Morgunblaðið - 18.09.1997, Page 39

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FIMMTUDAGUR 18. SEPTEMBER 1997 39
+ Margrét Ein-
arsdóttir fædd-
ist á Bakka á Akra-
nesi 12. maí 1905.
Hún lést á heimili
sínu, Furugerði 1 í
Reykjavík, 8. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Ein-
ar Ingjaldsson, út-
vegsbóndi á Bakka,
f. 29. ágúst 1864 í
Nýlendu á Akra-
nesi, d. 31. júlí 1940,
og Halldóra Helga-
dóttir, f. 6. septem-
ber 1876 í Fljótstungu í Hvítár-
siðu, d. 30. október 1964.
Alsystkini hennar voru Guð-
rún, f. 17. október 1906, d. 25.
október 1985; Þorbjörg, f. 29.
júní 1910, d. 14. maí 1980;
Helgi, f. 2. maí 1912, d. 9. jan-
úar 1964; Sigríður, f. 28. októ-
ber 1914, og Halldór, f. 1. mars
1926. Hún átti einnig hálfbróð-
ur, Júlíus, f. 24. júlí 1902, d.
21. júlí 1973, sem hún ólst upp
með í foreldrahúsum. Hann var
sonur Margrétar, systur Hall-
dóru, er verið hafði kona Ein-
ars, en hún dó sex dögum eftir
fæðingu sonar síns.
Margrét átti þijú börn með
Jónasi Karlssyni kennara, f. 2.
apríl 1907, d. 10. september
1984, syni Karls Einarssonar,
Elsku besta amma mín, nú ert
þú farin yfir móðuna miklu. Ég
kveð þig í hinsta sinn með söknuð
í hjarta. Þú, sem varst alltaf til stað-
ar fyrir mig, í 32 ár, í gegnum
súrt og sætt, gleði og sorg. Far þú
í friði, elsku amma mín, og hafðu
þökk fyrir allt og allt.
Nú legg ég augun aftur,
Ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson.)
Þín
íris Margrét.
í dag er jarðsungin föðursystir
mín, Margrét Einarsdóttir frá
Bakka á Akranesi. Ég átti mestan
hluta æsku- og unglingsára minna
norðanlands, fjarri föðurfólki mínu,
og kynntist því ekki frænku minni
á þeim árum. Var það ekki fyrr en
ég hugði á háskólanám á síðari
helmingi sjöunda áratugarins að
leiðir okkar lágu saman hér syðra
í Reykjavík. Þá skaut hún yfir mig
skjólshúsi, þótt hún hefði ekki of
mikið rými, sem ég fæ seint full-
þakkað. Ég kynntist hæglátri konu
og einkar vandaðri til orðs og æðis,
sem þó bjó yfir sérstakri kímni, er
minnti mig á föður minn, er ég
hafði misst á menntaskólaárunum.
Þá var allt fas hennar með glæsi-
brag eins og hefðarkonu. Frá þess-
um tíma hélt ég góðum tengslum
við hana, leit gjarnan inn hjá henni
og þáði góðgerðir í eldhúskróknum
og fræddist þá ekki síst um sitthvað
er varðaði föðurættina.
Margrét var hjúkrunarkona og
hafði fyrr á árum ráðist til slíkra
starfa í Englandi til að afla sér
reynslu og þekkingar á erlendri
grund. Hér heima vann hún síðan
farsælt ævistarf við umönnun á
sjúkrahúsum, þar til hún lét af
störfum fyrir aldurs sakir. Undir
ævilokin var hún orðin þreytt og
ellimóð og kveið í engu dauða sín-
um.
Þegar ég kynntist Margréti
frænku var hún lífsreynd kona. Hún
hafði eignast þrjú böm og misst tvö
þeirra, son, Jónas, sem hafði dáið
skömmu eftir fæðingu og dóttur,
írisi, sem lést af slysförum í blóma
lífsins frá tveimur kornungum
dætrum. Halldóra, sem var yngst,
bæjarfógeta, og
Elinar Stephensen.
Þau gengu þó aldrei
í formlegt hjóna-
band, sökum sjúk-
dóms er á hann sótti
og ekki varð lækn-
aður. Börn þeirra
voru: 1) Jónas, f. 24.
apríl 1936, d. sama
dag. 2) Elín íris, f.
16. júlí 1937, d. 8.
september 1962,
gift Hákoni Magn-
ússyni skipstjóra,
og áttu þau tvær
dætur, Margréti og
Guðbjörgu Magneu. 3) Hall-
dóra, f. 16. apríl 1942, og á hún
tvær dætur, írisi Margréti og
Völu.
