Fjölnir - 01.01.1838, Side 7

37
brúkun daganna — hvurkji hinna rúmhelgu, nje þeírra, sem
eptir manna undiriagi eru ákvaröaðir til opinberrar guðs-
þjónustu, og firir {)á sök helgjir kallaðir — ef þeír vita
með sjálfum sjer, að j)eír hafi leítað atvinnu sinnar með
ráðvendni og siðsemi, ekkji verið tilfinníugarlausir, þegar
guð blessaði erviði fieírra, nje iátið sjer gleímast að fara
ineð gjafir hans eptir hans tilætlun. Ef t. a. m. skjír-
dagsaflinn liefði orðið annar eíns og daginn áður, og meun
hefðu Iiaft vit og vilja á, að láta helmíng hans koma í
almennilegan sjóð hauda sveítinni eður sísluuni, sem til
hefði mátt grípa aptur eínhvurntíma þegar harönað hefði
á, {)á heföi sú meðferð á deiginum ekkji þurft að iðra
neínn, þó hún væri nístárleg. Siöra hafa vetrarvertíðar-
lilutir víða orðið með bezta nióti; niuuu þeír hafa komizt
liæst í Höfnunum, þetta 5 allt að 6 hundruðum; litlu
minni í Grindavík og jiorlákshöfu; í Garði, Leíru, Njarð-
vikum aptur víðast firir neðan 3 hundruð, og á Innues-
jum þaðan af minni. Enn sumarvertíðin og eíukum
liaustvertíðin bætti það aptur Innnesjamönnum; því
liausthlutirnir fram að vetrarvertíð urðu á Seltjarnarnesi
liæst 13 hundruð, enn alinennt 8 eður 9 hundruð, og
á Alptauesi litlu miuni. Firir vestan jökul var ár þetta
fiskjiafli í betra lagi. jiiljubátaveíðariiar lieppnuðust
eínnig vel. I Vestmannaeíum var, þar sem bezt gjekk,
vinnumannshluturinn, frá því með vetrarvertíð til þess
eptir slátt, eptir reíkníngum kaupmannsins sem við aflan-
um tók, 126 rdd. í silfri; og ef nú á bátnuin eru 8
eður 10 slíkjir hlutir, enn bátseígandinn tekur þar að
aukji heliníng alls afla, eður jafnt við alla háseta, þá
gjetur ekkji hjá því farið, að þeírri útgjerð filgji mikjill
ávinníngur. Enn með þetta fer eíns og annað, sem út-
lendíngar og kaupmenn ná að ráða eínir hjer í landi, að
hentisemi þeírraer ekkji landinu holl, sein ékkji er von;
því þess er ekkji gjætt, hvað landinu sje til nitsemdar.
lieldur hvað kaupmönnum sje ábatamest. Og so þikjast nú