Morgunblaðið - 26.02.1997, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRÚAR 1997 37
l|
MINNINGAR
GUÐMUNDURINGI
KRISTJÁNSSON
+ Guðmundur
Ingi Kristjáns-
son var fæddur í
Kálfhaga í Sandvík-
urhreppi, í Árnes-
sýslu 2. maí 1922.
Hann iést á elli- og
hj úkr unar heimilinu
Kumbaravogi 19.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Guðrún Guðmunds-
dóttir og Kristján
Hóim. Ungur að
árum missti hann
föður sinn. Hann
ólst upp lýá móður
sinni og móð-
urömmu í Kálfhaga. Einn hálf-
bróður átti hann, Asmund Þórð-
arson, er dó í bernsku. Guð-
mundur Ingi bjó á
Stokkseyri á her-
námsárunum og
vann í svokallaðri
„bretavinnu". Þá
fékk hann mikinn
áhuga á flugi og
flugmálum. Hann
vann í mörg ár iijá
Flugfélagi ísiands
og Loftleiðum, síðar
hjá Sambandi ísl.
samvinnufélaga.
Guðmundur Ingi
kvæntist ekki og var
barnlaus.
Útför Guðmund-
ar Inga fer fram frá
kapellu Fossvogskirkju í dag,
og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Er mér barst sú frétt að hann
Guðmundur Ingi, frændi minn,
væri dáinn komu þessar ljóðlínur
upp í huga minn:
Þú skilur eftir auðlegð þá
sem enginn tekið fær.
Ást í hjarta, blik á brá
og brosin silfurtær.
Mesta auðinn eignast sá
er öllum reynist kær.
(G.ö.)
Guðmundur Ingi, eða Ingi frændi
eins og við systkinin kölluðum hann
alltaf, var ákaflega sérstakur mað-
ur. Hann var ekki allra, dulur um
sína hagi og fáir vissu í raun hver
hann var þessi listræni og hugvits-
sami maður, sem ferðast hafði víða
um heim og talaði erlend mál reip-
rennandi. Hann bjó alla tíð einn,
var fremur einrænn, en átti sína
útvöldu vini. Ég minnist þess sem
unglingur er hann kom í heimsókn
til móður minnar áð ég leit til hans
með lotningu. Ég hsfði heyrt að
hann væri vel að sér í flugmálum
og erlendum tungumálum þótt hann
talaði aldrei um það. Síðar sá ég
myndir sem hann hafði tekið á
ferðalögum sínum hérlendis og er-
lendis, listaverk, verðlaunavirði, en
þessi listaverk voru sjaldan sýnd.
Þau voru vel varðveitt niðri í skúffu
í haglega gerðum myndaalbúmum.
Þannig var hann frændi minn,
hljóður og dulur um sína hagi.
Hann hefði mátt opna skúffuna sína
oftar um ævina.
Þeir sem kynntust honum báru
virðingu fyrir honum. Hann var vel
greindur, ljúfur og samvinnuþýður.
Aldrei heyrði ég hann hallmæla
nokkrum manni. Hann gat verið
glettinn í tilsvörum og brosað breitt
ef maður hitti á rétta punktinn.
Ég minnist þín í vorsins bláa veldi,
er vonir okkar stefndu að sama marki,
þær týndust ei í heimsins glaum og harki,
og hugann glöddu á björtu sumarkveldi.
Þín sá! var öll hjá fögrum lit og línum,
og Ijóðsins töfraglæsta dularheimi.
Þú leiðst í burt frá lágum jarðarseimi,
í Ijóssins dýrð, á hupr-vængjum þínum.
Ég sakna þín, ég syrgi farinn vin,
í sálu þinni fann ég dýpsta hljóminn,
er hóf sig yfir heimsins dæpr-glys.
Á horfna tímans horfi ég endurskin,
ég heyri ennþá glaða, þýða róminn,
frá hreinni sál með hárra vona ris.
(S.S.)
SIGRIÐUR
FRIÐFINNSDÓTTIR
+ Sigríður Frið-
finnsdóttir
fæddist 1. júní 1910.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Reykjavíkur
20. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Frið-
finnur Pétursson,
sjómaður í Njarð-
víkum, f. 1. mars
1866, d. 5. júlí 1914,
og Jónína Þorvalds-
dóttir, f. 11. júní
1875, d. 4. febrúar
1935. Systkini: Ög-
mundur, f. 29. ágúst
1901, látinn, Clara,
f. 22. júlí 1907, látin, Þorvaldur,
f. 25. desember 1908, látinn,
Pétur, f. 10. maí 1912, látinn,
Friðfinnur, f. 28. febrúar 1915.