Margrét stundaði nám í
Kvennaskólanum 1924-25 og
frá þeim tíma barnakennslu til
1930, en siðan í Hjúkrunarskól-
anum í Reykjavík og lauk þaðan
prófi 1934. Hún vann við hjúkr-
unarstörf í Englandi 1934-35,
en eftir það hér á landi allan
sinn starfsaldur. Hún var meðal
annars yfirhjúkrunarkona í
Arnarholti á Kjalarnesi frá
1945-55 og deildarstjóri á Borg-
arspitalanum frá 1955-70, er
hún lét af störfum.
Útför Margrétar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
bjó með móður sinni og hefur verið
mér kær frænka alla tíð frá því við
kynntumst. Á hún tvær dætur sem
ólust upp með ömmu sinni og nutu
umhyggju hennar öll sín uppvaxtar-
ár.
Margrét verður lögð til hinstu
hvíldar í kirkjugarðinum heima á
Akranesi, eins og hún komst ætíð
að orði, við hlið Irisar dóttur sinn-
ar. Svo undarlegar geta tilviljanirn-
ar verið - eða eru það ef til vill
örlögin - að þær mæðgur eiga sama
dánardag.
Ég bið Halldóru frænku og öðr-
um afkomendum Margrétar föður-
systur minnar allrar blessunar.
Ögmundur Helgason.
Elsku amma mín.
Nú loksins fékkstu að ferðast til
landsins eilífa eins og þú varet far-
in að bíða eftir seinustu árin. Þér
fannst allt of mikið að vera orðin
92 ára, en þá sagði ég oft, bíddu
bara, amma mín, þegar þú verður
100 ára þá höldum við almennilega
veislu. Mér varð þó ekki að ósk
minni að þessu sinni. En ég átti
góðan tíma með henni ömmu, því
við bjuggum saman nokkrir ættliðir
til margra ára og þá var ætíð margt
brallað á heimilinu. Amma var mér
sem besta vinkona, hún var alltaf
til staðar fyrir mig, allt frá því hún
hélt á mér við skírn mína til hinna
seinustu daga. Hún var alltaf boðin
og búin til að hjálpa og hvetja
mann áfram hvort sem það var við
heimanámið eða píanóæfíngarnar,
sem hún reyndar rak mig alltaf til
að gera. Henni fannst svo gaman
þegar ég spilaði fyrir hana, sérstak-
lega The Entertainer, enda varð
hún hálfmóðguð þegar ég hætti að
stunda píanónámið.
Amma Margrét var eina amman
sem ég átti en hún var á við marg-
ar. Ég vil bara þakka henni fyrir
allt sem hún gerði fyrir mig og
sérstaklega fyrir seinustu dagana í
lífi hennar en ég var svo lánsöm
að fá að eyða þeim með henni ásamt
öðrum ástvinum. Hún amma var
einstök, höfuð ættarinnar, sterk og
dugmikil kona sem þó hélt húmom-
um til seinasta dags.
Amma, ég gleymi þér aldrei og
minningarnar um þig mun ég ætíð
geyma næst hjartastað.
Þín
Vala.
Það er skrítið að skrifa minning-
argrein um konu sem mér finnst
svo stutt síðan ég kynntist. En ég
var svo heppinn að fá að taka þátt
í lífshlaupi hennar í 7 ár. Ég kom
inn í ijjölskyldu sem var svo sam-
heldin og hafði á að skipa fjórum
ættliðum en þar var Margrét í farar-
broddi.
Margréti ömmu var ég farinn að
kalla hana með tíð og tíma, ekki
vegna þess að hún væri gömul,
heldur kom hún fram við mig eins
og hún væri amma min. Þær minn-
ingar sem ég á með henni eru svo
yndislegar, að í hvert sinn sem ég
hugsa til hennar er hún alltaf með
bros á vör. Við gátum gert að gamni
okkar á öllum stundum og þegar
leið að hinstu stundinni gat hún
samt komið mér til að hlæja og
mér tókst að láta hana brosa. Þetta
var svo dæmigert með okkar vin-
skap. Að geta munað bros frá konu
sem var að kveðja okkar heim í
faðmi fjölskyldunnar, er eitthvað
sem ég mun aldrei gleyma.
