Norðurljósið - 01.01.1983, Side 146

146
NORÐURLJÓSIÐ
Telpan svaraði með því: að grípa fast um pjötluna. Hún
horfði framan í móður sína með himneska dögg á vörum sér, er
hún sagði:
Mamma, mér líður eitthvað svo einkennilega. Brjóstið mitt
meiðir mig svo mikið. Það er svo erfitt að anda, að ég fínn, að ég
hlýt að fara að deyja. Bráðum sé ég Jesúm, hinn dásamlega, sem
leið svo hræðilegar kvalir til að frelsa mig. Og mamma, þegar ég
sé hann, ætla ég að gefa honum þessa pjötlu úr kjólnum mínum
til að sýna honum, að ég hafi haft tækifæri til að láta mér blæða
ofurlítið hans vegna áður en ég dó.
Þegar sá, er segir þessa sögu, heyrði hana, þá sat ég í sæti
mínu og grét eins og barn án þess að blygðast mín. Húnhrærir
ennþá hjarta mitt, er ég hugsa um hana. Hve ragmennskulega
hef ég hagað mér í baráttunni. Hve vandræðalega fá eru örin,
sem ég get sýnt frelsara mínum, er upprisu-morguninn rennur
upp! . . . Skyldu ekki fleiri verða að segja hið sama?
(Þýtt úr „Sverði Drottins“.)
2. Hvað hefur þú þjáðst vegna Krists?
Mig dreymdi það, að ég var staddur í himnesku borginni, þótt
ég vissi ekki, hvernig eða hvenær ég komst þangað. Ég var einn
af manníjöldanum mikla, sem enginn getur talið, safnað saman
úr öllum lýðum og löndum, liðnum tímum og öldum. Einhvern
veginn fann ég, að hinn heilagi, sem við hlið mér stóð, hafði
verið í himninum í meira en 1860 ár.
Hver ert þú? spurði ég hann (Við töluðum báðir tungumál
himneska Kanaanlandsins, svo að við skildum hvor annan.).
Eg, sagði hann, var rómverskur, kristinn maður. Ég var uppi
á dögum postulans Páls, og ég hef verið í himninum meira en
1860 ár. Ég var einn af þeim, sem dóu á ofsóknatíma Nerós. Eg
var makaður úr biki, festur á tré og kveikt í mér til að lýsa upp
garðana hans Nerós.
Hve hræðilegt! hrópaði ég upp.
Nei, sagði hann. Það gladdi mig að gera eitthvað fyrir Jesúrn.
Hann dó á krossinum fyrir mig.
3. Hvað hefur þú liðið vegna Krists?
Maðurinn, sem stóð hinum megin við mig, sagði þá: Ég hef