Morgunblaðið - 18.12.1998, Síða 64

MORGUNBLAÐIÐ
'■* 64 FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 1998
TÓNLIST

&
-J
Kiapparstfg 44, sími 562 3614
LAUGAVEGI 70, SÍMI/FAX 552 8141
GRETTISGÖTU 7 V/KLAPPARSTIG, S. 562 0426
textíí í
íeirlist
myndírst
silkistæður
engiabjöllur
ullartreflar
smámyndir
textíitöskur
leirvasar
myndvefnaður
silkimyndir
Ljósmynd/Björg Sveinsdóttir
Anna Halldórsdóttir syngur í Bíóhöll Skagamanna.
kennir tónlist þeirra sem leita frum-
leikans. Er það enda skilgreiningar-
atriði um frumleikann að hans er
ekki unnt að leita og það gerir Anna
Halldórsdóttir ekki. Lög hennar eru
melódísk og falla vel að textum
hennar sem flestir eru frambærileg-
ir vel, einlægir, dulítið innhveríir og
þola verulega hlustun.
Um útsetningamar á þessum
hljómdiski mætti hafa langt mál.
Ljóst er að mikil vinna hefur verið
lögð í þær og þær einkennast af hug-
myndaauðgi og mikilli smekkvísi.
Söngur Önnu Halldórsdóttur ber
lögin uppi en undirleikur er hófstillt-
ur og vandaður. Frumlegur gítarleik-
ur og sérlega hugvitssamlegir
trommutaktar mynda grunninn
ásamt hljómborðum, sem notuð eru á
smekklegan og hógværan hátt. Oft
er það svo að menn gera sér ekki
fyllilega ljóst hvílík vinna liggur í
vönduðum útsetningum og ástæða er
til að benda á þá hófstillingu, skynjun
og skilning sem einkennir verk
þeirra Önnu Halldórsdóttur, Bh-gis
Baldurssonai- og Oira Harðarsonar.
Metnaðurinn sem einkennir
þessa geislaplötu er lofsverður. Hér
er á ferðinni hæfileikamikill og
þroskaður tónlistarmaður, sem þró-
að hefur fram sérstæðan stíl er
stenst allar þær kröfur sem unnt er
að gera.
Lýsingarorðum er jafnan ráðlegt
að stilla í hóf og vísast eru þau þegar
orðin of mörg í þessum pistli. En það
má mikið vera ef komið hefur út betri
hljómplata á íslandi á þessu ári.
Ásgeir Sverrisson
Fágun, vand-
virkni og
frumleiki
TÖJVLIST
Gelsladiskur
UNDRAVEFURINN
Undravefurinn. Lög og textar: Anna
Halldórsdóttir. Flutningur, útsetn-
ingar og stjórn upptöku: Anna Hall-
dórsdóttir, Birgir Baldursson og Orri
Harðarson. Útg. Rampante, Skífan
dreifir.
ANNA Halldórsdóttir kom fram
á sjónarsviðið í íslenskum tónlistar-
heimi árið 1996 er hún gaf út hljóm-
plötuna „Villtir morgnar". Hún
þótti sérlega vel heppnað verk og
höfðu áhugamenn um íslenska tón-
list á orði að fram væri kominn tón-
listarmaður sem vert væri að veita
sérstaka athygli.
Nú hefur Anna Halldórsdóttir
sent frá sér nýjan hljómdisk er
nefnist „Undravefurinn“. Hér er á
ferðinni vandað, metnaðarfullt og
frumlegt verk sem er til sanninda-
merkis um að það var ekki að
ástæðulausu sem vonir voru bundn-
ar við Önnu Halldórsdóttur.
„Undravefurinn" er sérlega heil-
steypt verk, raunar svo mjög að skil
milli laga eru ógreinileg. Hugsun
Önnu Halldórsdóttur hefur greini-
lega verið sú að láta lögin mynda
eina heild. Þetta tekst henni sérlega
vel og útkoman verður óvenjulegur
hljómdiskur sem þarfnast umtals-
verðrar hlustunar.
Yflr allan vafa er hafíð að Anna
Halldórsdóttir hefur mikla hæfí-
leika á tónlistarsviðinu. Hún er
mjög frambærileg söngkona og hef-
ur mótað sérstakan stíl sem fellur
gjörsamlega að lögum hennar.
Greina má áhrif víða að í söngnum
en slíkur samanburður er í senn
ósanngjarn og þreytandi. Mestu
skiptir að Anna Halldórsdóttir hef-
ur mjög gott vald á því sem hún er
að gera. Sérlega skemmtilegar
raddsetningar einkenna þessa plötu
og ástæða er til að vekja athygli á
bráðgóðum þríröddunum í nokkrum
laganna.
Tónlist þessa er erfitt að skil-
greina, hún er óneitanlega „fram-
sækin“ en aldrei tyrfin og því síður
leiðinleg. Lög Önnu Haildórsdóttur
eru eins og söngur hennar sérstök,
vönduð og heilsteypt. Þau eru
óvenjuleg og ekki bundin í tónsköp-
unarformúlur, frjáls og eilítið inn-
hverf. Birtustigið í þeim er mismik-
ið en aldrei verða þau myrk úr hófí
fram. Þetta eru ekki flóknar tón-
smíðar en bera frjóum tónlistar-
huga vitni. Lögin eru frumleg en
laus við þann rembing sem oft ein-
Opið alla
daga til
jóla