Sigríður giftist Jóni Vilhelm
Ásgeirssyni 27. maí 1936, f. 19.
desember 1912, d. 22. desember
1992. Börn Sigríðar og Jóns
eru: 1) Guðrún Ásgerður, f. 12.
ágúst 1936, maki
Sigurbjartur Helga-
son, börn þeirra eru
Helgi, Sigríður, Jón
Ásgeir og Arnar, 2)
Ásgeir, f. 3. apríl
1940, maki Ragn-
hildur Benedikts-
dóttir, börn þeirra
eru Hildur, Ásdís og
Margrét. 3) Þorvald-
ur Friðfinnur, f. 25.
október 1945, maki
Guðrún Erla Aðal-
steinsdóttir, börn
þeirra eru Aðal-
steinn og Ásgeir
Pétur. 4) Margrét
Ásta, f. 9. júní 1951, maki Brypj-
ólfur Jónsson, barn þeirra er
Sveinn Adamu, og börn Brynj-
ólfs frá fyrra hjónabandi Guð-
rún Sigurbjörg, Margrét og
Jón.
Útför Sigríðar verður gerð
frá Fossvogskapellu í dag og
hefst athöfnin klukkan 15.
Tengdamóðir mín, Sigríður Frið-
finnsdóttir, eða Silla eins og hún var
kölluð, lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur
að kvöldi 20. þ.m. eftir stutta sjúk-
dómslegu. Hún hvarf hljóðlega og
átakalaust úr þessu lífí umkringd
börnum sínum sem voru henni svo
kær. Hún átti við vanheilsu að stríða
í mörg ár en náði því að verða 86
ára gömul. Þrátt fyrir mikla van-
heilsu hélt hún andlegri reisn fram
í andlátið.
Ég kynntist Sillu fyrir 36 árum.
Þá hafði ég kynnst syni hennar og
fór að verya komur mínar á heimili
hans. Ég var afskaplega feimin við
foreldra hans lengi vel en þó sérstak-
lega við mömmu hans. Mér fannst
hún alvarleg og fáskiptin og ég var
alls ekkert viss um að hún væri
nógu ánægð með mig sem tilvon-
andi tengdadóttur. En smám saman
kynntist ég þessari konu sem varð
síðan tengdamóðir mín og urðum
við góðar vinkonur. Ég átti eftir að
komast að þvi að hún var ekki eins
alvarleg og fáskiptin og mér hafði
fundist í fyrstu því undir stillilegu
yfírbragði leyndist glettin og kát
kona sem lét sér ekki allt fyrir brjósti
brenna.
Silla tengdamóðir mín var vel
gefin, skapföst og hreinskiptin og
hafði til að bera mikla innri ró sem
gerði henni kleift að takast á við
erfiðleika lífsins af æðruleysi. Þetta
æðruleysi, sem einkenndi hana svo
mjög, gerði henni fært að takast á
við veikindi sín með ró og yfirvegun.
Aldrei heyrðist æðruorð þó að á efri
árum væri hún oft þjáð. Hún var
hlédræg og rólynd kona sem gerði
ekki miklar kröfur til efnislegra
gæða þessa lífs. Nægjusemi var
henni í blóð borin.
Silla missti foreldra sína ung og
fór snemma að vinna fyrir sér. Hún
lærði hárgreiðslu og vann við það
þar til hún gifti sig. Gömlu myndirn-
ar bera með sér hve fallegt og ást-
fangið par þau voru, Jón og Silla,
og mér hefur alltaf fundist vera ein-
hver ævintýraljómi yfír fyrstu hjú-
skaparárum þeirra á Siglufirði. Jón
var þar útgerðarmaður og mikill
athafnamaður, en hann hafði ungur
tekið við útgerð föður síns á Siglu-
firði. Silla ung og falleg, tágrönn
og fíngerð. Þau eignuðust íjögur
börn og Silla helgaði sig heimilinu.
