Norðurljósið - 01.01.1983, Síða 14

14
NORÐURLJÓSIÐ
á móti Kristi og gjörði sanna iðrun. Gleðitárin runnu ofan
andlit hans. Er Orðsins þjónninn var farinn, spurði hann mig,
hvort ég vildi gefa honum litlu, hvítu bókina til eignar. Er ég
rétti honum hana, sagði hann: Eg vil, að þessi bók sé í höndum
mínum, svo að allir, sem koma að jarðarför minni, sjái hana. Af
því, sem ég á, er hún eini hluturinn, sem gildi hefur.
Næsta dag, sem var hinn síðasti, neytti hann hinstu krafta
sinna til að vera viss um, að konan hans, hjúkrunarkonurnar og
læknirinn skildu síðustu beiðni hans. Það vakti blátt áfram
lotningu: að sjá þennan eitt sinn valdamikla, auðuga
guðleysingja sofnaðan síðasta blundi með litla, hvíta
testamentið í höndunum. Kaupsýslufélagarnir mörgu heyrðu
söguna af því, sem hafði gerst og hver um sig gekk á brott og
velti þessu hljóðlega fyrir sér.
Hve líf margra manna varð snortið á þeim degi, veit enginn
nema Guð.
Maria de St. Croix, R.N., Plainsboro, NJ.
(Þýtt úr The Gideon (Gídeoninn) janúar 1982.)
Gildi bænar
Sá maður er ekki til, hve mjög sem hann skarar fram úr öðrum
á einhverju sviði, að ekki finnist annar, sem beri af honum.
jafnvel á mörgum öðrum sviðum. En Guð er svo langt fyrir
ofan það, sem hann hefur skapað, að enginn getur borið sig
saman við hann á nokkru sviði. Það er því enn þá dásamlegra,
að hann lítillækkar sig til að mæla fram með þjónum sínum.
Hann kallar, til dæmis, Abraham vin sinn, og Davíð mann eftir
sínu hjarta.
I Jeremía bók 15. kafla 1. grein segir Guð, að jafnvel þótt
Móse og Samúel bæðu fyrir lýð hans sem var svo fullur
uppreisnar, þá mundu þeir ekki fá afstýrt, að dómur Guðs
kæmi yfir þjóðina. Er Guð segir þetta, bendir það á, að hann
hafí talið þá fyrirbiðjendur, sem sköruðu langt fram úr öðrum.
A ýmsum stöðum í ritningunni er okkur sagt,að Guð elskar,
að fólk hans vinni honum með fyrirbæn. Samt er það mjög