Morgunblaðið - 26.02.1997, Síða 50

50 MIÐVIKUDAGUR 26. FEBRÚAR 1997
MORGUNBLAÐIÐ
(5AND Jílf 5ND6E5
Notaleg mynd." S.V. Ml
LAUGAVEG 94
HOLLY
Stórspennumyndin
Turbulance er um flutning
fanga með 747 breiðþotu frá
New York til Los Angeles.
Hér er á ferðinni einhver
magnaðastaspennumynd i
langan tíma.
Aðalhlutverk: Ray Liotta
(Goodfellas), Lauren Holly
(Dumb and Dumber),
og Hector Elizondo (The
Fan).Leikstjóri: Roberts
Butler.
Sýnd kl. 5,9.15 og 11.15.
Sýnd kl. 7 í sal-A.
The People vs. Larry Flynt
FRUMSÝND Á MORGUN
Schiffer opnar
og áritar
►FYRIRSÆTAN Claudia
Schiffer, sem opnaði nýja
Revlon snyrtivörudeild í stór-
verslun í Toronto í Kanada í
vikunni, sést hér gefa aðdá-
endum sínum eiginhandarárit-
anir í versluninni. Eins og sjá
má var þröng á þingi enda
fyrirsætan geysivinsæl.
NETFANG: http://www.sambioin.com/
Thx
DIGITAL

o^L-o
□□Dolby
DIGITAL
SNORRABRAUT 37, SÍMI 552 5211 OG 551 1384
FRUMSYNING
AÐ LIFA PICASSO
ÍEÁSSO
...í öllum þeim ævintýrum
sem þú getur ímyndað þér!
ÍslensW ®
Troddu í baukinn með
Start unglineaklúbbi
Spansjóðanna
Tónlistin úr
myndinni fest í
BORGARBÍO
AKUREYRI
KRINGLUBIO ISAFJARÐAR
KRINGLUNNI4-6 BÍÓ
Bíóborgin sýnd kl. 5, 7, 9 og 11. í THX DIGITAL
Körfuboltastjarnan Michael Jordan slæst í liö meö Kalla Kanínu I frábærrrl
mynd sem liefur farið sigurför um heiminn. „Villt! Klikkuð! Frábær! Space Jam
er mynd fyrir fulloröna, krakka, unglinga, konur, karla, stráka. sfelpur, eldra
fólk, yngra fólk, Jordan aðdáendur. Bill Murray aðdáendur og elskendur Kalla
kaninu og félaga hans; sem fara á koslum." - Gene Shalil, TODAY, NBC-TV.
LAUSNARGJALDIÐ
TfiTql
Itl I ll M
Sýnd kl. 5. ísl.tal ■
M E l G 1 B s niT ■ ■
ÍTTITTT i T
Á ljónaveiðum
Ástin í eyðimörkinni
KYIKMYNPIR
Iláskólabíó
MÓRI OG SKUGGI
„THE GHOST AND THE
DARKNESS" ★ ★
Leikstjóri: Stephen Hopkins.
Handrit: William Goldman.
Aðalhlutverk: Michael Douglas,
Val Kilmer. Paramount. 1996.
BANDARÍSKA spennumyndin
Móri og Skuggi eða „The Ghost
and the Darkness" eins og hún
heitir á frummálinu hefur allt sem
búast má við í handriti eftir Will-
iam Goldman og má lýsa á eftirfar-
andi hátt: Karlmenn bindast
tryggðarböndum í hættu- og æv-
intýraför. Goldman er einn af lang-
lífustu og mikilmetnustu handrits-
höfundum í Hollywood (frægustu
handritin eru „Butch Cassidy and
the Sundance Kid“ og „All the
President’s Men“) og hefur gert
sér nokkurskonar Newman/Red-
ford formúlumynd uppúr sérstæðri
sannri sögu af tveimur mannætu-
ljónum er stöðva útþenslu breska
heimsveldisins stundarkorn niðri í
svörtustu Afríku rétt fyrir alda-
mótin síðustu.
