Morgunblaðið - 26.10.1999, Síða 49

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
ÞRIÐJUDAGUR 26. OKTÓBER 1999 4?T

skeiðsins í Hafnarfirði, sem iyrstur
byggðist, til samkomu meðal „frum-
býlinganna". Þetta voru jafnaldrar
Birnu og Kristjáns, barna Solveigar
Sveinbjarnardóttur og Lofts
Bjarnasonar, fæddir á fímmta ára-
tugnum og í byrjun þess sjötta.
Eldri kynslóðinni var einnig boðið
að taka þátt. Þótt flestir „frumbýl-
inganna" væru löngu farnir af Álfa-
skeiðinu var þátttaka mjög góð.
Gömul kynni voru rifjuð upp og mik-
il og góð stemmning ríkti. Aldurs-
forseti í þessum hópi var Solveig, þá
91 árs. Erfítt var að ímynda sér að
þar færi kona komin á tíræðisaldur,
svo ern sem hún var. Hún naut þess
að hitta fyrrum nágranna, spurði
frétta og hafði engum gleymt.
Þannig sé ég hana íyrir mér gegn-
um árin, njótandi sín í félagsskap
annarra. Hún hafði lifandi áhuga á
fólki og þjóðfélagsmálum og fór ekki
í manngreinarálit.
Við Birna kynntumst smástelpur
á „frumbýlisárunum" og sátum síð-
an saman allan barnaskólann. Sú
vinátta sem þá tókst með okkur hef-
ur haldist æ síðan. Eg var heima-
gangur á Álfaskeiði 38 öll mín
bernsku- og æskuár og kynntist því
vel heimilisfólkinu. Þetta var glæsi-
legt heimili, heimilisbragui'
skemmtilegur og þar var oft mjög
gestkvæmt, enda voru þau Solveig
og Loftur gestrisin og vinmörg.
Þarna bjuggu auk Solveigar, eigin-
manns hennar og barna, Daníelína,
móðir hennar, og á neðri hæðinni
fólk tengt þeim hjónum fjölskyldu-
eða vináttuböndum. Eg minnist
þarna Maju, systur Solveigar og
hennar fjölskyldu, Önnu og Egils og
ekki síst Syi'e systkinanna sem Sol-
veig reyndist hinn besti vinur. Sol-
veig var með afbrigðum trygglynd
og ræktarsöm. Þess nutu ekki að-
eins systur hennai' fjórar og fjöl-
skyldur þeirra, heldur vinkonurnar
frá ísafírði og íjölmargir aðrir ætt-
ingjar og vinir þeirra Lofts og
barna. Einnig sýndi hún starfs-
mönnum hjá Hval og Venusi mikla
tryggð og vinsemd og átti við marga
þeirra töluverð samskipti.
Sterkur persónuleiki Solveigar
mótaði samskipti hennar við annað
fólk. Hún laðaði að sér fólk með
lífskrafti sínum og áhuga á lífinu.
Hún hafði mjög ákveðnar skoðanir
og hélt þeim á lofti án þess þó að
vera dómhörð á persónur. Skoðanir
okkar fóru ekki alltaf saman og
mér þótti hún oft nokkuð stjórn-
söm, en það varpaði þó ekki skugga
á samskipti okkar, enda var hún
ekki langrækin. Hún var hreinskil-
in og sýndi ávallt mikið æði-uleysi
þegar á móti blés. Missir Solveigar
var mikill þegar Loftur féll frá fyrir
25 ái-um, en hún bar ekki tilfinning-
ar sínar á torg, þá fremur en
endranær, og hélt sínu striki. Þau
Loftur höfðu átt gott líf saman. Þau
báru einlæga virðingu hvort fyrir
öðru og studdu hvort annað með
ráðum og dáð.
Solveig var svo lánsöm að halda
andlegri reisn allt til hinstu stundar.
Líkamleg heilsa hennar var einnig
lengst af góð, ef frá er talin mjög
skert sjón allmörg síðari árin. Þrátt
fyrir háan aldur bjó hún alla tíð á
eigin heimili - síðustu árin í skjóli
Birnu dóttur sinnar, þar til fyrir
nokkrum vikum að hún var lögð inn
á sjúkrahús. Aðdáunarvert var
hvernig hún, eftir að sjónin hvarf
henni að mestu, nýtti sér hljóðvarp-
ið og snældur frá Blindrabókasafni
Islands til að fylgjast með fréttum
sér til ánægju og lífsfyllingar. Ekk-
ert virtist fara fram hjá henni. Hún
kom hins vegar oft að tómum kofun-
um hjá okkur sem yngri vorum.
