Morgunblaðið - 14.06.1997, Síða 38

38 LAUGARDAGUR 14. JÚNÍ 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
KATRÍN
KARLSDÓTTIR
+ Katrín Karls-
dóttir fæddist á
Fitjum í Staðarsveit
í Strandasýslu 24.
ágúst 1926. Hún
lést á heimili sínu í
Búðardal 7. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Jón
Pétur Karl Jónsson,
f. 22. júní 1899, d.
23. okt. 1968, frá
Víðivöllum í
Strandasýslu, og
Guðrún Níelsdóttir,
f. 8. júní 1894, d.
17. jan. 1989, frá
Goðdal í Strandasýslu. Katrín
eignaðist sex systkini, tvö
fæddust andvana, hin eru Ingi
Níels, f. 21. mars 1929, d. 20
maí 1976, Jón Svanberg, f. 11
júní 1931, Pétur Hoffmann, f.
1. apríl 1936, Eggert Sigurðs
f. 1. apríl 1936, og fósturbróð-
ir Kristján Ingibjörn Jóhann-
son, f. 13. okt. 1945.
Hinn 18. nóvember 1953
giftist Katrín eftirlifandi
manni sínum Vigfúsi Baldvins-
syni, f. 7. febrúar 1925, frá
Femri-Hundadal í Dalasýslu.
Foreldrar hans voru Baldvin
Sumarliðason, f. 7. ágúst 1884,
d. 6. des. 1959, frá Fremri-
Hundadal, og Guðrún Vigfús-
dóttir, f. 4. júní 1882, d. 10.
ágúst 1967, frá Dalsmynni í
Mýrasýslu. Börn Katrínar og
Vigfúsar eru: 1) Guðrún, f. 6.
júní 1954, í sambúð með Ár-
sæli Þórðarsyni, f. 19. des
1949. Barn þeirra er Elfa, f.
11. des. 1975, í
sambúð með Jónasi
K. Árnasyni, sonur
þeirra er Brynjar
Atli, f. 26. janúar
1994. 2) Ingibjörg,
f. 9. des 1957, í
sambúð með Guð-
mundi Eyþórssyni,
f. 6. ágúst 1952.
Börn þeirra Vigfús
Baldvin, f. 7. nóv
1980, Birkir Rafn,
f. 14. des.1984, og
Anna Rósa, f. 28.
mars 1987. 3) Edda
Bára, f. 28. janúar
1963, gift Jónasi Theodóri Sig-
urgeirssyni, f. 30. júní 1960.
Börn þeirra Erla Björk, f. 9.
október 1980, Sævar Þór, f.
22. nóvember 1983, og Arnar
Ingi, f. 3. október 1992.
Katrín ólst upp á Fitjum til
1937, flyst þá að Vatnshorni
og býr þar til ársins 1948 og
á Hólmavík til 1952. Árið 1952
flytur fjölskylda hennar að
Breiðabólsstað í Sökkólfsdal í
Dalasýslu. Árið 1953 flytur
hún til Búðardals og bjó þar
til æviloka. Fyrir utan að ann-
ast uppeldi barna og hafa
hönd í bagga með dætrunum
með barnabörnin vann Katrín
þjá Kjötpokaverksmiðjunni
Dal h.f. Einnig vann hún sem
ráðskona hjá Vegagerð ríkis-
ins í Búðardal af og til í nokk-
ur ár.
Útför Katrínar fer fram frá
Kvennabrekkukirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
í fullkomleika alheimsins er öllu
afmörkuð stund og staður. Laugar-
daginn 7. júní sl. var öllum á óvart
stundaglas Katrínar Karlsdóttur
tæmt.
Enn og aftur erum við minnt á
hversu örstutt bilið er milli lífs og
dauða og áður en varir er komið
að kveðjustund.
Á slíkum stundum streyma
minningamar fram og síðast en
ekki síst þakkir til þessarar trygg-
lyndu vinkonu minnar. Katrín vakti
yfir velferð ástvina sinna, sífellt að
hjálpa og hlúa að þar sem þess var
þörf. Einnig var hún ávallt boðin
og búin ef hún gat á einhvem hátt
orðið að liði, ekki bara mér og mín-
um, heldur því samferðafólki sínu
hér, sem hún vissi að á einhvem
hátt þarfnaðist hjálpar.
