Norðurljósið - 01.01.1983, Síða 77

NORÐURLJÓSIÐ
77
Þúsund sinnum stærri en jörðin. Og samt er sólin lítil í
samanburði við Síríus. Getur þú látið þá hugsun eiga sér stað,
aú hann, sem skapaði þessa stóru heima, hafi haft áhuga fyrir
svo vesalings litlum hluta af alheiminum, sem jörðin okkar er?
Herra minn, svaraði Pétur. Eg les, að hirðirinn vildi fara frá
Þessum níutíu og níu til að leita þess, er týndur var. Þannig er
^ugarfar Krists. Sæir þú sjálfan þig sem syndara, íbúa í
fráviltum heimi, mundir þú vegsama þann kærleika sem vildi
frelsa þennan eina, á meðan þú undraðist þá visku, sem stjórnar
úllum hinum. Sólin getur verið geysilega stór hnöttur og jörðin
fjarska lítil - en hefði Guð í raun og veru verið mikill, ef hann
úefði borið umhyggju fyrir hinum fyrri, sem ég nefndi, en
§leymt hinum síðari? Það er Guði til heiðurs, að hann ber
umhyggju fyrir því, sem hann hefur skapað. Finni hann nú
eUga aðra leið til að bjarga því, sem hann hefur skapað, þá er
úann nógu mikill til þess, að hann stigi niður í hræðilega djúpið
að frelsa það, sem hann hefur skapað, þó að það kostaði hann
lífið.
Einmitt þá sló stóra klukkan yfir höfðum þeirra tólf og
uúnnti þá á þessar þýðingarmiklu mínútur, og þeir hröðuðu sér
af stað. Háskólakennarinn stökk á fætur, greip ljóskerið og fór
uPp tröppurnar efst upp í turninn. Tæpum fjórðungi stundar
seinna var Pétur aftur ónáðaður, er dyrnar voru harkalega
°Pnaðar. Háskólakennarinn stóð fyrir framan hann, ákaflega
æstur.
Flýttu þér, Pétur, nú má engan tíma missa. Ég bið þig að
taka ljóskerið þitt og hjálpa mér að leita.
Hvernig stendur á þessu, herra minn?
Æ, ég bið þig, vertu fljótur. Ein lítil skrúfa datt niður.
fnngurnir á mér voru kaldir.Ég var að koma vélinni fyrir. Hún
úlýtur að hafa fallið niður á veggsvalirnar utan við húsið.
Ein lítil skrúfa, herra minn, í hvaða átt datt hún?
I hornið norðanmegin. Ég bið þig, vertu fljótur, - því að
Enni ég skrúfuna ekki, þá verður allt til einskis.
Eeir flýttu sér út. Báðir mennirnir lögðust á hnén til að leita á
köldu steingólfinu á veggsvölunum. Án þess að gefa
frostvindinum gaum neri háskólakennarinn höndunum eftir
stemgólfínu. Er hann hafði þreifað fyrir sér í nokkrar mínútur,