Óðinn - 01.01.1932, Blaðsíða 42

42
ó Ð I N N
Filippía Sigurðardóttir húsfreyja.
Hún var fædd að Hofl í Svarfaðardal 20. ágúst 1865.
Voru foreldrar hennar búandi hjón þar, þau Sigurður
Sveinsson og Filippia
Porvaldsdóttir frá
Krossum á Árskógs-
strönd. En kona Por-
valds og amma Fil-
ippíu sál. var Snjó-
laug Baldvinsdóttir
prests að Upsum í
Svarfaðardal, Jóns-
sonar, afa Jónas-
ar Hallgrímssonar
skálds. Er sú ætt
(Krossaættin) einna
fjölmennust i landi
voru nú, að dómi
fróðra manna. Enda
ræður slíkt að lík-
um, pví þau Krossa-
hjónáttufjölda barna,
er öll urðu hin frjó-
sömustu. Pannig voru i tveim sveitum norðanlands fyrir
skömmu taldir yflr 100 afkomendur þeirra hjóna og er
þó hinn sterki stofn dreifður um land alt, og hefur oft
borið hina ágætustu kvisti. Mætti t. d. nefna Jóh. Sigur-
jónsson skáld, Stefán prófast á völlum, er báðir voru
dætrasynir Porvalds á Krossum, og Guðjón Baldvins-
son frá Böggvistöðum, er var sonarsonur hans, o. fl. o. fl.
Foreldra sína misti Filippía sál. kornung, en ólst
upp að Ósi í Möðruvallasókn hjá skyldfólki og vina-
fólki, uns fósturfaðir hennar flutti til Vesturheims. En
þangað vildi hún alls ekki fara með honum. Pótti henni
sem slíkur burtflutningur úr Iandinu sýndi ótrú á kost-
um þess og ófyrirgefanlegt ræktarleysi. — Skömmu síð-
ar fluttist hún til Isafjarðar og giftist þar 25. maí 1892
eftirlifandi manni sínum, Árna Árnasyni fiskimatsmanni.
Bjuggu þau allan búskap sinn á fsafirði, rúmlega 34 ár,
eignuðust 10 börn, en mistu 5 kornung. Á lífi eru nú 2
dætur og 3 synir: Brynhildur, Snjólaug, Höskuldur,
Pórir og Porvaldur bæjargjaldkeri i Hafnarflrði.
Filippía sál. var greindarkona í besta lagi. Og þrátt
fyrir annríki hinnar sivinnandi húsmóður las hún margt
og kunni góð skil á mönnnm og málefnum. Hafði hún
óblandna ánægju af þvi að leiða huga gesta sinna að
dagskrármálum þjóðarinnar, fjelagsþörf og fjelagsstörf-
um i smærri og stærri stíl; öllu þvi er henni þótti þok-
að geta i áttina til hins fyrirheitna lands, þar sem hinn
fórnandi kærleikur og rjettlæti ríkti. Og ekki var heigl-
um hent, að lenda í orðasennu við hana og ætla með
sigur af hólmi. Hún hafði óvenju skýran og skemtileg-
an málróm, og gat i hita-viðræðum sótt og varist með
bros á vör og blíðu i skapi og viðmóti. Og svo var
henni i blóð borin hin mikla atorka og dugnaður sem
einkennir Krossaættina, og sá hinn dýrmæti karlmanns-
kjarkur er stælist við hverja raun.
Jeg hef ekki þekt frændræknari nje tryggari sál. Pað
er víst, að fáir voru þeir frændur hennar, víðsvegar að,
sem fóru svo um á Isaflrði, að hún næði þeirn ekki
heim til sín til að gleðja þá og seðja og var henni að
því hin mesta unun, enda var maður hennar og börn
henni samtaka i þvi sem öðru. Leið hverjum gesti vel
á hinu prúða og glaðværa heimili, en best ætla jeg þó
hinum umkomulausustu. Heimilisrækni hennar, iðjusemi
og stjórnsemi er, af þeim er til þektu, viðbrugðið, og
víst er um það, að oftar áttu aðrir leið til hennar en
hún til annara og sjaldan sást hún sitja auðum hönd-
um. Og allir voru heimilishættirnir svo sem þeir mega
bestir verða á þjóðlegu og kristilegu heimili.
Hún andaðist 14. apríl 1927 og er grafín á ísafirði.
Sn. S.
halda samkomu í kirkjunni og var búið að undirbúa
það áður en vjer komum. Jeg fók Pjetur Gunn-
arsson með mjer, en stór skemtiferð var það nú
ekki, því að veðrið var hryssingslegt og kalt. Þegar
jeg var kominn heim, fór jeg að koma öllu í lag í
Melsteðshúsi. Herbergjaskipun var þannig háttað, að
í austurendanum var stór stofa og herbergi, sem
sneri út að bakgarðinum, og að vestanverðu voru
einnig tvær stofur, og eldhús stórt og mikið bak við;
úr því gekk stígi upp á loftið, en þar voru tvö lítil
herbergi að austanverðu undir súð, en sunnan á var
stór kvistur með þremur gluggum, og var honum
hólfað sundur í allgóða stofu og lítið herbergi. —
Úr innri stofunni í vesturendanum niðri gengu litlar
dyr út í álmu, sem var nokkru mjórri en megin-
húsið; var hún 18 álnir á lengd og tíu á breidd.
Þessari álmu var skift niður í lítið fjós, eldiviðar-
geymslu og annað þessháttar. En vestast var lítið af-
þiljað herbergi með útidyr og hafði Pjetur Pjeturs-
son bæjargjaldkeri látið útbúa það sem skrifstofu
fyrir sig, er hann bjó í Melsteðshúsi. Það herbergi
bjó jeg út sem bænaherbergi, er líktist lítilli kapellu
með altari og kertum á, og skreytti það með rauðum
veggtjöldum. — Hafði jeg þar bæði einn og með
piltunum margar góðar stundir. Svo útbjó jeg, með
Ieyfi nýju stjórnarinnar, vesturstofuna í húsinu fyrir
sjómannastarfið. Voru þar bekkir og borð til að skrifa
við, og þar gátu svo sjómenn komið og skrifað brjef
og setið þar inni og lesið blöðin, er þeir höfðu
tómstundir. Jeg lagði til ritföng og alt þar tilheyr-
andi. Fyrsta árið, sem stofan var þannig notuð, voru
skrifuð á fjórða þúsund brjef og síðan jókst það ár
frá ári. í austurstofunum voru haldnir fundir og sam-
komur bæði fyrir fjelagið og fyrir sjómenn. — Á jeg