Og fæstir vissu um öll þau kær-
leiksverk og hljóðlátu fómfýsi er
hún bar í brjósti. Þar var ekki gum-
að að neinu, heldur virtist sem hún
fengi satt sitt kærleiksríka hjarta
með verkum sínum. Ég kynntist
Katrínu fyrst er ég fluttist vestur
í Dali árið 1954 þar sem eiginmenn
okkar voru samstarfsmenn. Einnig
vomm við stofnendur að kvenfélag-
inu Þorgerði Egilsdóttur og áttum
saman mörg áhugamál. Áramótin
1974 verða þau hjónin Vigfús og
Katrín nágrannar mínir er þau
flytja í sama hús og hafa búið þar
æ síðan. Betri og trygglyndari ná-
granna var vart hægt að hugsa
sér, ég vissi að yfir mér var vakað
og ekki hvað síst eftir lát eigin-
manns míns og seinna í veikindum
mínum. Öllum stundum seint og
snemma litu þau til með mér og
ástvinum mínum. Enginn er einn
sem slíkan hefur átt að.
Ekki fóru blómin heldur varhluta
+
Hjartkær systir mín,
HÓLMFRÍÐUR SIGURJÓNSDÓTTIR
pianókennari,
Laugarásvegi 44,
lést á heimili okkar föstudaginn 13. júní sl.
Dóra Sigurjónsdóttir.
+
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa og langafa,
ARTHÚRS VILHELMSSONAR,
Birkilundi,
Grenivik.
Kristjana Jónasdóttir,
Vilhelm Arthúrsson, Inga Ingólfsdóttir,
Díana Arthúrsdóttir, Jóhannes Siggeirsson,
Agnes Arthúrsdóttir, Ólafur Arason,
barnabörn og barnabarnabarn.
af natni hennar frekar en annað
sem hún lagði rækt við, þar voru
grænir fingur að verki. Hún hafði
einnig til að bera djúp tengsl við
æskustöðvar sínar á Fitjum í Stað-
arsveit og átti þaðan margar hug-
ljúfar minningar.
Ég og fjölskyldan mín þökkum
af alhug fyrir að hafa átt Katrínu
Karlsdóttur að öll þessi ár. Megi
ljós kærleikans styrkja og styðja
Katrínu og ástvini hennar um
ókomnar stundir.
Og því varð allt svo hljótt við helfrep þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðm.)
Kristjana Ágústs-
dóttir, Búðardal.
Með örfáum línum viljum við
minnast elsku ömmu okkar Katrín-
ar Karlsdóttur sem við söknum svo
sárt og eigum svo margt að þakka.
Alltaf var gott að leita til ömmu
og afa á Miðbrautinni þegar eitt-
hvað bjátaði á eða við þurftum um
lengri eða skemmri tíma að dvelja
annars staðar en heima hjá okkur.
Kleinumar hennar ömmu eru
þekktar langt útfyrir fjölskylduna
því hún var alltaf gefandi það sem
hún taldi öðrum koma vel. Það var
reyndar ekki bundið við kleinur,
enginn sem við þekkjum bakaði
oftar bæði brauð og kökur sem svo
margir fengu að njóta. Amma
pijónaði og saumaði mikið á okkur
krakkana, sérstaklega voru vin-
sælar sokkabuxur og ullarbolir.
Það var eins með það sem hún
pijónaði, hún gaf það þangað sem
hún vissi um þörf fyrir það. Það
eru eflaust margir sem sárt sakna
Kötu ömmu vegna þess sem hún
gaf þeim. Hún gaf svo miklu meira
en veraldleg gæði því hverri gjöf
fylgdi svo jákvætt hugarfar. Þetta
hugarfar ömmu lýsti sér líka vel í
því hvemig hún talaði um annað
fólk, alltaf dró hún fram það já-
kvæða í fari þess sérstaklega ef
umsögn ananrra var neikvæð. Ef
amma vissi af veikindum í fjöl-
skyldunni eða í sínum stóra vina-
hópi fór hún aldrei að sofa á kvöld-
in án þess að hafa vitjað sjúklings-
ins eða hringt til að fullvissa sig
um líðan hans.
