Morgunblaðið - 22.01.2000, Blaðsíða 66

66 LAUGARDAGUR 22. JANÚAR 2000
MGRGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Símbréf 569 1329

Smáfólk
/MEY, CHUCK..Y0U READ'i'
( FOR ANOTHER GREAT
\F00T5ALL öAMET^/
JELL,I DON'T KN0UJ..0UR BE5T
\55 RECEIVER HA5 A CONCU5SION,
SPRAINEP WRI5T, A BRU/5ED ELBOW,
ANPTWO BROKEN LE6S..
Hæ Kalli. Ertu til í Ég veit ekki. Besti bakvörðurinn okkar Leggðu eitthvað
enn einn frábæran er með heilahristing, tognaðan úlnlið, kalt við það.
fótboltaleik? marinn olnboga og báða fætur brotna.
Barnahúsið
og domar
Frá Þóru Andrésdóttur:
MIKIÐ var ég fegin að sjá grein í
Morgunblaðinu sunnudaginn 9. jan-
úar sl. þ.s. Kjell Hymer og Júlíus
Einar Halldórsson frá ísafjarðarbæ
mótmæla staðhæfingum umboðs-
manns bama að börn úti á lands-
byggðinni gjaldi fyrir tilvist Bama-
húss sem staðsett er í Reykjavík.
Það em þá einhverjir sem eru tals-
menn barnanna okkar og bera hag
þeirra fyrir brjósti. Eg ætlaði ekki
að trúa því að Þórhildur Líndal sem
á að vera umboðsmaður barna vilji
meina að böm úti á landsbyggðinni
gjaldi fyrir tilvist Barnahúss sem er
staðsett í Reykjavík. Vill hún virki-
lega að við stígum stórt skref aft-
urábak í rannsóknaraðferðum í kyn-
ferðisafbrotamálum gagnvart
bömum, til þess tíma sem var fyrir
stofnun Barnahúss árið 1997. Það
gæti orðið ef héraðsdómurum verður
í sjálfsvald sett hvort þeir leiti til
Barnahúss eða láti yfirheyrslur fara
fram í sérstöku herbergi í dómhúsi.
Ef ný lög kveða svo á um þarf að
breyta þeim aftur þannig að þau séu
í þágu almennings og ekki síst barn-
anna okkar. Með tilkomu Bamahúss
er búið að byggja upp góða aðstöðu
með hag barnsins í huga, barns sem
sætt hefur kynferðislegu oíbeldi. I
Barnahúsi er öll tilhögun miðuð við
að komast til móts við hrædd böm og
draga úr kvíða með þvi að allar yfii'-
heyrslur og viðtöl fara fram einu
sinni og á einum stað. Þar getur
barnið undirgengist rannsókn lög-
reglu og læknis svo og viðtal við
dómara og þegið stuðning og með-
ferð á sama stað, í stað þess að börn-
in komi til dómarans, og síðan til all-
ra hinna einnig, og endurtaka sögu
sína fyrir hverjum og einum. Það
getur verið fullorðnu fólki um megn
hvað þá litlum bömum. Þau eru nú
búin að ganga í gegnum nóg samt.
Það gæti jafnvel orðið til þess að fólk
veigri sér við að kæra. Þegar búið er
að byggja upp svo vel, að sérfræð-
ingar í nágrannalöndum telja til eft-
irbreytni, ætlum við rífa allt niður
aftur, af því að börnin eiga að koma
til dómarans. í Barnahúsi er góð
aðstaða fyrir dómara til að taka
skýrslur af baminu. Þar hefur safn-
ast sérþekking og þverfagleg kunn-
átta í meðferð kynferðisafbrota gegn
bömum, sem hætta er á að tapist ef
Barnahúsið verður lagt niður. Það
getur varla verið verra fyrir börn ut-
an af landsbyggðinni að böm í
Reykjavík fái þessa þjónustu, en
vonandi geta þau notið góðs af henni
líka með því að vera í beinu sam-
bandi við fagfólk í Bamahúsi með
ráðgjöf. Era börn sem sætt hafa
kynferðislegu oíbeldi ekki búin að
þola nóg þótt við leggjum ekki meira
á þau en þarf? Eiga börn okkar ekki
skilið betra en að rifið sé niður það
sem er búið að byggja upp fyrir þau?
Er það virkilega svo að dómararnir
myndu ekki nenna að leggja það á
sig að koma til barnanna og vilji
frekar að bömin komi til sín í yfir-
heyrslur, þótt það kosti þau miklar
þjáningar. Eghef það líka stundum á
tilfinningunni að dómarar séu ekki
að hugsa um hag barnsins, heldur
frekar gerandans. Það er nefnilega
alveg ótrúlegt hvernig sumir dómar
eru. Eftir hverju er farið og hvar er
siðferðið? Ég ætla ekki að fara út í
mál sem vakti miklar umræður og
reiði út í dómskerfið - þar sem þar lá
ekki skýlaus játning fyrir. En það
virðist ekki vera aðalatriðið, því að í
öðru máli lá játning fyrir, og ekki
bara fyrir einstakt brot heldur ítrek-
að, þar var samt dómurinn ekki
nema 15 mánuðir. Þetta barn mun
kannski aldrei bíða þess bætur og
líða fyrir þetta alla ævi, en það er
ekki metið meira. Reyndar fékk það
einhverjar bætur líka. Það er eins og
peningar skipti meira máli en sálar-
heill bams. Ef peningar eru í húfi,
t.d. þjófnaður fá gerendur jafnvel
þyngri dóm. Hvert er gildismat okk-
ar og siðferði? Trúum við meira á
Mammon en Guð? í grein sem
heilsugæslulæknir úr Hafnarfirði
skrifaði í Morgunblaðið í desember
var margt mjög athyglisvert. Má þar
nefna að karlmaður sem nauðgaði
karlmanni fékk þyngri dóm en mað-
ur sem nauðgaði konu á hroðalegan
hátt. En barnanauðgari sem ræðst á
saklaust barnið, vamarlaust, fær
minnstan dóminn. Hvernig stendur
á þessu? Er siðferðiskennd okkar al-
veg blind? Af hverja látum við þetta
afskiptalaust? Látum þessi mál okk-
ur varða. Látum í okkur heyra.
ÞÓRA ANDRÉSDÓTTIR
hjúkranarfræðingur.
Hafa skal það sem
sannara reynist
Frá Andreu Þorleifsdóttur:
FLUGFÉLÖGIN voru tvö árið
1954, Flugfélag íslands og Loftleið-
ir, og vpru 15 stofnendur Flugfreyju-
félags íslands að sjálfsögðu frá báð-
um félögum. Aður hefur komið fram,
að Andrea Þorleifsdóttir og Hólm-
fríður Mekkinósdóttir voru ekki
fyrstu flugfreyjurnar. Fyrsta ís-
lenska flugfreyjan var Sigríður
Gunnlaugsdóttir, sem starfaði hjá
Flugfélagi Islands. Hún hóf störf í
júlí 1946. Ilún fórst í starfi vorið 1947
í Héðinsfirði.
F.h. FFÍ,
ANDREA ÞORLEIFSDÓTTIR.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.