem ætti ekki síst að henta rauðu
kjöti og sveppum.
Magnaður Barolo
Prunotto Barolo 1992 einkenn-
ist af sætum, soðnum ávöxtum
og jafnvel ávaxtamauki úr plóm-
um og sveskjum. Sýruríkt, ungt,
hart og spennandi vín. Ef þetta
vín væri kvikmynd væri því lík-
lega leikstýrt af Bergman eða
Tarkovskíj.
Vín frá Valpolicella-svæðinu
sem skilgreind eru sem Amarone
hafa ákveðna sérstöðu. Þau eru
ekki framleidd úr nýjum þrúgum
heldur þrúgum sem hafa verið
þurrkaðar eftir tínslu og úr fæst
samþjappaður og sætur safí.
Þetta eru hins vegar ekki sætvín
í þeim skilningi þar sem sykurinn
er látinn geijast og verður niður-
staðan vín með um 15% áfengis-
magn.
Tommasi Amarone 1990 ilmar
af sjúkrastofu og sótthreinsandi
efnum. Ilmurinn er ekki marg-
þættur, en þéttur, samanrekinn
og ásækinn. Vínið er þungt,
áfengt og grófmalað með þægi-
legum beiskleika. í bragði eru
rúsínur áberandi og það er milt
og þægilegt þrátt fyrir þyngdina.
Þetta er afbragðs Amarone í
gamla stílnum, sem dregur nokk-
uð keim af léttum púrtvínum.
Tilvalið vetrarvín að sötra á fyrir
framan arininn eða yfir kerta-
ljósamáltíð.
Pasqua Amarone „Villa Borg-
hetti“ 1990 einkennist af dökkum
ávexti með læknastofu í bak-
grunninum. Vínið hefur vinaleg-
an karakter og greina má
áfengislegna ávexti, „mon chéri“-
súkkulaði og ilm af sætum þrúg-
usafa. Þetta er ekki létt vín en
heldur ekki vín með sömu þyngd
og Tommasi-vínið. Athyglísvert
vín, sem er eins konar millistig
milli hefðbundinna rauðvína og
Amarone.