Elsku amma, við þökkum þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur
og kveðjum þig, elsku amma, og
biðjum Guð að styrkja elsku afa,
fjölskyldu okkar og okkur sjálf.
Hvíli elsku amma okkar í friði.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu bijósti sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
Þín
barnabörn og
barnabamabarn.
Mér brá við sunnudagskvöldið
sl. þegar minn góði vinur Vigfús
Baldvinsson tjáði mér að hún Katr-
in væri látin.
Mitt í notalegu taii þeirra hjóna
um hvernig þau ætluðu að nýta
laugardaginn til þarfra verka á
heimilinu, hvarf Katrín til annars
heims, sem er ofar öllu. Það er
ekki í mannlegu valdi að skýra
hvers vegna hvert og eitt okkar
er kallað héðan. En öll verðum við
að lúta því og eitt sinn skal hver
deyja enda þótt vart sé unnt að
skilja hvers vegna klukkan glymur
á stundum. Styrkur sá sem Vigfús
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt,
að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa,
öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig
auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins i bréfasíma 5691115, eða á netfang
þess þess Mbl@centrum.is en nánari upp-
jýsingar þar um má lesa á heimasíðum. Það
eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallinu-
bil og hæfilega linuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sln en ekki stuttnefni undir greinunum.
hefur sýnt á liðnum dögum er að-
dáunarverður, ber keim af því hver
maðurinn er, sem viðurkennir að
enginn fær sín örlög flúið.
Katrín hafði mikla tilfinningu
fyrir okkar ástkæra landi. Ylhýra
málinu beitti hún af næmi og ein-
stakri hógværð. Strandasýsla átti
alltaf sterk ítök í hennar huga eins
og svo margra sem hafa alist upp
við fegurð fjallanna, óblíða vetrar-
veðráttu og þá miklu andstæðu
sem sumarið getur verið með feg-
urð og veðurblíðu á Ströndum.
Dalasýslan var samt sem áður
hennar heimabyggð og þar voru
böndin sterkust og tryggðin mest
eins og raun ber vitni. Umhyggju
hennar fyrir öllu lifandi mátti
skynja af tali hennar og virðingu
fyrir öllu því sem lífsandann dreg-
ur.
Mér sem þessi orð rita eru minn-
isstæð fyrstu kynni af heimili Katr-
ínar og Vigfúsar þegar ég kom
þangað í fyrsta sinn árið 1989 í
fylgd með forvera mínum í starfi
Eiði Guðnasyni, núverandi sendi-
herra íslands í Noregi. Ekki var
við annað komandi en að þiggja
dýrindis veitingar hjá Katrínu og
þeim hjónum eins og svo oft síðar
þegar ég hef átt leið í og um Búð-
ardal. Á Miðbraut 7 hafa þingmenn
Alþýðuflokksins sótt fróðleik og
upplýsingar um langt skeið og ég
þekki að ráð þeirra hjóna hafa
gefist vel.
I júlí á síðasta sumri, nánár til-
tekið á afmælisdegi konu minnar,
komum við hjón saman í heimsókn
að Miðbraut 7 í Búðardal. Móttök-
ur voru ákaflega hlýjar. Þó ekki
væri nefnt tilefni ferðalags okkar,
var eins og Katrín skynjaði að eitt-
hvað sérstakt bæri til og því verð-
ur ekki gleymt. Það er ekki í anda
Katrínar að rekja upp með mærð
mannkosti hennar, en hógværð,
lítillæti og drenglyndi eru einhveij-
ir mestu kostir sem fólki eru gefn-
ir og þeim var Katrín prýdd.
Kæri Vigfús og dætur, allir ætt-
ingjar og vinir. Ég votta ykkur
dýpstu samúð fyrir mína hönd og
konu minnar. Ég ber einnig samúð-
arkveðju þeirra fjölmörgu jafn-
aðarmanna sem þekkja til þín,
Vigfús, og ykkar hjóna.
Gísli S. Einarsson.
GUÐBJARTUR
FINNBJÖRNSSON
+ Guðbjartur
Finnbjörnsson
fæddist á ísafirði
15. maí 1928. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 10.
maí síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Háteigskirkju
27. maí.
Kæri vinur minn.
