Fjölnir - 01.01.1845, Blaðsíða 41

41
jeg Iief optar enn einn sinni sjeð íslenzkan íisk svo illa
verkaðan, að enginn maður vildi eiga liann, eða f>á varla
fyrir hálfvirði; opt hef jeg líka heyrt kauprnenn kvarta
yfir fiskverkuninui, og ekki að orsakalausu, og ekki er
langt síðan menn sáu dæmi til þess, að fiskfarmar, er
sendir voru frá Islandi til Miðjarðarhafsins, gengu ekki
út, þar sem f>ó hjaltlenzkur saltfiskur er kominn í svo
mikið álit á Spáni, að hann flýgur f>ar jafnan út með
hæsta verði, ogSpánverjar sjálfir senda á hverju ári hjer um
hil 20 stórskip til Hjaltlands, til að sækja þangað fisk og
kaupa hann f>ar i höfnum heima. 5að virðist f>ví sein
nóg sje til , sem draga mætti Islendinga til að leitast
við að koma fiski sinum í gott álit; og allt er undir
því komið, að f>að geti orðið í tækan tíma, fm' eptir f>ví
sem aflinn eykst annarstaðar og aðdráttur til markaðanna,
verður það ár frá ári örðugra, að koma upp aptur vöru,
sem orðin er í litlum metum, og allra torveldast veröur
það, þegar að því er komið, að afleiðingar þess óþokka,
sem hún er komin í, eru orðnar almenuingi berar og
óþolandi.
Jeg kom til íslands sumarið 1840, og aðal-tilgangur
ferðar minnar var að kynna mjer þar fiskveiðar og fisk-
verkun. Jeg fór um nokkurn hluta vesturlands og suður-
lands, og sá þar optlega í sumu þar að lútandi ranga
aðferð, sem þarf bráðrar leiðrjettingar við, eins og ráða
má af því, sem nú hefur sagt verið. Árið eptir fór jeg
til Skotlands, Orkneyja og Hjaltlands, og kynnti mjer
saltfisks-verkunina í öllum þeirn löndum ; styrkti það á
allan hátt álit mitt á fiskverkun Islendinga, svo jeg þykist
nú því fremur fær um að fara hjer nokkrum orðum
um það, sem rangt er í aðferð þeirra, og svo er varið,
að bæði getur hver maður sjeð, að það er óhafandi, og
er jafnframt grandgæfilega umflúið á öllum þeim stöðum,
er jeg fyr gat um , sem þessvegna geta haft á boð-