Fjölnir - 01.01.1845, Blaðsíða 52

52
Kyrrt er hrauns á breiðum boga,
blundar land í þráðri ró;
glaðir nætur glampar loga,
geislum sá um hæb og mó.
Brestur þá og yzt með öllu
í undiiIiveHing hrauniö sökk;
dunar langt um hiininhöllu,
hylur djúpið móða dökk.
Svo er treyst með ógu og afli
alfijóð minni helgað bjarg;
Breiður [)akinn bláum skafli
bundinn treður foldar-varg.
Grasið þróast grænt í næði
glóðir þar sem runnn fyr;
styður völlinn bjarta bæði
berg og djúp — hann stendur kyr.
Ilver vann hjer svo að með orku?
Aldrei neinn svo vígi lilóð !
Búinn er úr bála-storku
bergkastali frjálsri [ijóð.
Drottins hönd þeim vörnum veldur;
vittu barn! sú hönd er sterk;
gat ei nema guð og eldur
gjört svo dýrðlegt furðuverk.
Hamragirðing há við austur
Hrafna rýs úr breiðri gjá;
varna-meiri veggur traustur
vestrið slítur bergi frá.
Glöggt jeg skil, hví Geitskór vildi
geyma svo hið dýra f)ing.
Enn þá stendur góð í gildi
gjáin kennd við almenning.