Nú ert þú farinn til
æðri heimkynna. Ég
er eiginlega ekki ósátt
við það, vegna þess ill-
víga sjúkdóms sem
þjáði þig og ég veit að vel hefur
verið tekið á móti þér þar sem þú
ert núna. Vissulega söknum við
þín. Þú sem að vart alltaf svo ljúf-
ur og rólegur. Ég tel að ég hafi
aldrei átt betri vin, á vissu tíma-
bili ævi minnar, enda er sonur
minn ekki skírður nafninu þínu að
ástæðulausu. Þú varst alltaf svo
rólegur og kyrrlátur, en hugsaðir
því meira. En ég man einnig eftir
þeim tímum þegar þú
spilaðir á harmonik-
kunna og við skemmt-
um okkur við gleði og
söng.
Við vissum öll að
þú áttir góða konu,
sem er gædd sérstak-
lega fallegri söng-
rödd. Eftir að þú
veiktist, sást kannski
best hvað hún Dísa
þín var sérstök. Hún
var þér stoð og stytta
í gegn um veikindi
þín. Þér þótti mjög
vænt um hana, því
þegar ég sagði þér að ég væri að
láta biðja fyrir þér, sagðir þú ætíð:
„Láttu biðja fyrir Dísu minni líka.“
Reyndar kvartaði hún Þórdís aldr-
ei, þrátt fyrir alla erfiðleikana, allt
vildi hún gera fyrir Burra sinn.
Guðbjartur, kæri vinur minn.
Þakka þér fyrir að geta hlustað í
gamla daga. Þú lifir í minningum
mínum.
Guðrún Flosadóttir, (Dúna).
SÆUNN
JÓNSDÓTTIR
+ Sæunn Jónsdóttir fæddist
á Hofi í Vesturdal 23. októ-
ber 1924. Hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands á Selfossi 28.
maí síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Askirkju 5.
júní.
Hinn 28. maí sl. barst mér sú
fregn að Sæunn móðursystir mín
væri dáin eftir langvarandi og oft
erfið veikindi. Þegar ég fór að
hugsa til baka minntist ég löngu
liðins samtals okkar þar sem ég
hafði lofað að skrifa um hana
minningargrein. Þetta hafði að
vísu verið sagt í gríni en festist þó
í minni.
Sæunn, eða Unna eins og hún
var alltaf kölluð heima, og Eyþór
maður hennar reistu nýbýlið Vest-
urhlíð sem er næsti bær við Hof
þar sem ég ólst upp. Ég man allt-
af hvað var gott að heimsækja
Unnu í Vesturhlíð. Það var mikill
samgangur á milli bæjanna og
mörg verkin unnin saman. Börnin
hennar Unnu voru eins og systkini
okkar á Hofi, einkum þau elstu.
Ég man hvað það var gaman þeg-
ar Unna kom í heimsókn því þá
fylltist bærinn af gleði og oft spil-
uðu þau pabbi Marías og við krakk-
arnir fylgdumst spennt með. Þá
var oft mikið hlegið. Alltaf fylgdi
ég henni úr hlaði og oft labbaði
ég með henni alla leið því að það
var svo gaman að spjalla við hana
um alla heima og geima. Hún var
oft eins og ein af okkur krökkunum
og gaman að vinna með henni því
hún var alltaf kát og hún kunni
mikið af ljóðum og sögum.
Örlögin höguðu því svo að haust-
ið 1965 þegar Unna og Eyþór
fluttu suður keyptum við, ég og
maðurinn minn, af þeim Vestur-
hlíð. Þar bjuggum við í níu ár en
höfum nú gert húsið upp og notuð
það sem sumarbústað. Þó að húsið
sé lítið er þar mjög góður andi og
alltaf gott að koma þangað. Hratt
líður stund hér á jörð og nú er
lokið þeim tíma sem við Unna átt-
um saman. Hún hefur nú kvatt
okkur en þó að ég hafi lengi átt
von á því er samt erfitt að trúa
að ég sjái hana ekki aftur í þessu
lífi.
Elsku frænka, far þú í friði.
Megi friður Guðs blessa þig. Hafðu
þökk fyrir allt, já, allt.
Börnum þínum og fjölskyldum
þeirra sendi ég mínar bestu samúð-
arkveðjur.
Margrét.