Skírnir - 02.01.1848, Blaðsíða 9

IX
er stjórnendurnir svo köilubu, er breifcst hafbi út um
norburálfuna meb Napóleon, en hún var í því fólg-
in, ab þjóbirnar voru farnar ab veita meiri eptirtekt
ástandi og ásigkomulagi sínu, heimtufeu af stjórn-
endunum meiri ráb um hag sinn og meira frelsi,
því þær voru farnar ab sjá ofan á þab, ab allar ab-
gjörbir stjórnendanna voru ekki jafngullvægar, sem
þeim hafbi svo lengi verib talin trú um. Samning
þenna, sem ábur gat jeg um, er ab álíta sem nokk-
urs konar grundvöll, er ílestir stjórnendurnir í norb-
urálfunni hafa reist á stjórnarháttu sína síban 1815.
Búib var ab sigra Napóleon, en stjórnendur
þýzkalands hölbu heitib þegnum sínum meira frelsi,
svo þeir skyldu ganga því hraustlegar fram móti
honum. Til þess ab binda enda á loforb þetta, fengu
ýms ríki á þýzkalandi, samkvæmt samningi höfub-
stjórnendanna í Vínarborg 1815, eins konar stjórnar-
bót, ef svo skal kalla; stjórnarlögunin var blend-
ingur af þjóbstjórn og alveldisstjórn, en í rauninni
fjekk þjóbin lítib sem ekkert vald í hendur, svo
aubsætt var, ab þetta var gert einungis til mála-
myndar. Austurríkiskeisari hjálpabi stjórnendunum
í Italíu til ab halda þegnum sínum í skefjum, og
Bússakeisari tók Pólínaland undir sína verndarhönd.
AFrakklandi komst í annab sinn Lobvík 18. til ríkis,
og reyndi hann til meb ýmsum hætti ab takmarka
frelsi þjóbarinnar. þó kastabi tólfunum, þegar Karl
10. kom til ríkis, því hann vildi aubsjáanlega ekki
láta sjer annab lynda, enn ab koma á fullkominni
alveldisstjórn. Meb þessum hætti höfbu stjórnend-
urnir búib um sig, en löngun til frelsis var kviknub
hjá þjóbunum, og vib hana gátu þeir eigi rábib, og