Hún vann þó utan heimilis af og til
eftir að börnin voru vaxin úr grasi,
bæði til að vera innan um fólk og
til að drýgja tekjur heimilisins. Hún
taldi aldrei eftir sér að vinna, hugs-
aði vel um heimili sitt og var af-
bragðs kokkur. Jón og Silla bjuggu
um tveggja ára skeið í Danmörku
þegar börnin voru ung og þar kynnt-
ist hún danskri matargerð. Maturinn
hjá Sillu var alltaf spennandi því
hann var og öðruvísi en þessi hefð-
bundni matur sem tíðkaðist á ís-
lenskum heimilum á þessum árum.
Heimilið var oft gestkvæmt, enda
hjónin bæði gestrisin og nutu þess
að hafa fólk í kringum sig.
Jón og Silla voru afskaplega sam-
rýnd og samhent og eftir að Jón
komst á eftirlaunaaldur og fór að
vera heima við alla daga virtust þau
gera alla hluti saman. Hjónaband
þeirra var farsælt þó að ekki léki
lánið alltaf við þau. Tengdamóður
minni fannst líf sitt hamingjuríkt og
var þakklát fyrir allt sem það hafði
fært henni. Hún átti góðan eigin-
mann sem elskaði hana og dáði og
vildi allt fyrir hana gera og fjögur
dugleg böm.
Þegar ég nú kveð mína kæru
tengdamóður og vinkonu eftir langa
og farsæla samleið sem aldrei bar
skugga á koma ótal skemmtilegar
minningar upp í hugann. Hæst ber
þó núna minningin um ferðina okkar
til Belgíu fyrir tveimur árum. Þar
áttum við saman alveg ógleym-
anlega viku.
Ég er þakklát fyrir að hafa átt
samleið með þessari prúðu, hæglátu
konu sem var mér alltaf svo góð og
studdi mig í öllu sem ég tók mér
fyrir hendur. Blessuð sé minning
hennar.
Ragnhildur Benediktsdóttir.
Það eru tæp tvö ár síðan ég kvaddi
ömmu Sillu í síðasta sinn. Ég er
búsett í Bandaríkjunum og heimsæki
ísland annað hvert ár. Brottför að
heimsókn lokinni er alltaf erfið, sér-
staklega er erfitt að kveðja elstu
kynslóðina í fjölskyldunni, því óvissa
um endurfundi er alltaf til staðar.
Amma var bjartsýn og jákvæð og
var alltaf gaman að heimsækja hana
og spjalla. Hún var mikil fjölskyldu-
manneskja og vildi fylgjast með öllu
sem var að gerast hjá okkur barna-
börnunum og samgladdist okkur
þegar vel gekk. Heimilið í Drápuhlíð
var hlýlegt og fallegt og myndir af
okkur barnabörnunum á stórum
stundum lífs okkar prýddu margar
hillur. Oft var margt um manninn
hjá afa og ömmu, fjölskyldan hittist
þar og fékk fréttir hvert af öðru
yfir kaffibolla og konfektmola. Það
er einkennilegt tii þess að hugsa að
nú skuli ekki lengur vera hægt að
líta við í Drápuhlíðinni hjá ömmu,
en hún var á seinni árum yfirleitt
alltaf heima við og fagnaði því þeg-
ar við barnabörnin litum inn. Eg
mun sakna jjess sárt, næst þegar
ég kem til Islands, að fara ekki í
Drápuhlíðina til ömmu Sillu.
Hildur Ásgeirsdóttir.
Síðustu þtjú árin voru honum
andlega og líkamlega erfið, en hann
tók veikindum sínum með hugarró.
Hann dvaldi á Elli- og hjúkrunar-
heimilinu Kumbaravogi á Stokks-
eyri. Þar leið honum vel og var
ákaflega þakklátur fyrir alla þá
umhyggju og góðvild sem hann
naut þar. Þökk sé forstöðumönnum
og starfsfólki Kumbaravogs fyrir
allt sem þau gerðu fyrir hann.
Blessuð sé minning þín, kæri
frændi.
Sigrún Alda Michaelsdóttir.
Fyrrverandi samstarfsfélagi og
vinur, Guðmundur Ingi Kristjáns-
son, er látinn. Ekki þekki ég ættir
Guðmundar, en veit að hann átti
ættir að rekja til Vestfjarða.
