Fjölnir - 01.01.1845, Page 27

27
sá er nú nýtur
náveru þinnar
og gulli hreinni
|)ig getur vera.
Einum haun vonar
f)ú unir sjer
æ, og aldregi
öörum sinnir;
veit liann víst eigi,
að veður hvikult
skamma stund skipast
í skýlopti.
Aumir eru allir,
óreynd er þú
ástar alglæst
í augu gengur.
Foröað hef jeg feigu
fjörvi mínu,
sem á hám , lielgum
hofsvegg má sjá.
Hangir þar heitspjald
hermandi svo;
að jeg efnt hafi
upp að festa
sjóföt mín samtöld ,
salti drifiu ,
drottui djúps
til dýrðar n'kum.
J. II.