_ Eg þakka Solveigu samíylgdina.
Eg met mikils þá tryggð sem hún og
hennar fólk hafa sýnt mér.
María Þ. Gunnlaugsdóttir.
Það voru forréttindi að fá að eiga
vináttu Solveigar Sveinbjarnardótt-
ur, sem er kvödd í dag. Solveig var
fyrir margra hluta sakir einstök.
Hún var gædd einstæðum hæfileik-
um í mannlegum samskiptum. Hún
naut þess að hitta fólk og ræða við
það um málefni sem skiptu máli.
Hún hafði sterka nærveru og fólki
leið vel í félagsskap hennar. Hún
sagði skoðun sína á hverju máli
óhikað en hafði engu að síður aðgát í
nærvem sálar. Hún var ákaflega
ræktarsöm og hafði ríka samúð með
þeim sem voru bágstaddir. Hún
eignaðist stóran vinahóp sem hún
fylgdist alla tíð vel með. Kynslóðabil
var henni nær óþekkt íyrirbrigði og
því urðu vinir barna hennar og síðar
bamabarna hennar vinir. Hlutverk
hennar sem eins konar húsfreyja í
hvalstöðinni um áratugaskeið var
mjög óvenjulegt en óhætt er að full-
yrða að fáir vinnuveitendur hafí not-
ið jafn mikils trausts og vináttu
starfsmanna en þau hjón, Solveig og
Loftur Bjamason.
Solveig naut þeirrar gæfu að eld-
ast lítt þótt ámnum fjölgaði og sjón-
in dapraðist. Hún var alltaf jafn ung
í anda og minnið brást henni aldrei.
Langri og gifturíkii ævi er lokið. I
dag er mér efst í huga þakklæti fyr-
ir allar góðu minningarnar um ein-
staka konu.
Bjami Þórðarson.
Það var í janúar 1973, eldsumbrot
á Heimaey og fímm þúsund manns
yfirgáfu heimili sín og fluttu upp á
fastalandið. Landsmenn bragðust
skjótt við að útvega húsnæði fyrir
Eyjamenn. Þeirra á meðal vora Sol-
veig og Loftur.
Við fjölskylda mín fengum leigða
litlu íbúðina á jarðhæðinni hjá þeim í
Álfaskeiðinu. Vinkona Solveigar,
sem bjó þar þá, vildi fyrir alla muni
flytja sig annað svo við gætum feng-
ið íbúðina, og var okkur vel tekið.
Með okkur tókust góð kynni. Þó að
aldursmunur væri mikill, reyndist
Solveig mér sem besta vinkona.
Þetta tímabil okkar í Hafnarfirði var
ég mikið ein með börnin okkar tvö
þar sem eiginmaður minn var mikið
úti í Eyjum við vinnu. Þann tíma
kom Solveig niður til mín á hverju
kvöldi að bjóða góða nótt, og fannst
mér það mjög notalegt. Það var
alltaf gaman að spjalla við Solveigu,
hún var mjög sérstök kona, alltaf
hress og skemmtileg. Hún var mjög
lagleg fullorðin kona, augun dökk og
falleg, og á sumrin varð hún svo fal-
lega sólbrún og hraustleg. Haustið
okkar í Hafnarfirði tókum við slátur
saman ásamt Birnu, dóttur þeirra
hjóna. Við saumuðum vambir og
suðum slátrið í eldhúsinu mínu niðri
og höfðum allar gaman af, og ekki
síður Loftur, sem kunni vel að meta
þessa sláturgerð okkar. Loftur kall-
aði son okkar, þá um tveggja ára,
litla flensai’ann, en það vora hval-
skurðarmenn í Hvalfirðinum kallað-
ir. Þessi tími okkar í Hafnai’firði,
eitt og hálft ár, er okkur fjölskyld-
unni mjög minnisstæður, einmitt
fyrir tilstilli þeirra Solveigar og
Lofts og það var með trega að við
fluttum aftur til Eyja.
