Fjölnir - 01.01.1845, Page 23

Imitar liriuga niarga;
linííill er að bita;
«ú er bájt tii bjarga
'blessuð rjúpau hvíta!
Elting ill er haliu ,
jfir skyggir jel,
rjúpan vanda vafiit
veit sjer búið hel;
eins og álmur gjalli,
•örskot vegiun maíli,
íleygist liúu úr fjalli
aö fá sjer eithvert hæli*
Mædd á maona bezta
miskun loks hún ílaug,
liin um gluggaun gesta
guðs í uafni smaug,
— úti garmar geltu ,
gúlið hrein í valnum —
kastar hún sjer í keltœ
kouuiinar í dalnum.
dæða-konan góöa
gripur fegin við
dýri dauða-móða —
dregur háls úr lið;
jilokkar, pils upp brýtur,
pott á hlúbir setur,
segir happ þeira hlýtur,
og horaða rjúpu jetur.