Ekkert kemur sérstaklega á
óvart af því Goldman fer gersam-
lega eftir sinni eigin vel kunnu
formúlu. Tveir ólíkir menn koma
saman að ráða niðurlögum ljón-
anna og á milli þeirra myndast
sérstakt vináttusamband. Annar
er verkfræðingur og einhvers kon-
ar hugsjónamaður, en hinn er land-
flótta Ameríkani og ævintýramað-
ur. Newman og Redford eru ekki
lengur fáanlegir í myndir af þessu
tagi svo leikstjórinn Stephen
Hopkins og handritshöfundurinn
Goldman verða að reiða sig á Val
Kilmer og Michael Douglas. Býttin
eru slæm auðvitað þótt leikararnir
tveir dugi ágætlega. Handritið
skortir raunverulegt markmið og
stefnu en ljónin tvö eru mjög raun-
veruleg og Hopkins myndar stund-
um ágæta spennu í kringum þau.
Myndin hefur ekkert nýtt fram
að færa og er reyndar talsvert
gamaldags svosem eins og í lýs-
ingu á yfirburðum hvíta mannsins
í Afríku, sem minnir á gömlu ný-
lendumyndirnar. Heimamenn og
allir aðrir flýja í ofboði með skott-
ið á milli fótanna en Kilmer og
Douglas standa sína vakt, hraustir
og hugrakkir og að því er virðist
ósigrandi par. Þeir leika báðir mjög
í Goldmanhefðinni menn sem fátt
bítur á og eru efni í goðsögur,
menn sem fínnast ekki lengur
nema í sögubókum og menn sem
ja, bindast. Douglas hefur bita-
stæðara hlutverkið sem ævintýra-
maðurinn og belgir sig meira út
en góðu hófi gegnir því hann vill
vera ábúðarmikil goðsögn. Kilmer
er hljóðlátari og háttvísari og jafn-
vel of sviplaus frammi fyrir honum.
Aðrar persónur skipta litlu sem
engu máli.
Sagan er á endanum sáralítil.
Tilraunir til að búa til bakgrunn
mannanna tveggja eru fremur tit-
lausar en það sem stendur uppúr
er ágætlega gerður hasar og nokk-
ur spenna í kringum mannætuljón-
in. Þar stendur leikstjórinn sig
best og ljónin þagga niður í göml-
um handritshöfundi sem man betri
tíð og reynir að endurlifa hana í
þessari mynd.
Arnaldur Indriðason
KVIKMYNPIR
Regnboginn
ENGLENDINGURINN
„THE ENGLISH
PATIENT * ★ ★ ★ Vi
Leikstjóri: Anthony Minghella.
Handrit: Minghella eftir skáldsögu
Michael Ondaatje. Framleiðandi:
Saul Zaentz. Aðalhlutverk: Ralph
Fiennes, Kristin Scott-Thomas,
Willem Dafoe, Juliette Binoche,
Colin Firth. Miramax. 1996.
UNDIR lok síðari heimsstyijald-
arinnar kemst illa brenndur sjúkl-
ingur, líklega Englendingur sem
ber ungverskt nafn, undir hendur
hjúkrunarkonu í liði bandamanna
á Ítalíu. Hún veit að hann þolir
illa flutninga svo þegar sveit henn-
ar fer framhjá yfirgefnu klaustri
einn daginn fær hún leyfi til að
hjúkra honum þar ein þar til hann
deyr. Þá á hún að snúa aftur til
sveitarinnar. En enski sjúklingur-
inn er harður af sér þar sem hann
liggur óþekkjanlegur og dópaður
af morfíni og þykist ekkert muna
af sínu fyrra lífi. En smátt og
smátt fær hjúkrunarkonan alla
sólarsöguna um þennan dularfulla
mann og konuna sem hann elskaði
í eyðimörkinni í Afríku áður en
stríðið skall á og á einhvem ómót-
stæðilegan hátt minningarbrotin
fá djúpstæðari merkingu, samtíð
og fortíð tengjast á óvæntan hátt,
svipir fortíðar verða ljóslifandi og
við sjáum hvernig örlaganornirnar
spinna vef sem að lokum leiðir
okkur að upphafinu og endinum
inni í þessu litla herbergi sjúklings-
ins í klaustrinu. Allan tímann þjá-
ist enski sjúklingurinn og er nær
dauða en lífi en það er ekki fyrr
en allt er komið í kring sem við
skiljum að brunasárin voru leikur
einn miðað við eldinn sem kveikti
sársaukann í sálinni.