1 gegnum árin höfum við hitt Sol-
veigu og Loft, meðan hann lifði, í
Hvalfirðinum hjá foreldram mínum,
sem unnu þar, annað hvort í kaffi í
bragganum hjá þeim, eða í Solveigar
bragga. Síðast þegar við hittum Sol-
veigu í Hvalfirðinum kom hún í kaffi
í ferðabfiinn til okkar ásamt Sol-
veigu frænku sinni, og sagði okkur
fi’á Japansferð, sem þær frænkur
höfðu nýlega farið í saman. Hún rifj-
aði líka upp skútusiglingu, sem þau
Loftur höfðu eitt sinn farið í, en inn-
réttingar ferðabílsins minntu hana á
innréttingar skútunnar. Það var
alltaf gaman að hitta Solveigu. Nú
sakna ég þess að hafa ekki hitt hana
oftar, en oft á ferðum okkar höfum
við keyrt um Álfaskeiðið og rifjað
upp vera okkar þar og ákveðið að í
næstu ferð skyldum við heimsækja
Solveigu. En úr því verður ekki nú.
Við kveðjum Solveigu með sér-
stöku þakklæti og virðingu. Ástvin-
um hennar vottum við fjölskylda
mín okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Solveigar.
Jóna Andrésdóttir.
Kveðja frá Kvenfélagi
Fríkirkjunnar í Hafnarfirði
Já, nú er lífsljós frú Solveigar
slokknað, efth’ langan og góðan lífs-
feril. 93 ár voru góður tími og far-
sæll.
Solveig vai- afai’ vel gerð kona og
afar hlýleg og viðræðugóð. Hún
hafði alveg sérstaklega gott minni
og fylgdist vel með öllu sem var að
gerast hvort sem það var hér í félag-
inu okkar eða í einhverju sem snerti
samfélagið, hún var vel heima í öllu.
Mín kynni af frú Solveigu vora
þegar ég gekk í Kvenfélag Fríkirkj-
unnar árið 1990. Það var þétt og
gott handtakið sem ég fékk þá frá
henni þegar hún bauð mig velkomna
í félagið. Fríkirkjan og kvenfélagið
vora henni afar kær og sýndi hún
því alla tíð mikla ræktarsemi bæði í
orðum og verkum. Hér á yngri áram
starfaði hún mikið fyrir félagið og
var í ýmsum nefndum þess. Þau era
ómetanleg öll verkin sem hún lagði
til félagsins okkar.
Frá því ég kom í félagið okkar
held ég að frú Solveig hafi mætt á
alla fundi félagsins fyi’ir utan einn
fund á síðastliðnum vetri, hún komst
þá ekki vegna lasleika. Þá sendi hún
samt til okkar félagskvenna kærar
kveðjur. Á síðastliðnu ári varð kven-
félagið okkar 75 ára og þá ákváðum
við félagskonur að gera okkur daga-
mun og halda upp á þessi tímamót.
Var ákveðið að halda í rútuferð aust-
ur í Þorlákshöfn og skoða þar hina
fallegu kirkju og síðan var ekið í
gegnum Eyrarbakka og Stokkseyri.
Síðan lá leiðin að Básum í Ölfusi og
þar var borðað og gert ýmislegt sér
til gamans fram eftir kvöldi. I þessa
ferð fór frú Solveig með okkur orðin
þetta fullorðin og hafði mikla
ánægju af. Þetta sýnir best dugnað-
inn og viljann sem frú Solveig hafði.
Mér var það sérstök ánægja og gleði
þegar ég fékk þann heiður að gera
frú Solveigu að heiðursfélaga í
Iívenfélagi Fríkirkjunnar á 90 ára
afmælisdegi hennar 21. ágúst 1996.
Þá var ég nýtekin við sem formaður
félagsins.
Solveig átti þennan heiður svo
sannarlega skilinn fyrir vel unnin
störf, kæi’leika og velvilja í garð fé-
lagsins okkar sem við þökkum nú.
Solveig var sú persóna sem seint
gleymist í minningunni, hún var
kærleiksrík og vinaföst og gaf mikið
af sér og lét svo margt gott af sér
leiða í gegnum lífsgöngu sína.
Við félagskonur sendum þér nú að
leiðarlokum sérstakar þakkir fyrir
ánægjuleg samstarfsár því þau eru
orðin mörg og allar glaðar og góðar
stundir sem við áttum saman. Eg
enda svo þessi minningarbrot frá
okkur kvenfélagskonum.