r Hafnarfirði,
L/“AU/ sími 565 3710
Bæjarhraun 14,
Mistækir Buttercup
TOMJST
Gcísladiskur
BUTTERCUP
Fyrsti geisladiskur sveitarinnar,
meðlimir hennar eru Valur Heiðar
Sævarsson, Símon Jakobsson, Davíð
Þór Hlinason og Heiðar Kristinsson.
Einnig koma fram á plötunni Ingólf-
ur Guðni Arnason og Finnur Júh'us-
son. Geislaplatan var hljóðrituð og
hljóðblönduð í Grjótnámunni af Nick
Cathcart-Jones. Smjörbolli gefur út
og dreifir.
ÞVÍ AÐ gefa út á eigin vegum
fylgja ýmsir kostir, enginn útgef-
andi er til að skipta sér af efnis-
tökum og lagasmíðum tónlistar-
mannanna því skuldbindingarnar
eru engar, en fyrir vikið eru fjár-
ráðin yfírleitt ekki þau sömu og
hjá útgáfufyrirtækjunum. Butt-
ercup er ein þeirra sveita sem kos-
ið hafa að gefa út sjálfar, og er hér
fjallað um þeirra fyrstu geisla-
plötu, sem nefnd er eftir hljóm-
sveitinni. Buttercup syngur á ís-
lensku þrátt fyrir erlent nafn sem
reyndar pirrar nokkuð. Hvað er

ARCADf A
úiíschj?
að nafninu Sóley?
Buttercup leikur rokk í léttari
kantinum eða svo jaðrar við að
það verði popp á stundum, raf-
magnaðir gítarar og hljóðgervlar
leiða þessa frekar stuttu geisla-
plötu; hún er aðeins átta lög. Lög-
in eru öll frumsamin, í sameiningu
af meðlimum sveitarinnar, þau eru
öll rokklög, í nokkuð hefðbundn-
um stíl þó.
Lítið er um nýsköpun í tónlist
Buttercup en bæta þeir það þó
upp með skemmtilegu hljóðfæra-
vali og hljóðvinnslu, t.d. er „kaf-
bátahljóð“ í fyrsta lagi plötunnar
gott. Allt er þó leikið af innlifun og
augljóst að meðlimir hafa gaman
að því sem þeir eru að gera, það
skiptir oft sköpum þegar tónlist er
annars vegar. Hljóðfæraleikur er
einnig ágætur en hljómur hefði
mátt vera hrárri eða líflegri, hann
er yfirleitt flatur og ýtir ekki und-
ir tónlistina líkt og hann ætti að
gera, gítarhljómur geisladisksins
er leiðinlegur og gamaldags á
köflum.
I lagasmíðum er sveitin mistæk,
fyrsta lag plötunnar er skemmti-
legt popplag með góðum takti,
beittum texta og hljóðgervilleik
sem lífgar upp á það, einnig er
lagið Raddir skemmtilegt og
minnir svolítið á Blind Melon.
Rödd Vals Heiðars Sævarssonar
nýtur sín hvað best í þessu lagi.
Það er á þessum nótum sem Butt-
ercup tekst best upp, þegar sveit-
armenn hverfa frá miðjumoðinu
þótt ekki sé nema að litlu leyti.
Enn ég brenn er hins vegar ekki
skemmtilegt lag, hefðbundið
„powerrokk" ef ekki væri fyrir
ágætan surf-gítarleik, og gítarein-
leikur um mitt lagið gerir lagið
beinlínis leiðinlegt. Af verri lögum
plötunnar má einnig nefna Losta,
síðasta lag geisladisksins, og
Grænar varir. Textarnir eru
margir hverjir ágætir og sjald-
gæft að heyra svo gott málfar í ís-
lenskum popplögum. Buttercup-
liðar eru þó jafn mistækir í efnis-
tökum og lagasmíðum.
Ef Buttercup losar sig við
ófnimlegheitin og heldur í áhug-
ann á því sem þeir eru að gera
gætu þeir eflaust orðið hvað
fremstir í sínum geira, margt er
vel gert á þessari fyrstu plötu
þeirra og vonandi að þeim takist
að þroskast frekar sem heild svo
framhaldið verði heilsteyptara og
fyrir vikið athygliverðara.
Gísli Árnason
HAHDBERÐAR JÓLABRÚBUR
Listrænar jólagjafir
vListakoty