Skírnir - 01.12.1916, Blaðsíða 22

Edda
í kveðskap fyr og nú.
Edda er góð og orðafróð,
s- undirstóll til kvæða;
sækir þann, með snild liana kann,
sjaldan orða fæða.
Þessi vísa er rituð innanmáls í handrit eitt af Snorra-
Eddu (Fragmentum Arnamngnæanum 748), að því or segir
í útgáfu Árnanefndar af Snorra-Eddu III. LXIX, og sýnir
vísan, hverja skoðun ritarinn hafði um þetta efni; f æ ð a
á að vera f æ ð , skortur, svo sem bent er á í útgáfunni,
og verður varla vísuhöfundinum til meðmæla. En hugs-
unin í visunni er rótt og samkvæm því, er Snorri leit á
sjálfur og litið var á um margar aldir eftir hans daga, og
alt fram að vorum dögum. Eftirmálinn í Snorra-Eddu (I.
224) byrjar á þessa leið: »En þat er nú at segja ungum
skáldum, þeim er girnast at nema mál skáldskapar, ok
heyja sér orðafjölda með fornum heitum, eða girnast þeir
at kunna skilja þat, er hulit er kveðit, þá skili hann
þessa hók til fróðleiks ok skemtunar«. Hér kemur fram,
hver sé tilgangur bókarinnar og hver not megi að henni
verða, þeim er hana kunna og skilja. Menn liefir greint
á um það, hvað bókarnafnið Edda þýði, en flestir ætla eg
muni hallast að þeirri skoðun Konr. Gríslasonar, að Edda
sé dregið af ó ð r, skáldskapur, og þýði þá skáldskapar-
fræði (Aarb. f. nord. Oldk. og Hist. 1884). Aðrir (Eirík-
ur Magnússon) hafa viljað draga nafnið af bæjarnafninu
Oddi (á Rangárvöllum) og ætti þá að þýða »bókin frá
Odda«, en því virðist enginn gaumur gefandi. En hvað