Guðmundur starfaði lengi á vara-
hlutalager hjá Flugfélagi íslands
og Loftleiðum. Það mun hafa verið
í kringum 1967-68 að hann hóf
störf hjá Véladeild Sambandsins
sem þá var í Ármúla 3, og þá hófst
vinátta okkar og gott samstarf sem
stóð í u.þ.b. 25 ár. Guðmundur var
ákaflega góður varahlutamaður,
var minnugur á varahlutanúmer og
þjónustulipur afgreiðslumaður,
enda mjög vinsæll meðal bænda og
vinnuvélaeigenda, en það var okkar
hlutverk að þjóna þeim. Oft eftir
að Guðmundur hætti störfum, hafa
margir spurt mig um hagi hans,
þar sem margir muna þennan hæfa
og lipra heiðursmann. Guðmundur
var ákaflega einlægur og traustur
félagi, enda vinsæll meðal vinnufé-
laga sinna.
Guðmundur var ekki ijölskyldu-
maður og bjó ætíð einn, og hef ég
grun um að einmanaleikinn hafi^,
stundum sótt að honum, enda þótt
hann væri félagslyndur í góðra
vina hópi og stutt var í kímnina.
Oft rifjuðum við upp góðar stundir
frá liðnum árum og höfðum gaman
af. _
Á þeim árum sem Guðmundur
starfaði hjá FÍ og og Loftleiðum,
kynntist hann fluginu og hafði síðan
alla tíð mikinn áhuga fyrir því.
Hann átti margar góðar bækur um
þetta áhugaefni sitt og á sínum
yngri árum flaug hann svifflugvél-
um.
Síðustu árin sem Guðmundur ^
starfaði hjá Sambandinu, var hann
hjá Jötni hf. á Höfðabakka 9, en
þá var heilsu hans farið að hraka.
Hann hætti störfum 1992, og einum
til tveimur árum síðar var hann
orðinn það heilsuveill að hann fór
til dvalar á Vistheimilinu Kumb-
arabvogi á Stokkseyri, þar sem
hann lést. Enda þótt leiðir sumra
okkar vinnufélaganna njá Sam-
bandinu frá þessum árum hafi ekki
legið saman um nokkurt skeið, veit
ég að ég tala fyrir munn þeirra sem
störfuðu með Guðmundi, þegar ég
þakka honum fyrir samfylgdina og
gott samstarf.
Ég lýk þessum orðum með því«»«.
að biðja Guð að blessa minningu
Guðmundar Inga Kristjánssonar.
Agnar Þór Hjartar.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSLAUG SIGURÐARDÓTTIR,
Langholtsvegi 60,
Reykjavík,
sem lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur mið-
vikudaginn 19. febrúar, verður jarð-
sunginn frá Áskirkju fimmtudaginn
27. febrúar kl. 15.00.
Guðmundur Steinþór Magnússon,
Eygló Fjóla Guðmundsdóttir,
Erla Sæunn Guðmundsdóttir,
Gestur Óli Guðmundsson,
Anna Maggý Guðmundsdóttir,
Áslaug Gyða Guðmundsdóttir,
Guðmundur Heiðar Guðmundsson,
Magnús Guðmundsson,
Hrönn Guðmundsdóttir,
Sigurður Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eggert Guðjónsson,
Guðmundur Þorkelsson,
Lea Þórarinsdóttir,
Kristján Guðlaugsson,
Gunnlaugur B. Óskarsson,
Kristfn L. Magnúsdóttir,
Guöný Kristmundsdóttir,
Uni Guðjón Björnsson,
Sigurlín Alda Jóhannsdóttir,
t
Ástkær eiginkona mín, dóttir, dóttur-
dóttir, systir og frænka,
SANDRA KRISTJÁNSDÓTTIR
sjúkraliði,
Lækjasmára 102,
Kópavogi,
sem lést á Landspítalanum þann 17.
febrúar sl., verður jarðsungin frá Ás-
kirkju föstudaginn 28. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er
bent á Heilavernd.
Magnús H. Steingrímsson,
Kristján Mikkaelsson,
Kristján Þ. Ólafsson,
Elfas Kristjánsson, Ásrún Kristjánsdóttir,
Þorsteinn M. Kristjánsson, Gunnar S. Kristjánsson
Sigriður Kristjánsdóttir, Kristófer Kristjánsson,
Kristján Þór
og fjölskyldur þeirra.
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
ÞURÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
áðurtil heimilis
á Skúlaskeiði 10,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðar-
kirkju fimmtudaginn 27. febrúar
kl. 13.30.
Sigrún Sigurbjartsdóttir, Halldór Hjartarson,
Ragnheiður Sigurbjartsdóttir, ingólfur H. Ámundason,
barnabörn og barnabarnabörn.