Farð þú í friði, kæra Solveig okk-
ar. Friður guðs þig blessi, hafðu
þökk fyrir allt.
Börnum Solveigar sendum við
innilegar samúðarkveðjur, Kristjáni
og hans fjölskyldu, Birnu og hennar
börnum.
Kæra Birna okkar, sem er ritari í
okkar stjórn. Mundu að góð móðir
er gulls ígildi sem við geymum í
okkar hjarta. Þú varst henni stoð og
stytta og gafst henni ást og mikla
umönnun. Guð veri með þér og gefi
þér styrk í sorginni.
Fyrir hönd Kvenfélags Fríkirkj-
unnar.
Ingibjörg Þorgeirsdóttir
formaður.
Kveðja frá Inner Wheel,
Hafnarfirði
Láttu gott af þér leiða. Þessi orð,
sem era einkunnarorð Inner Weel
þetta starfsár koma upp í hugann er
við kveðjum Solveigu Sveinbjai-nar-
dóttur, heiðursfélaga klúbbsins. Hún
var einn af stofnfélögum Inner
Wheel klúbbsins í Hafnarfirði 1976
og starfaði í klúbbnum alla tíð síðan.
Hún var í hópi virkustu félaganna.
Hvort sem um var að ræða venju-
lega fundi, skemmtifundi eða ferða-
lög mætti Solveig ávallt og lét hvorki
aldur né dapra sjón hin síðari ár
aftra sér frá því. Markmið Inner
Wheel era m.a. að auka sanna vin-
áttu og efla mannleg samskipti. Sol-
veig átti mjög vel heima í félagsskap
með slík markmið því hún hafði bæði
áhuga og ánægju af samskiptum við
aðra og ræktaði vináttu sína við fjöl-
marga sem hún kynntist á lífsleið-
inni. Það var henni einfaldlega eðlis-
lægt að láta gott af sér leiða. Inner
Wheel félagai’ þakka Solveigu sam-
fylgdina og senda fjölskyldu hennar
innilegai’ samúðai’kveðjur.
Kristín Guðmundsdóttir,
forseti Inner Wheel,
Hafnarfirði.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
AUÐUR J. AUÐUNS,
verður jarðsungin frá Hallgrímskirkju í dag,
þriðjudaginn 26. október, kl, 13.30.
- 3
Jón Hermannsson, Kolbrún Jóhannesdóttir,
Einar Hermannsson, Kristín Guðnadóttir,
Margrét Hermanns Auðardóttir, Sigfús Björnsson,
Árni Hermannsson, Erla Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær bróðir minn og frændi okkar,
HAFSTEINN SVEINSSON,
Jökulgrunni 6 v/Hrafnistu,
áður til heimilis
í Nökkvavogi 16,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Litlu kapellunni í Foss-
vogi miðvikudaginn 27. október kl. 15.00.
Pétur Sveinsson, Kristín Sveinbjörnsdóttir,
Sigurður Pétursson, Ólöf Högnadóttir,
Droplaug Pétursdóttir, Áskell Jónsson,
Þóra Pétursdóttir, Flosi Jakobsson
og barnabörn.
+
Þökkum innilega þá samúð og vináttu, sem
okkur hefur verið auðsýnd við andlát og útför
HERMANNS PÁLSSONAR,
Vallargötu 16,
Vestmannaeyjum.
Margrét Ólafsdóttir,
Ólafur Hermannsson, María J. Ammendrup,
Ingveldur Hermannsdóttir, Sigurður M. Jónsson,
Guðbjörg Hermannsdóttir, Bela von Hoffmann
og barnabörn.
t.
+
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför ástkærrar
móður okkar,
HELGU BENEDIKTSDÓTTUR
frá Bergsstöðum.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun á Sjúkra-
húsi Húsavíkur.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jónasína Arnbjörnsdóttir,
Benedikt Arnbjörnsson,
Hólmfríður Arnbjörnsdóttir,
Aðalsteinn Arnbjörnsson.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
HULDU GUÐRÚNAR GUÐRÁÐSDÓTTUR,
Ásgarði 77,
Reykjavík.
Garðar Sigurðsson,
Rannveig Lilja Garðarsdóttir, Valgeir Ásgeirsson,
Sigurður Garðarsson, Ingveldur Magga Aðalsteinsdóttir,
Þórey Garðarsdóttir, Hjörtur Blöndal
og barnabörn.