Fréttir frá Íslandi - 01.01.1890, Blaðsíða 22

24 Minningarhátíð Eyjafjarðar
pitt strið hefir kennt oss að standast það vel,
er sterkustu köppum jók þrautir og hel;
hver villa þín veginn oss kenndi.
En jafnframt vjer minnumst, að listin er löng,
en lífið svo fljótt og svo torveld og ströng
vor farleið und forlaga hendi.
Að því búnu var hinum ákveðnu ræðum lokið (um nón-
bil) og skemmtu menn sjer síðan eptir pví sem hver vildi og
kostur var, við ræðuhöld, dans, sýningu og margt fleira. Tvo
hina næstu daga, 21. og 22. júní, stóð hátíðin með líkum hætti:
tölur taldar fyrir minni fornmanna (síra Jónas Jónasson), fyrir
framtíð Eyjafjarðar (Skúli sýslum. Thoroddsen), o. s. frv., dansað
og drukkið. Tvo fyrri dagana fóru og auk pess, sem nú var
getið, fram kappreiðir lítilsháltar, kappróður, glímur og knatt-
leikar og aðrir fimleikar sýndir, en síðasta daginn var kapp-
sigling. öll kvöldin var og sýndur sjónleikurinn «Helgi hinn
magri», er Matth. Jochumsson hafði samið og pótti að góð
skemmtun. En sýningin varð eigi svo fullkomin sem til var
ætlazt og varð tíminn of naumur til pess viðbúnaðar, sem
purfti, enda ljetu sumir hjeraðsbúar sjer hægt, pótti hún hafa
of mikið umstang í för með sjer, en lítil von verulegs ávaxtar.
Tvo fyrri daga hátíðarinnar stóð sýningin. Fyrri daginn var
sýndur kvikfjenaður allskonar, nema hestar, en síðari daginn
voru sýndir smíðisgripir, prjónles, vefnaður og aðrar hannyrðir;
verðlaun voru veitt fyrir pað, er bezt pótti vera.
J>egar í byrjun hátíðarinnar var par saman kominn múgur
og margmenni; fjölmenntu pó einkum Eyfirðingar, enda hafði
par sig nálega hver maður á kreik, sem vetlingi gat valdið,
og var pað að vonum; Suðurpingeyingar voru par og allfjöl-
mennir og eigi allfáir Skagfirðingar og Húnvetningar. Nokkrir
menn voru par og staddir af austurlandi og vesturlandi. Tald-
ist mönnum svo til, að hátt á 4. púsund manna muni hafa
komið til hátíðarinnar og mun hún fyrir margra hluta sakir
hafa verið önnur hin mesta, er haldin hefir verið hjer á landi
á pessari öld, og pótti, er alls er gætt, hafa farið svo vel sem
vænta mátti. Heillaóskir bárust til hátíðarinnar úr ýmsum
áttum, par á meðal ein frá landshöfðingja og önnur frá all-
mörgum (50—60) Reykvíkingum.