Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 10

10
ÓÐINN
Freymóður og ætlaði sjer þá að hætta alveg að
mála, en setjast að við búskap uppi í sveit. Hafði
hann áður leitað til Alþingis um styrk til frek-
ara náms við listaháskólann danska, en ekki fengið
áheyrn. Svo fór þó, að málarahneigðin varð rík-
ari í honum en það, að hann gæti kastað öllu
frá sjer, og eftir að hafa aflað sjer nokkurs fjár
með sýningum hjer í Reykjavik og annarstaðar,
fór hann utan aftur og lagði nú leið sína til
Italíu og víðar um Evrópu. Hann heimsólti flest-
öll aðallistasöfn álf-
unnar og mun hafa
lært mjög mikið í
þeirri ferð. Meðal
annars dvaldi hann
um tveggja mán-
aða tima í Flórens,
og gerði þar eftir-
myndir eftir tveim-
ur frægum mál-
verkum: Maríu
Magdalenu eftir
Tizian og Júlíusi 2.
páfa eftir Rafael.
Kynti Freymóður
sjer með þessu
móti aðferðir fornu
meistaranna, og
bera eftirmyndir
þessar vott um frá-
bæra leikni og kunnáttu. Mun för þessi og nám
hans i sambandi við hana hafa ráðið miklu um
stefnu Freymóðs. Mun honum hafa þótt mikið
koma til litameðferðar og forms fornu meistar-
anna og þroskaðist hann við þá kynningu. Kom
hann nú heim flestum betur undirbúinn, þar
sem hann hafði kynst þvi, sem er götugast og
fullkomnast í myndalist álfunnar alt fram að
vorum ttma, og mótast af því, án þess að hann
þar fyrir kasti rýrð á afrek siðustu tima. Síðar,
er Freymóður dvaldi i Kaupmannahöfn, naut
hann tilsagnar eins færasta mannamyndamálara
Dana, Hermans Vedel, og hefur það borið góð-
an árangur, enda er Freymóður nú í röð fær-
ustu mannamyndamálara landsins.
Aftur dvaldi Freymóður hjer heima í 4 ár og
stundaði list sína, en hann mátti sanna það eins
og fleiri listamenn vorir, að seint verða þeir
ríkir á veraldar vísu. Það fjell því i góðan jarð-
veg hjá honum, er Indriði Einarsson rithöfund-
ur stakk upp á því við hann, hvort hann mundi
ekki vilja fara utan til þess að fullnema leik-
tjaldagerð, og bauð hann honum meðmæli sín
til Carls leiktjaldamálara Lund í Kaupmanna-
höfn. Freymóður hafði nokkur undanfarin ár
málað tjöld fyrir leiksviðið á Akureyri og sýnt,
að hann hafði allmikla hæfileika og auk þess
þegar talsverða æíingu í þeirri grein. Varð það
úr að Alþingi veitti Freymóði styrk í þessu skyni,
og fór hann nú enn (1927) til Kauproannahafnar,
gekk á málarasal
konunglega leik-
hússins þar í tvo
vetur, og kynti sjer
þarað auki rækilega
leiksviðsútbúnað
allan.bæði á því
leikhúsi og öðrum í
Höfn, og dvaldi þar
að auki um nokkurt
skeið í Rerlín í
sömu erindum. Á-
rangfinum af þessu
námi hafa höfuð-
staðarbúar þegar
kynst og kunnað
að meta að verð-
leikum. Það má
með sanni segja,
að allur útbúnaður
leiksviðsins í Reykjavík hefur, síðan Freymóður
kom að því, tekið þeim stakkaskiftum, að hann
þolir nú fyllilega samanburð við útbúnað jafn-
stórra leiksviða erlendis, svo ekki sje frekar að
orði kveðið.
Freymóður er að flestu einstæður meðal ís-
lenskra málara. Einn helst ikostur hans er sá, að
hann er trúr. Hann segir frá því sem fyrir aug-
un ber eins og hann sjer það og eins og hon-
um sýnist það vera, en er ekki, ef svo mætti
segja, að lesa neinar prófarkir af virkileikanum
eða því sem fyrir augun ber. Islensk málaralist
í heild sinni er nú undir áhrifum nokkurra
franskra listamanna, sem vilja bylta við viðhorfi
listarinnar til þess sem er, og sem á sinum tíma
vöktu á sjer mikla eftirtekt með getu sinni, list-
fengi og dirfsku. En áhrif þessara manna eru
ekki enn þá búin að ryðja sig. Vjer lifum á
byltingatímum og verðum allir meira og minna
að taka það út á sjálfum oss. Alt mannlífið eins
Við íslenskan fjörð.