Það lá nú oft við sprengingu á
Grettisgötunni þegar ég fór að
stríða þeirri gömlu, þó sérstaklega
þegar Akranes átti í hlut, þá gat
hún svarað fullum hálsi, þannig að
það var farið að fara um hina fjöl-
skyldumeðlimina og báðu þeir mig
þá vinsamlega um að hætta í hvelli
áður en amma fengi slag. Þá litum
við Margrét hvort á annað og hlóg-
um. Það var svo margt í hennar
fari sem fékk mig til að brosa að
ég gæti skrifað endalaust. Mikið á
ég eftir að sakna hlátursins og fal-
lega brossins.
Elsku Margrét, takk fyrir okkar
stundir og vinskap. Guð blessi þig
og minningu þína.
Elsku Dóra, íris og Vala. Guð
blessi ykkur öll.
Nú samvist þinni ég sviptur er
- ég sé þig aldrei meir!
Ástvinimir, sem ann ég hér,
svo allir fara þeir.
Já sömu leið! En hvert fer þú?
þig hylja sé ég gröf
- þar mun ég eitt sinn eiga bú
of ævi svifin höf.
En er þín sála sigri kætt
og sæla búin þér?
ég veit það ekki! - sofðu sætt!
en sömu leið ég fer.
(Kristján Jónsson.)
Þinn vinur,
Stefán Óli.
LEQSTEINA
í stórum og rúmgóðum sýningarsal okkar
eigum við ávallt fyrirliggjandi margar
gerðir legsteina og minnisvarða.
Hvergi meira úr\'al. Yfir 45 ára reynsla
Verið velkomin til okkar,
eða fáið myndalista.
SKEMMUVEGÍ 48, 200 KOR, SIMI: 557-6677/FAX: 557-8410
MARGRÉT
EINARSDÓTTIR
+
Ástkær eiginkona, barnabarn, dóttir, systir,
tengdadóttir og vinkona,
GUÐNÝ ALDA SNORRADÓTTIR,
Brekkustíg 18,
Sandgerði,
lést á Borgarspítalanum laugardaginn
13. september sl.
Jarðarför hennar fer fram frá Hvalsneskirkju
föstudaginn 19. september kl. 14.00.
Engilbert Adolfsson,
Páll Guðmundsson,
Sigríður Clark, Ralph Clark,
Victoria Clark, Páll Clark,
Leah Clark, Richard Clark,
frændsystkini,
Arnbjörg Sæbjörnsd., Bjarni Olsen,
Heiða Adolfsdóttir, Arnbjörg Haraldsdóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
KLARA INGVARSDÓTTIR,
Aflagranda 40,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni á morgun,
föstudaginn 19. september, kl. 13.30.
Vilhelm S. Sigurðsson,
Sigurmundi Óskarsson, Olga Þorsteinsdóttir,
Eva Vilhelmsdóttir, Kjartan Ólafsson,
Elín Vilhelmsdóttir, Stefán Helgason,
Sigurður Vilhelmsson, Sigurlaug Sveinsdóttir,
Málfríður Vilhelmsdóttir, Kristján Thorarensen,
Ingvar Vilhelmsson, Kristín Sandholt,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar og fósturmóðir,
ÁSGERÐUR EINARSDÓTTIR,
fædd 30. ágúst 1913,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 8. september síðastliðinn.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug.
Einar Logi Einarsson,
Einar Matthíasson,
Haukur Matthíasson,
Matthias Matthíasson
og fjölskyldur.
+
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og
afi,
BJARNI ÁGÚSTSSON
frá Hróarsholti,
Meistaravöllum 15,
Reykjavlk,
verður jarðsunginn frá Neskirkju föstudaginn
19. september klukkan 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á Foreldra- og styrktarfélag
Tjaldanesheimilisins, sími 566 6147.
Guðrún Magnúsdóttir,
Vigdis Magnea Bjarnadóttir, Sigurður Alfonsson,
Ágúst Bjarnason, Erla Þorsteinsdóttir,
Kristín Bjarnadóttir, Peter Ernst Petersen,
Árni Bjarnason,
Hjördis Björg Bjarnadóttir, Jukka Antero Rautsola
og barnabörn.
i
+
Elskuleg amma mín og langamma okkar,
GUÐRÍÐUR ÓLAFÍA SVEINSDÓTTIR
frá Syðri-Kárastöðum,
verður jarðsungin frá Hvammstangakirkju
laugardaginn 20. september kl. 14.00.
Ingólfur Sveinsson, Svana Sigtryggsdóttir,
Ólafia Ingólfsdóttir, Jón Óskar Pétursson,
Unnsteinn Ingólfsson,
Jón Loftur Ingólfsson,
Guðbjörg Lilja Ingólfsdóttir.