Englendingurinn, sem sýnd er í
Regnboganum, er útnefnd til 12
Óskarsverðlauna og er einmitt
rétta efnið í Óskarinn. Hún hefur
allt sem prýtt getur sigurvegara á
hátíðinni, leikurinn er með ein-
dæmum fínn, sagan er sterk og
áhrifamikil og frásöguhátturinn
sérstaklega athyglisverður og
spennandi. Leikstjórinn Anthony
Minghella, sem einnig gerir kvik-
myndahandritið eftir sögu Michael
Ondaatje, sýnir hér mikla færni
sem sögumaður þegar hann splæs-
ir saman tveimur tímaskeiðum og
tengir myndskeið m.a. með hljóð-
rásinni eins og David Lean forðum.
Líkt og meistarinn er hann að fást
við epíska ástarsögu og finnur
henni stórfenglegar sviðsmyndir í
eyðimörkinni í N-Afríku. I bak-
grunni eru heimsviðburðir sem
breyta munu mannkynssögunni en
í forgrunni ástarsaga tveggja
ólíkra einstaklinga sem breyta
mun lífi þeirra að eilífu. Minghella,
sem er tiltölulega nýr á sviði leik-
stjórnar og hefur sannarlega ekk-
ert gert áður sem kemst í hálf-
kvisti við þessa mynd, filmar ástar-
söguna með ríkulegri tilfinningu
fyrir melódrama og innsæi í heim
heitra ástríðna, svika og afbrýði-
semi. Hann fer sér að engu óðslega
við uppbyggingu frásagnarinnar
en lætur söguna síast inní áhorf-
endur þar til hann hefur náð á
þeim tröllataki og getur leikið sér
að þeim að vild og gerir það. í
leiðinni nýtir hann sér til fulls
möguleikana sem afturhvarfið get-
ur veitt í ástarsögu sem þessari;
það er ekki oft sem maður sér það
notað jafnskemmtilega og með
jafnmiklum árangri. Niðurstaðan
er ákaflega fallega gert og áhri-
faríkt kvikmyndaverk byggt á
spennandi ástarsögu sem fram-
leidd er af fyrsta flokks sögu-
manni.
Minghella hefur einnig tröllatak
á leikurum sínum og fær þá til að
sýna sitt besta. Ralph Fiennes fer
með burðarhlutverkið í myndinni
og er enski sjúklingurinn sem heiti
hennar vísar til. Hann er helming-
inn af myndinni útafliggjandi og
óþekkjanlegur brunasjúklingur og
sagan er sögð í afturhvarfi frá
hans sjónarhóli þegar hann minn-
ist ástarinnar í Afríku fyrir stríðið.
Þá er hann vísindamaður í eyði-
mörkinni og gerir margt gott sem
þurr og þegjandalegur og fráhrind-
andi landkönnuður. Kristin Scott-
Thomas bræðir hjarta hans og að
vonum. Hún geislar af þessum
kynþokka og fegurð sem gert get-
ur hvaða mann sem er hugsjúkan,
ekki síst einræna og þögla eyði-
merkurfara. Þriðja aðalpersónan
er hjúkrunarkonan á Ítalíu sem
franska leikkonan Juliette Binoche
leikur með sársauka í andlitinu er
hæfir svo vel söguefninu og gefur
því sannleika og dýpt. Willem
Dafoe er lítt skilgreind persóna og
kannski óþörf viðbót.
Sagan er um fórnarkostnaðinn
sem sviksemin hefur í för með sér
en slíkur er kraftur frásagnarinnar
að maður situr eftir með þá gömlu
tilfinningu að anda, sem unnast,
fær aldregi eilífð að skilið.
Arnaldur Indriðason